Biblijny komentarz

Część 2 — Zastosowanie arcykapłańskiej służby w dziele pojednania

I — Korzyść ze służby zadośćuczynnej ofiary

To ma być naszymi tematami — Chrystus ukrzyżowany z powodu naszych grzechów; Chrystus zmartwychwstały; Chrystus naszym Pośrednikiem przed Bogiem i ściśle z tym powiązana służba Ducha Świętego. — Ewangelizacja 126; Evangelism 187, [w polskim wydaniu brak połowy akapitu]. BK 537.1

Została złożona i przyjęta wielka Ofiara, a Duch Święty, który zstąpił w Dniu Pięćdziesiątnicy, skierował myśli uczniów z ziemskiej świątyni na niebiańską, gdzie Jezus wstąpił ze Swoją krwią, aby wylać na Swoich uczni dobrodziejstwa Swojego zadośćuczynienia. — Doświadczenia i Widzenia oraz Dary Ducha 224. BK 537.2

Nasz Zbawiciel jest w Świątyni, gdzie wstawia się za nami. On jest orędującym Arcykapłanem na mocy dokonanej dla nas zadośćuczynnej ofiary i tam wstawia się za nami za pomocą skuteczności Swojej krwi. — Fundamentals of Christian Education 370. BK 537.3

Każdy, kto chce wyzwolić się z niewoli i służby szatana oraz chce stanąć pod splamionym krwią sztandarze Księcia Emmanuela, zostanie uchroniony przez orędowniczą służbę Chrystusa. Chrystus, jako nasz Pośrednik, będący po prawicy Ojca, stale czuwa nad nami, gdyż dla naszego zbawienia równie konieczne jest Jego orędownictwo jak Jego odkupienie nas przez Swoją krew. Gdyby tylko przez moment wypuścił nas ze Swoich rąk, szatan od razu by nas zniszczył. Ci, którzy zostali wykupieni przez krew Chrystusa, są zachowani przez Jego orędowniczą służbę. — Manuscript 73, 1893. BK 537.4

Dzięki Bogu, że Ten, który przelał za nas Swoją krew żyje, aby wstawiać się za nami i orędować za każdą duszą, która Go przyjmuje... Stale musimy mieć na uwadze skuteczność krwi Jezusa. Ta stale oczyszczająca i podtrzymująca życie krew, przywłaszczana przez żywą wiarę, jest naszą nadzieją. Musimy wzrastać w zrozumieniu jej nieocenionej wartości, gdyż ona przemawia za nami tylko wtedy, gdy przez wiarę uchwycimy się jej wartości, zachowując czyste sumienie i pokój z Bogiem. BK 537.5

To przedstawia sobą przebaczająca krew, nieodłącznie związaną ze zmartwychwstaniem i życiem naszego Zbawiciela i zobrazowaną przez stale płynący strumień, wychodzący od Tronu Bożego, jako woda rzeki żywota. — Letter 87, 1894. BK 537.6

Chrystus umarł, aby ponieść za nasze grzechy zadośćuczynną ofiarę. Będąc po prawicy Ojca, oręduje za nami jako nasz Najwyższy Kapłan. Przez ofiarowanie Swego życia, wykupił dla nas zbawienie. Jego zadośćuczynienie jest skuteczne dla każdego tego, kto uniży siebie i przyjmie Chrystusa jako przykład we wszystkich sprawach. Gdyby Zbawiciel nie oddał Swojego życia jako przebłaganie za nasze grzechy, cała ludzka rodzina zostałaby zniszczona. Wtedy też ludzie nie mieliby prawa do nieba. To przez Jego orędownictwo możemy przez wiarę, skruchę i nawrócenie stać się zdolni do bycia uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość. — Manuscript 29, 1906. BK 537.7

Ta modlitwa [cyt. Jana 17] jest poglądową lekcją o pośredniczej służbie, jaką Zbawiciel będzie dokonywał za wewnętrzną zasłoną, gdy Jego wielka ofiara zostanie złożona za ludzi i gdy samego Siebie całkowicie ofiaruje. Nasz Pośrednik, podając uczniom tę ilustrację Swojej służby w niebieskiej świątyni, podał ją dla wszystkich tych, którzy w skrusze i pokorze przychodzą do Niego, wyzbędą się samolubstwa i uwierzą w Jego zbawczą moc. — Manuscript 29, 1906; Biblijny komentarz 308. BK 537.8

