Wybrane poselstwa I

Rozdział 8 — Gotowi do poświęcenia i bycia poświęconymi

[Ukazało się w Notebook Leaflets I, 9 (nr 3).]

Ten, kto kocha Boga w najwyższym stopniu i bliźniego swego jak siebie samego, będzie pracował ze stałą świadomością tego, że jest widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi. Czyniąc wolę Bożą swoją wolą, będzie objawiał w swoim życiu przekształcającą moc łaski Chrystusa. We wszystkich okolicznościach życia będzie uznawał wzorzec Chrystusa za swój przewodnik. WP1 84.1

Każdy wiemy, skłonny do ofiar dla Boga pracownik jest gotowy do poświęcenia i bycia poświęconym dla innych. Chrystus mówi: “Kto miłuje życie swoje, utraci je, a kto nienawidzi życia swego na tym świecie, zachowa je ku żywotowi wiecznemu”. Jana 12,25. Przez gorliwe, rozważne starania w niesieniu pomocy tam, gdzie pomoc jest potrzebna, prawdziwy chrześcijanin okazuje swoją miłość dla Boga i dla bliźnich. Może stracić życie w służbie. Jednak gdy Chrystus przyjdzie, by zgromadzić sobie swoje klejnoty, ponownie je odnajdzie. WP1 84.2

Moi bracia i siostry, nie poświęcajcie dużej ilości czasu i pieniędzy dla siebie, dla wyglądu. Ci, którzy tak postępują, zmuszeni są nie zrobić wielu rzeczy, jakie pokrzepiłyby innych, posyłając ciepły żar ich zmęczonemu duchowi. Wszyscy powinniśmy nauczyć się wierniej wykorzystywać sposobności, tak często będące naszym udziałem, by wnosić światło i nadzieję w życie innych. Jak możemy wykorzystać te sposobności, jeśli nasze myśli są skoncentrowane na sobie? Osoba egocentryczna traci niezliczone sposobności czynienia tego, co przyniosłoby błogosławieństwo innym i jemu samemu. Obowiązkiem sługi Chrystusa jest pytać samego siebie w każdych okolicznościach: “Co mogę zrobić, aby pomóc innym?” Gdy zrobił wszystko, co tylko mógł, ma pozostawić konsekwencje Bogu. WP1 84.3

Pragnę żyć tak, abym w przyszłym życiu mogła czuć, że w czasie obecnego życia uczyniłam to, co mogłam. Bóg zapewnił każdemu przyjemność, jaką może cieszyć się zarówno bogaty, jak i biedny — przyjemność w kultywowaniu czystości myśli i niesamolubnego postępowania, przyjemność pochodzącą z wypowiadania współczujących słów i pełnienia życzliwych czynów. Od wykonujących taką służbę lśni światło Chrystusa dla rozjaśnienia życia przymroczonego wieloma cieniami. WP1 85.1

Bóg jest hańbiony, gdy nie mówimy sobie szczerze prawdy. Jednak mamy mówić prawdę w miłości, wnosząc czułość i współczucie w nasze głosy. WP1 85.2

Niebezpieczeństwa ostatnich dni są nad nami. Żyjący jedynie w celu zadowalania i zaspokajania samych siebie, hańbią Pana. Nie może On działać przez nich, ponieważ źle przedstawialiby go przed osobami nieznającymi prawdy. Bądźcie bardzo ostrożni, aby przez niemądre wydatkowanie środków nie utrudniać dzieła, jakie Pan chciałby, aby zostało wykonane w głoszeniu poselstwa ostrzeżenia światu tkwiącemu w nieprawości. Uczcie się oszczędności, ograniczając swoje osobiste wydatki do możliwie najniższych cyfr. Z każdej strony potrzeby sprawy Bożej wołają o pomoc. Bóg może widzieć, że rozwijacie dumę. Może widzieć, że rzeczą konieczną jest odsunięcie od was błogosławieństw, które zamiast wykorzystywać, używaliście dla zaspokojenia samolubnej dumy... WP1 85.3

Pomoc w każdym czasie potrzeby

Ci, którzy pracują w miejscach, w których dzieło zostało niedawno rozpoczęte, często potrzebować będą większych udogodnień. Będzie się wydawało, że ich praca jest utrudniana przez brak tych udogodnień, ale niech się nie martwią. Niech przedstawią całą sprawę Panu w modlitwie. Próbując rozwinąć dzieło na nowych terenach, często dochodziliśmy do granic naszych zasobów. Czasami wydawało się, jakbyśmy nie mogli posunąć się dalej. Jednak nie przestawaliśmy zanosić naszych próśb na niebiańskie dwory, cały czas zapierając się siebie, a Bóg wysłuchał i odpowiedział na nasze modlitwy, posyłając nam środki na rozwój dzieła. WP1 85.4

Złóżcie każdą troskę u stóp Odkupiciela. “Proście, a weźmiecie”. Jana 16,24. Pracujcie, módlcie się i wierzcie z całego serca. Nie czekajcie, aż pieniądze znajdą się w waszych rękach zanim coś zrobicie. Wychodźcie przez wiarę. Bóg oświadczył, że sztandar prawdy ma zostać zatknięty w wielu miejscach. Uczcie się wierzyć, gdy modlicie się do Boga o pomoc. Stosujcie w praktyce samozaparcie, ponieważ całe życie Chrystusa na tej ziemi było życiem samozaparcia. On przyszedł, aby pokazać jakimi musimy być i co musimy robić, aby osiągnąć życie wieczne. WP1 85.5

Róbcie wszystko, co tylko możecie, a potem czekajcie cierpliwie, z nadzieją, radośnie, ponieważ obietnica Boża nie może zawieść. Niepowodzenie przychodzi dlatego, że wielu tych, którzy mogliby puścić swoje środki w obieg dla rozwoju dzieła Bożego, jest pozbawionych wiary. Im dłużej powstrzymują się od udzielenia swoich środków, tym mniej wiary będą mieli. Są dla budowniczych przeszkodą, strasznie opóźniającą dzieło Boże. WP1 86.1

Moi drodzy współpracownicy, bądźcie wierni, pełni nadziei, bohaterscy. Niech każde uderzenie będzie zadawane w wierze. Gdy robicie wszystko co tylko możecie, Pan wynagrodzi waszą wierność. Czerpcie fizyczną, umysłową i duchową energię z życiodajnego źródła. Mamy obietnicę otrzymania uświęconej, oczyszczonej, udoskonalonej i uszlachetnionej męskości i kobiecości. Potrzebujemy tej wiary, która uzdolni nas do zniesienia wzroku Niewidzialnego. Gdy utkwicie w nim oczy, zostaniecie napełnieni głęboką miłością do dusz, za które On umarł i otrzymacie siłę do ponownego wysiłku. WP1 86.2

Chrystus jest naszą jedyną nadzieją. Przyjdźcie do Boga w imieniu tego, który oddał swoje życie dla świata. Polegajcie na skuteczności jego ofiary. Pokażcie, że jego miłość, jego radość, jest w waszej duszy i to właśnie dlatego wasza radość jest zupełna. Przestańcie mówić o niewierze. W Bogu jest nasza siła. Dużo się módlcie. Modlitwa jest życiem duszy. Modlitwa wiary jest bronią, dzięki której możemy z powodzeniem odeprzeć każdy atak wroga. — Manuscript 24, 1904. WP1 86.3