W atmosferze niebios

Złamanie mocy śmierci — 7 luty

“Z ręki grobu wybawię ich, od śmierci wykupię ich. O śmierci! będę śmiercią twoją; o grobie! będę skażeniem twojem”. Ozeasza 13,14 (BG). AN 44.1

Całe niebo zdumiewało się zapewne przyjęciem, jakie zgotowała ludzkość na tym świecie ich umiłowanemu Odkupicielowi! (...) On uczynił ten świat, a jednak świat Go nie poznał. Przyjaciele wyparli się Go, opuścili i zdradzili. Zewsząd czyhały na Niego pokusy. Ludzka agonia wstrząsała Jego boską duszą. Jego ciało wysmagano straszliwymi batogami. Jego ręce przebito gwoździami, a na święte skronie włożono cierniową koronę. (...) Dziełem szatana było, by życie Chrystusa stało się pasmem ucisków i smutków, a na koniec doprowadzić Go do męki i okrutnej śmierci. (...) AN 44.2

Umierając Chrystus zniszczył tego, który miał władzę nad śmiercią. Wykonał plan, dokończył dzieło, którego od czasu upadku Adama obiecał się podjąć. Umierając za winy grzesznego świata umożliwił upadłemu człowiekowi powrót do posłuszeństwa Bożym przykazaniom, a więc odwrócenie skutków upadku człowieka spowodowanego nieposłuszeństwem. Kiedy skruszył okowy grobu i zwycięsko powstał z martwych, odpowiedział na odwieczne pytanie: “Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje?” Joba 14,14. Chrystus umożliwił każdemu dziecku Adama, które wybierze posłuszeństwo, pokonanie grzechu i powstanie z grobu do dziedzictwa nieśmiertelności nabytego za cenę krwi Zbawiciela. AN 44.3

Nasze zbawienie dokonało się dzięki bezgranicznemu cierpieniu Syna Bożego. On na swoje boskie łono wziął cierpienie, agonię i ból, jakie Adam sprowadził na ludzkość wskutek grzechu. Pięta Chrystusa została ukąszona przez szatana, kiedy Zbawiciel cierpiał w swoim człowieczeństwie, a smutek cięższy od tego, jaki kiedykolwiek nękał stworzone istoty, ciążył nad Nim straszliwym brzemieniem jako część spłaty wielkiego długu zaciągniętego przez ludzkość wobec Boga. — Manuscript 75, 1886. AN 44.4

Pytanie: “Gdy człowiek umiera, czy znowu ożyje?” nie pozostało bez odpowiedzi. (...) Bóg w ludzkiej postaci przyniósł życie, nieśmiertelność i światło przez ewangelię. Umierając, Chrystus zapewnił życie wieczne tym wszystkim, którzy wierzą w Niego. — Testimonies for the Church VI, 230-231. AN 44.5