Posłannictwo chrześcijan

Musi być działanie

Pokazano mi lud Boży, oczekujący na mającą nadejść zmianę — jakąś przemożną moc, która zmusi do działania. Lecz ludzie mylą się i spotka ich rozczarowanie. Lud Boży musi działać! Ludzie sami muszą podjąć pracę i gorliwie wołać do Boga o dokładne poznanie tej sprawy. Sceny, rozgrywające się na naszych oczach, są wystarczająco wielkie, by pobudzić nas do działania, abyśmy przynaglili do przyjęcia prawdziwej religii serca wszystkich, którzy będą słuchać. Żniwo ziemi jest już prawie dojrzałe. — Testimonies for the Church I, 261 [Świadectwa dla zboru I, 261]. PCh 75.6

Wszystko we wszechświecie wzywa tych, którzy znają Prawdę, by bezgranicznie poświęcili się głoszeniu Prawdy, która została im objawiona w poselstwie trzeciego anioła. Wszystko, co widzimy i słyszymy, wzywa nas do wypełnienia naszego obowiązku. Działalność szatańskich narzędzi wzywa każdego chrześcijanina do czujności na swoim stanowisku. — Testimonies for the Church IX, 25.26 [Świadectwa dla zboru IX, 25]. PCh 76.1

Poselstwo o rychłym powrocie Chrystusa ma być przekazane każdemu narodowi na tej ziemi. Do przezwyciężenia mocy ciemności potrzebna jest czujność i niezmordowany wysiłek. Nie możemy spokojnie siedzieć, płakać i załamywać rąk, lecz musimy powstać i pracować dla chwili obecnej i dla wieczności. — The Southern Watchman, 29 maj 1902. PCh 76.2

“Zrób coś, zrób coś z całej twojej mocy; skrzydło anioła opadnie, jeśli będzie zbyt długo odpoczywało, a i sam Bóg, gdyby był bezczynny, już nie byłby dzisiaj błogosławiony”. — Testimonies for the Church V, 308 [Świadectwa dla zboru V, 308]. PCh 76.3

Niech nikt nie myśli, że może swobodnie założyć ręce i nie robić nic. Jest absolutnie niemożliwe, aby ktokolwiek, będąc ospałym i bezczynnym, mógł być zbawiony. Pomyśl, czego dokonał Chrystus, żyjąc na tej ziemi. Jaka gorliwość i wytrwałość cechowały wszystkie Jego wysiłki. On nie pozwolił, by cokolwiek odwróciło Go od wykonywania zleconej Mu pracy. Czy idziemy Jego śladami? — The Colporteur Evangelist 38. PCh 76.4

W pracy dla zbawienia dusz istnieje współpraca między ludzkimi i boskimi środkami działania. Bóg wykonał już swoją część, teraz jest kolej na działanie ludzkie. Bóg do tego wzywa. Spodziewa się, że Jego lud weźmie udział w przekazywaniu światła Prawdy wszystkim narodom. Kto podejmie tę zaszczytną współpracę z Jezusem Chrystusem? — The Review and Herald, 1 marzec 1887. PCh 76.5

Zbór, aby być żywym, musi być zborem pracującym. Nie powinien zadowolić się tym, że zajmuje stanowisko przeciwne mocom grzechu i błędu, że idzie naprzód, lecz winien nieść jarzmo Chrystusa i dotrzymać Mu kroku, zdobywając nowych wyznawców w czasie swojej wędrówki. — The Review and Herald, 4 sierpień 1891. PCh 76.6

Mamy niewiele czasu, by poświęcić go walce. Wkrótce Chrystus nadejdzie i bunt się zakończy. Nasze ostatnie wysiłki zostaną złączone z Chrystusem, by przyspieszyć nastanie Jego królestwa. Niektórzy, co stali na pierwszej linii frontu, gorliwie walcząc z naporem zła, upadli na swym posterunku, inni, z żalem patrząc na upadających bohaterów, nie mieli czasu na zaprzestanie walki. Muszą zewrzeć szeregi, przechwycić sztandar z rąk powalonych przez śmierć i z nową energią wywyższać Prawdę i honor Chrystusa. Jak nigdy przedtem, należy stawiać opór grzechowi i wszelkim mocom ciemności. Obecny czas wymaga energicznego i zdecydowanego działania ze strony tych, co wierzą teraźniejszej Prawdzie. Powinni tej Prawdy nauczać zarówno słowem, jak i przykładem. — The Review and Herald, 25 październik 1881. PCh 76.7