II — Służba Chrystusa w niebiańskiej świątyni

Pośrednictwo Chrystusa w niebiańskiej świątyni w sprawie człowieka jest tak ważne w planie zbawienia, jak Jego śmierć na krzyżu, bowiem od niej rozpoczął Swoje dzieło, a po zmartwychwstaniu wstąpił do nieba, aby je tam zakończyć. Musimy w wierze wejść do wewnątrz, poza zasłonę “gdzie jako poprzednik wszedł za nas Jezus”. Hebrajczyków 6,20. Tam odbija się światło płynące z krzyża Golgoty, tam możemy otrzymać jaśniejsze zrozumienie tajemnic zbawienia. — Wielki bój 260; 378 (wyd. IV); 394 (wyd. VII); 337-338 (wyd. VIII). BK 538.1

Słowa Chrystusa wypowiedziane ze stoku górskiego były oznajmieniem, że Jego ofiara za człowieka była zupełna i całkowita. Warunki zadośćuczynienia zostały wypełnione; dzieło dla którego przyszedł na ziemię zostało wykonane. Królestwo zostało wywalczone. Wydarł je szatanowi i stal się dziedzicem wszystkich rzeczy. W drodze do Tronu Bożego był czczony przez aniołów, księstwa i władze. Wstąpił na Swój pośredniczy urząd. Wyposażony w nieograniczoną władzę, polecił Swoim uczniom: “Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przekazałem. A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata.” — Manuscript 138, 1897. BK 538.2

Dzięki Bogu, że Ten, który przelał za nas Swoją krew żyje, aby wstawiać się za nami i orędować za każdą duszą, która Go przyjmie. “Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nasze nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” Krew Chrystusa oczyszcza nas od wszystkich grzechów. Ona przemawia lepiej niż krew Abla, gdyż Chrystus żyje stale żyje i wstawia się za nami. Dlatego stale musimy mieć przed oczyma skuteczność krwi Jezusa. — Letter 87, 1894. BK 538.3

Jezus zajmuje stanowisko przed Ojcem i nieustannie przedstawia ofiarę za grzechy świata. On jest Sługą prawdziwego przybytku, który Pan zbudował a nie człowiek. Symboliczne ofiary żydowskiej świątyni nie posiadają już żadnej wartości. Codzienne i roczne pojednanie nie jest już potrzebne. Dlatego, że nieustannie są popełniane grzechy, zadośćuczynna i pojednawcza ofiara niebiańskiego Pośrednika jest niezmiernie ważna. Jezus, nasz wielki Arcykapłan, służy dla nas przed obecnością Ojca, przedstawiając dla naszego dobra, Swoją przelaną krew. — The Youth's Instructor, 16 kwietnia 1903. BK 538.4

Przez Swoje nienagannie czyste życie, przez Swoje posłuszeństwo i śmierć na krzyżu Golgoty, Chrystus wstawia się za zgubioną ludzkością. Lecz teraz, Książę naszego zbawienia, wstawia się za nami nie jako zwykły petent, ale jako Zwycięzca, domagając się [korzyści] Swojego zwycięstwa. Jego ofiara jest zupełna, a teraz jako nasz Orędownik wykonuje wyznaczone przez Siebie zadanie, trzymając przed Ojcem kadzielnicę przepełnioną Swoimi nieskalanymi zasługami oraz zawierającą modlitwy, wyznania i wdzięczności Swojego ludu. A one, przepełnione zapachem Jego sprawiedliwości, wznoszą się ku Bogu niczym przyjemny aromat. Ofiara jest całkowicie przyjęta, a przebaczenie obejmuje wszystkie przestępstwa. Dla prawdziwie wierzącego, Chrystus jest prawdziwym sługą świątyni, dokonującym dla niego posługę w świątyni i mówiącym przez ustanowione przez Boga narzędzia. — The Signs of the Times, 14 lutego 1900. BK 538.5

W niebiańskich pałacach, Chrystus wstawia się za Swoim zborem — za tymi, za których zapłacił Swoją krwią cenę zbawienia. Upływ wieków nigdy nie może pomniejszyć skuteczności Jego pojednawczej ofiary. Ani życie, ani śmierć, ani wysokość, ani głębokość nie może nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Jezusie Chrystusie; nie dlatego, że my Go tak mocno trzymamy, ale dlatego, że On nas tak mocno trzyma. — Działalność apostołów 305; 408 (wyd. I); 337 (wyd. II). BK 539.1

Jezus jest naszym wielkim Arcykapłanem w niebie. Czym się tam zajmuje? Wstawia się i dokonuje pojednania dla Swego ludu, który wierzy w Niego. — Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii 32. BK 539.2

