Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii

Odrzucenie światła

Bóg mówi do Swoich sług: “Wołaj na całe gardło, nie powściągaj się, podnieś jak trąba swój głos i wspominaj Mojemu ludowi jego występki, a domowi Jakuba jego grzechy! Izajasza 58,1. Lecz kiedy za sprawą Ducha Bożego wychodzi z ust wyraźne, zdecydowane świadectwo, wielu traktuje je z lekceważeniem i pogardą. Wśród nas jest wielu takich, którzy nie tyle słowami, ale czynami “mówią do jasnowidzów: Nie miejcie widzeń! A do wieszczów: Nie wieszczcie nam prawdy”! Mówcie nam raczej słowa przyjemne, wieszczcie rzeczy złudne! Zejdźcie z drogi, zboczcie ze ścieżki, dajcie nam spokój ze Świętym Izraelskim. Dlatego tak mówi Święty Izraelski: Ponieważ pogardziliście tym słowem i ufacie gwałtowi i przewrotności, i polegacie na niej, dlatego ta wina stanie się dla was jak rysa grożąca zawaleniem, występująca w wysokim murze, który nagle, w okamgnieniu się rozpada... Gdyż tak mówi Wszechmocny, Pan, Święty Izraelski: Jeżeli się nawrócicie i zachowacie spokój, będziecie zbawieni, w ciszy i zaufaniu będzie wasza moc, lecz wy nie chcieliście”. Izajasza 30,10-15. SdK 79.1

Potrzeba oczyszczenia serca

Pytam tych, którzy zajmują odpowiedzialne stanowiska w Battle: Co wy robicie? Odwróciliście się plecami do Pana. Konieczne jest oczyszczenie serc, myśli i słów w odniesieniu do najbardziej istotnych tematów, jakimi są Pan Bóg, wieczność i Prawda. Jakie poselstwo ma być obecnie głoszone? Poselstwo trzeciego anioła! Ale to światło, które swoją chwałą ma napełnić całą ziemię, jest pogardzane przez wielu, którzy twierdzą, że wierzą w obecną Prawdę. Uważajcie, jak je traktujecie! Zdejmijcie sandały ze swoich nóg, bo znajdujecie się na świętej ziemi. Strzeżcie się pobłażliwości, z jaką traktujecie cechy szatana i okazujecie pogardę wobec przejawów mocy Ducha Świętego. Nie wiem [ile], ale niektórzy posunęli się już za daleko, by móc powrócić i pokutować. SdK 79.2

Przekazywanie światła

Przedstawiam wam Prawdę. Dusze, które miłują Boga, które wierzą w Chrystusa i które z gorliwością łapią każdy promień światła, ujrzą światło i będą radować się w Prawdzie. Będą to światło przekazywać innym. Będą wzrastać w świętości. Ci, którzy przyjmują Ducha Świętego, będą wyczuwać lodowatą atmosferę otaczającą tych, którzy nie tylko nie uznają doniosłości tych wspaniałych Prawd, ale przeciwko nim walczą. Odczują wyraźnie, że są to ludzie, którzy idą za radą bezbożnych, którzy stoją na drodze grzeszników i zasiadają w gronie szyderców. SdK 80.1

Słowo Boże mówi Prawdę, nie kłamstwo. Nie ma w nim żadnych zniekształceń, żadnych skrajności, żadnej przesady Mamy je przyjmować jako słowo żywego Boga. W posłuszeństwie temu Słowu kościół ma do wypełnienia zadania, których nie wypełnił. Nie można uciekać od obowiązków, ale w próbach i doświadczeniach trzeba usilniej szukać oparcia w Bogu. Trzeba będzie stawić czoła trudnościom, ale lud Boży musi się zjednoczyć i być przygotowanym na wszystko. Są obowiązki, które ma wypełnić kościół i są takie, które ma wypełnić nasz Bóg. SdK 80.2

