Posłannictwo chrześcijan

Powołani od zwykłych zajęć

Przeciętni ludzie mają stać się pracownikami. Dzieląc smutki swoich współbliźnich, podobnie jak Zbawca, który miał udział w kłopotach ludzkich, przez wiarę zobaczą Go, współpracującego z nimi. — Gospel Workers 38 [Słudzy ewangelii 27]. PCh 24.3

Wszędzie, blisko i daleko, ludzie będą powoływani od pługa oraz zwykłych, pochłaniających umysły interesów i zdobędą wykształcenie u boku doświadczonych mężów. Ucząc się wydajnej pracy, będą głosić Prawdę z mocą. Dzięki wspaniałemu działaniu Bożej Opatrzności, zostaną usunięte i wrzucone do morza góry trudności. Poselstwo, które dla mieszkańców ziemi posiada tak wielką wartość, będzie słyszane i zrozumiane. Ludzie poznają Prawdę. Praca ciągle będzie się rozwijać, aż cała ziemia zostanie ostrzeżona, a wtedy przyjdzie koniec. — Testimonies for the Church IX, 96 [Świadectwa dla zboru IX, 96]. PCh 24.4

Bóg może i użyje tych, którzy nie zdobyli doświadczenia w świeckich szkołach. Wątpienie w Jego moc, zdolną do wykonania tego dzieła, jest świadectwem niewiary. Oznacza ograniczenie wszechmocnej siły Tego, dla którego nie ma rzeczy niemożliwych. O, wyzbądźmy się tej niestosownej, niepożądanej, nieufnej ostrożności! Z jej przyczyny tak wiele sił i sposobów, którymi dysponuje Zbór, jest niewykorzystanych. Ona zamyka drogę, na której Duch Święty mógłby posłużyć się ludźmi; zatrzymuje w lenistwie tych, którzy chętnie pracowaliby z Chrystusem; zniechęca do przyjęcia pracy wielu tych, którzy wydajnie i skutecznie współpracowaliby z Bogiem, gdyby ich do tego zachęcono. — Gospel Workers 488.489 [Słudzy ewangelii 322]. PCh 24.5

Postęp i rozwój należą do przywilejów każdej duszy. Ci, którzy są złączeni z Chrystusem, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty, będą wzrastać w łasce i znajomości Syna Bożego, do pełnej dojrzałości w Jezusie Chrystusie. Gdyby wszyscy, którzy wyznają, że wierzą Prawdzie, wykorzystali każdą zdolność i sposobność uczenia się i pracy, staliby się mocnymi w Chrystusie. Gdyby niezależnie od wykonywanego zajęcia i zawodu — czy są gospodarzami, mechanikami, nauczycielami, czy kaznodziejami — całkowicie poświęcili się Bogu, staliby się skutecznymi pracownikami dla niebieskiego Mistrza. — Testimonies for the Church VI, 423 [Świadectwa dla zboru VI, 423.]. PCh 24.6

Ci w Zborze, którzy posiadają wystarczające zdolności do wykonywania różnych zawodów, takich jak nauczanie, budownictwo, wytwórczość, gospodarowanie (uprawa roli), powinni być przygotowani do dzieła budowania Zboru. Powinni służyć radami w komitetach lub jako nauczyciele w szkole sobotniej, winni być zatrudnieni w pracy misyjnej lub też sprawować różne funkcje w zborze. — The Review and Herald, 15 luty 1887. PCh 25.1

Do dalszego prowadzenia swojego dzieła Chrystus nie wybrał nauczania i elokwencji Rady Żydowskiej — Sanhedrynu — ani potęgi Rzymu. Pomijając pełnych własnej sprawiedliwości nauczycieli żydowskich, do głoszenia prawd, które miały poruszyć świat, Mistrzowski Działacz wybrał uniżonych, niewykształconych ludzi. Tych postanowił przygotować i wykształcić na przywódców swego Kościoła, a oni z kolei mieli nauczać innych i wysyłać ich z poselstwem Ewangelii. Darowana im moc Ducha Świętego miała zapewnić sukces w ich pracy, Ewangelia bowiem nie miała być głoszona w ludzkiej mądrości ani mocy, lecz w mocy Ducha Świętego. — The Acts of the Apostles 17; Działalność apostołów 13; 12 (wyd. III). PCh 25.2

Wśród tych, którym Zbawca dał zlecenie: “Idąc, nauczajcie wszystkie narody”, było wielu z niższych warstw społeczeństwa — mężczyzn i niewiast, którzy nauczali miłości do swego Pana, którzy byli zdecydowani naśladować Go w Jego niesamolubnej służbie. Ich, a także uczniów, którzy chodzili ze Zbawicielem podczas Jego ziemskiej służby, obdarzył On wielkim zaufaniem. Mieli zanieść światu radosne poselstwo zbawienia przez Chrystusa. — The Acts of the Apostles 105.106; Działalność apostołów 59; 65 (wyd. III). PCh 25.3