Do Boga można przybliżyć się przez Chrystusa, Pośrednika i jedyną drogę, na której On przebacza nam grzechy. Bóg nie może przebaczyć grzechów kosztem Swojej sprawiedliwości, Swojej świętości i Swojej Prawdy. A mimo to przebacza grzechy i to całkowicie. Nie ma takiego grzechu, którego by nie chciał przebaczyć przez Jezusa Chrystusa. To On właśnie jest jedyną nadzieją grzeszników i kiedy grzesznik szczerą wiarą polega na Nim, wtedy otrzymuje pełne i całkowite przebaczenie. Jest tylko jedna droga, która jest dostępna dla wszystkich i na tej drodze skruszona dusza otrzymuje nader obfite i zasobne przebaczenie tak, że nawet najbardziej ponure grzechy zostają przebaczone. BK 539.3

Te nauki były udzielane od tysięcy lat wybranemu ludowi Bożemu; były powtarzane w różnych symbolach i obrazach, aby dzieło Prawdy — że bez rozlania krwi nie ma przebaczenia grzechów — zostało utwierdzone w każdym sercu. — Letter 12, 1892. BK 539.4

Chrystus umarł za nas i przyjmując Jego doskonałość, jesteśmy uprawnieni do przebywania w niebie. Tym wszystkim, którzy w Niego uwierzyli, daje moc, aby stali się synami Bożymi. Dlatego, że On żyje i my żyjemy. On jest naszym Obrońcą w niebiańskich pałacach. To jest naszą jedyną nadzieją. — Manuscript 29, 1906. BK 539.5

Gwarantując Swoim życiem, Chrystus ponosi odpowiedzialność za każdego mężczyznę i kobietę na ziemi. Stojąc przed obliczem Boga, mówi: “Ojcze, przyjmuję winę tej duszy na siebie, umarłem za nią i poniosę za nią grzechy. Jeżeli ona okazuje skruchę, niech będzie jej przebaczone. Moja krew oczyści ją od wszelkich grzechów. Ja dałem Swoje życie za grzechy świata.” BK 539.6

Jeśli przestępca Bożego Zakonu chce widzieć w Chrystusie swoją ofiarę pojednawczą, jeśli widzi w Nim tego, który może go oczyścić od wszelkiej nieprawości, wtedy Chrystus nie umarł za niego na próżno. — The Review and Herald, 27 lutego 1900. BK 539.7

“Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem [zwróć uwagę na te słowa] dla przebłagania go za grzechy ludu” przez pojednanie. Skruszony grzesznik powinien wierzyć w Chrystusa jako w swego osobistego Zbawiciela. To jest jego jedyną nadzieją. Może on powołać się na zasługi krwi Chrystusa, przedstawiając Bogu ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela, jako swoje jedyne zasługi. Przez to, że Chrystus ofiarował samego siebie — Niewinny za winnego — została usunięta każda przeszkoda i przebaczająca miłość Boga wpływa obfitym strumieniem łaski do upadłego człowieka. — Letter 91, 1895. BK 539.8

Jeżeli przed Bogiem okażemy uznanie dla zasług Chrystusa, do naszych próśb zostaje dodana woń [owych zasług]. O, któż może ocenić tę wielką łaskę i miłość. Gdy przybliżamy się do Boga na mocy zasług Chrystusa, zostajemy odziani Jego kapłańską szatą. Chrystus stawia nas blisko Siebie, otacza nas Swoim ludzkim ramieniem, podczas gdy boskim ramieniem obejmuje Tron Nieskończonego. Umieszcza Swoje zasługi jako przyjemny aromat w kadzidle, które trzyma w Swoich rękach, aby poprzeć nasze prośby. On obiecuje, że usłyszy i wysłucha nasze prośby. — Letter 22, 1898. BK 539.9

Dzisiaj Chrystus dokonuje dla nas pojednanie przed Ojcem. “A jeżeli ktoś zgrzeszy, to mamy Obrońcę u Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego.” On wskazuje na Swoje dłonie, które zostały przebite w furii i stronniczości złych ludzi. Dlatego mówi do nas: “Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię”. Izajasza 49,16. Ojciec kłania się w uznaniu ceny, która została zapłacona za ludzkość, a aniołowie ze czcią przybliżają się do krzyża Golgoty. Cóż to jest za ofiara! Któż ją może zmierzyć! Upłynie cała wieczność, zanim człowiek będzie mógł pojąć plan zbawienia. [W miarę upływu czasu] plan ten będzie się mu otwierał “trochę tu, trochę tam”. — Manuscript 21, 1895. BK 540.1

III — Służba Chrystusa w niebiańskiej świątyni

Żyjemy w wielkim Dniu Pojednania, a święte dzieło Chrystusa dla ludu Bożego, które ma miejsce w obecnym czasie [1882 r.] w niebiańskiej świątyni, ma być nieustannym przedmiotem naszych badań. — Świadectwa dla zboru V, 520. BK 540.2