Obecnie Pan wzywa adwentystów dnia siódmego, by niezależnie od miejsca pobytu poświęcili się Jemu oraz czynili wszystko co jest w ich mocy — stosownie do istniejących okoliczności — by mieć udział w Jego dziele. — Testimonies for the Church IX, 132 [Świadectwa dla zboru IX, 132]. PCh 77.1

Lenistwo i religia nigdy nie idą z sobą w parze, a przyczyną wielkiego naszego niedomagania i braku doświadczenia w życiu chrześcijańskim jest brak aktywności w dziele Bożym. Mięśnie twojego ciała, jeśli nie będziesz ich ciągle ćwiczył, staną się słabe i bezużyteczne, to samo odnosi się do natury duchowej. Jeśli masz być silny, musisz używać swoich sił. — The Review and Herald, 13 marzec 1888. PCh 77.2

Mamy być pilnymi pracownikami. Leniwy człowiek jest nędzną istotą. Jakież można znaleźć usprawiedliwienie dla bezczynności w wielkim dziele, dla realizacji którego Chrystus oddał swoje życie? Duchowe zdolności, jeśli nie są wykorzystywane zanikają, a szatan pragnie, byśmy je utracili. Całe niebo jest aktywnie zaangażowane w dziele przygotowania ludzi na powtórne przyjście Chrystusa na ten świat, a “my jesteśmy współpracownikami Bożymi”. Koniec wszystkich rzeczy jest tuż. Teraz jeszcze mamy możliwość pracy. — The Review and Herald, 24 styczeń 1893. PCh 77.3

Potrzebni są misjonarze oddani całym sercem. Spazmatyczne wysiłki nie uczynią wiele dobrego. Musimy skupić całą swoją uwagę. Musimy być bardzo gorliwi. — Testimonies for the Church IX, 45 [Świadectwa dla zboru IX, 45]. PCh 77.4

Jaka jest nasza pozycja w świecie? Żyjemy w czasie oczekiwania lecz czasu tego nie możemy poświęcić na abstrakcyjną pobożność. Oczekiwanie, obserwacja i czujna praca muszą się przeplatać. Nasze życie nie może być tylko krzątaniną związaną z prowadzeniem i planowaniem spraw tego świata, z pominięciem osobistej pobożności i służby, jakiej wymaga Bóg. Co prawda nie powinniśmy być leniwi w prowadzeniu świeckich interesów, ale służąc Panu, winniśmy pałać duchem. Lampa duszy musi być oczyszczona i musimy mieć w swoich naczyniach olej łaski. Należy zastosować wszelkie środki ostrożności, by uchronić się od duchowego upadku, inaczej dzień Pański zaskoczy nas jak złodziej. — Testimonies for the Church V, 276 [Świadectwa dla zboru V, 276]. PCh 77.5

Żyjemy w czasie, kiedy nie ma miejsca na lenistwo duchowe. Każda dusza ma otrzymać niebieski strumień życia. — Testimonies for the Church VIII, 169 [Świadectwa dla zboru VIII, 169]. PCh 77.6

Czyń w tym życiu tak wiele dobra, jak to tylko jest możliwe. — Testimonies for the Church V, 488 [Świadectwa dla zboru V, 488]. PCh 78.1

Jezus pragnie, by wszyscy wyznający Jego imię, stali się gorliwymi pracownikami. Jest rzeczą niezbędną, aby każdy indywidualny wyznawca budował na skale, na Jezusie Chrystusie. Zrywa się burza, która wstrząśnie i gruntownie doświadczy fundament duchowy każdej duszy, dlatego unikaj piasku, szukaj skały. Kop głęboko, załóż pewny fundament. Budujcie. Budujcie dla wieczności! Budujcie ze łzami, z serdecznymi modlitwami. Niechaj każdy z was od tej chwili ozdobi swe życie dobrymi uczynkami. W tych ostatnich dniach tak bardzo potrzebni są Kalebowie. — Testimonies for the Church V, 129.130 [Świadectwa dla zboru V, 129]. PCh 78.2