Posłannictwo chrześcijan

Warunki otrzymania Ducha Świętego

Duch Święty przyjdzie do każdego człowieka, który błaga o chleb żywota, pragnąc dzielić się nim z innymi. — Testimonies for the Church VI, 90 [Świadectwa dla zboru VI, 90]. PCh 211.6

Gdy nasze serca sprowadzimy do łączności z Chrystusem, a nasze życie do harmonii z Jego dziełem, wówczas Duch Święty, który zstąpił na uczniów w dzień Pięćdziesiątnicy, zstąpi również i na nas. — Testimonies for the Church VIII, 246 [Świadectwa dla zboru VIII, 246]. PCh 211.7

To nie Bóg powstrzymuje bogactwa swej łaski, aby nie spływały na ludzi. — Christ's Object Lessons 419; Przypowieści Chrystusa 272; 240 (wyd. II). PCh 212.1

Duch oczekuje na nasze żądanie i przyjęcie Go. — Christ's Object Lessons 121 [Przypowieści Chrystusa 73]. PCh 212.2

Skoro w taki sposób możemy otrzymać moc, to dlaczego nie łakniemy i nie pragniemy daru Ducha? Dlaczego nie mówimy na ten temat? Nie modlimy się o to i nie głosimy kazań na ten temat? — The Acts of the Apostles 50; Działalność apostołów 29; 32 (wyd. III). PCh 212.3

Jeśli nie widzimy takiego wypełnienia się obietnicy, jakie by mogło nastąpić, to tylko dlatego, że obietnica ta nie jest doceniana w takim stopniu, w jakim być powinna. Gdyby wszyscy byli chętni, wszyscy zostaliby napełnieni Duchem. — The Acts of the Apostles 50; Działalność apostołów 29; 32 (wyd. III). PCh 212.4

Każdy pracownik powinien błagać Boga o codzienny chrzest Ducha Świętego. Chrześcijańscy pracownicy powinni spotykać się w grupach i prosić o specjalną pomoc, o niebiańską mądrość, by umieli mądrze planować i realizować te plany. Szczególnie powinni się modlić, by Bóg swych wybranych ambasadorów, pracujących na polach misyjnych, obdarzył wielką miarą swego Ducha. — The Acts of the Apostles 50.51; Działalność apostołów 29; 32 (wyd. III). PCh 212.5

Niechaj chrześcijanie odłożą wszelkie nieporozumienia i poświęcą się Bogu w pracy dla zbawienia zgubionych. Niech proszą z wiarą o przyobiecane błogosławieństwo, a otrzymają je. — Testimonies for the Church VIII, 21 [Świadectwa dla zboru VIII, 21]. PCh 212.6

Uczniowie nie prosili o błogosławieństwa dla samych siebie. Czuli na sobie ciężar ratowania dusz. Ewangelię należało zanieść na krańce ziemi, uczniowie żądali więc mocy, przyobiecanej przez Chrystusa. Wtedy to został wylany Duch Święty i tysiące osób nawróciło się w jednym dniu. — The Southern Watchman, 1 sierpień 1905. PCh 212.7

Chrystus przyobiecał dar Ducha Świętego dla swojego Zboru, a obietnica ta obejmuje nas w takim samym stopniu, jak pierwszych uczniów. Jednak tak, jak każda Boża obietnica, i ta została dana pod pewnymi warunkami. Wielu jest takich, którzy powiadają, że wierzą i żądają obietnic Pana. Mówią o Chrystusie i o Duchu Świętym, a jednak nic nie otrzymują. Ludzie ci nie poddają się pod kierownictwo oraz kontrolę boskich czynników. My nie możemy posługiwać się Duchem Świętym — nie możemy Go używać — to Duch Święty ma użyć nas. Bóg poprzez swojego Ducha “sprawuje w nas chcenie i skuteczne wykonanie”. Wielu jednak nie poddaje się temu działaniu. Chcą radzić sobie sami. To sprawia, że nie otrzymują Daru Niebios. Duch Święty jest udzielany jedynie tym, którzy w uniżeniu oczekują Boga, którzy szukają Jego prowadzenia i łaski. Moc Boża czeka na ich wezwanie i przyjęcie. To obiecane błogosławieństwo, które przyjmujemy przez wiarę, niesie z sobą wszystkie inne błogosławieństwa. Jest ono zsyłane według bogactwa łaski Chrystusowej, a On jest gotowy dostarczyć go każdej duszy w takiej mierze, w jakiej ta jest w stanie je przyjąć. — The Desire of Ages 672; Życie Jezusa 484; 533 (wyd. IV). PCh 212.8

Obfite wylanie Ducha Świętego, który oświeci całą ziemię chwałą Bożą, nie nastąpi, jeżeli nasz lud nie zostanie oświecony, jeżeli z własnego doświadczenia nie będzie wiedział, co to znaczy być współpracownikiem Boga. Gdy całkowicie, w zupełnym poświęceniu, oddamy się służbie dla Chrystusa, Bóg uzna ten fakt przez wylanie Ducha Świętego bez ograniczeń, bez miary. Jednak nie nastąpi to wcześniej, zanim większa część Zboru nie przystąpi do współpracy z Bogiem. — The Review and Herald, 21 lipiec 1896. PCh 213.1