Świadectwa dla zboru I

Rozdział 64 — Jedność wiary

Rzekomi wyznawcy w _____ i z okolic nie przykładają się do pracy i nie praktykują prawdy, którą wyznają. W północnym Wisconsin sprawa jest pod złym wpływem. Gdyby wszyscy mieli przywiązanie do “Review”, którego wymaga od nich Bóg, skorzystaliby i zostaliby pouczeni przez prawdy, których sam Pan broni. Posiadaliby właściwą wiarę, ustabilizowaną pozycję zbudowaną na prawdzie odnoszącej się na czas obecny, byliby strzeżeni i bezpieczni od tego zaślepienia. Delikatność sumień wielu osób została przytępiona, fałszywe podniecenie zniszczyło ich spostrzegawczość i duchowe poczucie. W tej chwili jest bardzo ważne, aby działali ze zrozumieniem, aby cel szatana nie mógł być całkowicie osiągnięty, a którym jest obalenie tych, których miał moc zwieść. S1 323.1

Kiedy ci, którzy byli świadkami i doświadczyli fałszywych prób przekonują się o swoim błędzie, szatan wykorzystuje ich błąd, i nieustannie stawia go przed ich oczy, aby ich przestraszyć przed jakimkolwiek doświadczeniem duchowym, i w ten sposób poszukuje zniszczenia ich wiary i prawdziwej świętości. Ponieważ już raz byli oszukani, obawiają się uczynić jakikolwiek wysiłek przez szczerą, gorącą modlitwę do Boga o specjalną pomoc i zwycięstwo. Osoby takie nie mogą pozwolić szatanowi na zdobycie celu i wpędzenie ich w zimną formalność i niewiarę. Muszą pamiętać, że grunt i fundamenty Boże stoją pewnie. Bóg niech będzie prawdziwy, a każdy człowiek kłamcą. Jedynym ich zabezpieczeniem jest postawienie stóp na pewnej platformie, ujrzenie i zrozumienie poselstwa trzeciego anioła, cenienie go, ukochanie go i słuchanie prawdy. S1 323.2

Chrystus prowadzi swój lud i doprowadza go do jedności wiary, aby mogli być jedno, tak jak On jest jedno z Ojcem. Różnice i opinie muszą ustąpić, aby wszyscy mogli zjednoczyć się ze zborem, aby mogli mieć jeden umysł i jedno zdanie. Paweł pisze: “A proszę was bracia przez imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyście toż mówili wszyscy, a iżby nie było między wami rozerwania, ale byście byli spojeni jednym zdaniem i jednakim umysłem”. 1 Koryntian 1,10. “A Bóg cierpliwości i pociechy niech wam da, abyście byli jednomyślni między sobą według Chrystusa Jezusa. Abyście jednomyślnie jednymi ustami, wysławiali Boga, Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa.” Rzymian 15,5.6. “Dopełniajcież wesela mojego, abyście jednoż rozumieli, będąc jednomyślnymi i jedno rozumiejącymi.” Filipian 2,2. S1 324.1

Cały lud Boży powinien być zainteresowany Jego dziełem. W Wisconsin brak tego zainteresowania. Brak im także inicjatywy. Niektórzy nie uważają za grzech marnotrawienie czasu, podczas gdy inni, którzy kochają i cenią prawdę oszczędzają czas i w mocy Bożej czynią wysiłki i pracują ciężko, aby ich rodziny miały przyjemność i wygodę, i aby mieli co do zainwestowania w dzieło Boże, aby mogli wykonać swoją część w utrzymaniu dzieła Bożego i odłożyć skarb w niebie. Nie można zwalniać jednego, a obciążać drugiego. Bóg wymaga od tych, którzy cieszą się zdrowiem i siłą ciała, aby zrobili co mogą i używali swoich sił na Jego chwałę, ponieważ nie należą do samych siebie. Muszą się rozliczyć przed Bogiem z użytku jaki zrobili ze swojego czasu i siły, które otrzymali z nieba. S1 324.2

Obowiązek pomagania i utrzymywania dzieła Bożego spoczywa nie tylko na bogatych. Wszyscy mają do odegrania swoją rolę. Człowiek który używał swój czas do zgromadzania dóbr, musi się rozliczyć z tego, jaki użytek zrobił z tych dóbr. Jeżeli ktoś posiada zdrowie i siłę, które są jego kapitałem, musi zrobić z nich właściwy użytek. Jeżeli spędza się godziny na próżniactwie i niepotrzebnych odwiedzinach tylko dla gadania, jest gnuśnym w pracy, taki często zaprzecza Słowu Bożemu. Osoby takie mają do wykonania wielką pracę zabezpieczenia swoich własnych rodzin, a następnie odkładanie na cele dobroczynne podług tego, czym Bóg ich obdarzy. S1 324.3

Nie zostaliśmy umieszczeni w tym świecie tylko po to, aby troszczyć się o siebie, lecz wymaga od nas, abyśmy pomagali w wielkim dziele odkupienia dusz, naśladując w ten sposób pełne samozaparcia, poświęcające się i pożyteczne życie Chrystusa. Ci, którzy kochają wygodę bardziej od prawdy Bożej, nie będą niespokojnie spożytkować mądrze swojego czasu i siły, aby mogli odegrać jakąś rolę w szerzeniu prawdy. Wielu młodych w Wisconsin nie odczuwa wagi dzieła, ani konieczności poświęcenia się dla jego postępu. Nigdy nie będą mogli nabrać sił, dopóki nie zmienią sposobu swojego postępowania i nie uczynią szczególnego wysiłku, aby popchnąć dzieło prawdy naprzód, aby dusze mogły zostać zbawione. Niektórzy zapierają się siebie przejawiając zainteresowanie, i wykonują podwójną pracę z powodu potrzeby nieograniczonych wysiłków dla wsparcia dzieła, które kochają. Dzieło Boże czynią częścią samych siebie; kiedy ono cierpi, oni cierpią wraz z nim, a kiedy się dobrze wiedzie, są szczęśliwi. S1 325.1

Przypowieści 3,9.10: “Czcij Pana z majętności twojej i z pierwiastek wszystkich dochodów twoich. A gumna twoje napełnione będą obfitością i od wina nowego prasy twoje rozpadać się będą”. Ci, którzy są gnuśni, mogą się uspokajać myślą, że Bóg od nich niczego nie wymaga, ponieważ nie mają dochodów. Nie będzie to dla nich wytłumaczeniem, ponieważ gdyby pilnie wykorzystali swój czas, gdyby nie byli leniwi, gnuśni, mieliby dochody. Gdyby zdecydowanie zmusili się do zrobienia czegoś, do czynu, aby to włożyć do skarbca Bożego, otwarłyby się przed nimi drogi, i mieliby dochody do poświęcenia sprawie Bożej i w ten sposób mogliby odłożyć skarb w niebie. S1 325.2