Duch Boży oddala się od wielu spośród naszego ludu. Wielu wkroczyło na ciemne, tajemne ścieżki i nigdy już nie powrócą. Będą dalej błądzić ku własnej zgubie. Kusili Boga i odrzucili światło. Żadne dowody, nie będą w stanie ich przekonać. Wybrali ciemność zamiast światła i splugawili swoje dusze. Żaden człowiek ani zbór nie może wiązać się z miłującymi przyjemności ludźmi i jednocześnie dowodzić, że wysoko sobie ceni bogaty strumień Prawdy, zesłanej przez Pana tym, którzy posiadają prostą wiarę w Jego Słowo. Świat jest zanieczyszczony i zepsuty, tak jak za czasów Noego. Jedynym lekarstwem jest wiara w Prawdę i przyjęcie światła. Jednakże wielu słuchało Prawdy, której ogłoszeniu towarzyszyła demonstracja Ducha Świętego, a nie tylko nie przyjęli poselstwa, ale zapałali nienawiścią do światła. Ludzie ci sami doprowadzają do ruiny swoje dusze. Stanęli pomiędzy zesłanym przez niebo światłem a ludem. Podeptali Słowo Boże i działają na przekór Jego Świętemu Duchowi. SdK 80.3

Wzywam lud Boży, by otworzył oczy. Kiedy zatwierdzacie i realizujecie decyzje ludzi, o których wiecie, że nie są w zgodzie z Prawdą i sprawiedliwością, osłabiacie swoją wiarę i tracicie chęć do szukania społeczności z Bogiem. Czy pamiętacie, co powiedział Pan do Jozuego? “Czemu leżysz twarzą do ziemi? Izrael zgrzeszył: Naruszyli Moje przymierze, które im narzuciłem... To, co jest obłożone klątwą, jest pośród ciebie, Izraelu... Nie pozostanę nadal z wami, jeżeli nie usuniecie spośród siebie tego, co jest obłożone klątwą”. Jozuego 7,10-13. Chrystus oświadcza: “Kto ze Mną nie zbiera, rozprasza”. Mateusza 12,30. SdK 81.1

Poselstwo o usprawiedliwieniu z wiary

Pan, w wielkim Swym miłosierdziu zesłał najwspanialsze poselstwo Swemu ludowi przez starszych Waggonera i Jonesa. Poselstwo to powinno w szczególny sposób wskazać światu wywyższonego Zbawiciela jako ofiarę za grzechy całej ludzkości. Przedstawia ono prawdę o usprawiedliwieniu przez wiarę w Poręczyciela — Zastępcę; zaprasza lud do przyjęcia sprawiedliwości Chrystusa, która objawia się w posłuszeństwie wszystkim przykazaniom Bożym. Wielu zagubiło obraz Jezusa. Muszą oni skierować wzrok na Jego boską osobę, Jego zasługi i Jego niezmienną miłość do ludzkości. W Jego ręce oddana jest cała moc, może więc rozdzielać dary, udzielając pozbawionym nadziei ludziom bezcennego daru Swojej własnej sprawiedliwości. Oto poselstwo, które Bóg polecił przekazać światu. Jest to poselstwo trzeciego anioła, które głoszone ma być wielkim głosem, a ma mu towarzyszyć wylanie Jego Ducha na wielką skalę. SdK 81.2

Wywyższony Zbawiciel ma się ukazać w Swym skutecznym dziele jako Baranek zabity siedzący na tronie, aby rozdzielać bezcenne błogosławieństwa przymierza, dobrodziejstwa, dla których oddał życie, by móc nimi obdarzyć każdą duszę, która w Niego uwierzy. Jan nie znalazł odpowiednich słów, by wyrazić głębię tej miłości i wzywa rodzinę ludzką, by ją dostrzegła. Chrystus w niebie wstawia się za kościołem, zanosi błagania za tych, za których odkupienie zapłacił Swoją własną krwią. Przemijający czas nie umiejszy znaczenia tej pojednawczej ofiary i nie pozbawi jej skuteczności. Poselstwo ewangelii Jego łaski miało zostać przekazane kościołowi w jasny, zrozumiały sposób, by świat nie mógł już dłużej zarzucać Adwentystom Dnia Siódmego, że mówią tylko o zakonie, a nie głoszą ani nie wierzą w Chrystusa. SdK 82.1