Ach, żeby wszyscy mogli dojrzeć naszego wspaniałego Zbawiciela takim, jakim jest — jako Zbawiciela. Pozwól Jego ręce, aby usunęła zasłonę, która zasłania chwałę Chrystusa przed naszymi oczyma. Wówczas stanie się widoczny na Swoim wzniosłym i świętym miejscu. Co wtedy zobaczymy? Naszego Zbawiciela i to nie na stanowisku milczenia i bezczynności. On jest otoczony przez niebiańskie istoty, przez Cherubinów i serafinów, przez miliony milionów aniołów. Wszystkie te niebiańskie istoty okazują największe zainteresowanie jednym, ponad wszystkie inne zagadnieniem — Jego zborem w zepsutym świecie. — Letter 89c, 1897. BK 540.3

On jest w Swoim świętym miejscu — nie w stanie osamotnienia i dostojności, lecz otoczony przez miliony niebiańskich istot, oczekujących na wykonanie poleceń swojego Dowódcy, a On im poleca: Idźcie i pracujcie na rzecz osłabionych świętych, którzy ufają Bogu. Wysocy czy mali, bogaci czy biedni otrzymują tę samą pomoc. — Letter 134, 1897. BK 540.4

Nie używaj swego wpływu przeciwko przykazaniom Boga. To Prawo jest dokładnie takie, jakie Jahwe zapisał w niebiańskiej świątyni. Ludzie mogą deptać jego ziemską kopie, jednak jego oryginał przechowywany jest w Arce Bożej w niebie. Na wieku tej Arki, bezpośrednio nad Zakonem, znajduje się Tron Łaski. Jezus stoi dokładnie przed Arką, aby pośredniczyć w sprawach człowieka. — Manuscript 6a, 1886; Biblijny komentarz 41. BK 540.5

Wszyscy musimy zapamiętać prawdę o świątyni. Niech Bóg broni, żeby jakieś nierozważne słowa, wychodzące z ust ludzkich, zaniżały wiarę naszego ludu w Prawdę o świątyni istniejącej w niebie i że kiedyś na ziemi została zbudowana jej kopia. Bóg chce, aby Jego lud zapoznał się z jej kopią i stale pamiętał o niebiańskiej świątyni, w której On jest wszystkim we wszystkim. — Letter 233, 1904. BK 540.6

Jezus jest naszym Obrońcą, naszym Arcykapłanem i naszym Orędownikiem. Nasze stanowisko jest podobne do Izraelitów w Dniu Pojednania. Gdy najwyższy kapłan wszedł do Najświętszego — a ono przedstawia to miejsce, w którym teraz nasz Arcykapłan wstawia się za nami — i kropił pojednawczą krwią przed Tronem Łaski, wówczas na zewnątrz świątyni nie była ofiarowana żadna ofiara. W czasie, gdy kapłan orędował przed Bogiem, każde serce korzyło się w skrusze, prosząc o przebaczenie przestępstw. — The Signs of the Times, 28 czerwca 1899. BK 540.7

IV — Druga faza służby kapłańskiej obejmuje sąd

On wypełnił pierwszą część Swojej służby kapłańskiej, umarłszy na krzyżu za upadłą ludzkość. Teraz wypełnia inną część, mianowicie wstawia się przed Ojcem w sprawie skru szonych, wierzących grzeszników, przedstawiając Bogu ofiary Swego ludu. Posiadając ludzką naturę i w tej naturze zwyciężywszy pokusy wroga oraz mając Boską doskonałość, przekazano Mu sąd nad światem. Przed Nim będzie przeglądany przypadek każdego [człowieka]. To On ogłosi wyrok nad każdym człowiekiem stosownie do jego uczynków. — Manuscript 42, 1901. BK 540.8

V — Nieustanne wstawiennictwo

Dym kadzidła wznoszący się wraz z modlitwami Izraela, przedstawia zasługi i wstawiennictwo Chrystusa, Jego doskonałą sprawiedliwość, która przez wiarę przypisywana była Jego ludowi i jedynie ona powodowała, że uwielbienia grzesznych istot mogły być przyjmowane przez Boga. Przed zasłoną do Najświętszego był ołtarz nieustannego wstawiennictwa a przed zasłoną do Świętego ołtarz nieustannego zadośćuczynienia. Przez krew i przez kadzidło lud miał się przybliżać ku Bogu, a były to symbole wskazujące na Wielkiego Pośrednika, przez którego grzesznik mógł przybliżać się do Jahwe i przez którego jedynie mogła być zagwarantowana łaska i zbawienie skruszonej i wierzącej duszy. — Patriarchowie i prorocy 258; 332 (wyd. I); 264 (wyd. II), [poprawione wg oryginału]. BK 541.1

