W atmosferze niebios

Przyjaciel na niebiańskim dworze — 8 luty

“Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was”. 1 Piotra 1,3.4. AN 45.1

Czy istnieje jakikolwiek powód do tego, by uważać, że ta żywa nadzieja nie powinna dawać nam dzisiaj tak wielkiej pewności i radości, jak uczniom w Kościele wczesnochrześcijańskim? Chrystus nie jest zamknięty w grobie Józefa. On zmartwychwstał i wstąpił do nieba, a my mamy działać zgodnie z naszą wiarą, aby świat mógł poznać, że mamy żywą nadzieję. (...) AN 45.2

Nasza nadzieja nie jest pozbawiona podstaw, a nasze dziedzictwo przemijające. Są to sprawy, które są częścią rzeczywistości, a nie owocem wyobraźni. — The Review and Herald, 6 sierpień 1889. AN 45.3

Czytamy w Biblii o zmartwychwstaniu Chrystusa, ale czy postępujemy w sposób świadczący o tym, że w to wierzymy? Czy wierzymy, że Jezus jest żywym Zbawicielem i nie znajduje się w grobowcu Józefa zamkniętym wielkim kamieniem, ale zmartwychwstał i wstąpił na wysokość (...)? On jest w niebie, by wstawiać się za nami. Jest tam, ponieważ potrzebujemy przyjaciela na niebiańskim dworze, Tego, który jest naszym obrońcą i orędownikiem. Radujmy się więc tą wieścią. Mamy wszystko, za co możemy wielbić i chwalić Boga. AN 45.4

Wielu ocenia swój duchowy stan na podstawie emocji, odczuć, ale nie jest to bezpieczne kryterium. Nasze chrześcijańskie życie nie zależy od naszych uczuć, ale od mocy, która włada nami z wysokości. Musimy wierzyć w Słowo Boże. Musimy trzymać Chrystusa za słowo, wierzyć, że On przyszedł jako przedstawiciel Ojca, a Ojciec reprezentowany przez Chrystusa jest naszym przyjacielem i nie pragnie naszej zguby, ponieważ nie oddałby swojego Syna na ofiarę za nas. Krzyż Golgoty jest wiecznym poręczeniem dla nas, że Bóg pragnie naszego szczęścia, i to nie tylko w przyszłym życiu, ale także w życiu doczesnym. — The Review and Herald, 8 marzec 1892. AN 45.5

Odrzucenie ofiary złożonej przez Chrystusa pociąga za sobą gniew Boży bez miłosierdzia. To jest właśnie gniew Baranka. Jednak śmierć Chrystusa jest nadzieją i wiecznym życiem dla wszystkich, którzy przyjmują Go i wierzą w Niego. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 139. AN 45.6