Skuteczność krwi Chrystusa miała być przedstawiona ludowi ze świeżością i mocą, by ich wiara mogła się uchwycić jej zasług. Tak jak najwyższy kapłan kropił ciepłą krwią nad ubłagalnią, podczas gdy woń kadzidła wznosiła się do Boga, tak kiedy my wyznajemy nasze grzechy i błagamy o skuteczność pojednawczej krwi Chrystusa, nasze modlitwy napełnione wonią zasług charakteru naszego Zbawiciela mają się wznosić do nieba. Nie zważając na naszą niegodność powinniśmy zawsze pamiętać o tym, że jest Ktoś, kto może zgładzić grzech i zbawić grzesznika. On usunie każdy grzech, który został wyznany przed Bogiem ze skruszonym sercem. Ta wiara jest życiem kościoła. Tak jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, i wszystkim pokąsanym przez ogniste węże kazano na niego patrzeć i żyć, tak też musi być wywyższony Syn Człowieczy, “aby każdy, kto weń wierzy nie zginął, ale miał żywot wieczny”. Jana 3,16. SdK 82.2

O ile grzesznik z patrzenia na wywyższonego Zbawiciela nie uczyni sprawy życia i śmierci, i przez wiarę nie przyjmie Jego zasług, których ma przywilej się domagać, jego zbawienie jest równie niemożliwe, jak chodzenie Piotra po wodzie, gdy jego wzrok nie był utkwiony w Jezusie. Szatan z całą determinacją usiłuje przysłonić widok Jezusa i dporowadzić do tego, by ludzie polegali na człowieku, ufali człowiekowi i byli tak wychowywani, by pomocy oczekiwać od człowieka. Od wielu lat kościół liczy na człowieka, wiele od człowieka oczekując, ale nie polega na Jezusie, w którym skupiają się nasze nadzieje na życie wieczne. Dlatego Bóg dal Swoim sługom świadectwo przedstawiające Prawdę, jaka jest w Jezusie, a jest nim poselstwo trzeciego anioła podane w sposób jasny i prosty. Lud Boży ma ogłosić światu słowa Jana, by wszyscy mogli dostrzec światło i w tym świetle chodzić: “Kto przychodzi z góry, jest ponad wszystkim, kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i mówi rzeczy ziemskie; kto przychodzi z nieba, jest ponad wszystkimi, świadczy o tym, co widział i słyszał, lecz nikt nie przyjmuje Jego świadectwa. Kto przyjął Jego świadectwo, ten potwierdził, że Bóg mówi Prawdę. Albowiem Ten, którego posłał Bóg, głosi Słowa Boże; gdyż Bóg udziela Ducha bez miary. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim”. Jana 3,31-36. SdK 83.1

To jest świadectwo, które ma zostać rozpowszechnione jak świat długi i szeroki. Przedstawia ono Zakon i Ewangelię, łącząc je w doskonałą całość. Patrz Rzymian 5 i 1 Jana 3,9-24. Te cudowne fragmenty Biblii pozostawią niezatarte wrażenia na każdym sercu, które jest otwarte na ich przyjęcie. “Wykład słów Twoich oświeca, daje rozum prostaczkom” — tym, którzy są skruszonego serca (Psalmów 119,130); “Tym zaś, którzy Go przyjęli dał moc stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego”. Jana 1,12 (BG). Tacy nie mają tylko nominalnej wiary, teorii Prawdy, nie wyznają legalistycznej religii; ich wiara jest zdecydowanym dążeniem do wytkniętego celu, którym jest przywłaszczenie sobie najcenniejszych darów Bożych. Proszą o dar, który mogą przekazać innym. Mogą powiedzieć: “Z Jego pełni myśmy wszyscy wzięli, i to łaskę za łaską”. Jana 1,16. SdK 83.2