Służba żydowskiego kapłaństwa stale przypomina nam ofiarę i wstawiennictwo Chrystusa. Wszyscy, którzy dzisiaj przychodzą do Chrystusa, powinni pamiętać, że to Jego zasługi są kadzidłem, które pomieszane z modlitwami tych, którzy wyznają swoje grzechy, otrzymują przebaczenie, miłosierdzie i łaskę. Potrzebujemy nieustannego wstawiennictwa Chrystusa. — Manuscript 14, 1901. BK 541.2

VI — Chrystus jest zarówno Pośrednikiem jak i Sędzią

Przez osobiste doświadczenie Chrystus zaznajomił się z walką, która od czasu upadku Adama nieustannie ma miejsce. Dlatego też jest odpowiednio wykwalifikowanym Sędzią. To Jezusowi — Synowi Człowieczemu został przekazany wszelki sąd. Jest jeden Pośrednik pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Tylko przez Niego możemy wejść do Królestwa Niebios. On jest Drogą, Prawdą i Życiem. Od Jego decyzji nie ma odwołania. On jest tą odwieczną Skałą — Skałą, która umyślnie została rozdarta, aby każda doświadczana i kuszona dusza mogła znaleźć w [Nim] bezpieczne schronienie. — The Review and Herald, 12 marca 1901. BK 541.3

“Bo i Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi”; “I dał mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym.” W nadanym Mu człowieczeństwie leży powód, dlaczego Chrystus został ustanowiony [Sędzią]. Bóg przekazał wszelki sąd Synowi, gdyż bezspornie jest On Bogiem, objawionym w ciele. BK 541.4

Pan Bóg postanowił, że Książę cierpiącej ludzkości będzie Sędzią całego świata. On, który przyszedł z niebiańskich pałaców, aby wybawić człowieka od wiecznej śmierci; On, którego ludzie zlekceważyli, którego odrzucili i którego obrzucili wszelką pogardą, do której są zdolni ludzie pobudzeni przez szatana; On, który poddał się oskarżeniom ziemskiego sądu i który wycierpiał haniebną śmierć na krzyżu — jedynie On jest upoważniony do wydania wyroku o nagrodzie czy karze. On, który poddał się cierpieniom i poniżeniu krzyża, według postanowienia Rady Bożej ma otrzymać pełne wyrównanie, to jest zasiąść na tronie jako Król świętych, uznany przez cały niebiański wszechświat. To On wykonał całe dzieło zbawienia i pokazał przed nie upadłymi światami i niebiańską rodziną, że dzieło, które rozpoczął, potrafi też zakończyć. To Chrystus daje ludziom łaskę żałowania [za grzechy]. Jego zasługi są przyjmowane przez Ojca wobec każdej duszy, która chce pomagać w ustanawianiu rodziny Bożej. BK 541.5

W dniu ostatecznego karania i nagradzania, zarówno święci jak i grzesznicy uznają w Tym, który został ukrzyżowany, Sędziego wszystkich żyjących. — The Review and Herald, 22 listopada 1898. BK 542.1

VII — Wspaniałe rezultaty kapłańskiej i pośredniczej służby Chrystusa

Wstawiennictwo Chrystusa jest niczym złoty łańcuch, który jest przymocowany do Tronu Bożego. Chrystus przekształcił zasługi Swojej ofiary na prośby. Jezus prosi i przez Swoje prośby osiąga cel. — Manuscript 8, 1892. BK 542.2

Jako nasz Pośrednik, Chrystus działa nieprzerwanie. On gorliwie działa w ich imieniu, bez względu na to czy ludzie Go przyjmują czy odrzucają. On zapewnił im życie i światło, dążąc przez Ducha Świętego do odciągnięcia ich od służenia szatanowi. W czasie działań Chrystusa, działa także szatan z całym arsenałem obłudy i nieprawości, i niesłabnącą energią. — The Review and Herald, 12 marca 1901. BK 542.3

Ten Zbawca jest również Pośrednikiem stojącym pomiędzy Najwyższym a Swoim ludem. Przez to zarządzenie została otwarta droga, przez którą winny grzesznik za pośrednictwem innego, może znaleźć przystęp do Boga. Grzesznik, obciążony winą i bez jakichkolwiek swoich zasług, nie może tam przyjść w swojej osobie. Jedynie Chrystus mógł otworzyć tę drogę przez przyniesienie ofiary, która by sprostała wymaganiom boskiego Zakonu. On był doskonały i nie pobrudzony grzechem. On był bez zmazy i skazy. — The Review and Herald, 17 grudnia 1872. BK 542.4

Chrystus jest Sługą prawdziwej świątyni — Arcykapłanem tych wszystkich, którzy wierzą w Niego jako osobistego Zbawiciela. Nikt inny nie może przejąć Jego służby. On jest Najwyższym Kapłanem kościoła i On czyni dzieło, którego nikt inny nie może wykonać. Przez Swoją łaskę może ustrzec każdego człowieka przed przestępstwem. — The Signs of the Times, 14 lutego 1900. BK 542.5