“Kto nie miłuje, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga do nas, iż Syna Swego jednorodzonego posłał Bóg na świat, abyśmy przezeń żyli. Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna Swego jako ubłaganie za grzechy nasze. Umiłowani, jeżeli Bóg nas tak umiłował, i myśmy powinni nawzajem się miłować. Boga nikt nigdy nie widział; jeżeli nawzajem się miłujemy, Bóg mieszka w nas i miłość Jego doszła w nas do doskonałości. Po tym poznajemy, że w Nim mieszkamy, a On w nas, że z Ducha Swojego nam udzielił”. 1 Jana 4,8-13. SdK 84.1

Boże poselstwo na obecny czas

Tego właśnie dzieła w sercu i umyśle każdego człowieka miało dokonać poselstwo, które Pan powierzył Swoim sługom. Kościół żyje wtedy, gdy jego członkowie miłują Boga ponad wszystko, a bliźnich jak siebie samych. Niewiele było miłości do Boga i człowieka pośród naszego ludu i Bóg dał Swoim posłańcom właśnie to, czego lud najbardziej potrzebował. Ci, którzy przyjęli poselstwo, zostali wielce ubłogosławieni, bo ujrzeli jasne promienie Słońca Sprawiedliwości, a w ich sercach zakiełkowało życie i nadzieja. Ujrzeli Jezusa. “Nie lękaj się” jest Jego wiekuistym zapewnieniem. “Jam jest pierwszy i ostatni, i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków”. Objawienie 1,17-18. “Ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie”. Jana 14,19 (BT). Krwią nieskalanego Baranka Bożego wierzący opatrują własne serca. Spoglądając na wielki Wzór możemy powiedzieć: “Jezus Chrystus, który umarł, więcej zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami”. Rzymian 8,34. Słońce Sprawiedliwości rozświetla nasze serca, by dać nam poznanie chwały Jezusa Chrystusa. O urzędzie Ducha Świętego mówi: “On mnie uwielbi, gdyż z Mego weźmie i wam oznajmi”. Jana 16,14. Psalmista modli się: “Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę... Serce czyste stwórz we mnie, o Boże, a ducha prawego odnów we mnie! Nie odrzucaj mnie od oblicza Swego i nie odbieraj mi Swego Ducha Świętego. Przywróć mi radość z wybawienia Twego i wesprzyj mnie Duchem ochoczym! Przestępców będę nauczał dróg Twoich i grzesznicy nawrócą się do Ciebie”. Psalmów 51,9-15. SdK 84.2

Pan życzy sobie, by te miezwykle ważne tematy były studiowane w naszych zborach, a jeśli członkowie zboru otworzą swoje serca dla Słowa Bożego, zajaśnieje im światło i posiądą zrozumienie. “Kto między wami boi się Pana, niech słucha głosu Jego sługi! Kto chodzi w ciemnościach i bez przebłysku światła, niechaj imieniu Pana zaufa i niech na swoim Bogu się oprze! Oto wy wszyscy, którzy rozniecacie ogień, którzy zapalacie strzały ogniste, idźcie w płomienie waszego ognia, wśród strzał ognistych, któreście zapalili. Z Mojej ręki przyjdzie to na was: będziecie powaleni w boleściach”. Izajasza 50,10-11; patrz 29,13-16.18-21. SdK 85.1

“Tak mówi Pan: Niech się nie chlubi mędrzec swoją mądrością i niech się nie chlubi mocarz swoją mocą, niech się nie chlubi bogacz swoim bogactwem! Lecz kto chce się chlubić, niech się chlubi tym, że jest rozumny i wie o Mnie, iż Ja Pan, czynię miłosierdzie, prawo i sprawiedliwość na ziemi, gdyż w nich mam upodobanie — mówi Pan”. Jeremiasza 9,22-23. SdK 85.2