Wiara w pojednanie i wstawiennictwo Chrystusa zachowa nas w wytrwałości i nieugiętości wśród pokus, napierających na nas w walczącym kościele. — The Review and Herald, 9 czerwca 1896. BK 542.6

Wielki plan odkupienia, taki jaki został objawiony w dziele zamykającym dni ostateczne, musi być gruntownie studiowany. Wydarzenia związane ze świątynią w niebie muszą wywrzeć na umysłach i sercach takie wrażenie, aby potrafili je przekazać innym. Wszystkim potrzebne jest o wiele lepsze zrozumienie dzieła pojednania, jakie dokonuje się w świątyni w niebie. Gdy ta doniosła Prawda zostanie poznana i zrozumiana, to ci, którzy będą się jej trzymać, będą w harmonii pracować z Chrystusem, przygotowując lud, który ostoi się w wielkim Dniu Pańskim, i ich wysiłki zostaną uwieńczone sukcesem. — Świadectwa dla zboru V, 575; Ze skarbnicy świadectw II, 157; 224 (wyd. II); 144 (wyd. I). BK 542.7

Teraz odbywa się dla nas kapłańskie wstawiennictwo Chrystusa w niebiańskiej świątyni. Lecz jakże niewielu właściwe rozumie, że nasz Najwyższy Kapłan przedstawia przed Ojcem Swoją krew i grzesznikowi, który przyjmuje Go jako swojego, osobistego Zbawiciela zapewnia na mocy Swojego przymierza prawo do wszystkich łask, oraz nagrodę wynikającą ze Swojej ofiary. Ofiara ta uzdalnia Chrystusa ponad wszelką miarę do zbawienia tych wszystkich, którzy przez Niego przychodzą do Boga i widzą w Nim tego, który żyje, aby się wstawiał za nimi. — Manuscript 92, 1899. BK 542.8

Chrystus, jako Najwyższy Kapłan wewnątrz [Najświętszego] poza zasłoną, tak uwiecznił Golgotę, że chociaż żyje u Boga, nieustannie bywa zabijany dla grzechu, by przez to każdy człowiek, który zgrzeszy, miał swego Obrońcę przed Ojcem. On zmartwychwstał z grobu we wspaniałej mocy i chwale, otoczony zastępami aniołów jako połączona Boskość z człowieczeństwem. On zawładnął światem, do którego rościł pretensje szatan jako do swojego terytorium i przez Swoje wspaniałe dzieło oddania życia, przywrócił ludzkość do łask Bożych. Pieśni triumfu rozbrzmiały po całym wszechświecie. Aniołowie i archanioły, cherubini i serafini zaśpiewali triumfalną pieśń za ten godny podziwu wyczyn. — Manuscript 50, 1900. BK 542.9

To jest ów wielki Dzień Pojednania, a nasz Obrońca stoi przed Ojcem, wstawiając się za nami jako nasz Orędownik. Zamiast odziewać się szatą własnej sprawiedliwości, powinniśmy codziennie upokarzać się przed Bogiem, wyznawać nasze osobiste grzechy, prosić o przebaczenie za nasze przestępstwa i współpracować z Chrystusem nad przygotowaniem naszych dusz, aby odzwierciedlały Boży obraz. — Manuscript 168, 1898; Biblijny komentarz 439. BK 543.1

Jako nasz Pośrednik, Jezus mógł w zupełności wykonać dzieło zbawienia — lecz, ach, za jaką cenę! Bezgrzeszny Syn Boży, został potępiony z powodu grzechów, w których nie miał żadnego udziału, a to wszystko po to, aby grzesznik przez skruchę i wiarę mógł zostać usprawiedliwiony przez sprawiedliwość Chrystusa, w której nie ma on żadnych osobistych zasług. Grzechy każdego żyjącego człowieka na ziemi zostały złożone na Chrystusa i to świadczy o fakcie, że w walce z szatanem nikt nie musi ponosić porażki. Zostały podjęte takie środki, aby wszyscy mogli korzystać z mocy Tego, który chce zbawić tych wszystkich, którzy przez Niego przychodzą do Boga. BK 543.2

Chrystus przyjął na Siebie winę za przestępstwa człowieka, a w zamian za to wkłada Swoją własną sprawiedliwość na tych wszystkich, którzy w wierze Go przyjmują i odwzajemniają się zaufaniem do Boga. — The Review and Herald, 23 maja 1899. BK 543.3