Nigdy jeszcze, w żadnym czasie nie okazał Pan łaski Swoim wybranym pełniej, niż w tych ostatnich dniach, kiedy Jego Zakon zostanie unieważniony. “Upodobało się Panu dla Jego sprawiedliwości, aby Jego Zakon był wielki i sławny”. Co mówi Bóg odnośnie Swego ludu? “Lecz lud jest złupiony i obrabowany, wszyscy oni są spętani w dołach i zamknięci w więzieniach, stali się łupem, a nie ma kto by ratował, wydani na splądrowanie, a nikt nie mówi: Oddaj!” Patrz również Izajasza 43. To są proroctwa, które się wypełnią. SdK 86.1

Ostrzeżenie przed zlekceważeniem Bożego poselstwa

Kieruję słowa ostrzeżenia do tych, którzy od lat sprzeciwiają się światłu i pielęgnują ducha opozycji. Jak długo będziecie nienawidzieć i pogardzać posłańcami Bożej sprawiedliwości? Bóg dał im Swoje poselstwo. Oni niosą słowo Pana. Zbawienie możliwe jest wyłącznie przez zasługi Jezusa Chrystusa. Łaska Ducha Świętego była wam nieustannie okazywana. Światło i moc z wysokości zostały obficie wśród was wylane. Poprzez tę manifestację Pan zaświadczył, kogo uznaje za Swoje sługi, tak by wszyscy mogli ich rozpoznać. Ale są tacy, którzy wzgardzili posłańcami i poselstwem przez nich przyniesionym. Zarzucili im, że są fanatykami, ekstremistami i przesadnymi entuzjastami. Przepowiadam wam: Jeśli prędko nie ukorzycie swoich serc przed Bogiem i nie wyznacie swoich grzechów, które są liczne, zrozumiecie kiedyś, że walczyliście z Bogiem, ale wtedy będzie już za późno. Duch Święty przekona was, ale już bez możliwości odrodzenia i przebaczenia, że ludzie, przeciwko którym występowaliście, byli niczym drogowskazy na świecie; że byli Bożymi świadkami. Wtedy oddalibyście cały świat za możliwość odkupienia przeszłości, by móc być takimi właśnie gorliwymi ludźmi, wrażliwymi na działanie Ducha Bożego i podnieść swój głos w uroczystym ostrzeżeniu dla świata, i jak oni być w kwestii zasad niewzruszonymi jak skała. Wasza przewrotność znana jest Panu. Postępujcie tak dalej odrzucając światło z nieba, a będziecie zgubieni. “Człowiek, który się skalał, a nie oczyścił się, będzie wytracony spośród zboru”. 4 Mojżeszowa 19,20. SdK 86.2

Nie mam łagodnego poselstwa dla tych, którzy tak długo byli fałszywymi drogowskazami wskazującymi niewłaściwą drogę. Odrzucając posłańców, którym Chrystus udzielił Swego pełnomocnictwa, odrzucacie samego Chrystusa. Jeśli zlekceważycie tak wielkie zbawienie, które od lat macie przed oczyma, jeśli wzgardzicie cudowną ofertą usprawiedliwienia przez krew Chrystusa i uświęcenia przez oczyszczającą moc Ducha Świętego, nie będzie już dla was ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia. Hebrajczyków 10,26-27. Usilnie was proszę, byście się ukorzyli i przestali sprzeciwiać światłu i świadectwu, które zesłał Bóg. Powiedzcie Panu: Moje nieprawości oddzieliły mnie od mojego Boga. O Panie, przebacz mi moje winy. Wymaż moje grzechy z Twojej księgi pamięci. Chwalcie Jego święte imię, bo w Nim jest przebaczenie i możecie zostać nawróceni, przemienieni. SdK 87.1

“Bo jeśli krew kozłów i wołów oraz popiół z jałowicy przez pokropienie uświęcają skalanych i przywracają cielesną czystość, o ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego Siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu”. Hebrajczyków 9,13-14. — Letter 57, 1895. SdK 87.2