On [Chrystus] trzyma przed Ojcem kadzielnicę Swoich własnych zasług, w których nie ma nawet śladu ziemskiego zepsucia. W kadzielnicy tej gromadzi On modlitwy, uwielbienia i wyznania Swojego ludu, dodając do nich własną, nieskalaną sprawiedliwość. Dopiero potem, dym kadzidła przesycony aromatem przebłagalnych zasług Chrystusa wstępując przed Ojca jest całkowicie i zupełnie przyjmowany. Wtedy też powracają łaskawe odpowiedzi... Aromat tej sprawiedliwości unosi się niczym obłok, otaczając Tron Łaski. — Manuscript 50, 1900; Biblijny komentarz 350. BK 543.4

VIII — Na sądzie Chrystus jest naszym przyjacielem

Przed Tronem Łaski nasz wielki Arcykapłan prosi za Swój wykupiony lud... Szatan stoi po naszej prawicy, aby nas oskarżać, a nasz Obrońca stoi po prawicy Boga aby wstawiać się za nami. On jeszcze nigdy nie przegrał żadnej sprawy, która została Mu powierzona. Dlatego możemy zaufać naszemu Obrońcy, gdyż On wstawia się za nami na mocy własnych zasług. — The Review and Herald, 15 sierpnia 1893. BK 543.5

Chrystus nie uwielbił samego Siebie, gdy został uczyniony Najwyższym Kapłanem. To Pan Bóg mianował Go na to stanowisko kapłańskie. On ma być wzorem dla całej ludzkiej rodziny. On okazał się nie tylko kompetentnym przedstawicielem ludzkości, ale także jej Obrońcą, tak, że każda dusza, jeżeli chce, może powiedzieć: Mam Przyjaciela na sądzie! On jest Najwyższym Kapłanem, mogącym współczuć naszym słabościom. — Manuscript 101, 1897. BK 543.6

Jezus służy przed obecnością Boga, przedkładając Swoją przelaną krew, jako to miało miejsce przy zabitym baranku. Jezus składa tę ofiarę, za każde przestępstwo i każde niedociągnięcie grzesznika. BK 543.7

Chrystus — nasz Orędownik i Duch Święty stale wstawiają się za człowiekiem, jednak Duch Święty nie wstawia się za nami tak, jak to czyni Chrystus, który przedkłada Swoją krew, przelaną od założenia świata. Duch oddziałuje na serca, doprowadzając do modlitw i skruchy, uwielbień i wdzięczności. — Manuscript 50, 1900; Biblijny komentarz 350. BK 543.8

Gdy Chrystus wstąpił do nieba, wstąpił tam jako nasz Obrońca. Dlatego na sądzie zawsze mamy Przyjaciela. I tam z góry, Chrystus posłał dla wszystkich narodów, pokoleń, języków i ludów Swojego Przedstawiciela. Duch Święty daje boskie namaszczenie wszystkim tym, którzy przyjmują Chrystusa. — The Christian Educator, sierpień 1897 (s. 22). BK 543.9

On zapłacił cenę wykupienia za cały świat. Wszyscy mogą być zbawieni przez Niego. Tych, którzy Mu zawierzyli, przedstawi Bogu jako wiernych poddanych Swego królestwa. On chce być zarówno ich Pośrednikiem jak i Zbawcą. — Manuscript 41, 1896. BK 544.1

Gdy Chrystus umarł na krzyżu Golgoty, otwarła się nowa i żywa droga zarówno dla Żydów jak i pogan. Odtąd Zbawiciel ma służyć w niebie niebios jako Kapłan i Obrońca. Od teraz krew zwierząt ofiarowana za grzechy straciła swe znaczenie, gdyż za grzechy świata umarł Baranek Boży. — Manuscript 41, 1887. BK 544.2

Ramię, które wyzwoliło ludzką rodzinę od zagłady — sprowadzoną na ludzkość przez szatana za pomocą pokus — jest ramieniem, które zachowało mieszkańców innych światów od grzechu. Każdy świat w bezmiarze innych światów pod każdym względem znajduje się pod opieką Ojca i Syna i jest przez Nich podtrzymywany. Ta opieka jest nieustannie roztaczana nad upadłą ludzkością. Chrystus pośredniczy w sprawach ludzi, a ochrona nad niewidzialnymi światami, również odbywa się poprzez Jego pośredniczą służbę. Zatem, czy te tematy nie są wystarczająco ważne, żeby nimi zajmowały się nasze umysły i wywoływały naszą wdzięczność i uwielbienie dla Boga? — Poselstwo do młodzieży 189. BK 544.3

IX — Jezus stal się człowiekiem aby móc być Pośrednikiem

Jezus stał się człowiekiem, aby pośredniczyć między człowiekiem, a Bogiem. Odział Swoją Boskość człowieczeństwem, obcował z ludźmi, aby Swoim długim ludzkim ramieniem objąć ludzkość, a swoim boskim ramieniem uchwycić Tron Boskości. Uczynił to, aby przywrócić człowiekowi pierwotny stan, który utracił w Edenie przez wabiące pokusy szatana i aby człowiek mógł uświadomić sobie, że jego teraźniejszym i wiecznym dobrem jest posłuszeństwo wobec wymagań Bożych. Nieposłuszeństwo nie zgadza się z naturą, którą Pan Bóg dał człowiekowi w Edenie. — Letter 121, 1897. BK 544.4

Całkowitość Jego ludzkiej natury i doskonałość Jego Boskości ukształtowały dla nas mocny fundament, na którym możemy zostać pojednani z Bogiem. Gdyśmy jeszcze byli grzesznikami, Chrystus umarł za nas. Przez Jego krew mamy zbawienie i przebaczenie grzechów. Jego przebite gwoździami ręce są rozciągnięte w kierunku nieba i ziemi. Jedną ręką chwyta grzeszników na ziemi, a drugą obejmuje Tron Nieskończonego, by w ten sposób dokonać dla nas pojednania. Dzisiaj Chrystus jest naszym Obrońcą przed Bogiem. On jest jedynym Pośrednikiem pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Nosi na sobie znaki ukrzyżowania i na sądzie wstawia się za nami. — Letter 35, 1894. BK 544.5

X — Niebiański Obrońca na zawsze zatrzymuje ludzką naturę

Chrystus wstąpił do nieba, niosąc na Sobie poświęconą i świętą ludzką naturę. Tę Swoją ludzką naturę zabrał ze sobą do niebiańskich pałaców i będzie ją nosił po wieczne czasy jako Ten, który odkupił każdego człowieka będącego w Mieście Bożym. — The Review and Herald, 9 marca 1905. BK 544.6

Swoim zarządzeniem, On [Ojciec] ustanowił przy Swoim ołtarzu Obrońcę, odzianego naszą naturą. A On, jako nasz Orędownik, na mocy Swego urzędu przedstawia nas Ojcu, jako Jego synów i córki. Chrystus wstawia się za tymi, którzy Go przyjęli. Na mocy Swych własnych zasług, udziela nam siły, abyśmy mogli stać się członkami królewskiej rodziny, dziećmi niebiańskiego Króla. — Świadectwa dla zboru VI, 363; Ze skarbnicy świadectw III, 22; 20-21 (wyd. II); 22 (wyd. I). BK 544.7

Naszym przywilejem jest rozmyślanie w wierze o Jezusie a przy tym widzieć Go, jak zajmuje stanowisko pomiędzy ludzkością a Wiecznym Tronem. On jest naszym Obrońcą, przedstawiającym Bogu nasze modlitwy i dary, jako duchową ofiarę. Jezus jest tą wielką bezgrzeszną ofiarą, a dzięki Jego zasługom, Bóg i człowiek mogą ze sobą rozmawiać. Chrystus zabrał Swoje człowieczeństwo do wieczności. Zajmuje stanowisko przed Ojcem jako przedstawiciel ludzkości. — The Youth's Instructor, 28 października 1897. BK 545.1

Jedynie Jezus mógł dać poręczenie Bogu, gdyż jedynie On był równy Bogu. Jedynie On mógł być Pośrednikiem pomiędzy Bogiem a człowiekiem, gdyż On posiadał człowieczeństwo i Boskość. Jezus mógł dać poręczenie obu stronom, gdyż wypełnił wyznaczone warunki. Jako Syn Boży dał Bogu za nas poręczenie, a jako owo Odwieczne Słowo, równe Ojcu, zapewnił miłość Ojca tym, którzy uwierzyli w Jego zapewnienie. Gdy Pan Bóg zapewnia nas o Swojej nieustannej Radzie Pokoju, daje nam Swego, Jednorodzonego Syna, aby stał się członkiem ludzkiej rodziny i Swoją ludzką naturę zatrzymał jako poręczenie, że Bóg wypełni Swoje słowo. — The Review and Herald, 3 kwietnia 1894. BK 545.2

Pojednanie człowieka z Bogiem mogło nastąpić tylko przez pośrednika, który był równy Bogu, posiadał przymioty zauważalnej godności, świadczące o tym, że w sprawach człowieka może pertraktować z Nieskończonym Bogiem, a z drugiej zaś strony przedstawiać Boga upadłemu światu. Zastępca i Poręczyciel człowieka musi posiadać ludzką naturę, aby mieć łączność z ludzką rodziną, której jest przedstawicielem, a jako Boży ambasador, musi być uczestnikiem boskiej natury, musi być pokrewnym z Nieskończonym, aby móc światu zamanifestować Boga i być Pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem. — The Review and Herald, 22 grudnia 1891. BK 545.3