Wybrane poselstwa I

Rozdział 9 — Poddawajcie samych siebie próbie

[Ukazało się w Notebook Leaflets I, 9 (nr 12).]

“Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze, doświadczajcie siebie”. 2 Koryntian 13,5. Dokładnie oceniajcie temperament, usposobienie, myśli, słowa, skłonności, zamiary i uczynki. Jak możemy mądrze prosić o potrzebne rzeczy, jeśli nie sprawdzamy stanu naszego duchowego zdrowia za pomocą Pisma Świętego? WP1 87.1

Wielu ludzi wykrzywia ścieżki swego religijnego życia. Ich modlitwy są zanoszone w niedbały, niesystematyczny sposób. Ten, kto został postawiony na odpowiedzialnym stanowisku, powinien pamiętać, że sam z siebie nie jest w stanie wykonać tego, czego się od niego wymaga. Każdego dnia powinien pamiętać, że jest widowiskiem dla świata, aniołów i ludzi. WP1 87.2

Nikt nie powinien czekać, że zostanie zaniesiony na pola pracy i zaopatrzony w kosztowne udogodnienia dla czynienia dobra. Ten, kto służy, musi radośnie podejmować swe dzieło, niezależnie od tego, jak skromne może ono być i niezależnie od tego, gdzie może on zostać umieszczony. Chrystus, nasz wzór we wszystkim, był ubogi, aby przez swoje ubóstwo mógł ubogacić wielu. WP1 87.3

Ten, którego serce jest wypełnione łaską Bożą i miłością do ginących bliźnich, znajdzie sposobność, by wszędzie gdzie może zostać umieszczony, umiał przez słowo przyjść z pomocą strudzonemu. Chrześcijanie mają pracować dla swojego Mistrza w łagodności i cichości, mocno trzymając się prawości wśród hałasu i krzątaniny życia. WP1 87.4

Bóg wzywa ludzi, aby służyli mu we wszelkich sprawach życia. Interesy są sidłem, gdy prawo Boże nie jest uczynione prawem codziennego życia. Ten, kto ma do czynienia z dziełem Mistrza, ma zachować niezachwianą prawość. We wszystkich sprawach dotyczących interesów, doprawdy tak samo jak wtedy, gdy na zgiętych kolanach szuka pomocy z wysokości, Boża wola ma być jego wolą. Ma zawsze mieć Pana przed sobą, nieustannie studiując tematy poruszane przez Święte Słowo. W ten sposób, mimo że żyje wśród tego, co upodliłoby człowieka o rozwiązłych zasadach, człowiek pobożny i posiadający surową prawość zachowa swoje chrześcijaństwo. WP1 87.5

Świat nie jest dzisiaj bardziej przychylny rozwojowi chrześcijańskiego charakteru niż był w czasach Noego. Wtedy nieprawość była tak rozpowszechniona, że Bóg powiedział: “Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem. Ale Noe znalazł łaskę w oczach Pana... Noe był mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym wśród swojego pokolenia. Noe chodził z Bogiem”. 1 Mojżeszowa 6,7-9. Wśród zepsucia tego zwyrodniałego wieku, Noe był prawdziwą przyjemnością dla swojego Stwórcy. WP1 88.1

Żyjemy w ostatnich dniach historii tej ziemi, w wieku grzechu i zepsucia i podobnie jak Noe mamy żyć tak, abyśmy byli przyjemnością dla Boga, okazując chwałę tego, “który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości”. 1 Piotra 2,9. W modlitwie, jaką Chrystus zaniósł do swego Ojca tuż przed ukrzyżowaniem, powiedział: “Nie proszę, abyś ich wziął ze świata, lecz abyś ich zachował od złego”. Jana 17,15. WP1 88.2

Najwyższa służba

Gdy mężczyźni i kobiety ukształtowali charaktery, jakie Bóg może zaaprobować, gdy ich samozaparcie i samopoświęcenie zostało w pełni dokonane, gdy są gotowi na ostateczną próbę, gotowi, by zostać wprowadzonymi do Bożej rodziny, jaka służba zostanie najwyżej oceniona przez tego, który oddał samego siebie jako dobrowolną ofiarę dla zbawienia winnej rasy? Jakie przedsięwzięcie będzie najdroższe sercu nieskończonej miłości? Jakie dzieło przyniesie największe zadowolenie i radość Ojcu i Synowi? — Zbawienie ginących dusz. Chrystus umarł, aby przynieść ludziom zbawczą moc ewangelii. Ci, którzy współpracują z nim w prowadzeniu naprzód jego wielkiego dzieła miłosierdzia, pracując ze wszystkich sił, jakie Bóg im dał dla zbawienia tych, którzy są blisko i daleko, będą dzielić radość Odkupiciela, gdy odkupiony zastęp stanie wokół tronu Bożego. WP1 88.3

Bóg powierzył swoim sługom środki i zdolności do wykonania dzieła daleko wyższego niż to, na które dzisiaj patrzy. WP1 88.4

“O,” powiedział niebiański posłaniec, “instytucje Pańskie są strasznie w tyle za wielkością prawd, jakie są obecnie wypełniane. Ma miejsce straszliwe niezrozumienie wymagań dotyczących obowiązku. Lodowata atmosfera, z życia w której wierzący są zadowoleni, opóźnia przedsięwzięcia wymagające samopoświęcenia, jakie powinny zostać dokonane, aby rozgrzać świat i zbawić dusze. WP1 88.5

Moce ciemności pracują z intensywnym wysiłkiem i rok po roku tysiące ludzi ze wszystkich plemion, narodów i języków odchodzą do wieczności nieostrzeżone i niegotowe. Nasza wiara musi oznaczać coś bardziej stanowczego, bardziej zdecydowanego, ważniejszego. WP1 89.1

Zapytaj moje instytucje i zbory: ‘Czy wierzycie Słowu Bożemu? Co zatem robicie w dziedzinach misyjnych? Czy pracujecie z samozaparciem i samopoświęceniem? Czy wierzycie, że Słowo Boże ma na myśli to, co mówi? Wasze czyny pokazują, że nie. Jak na Bożej ławie oskarżonych stawicie czoło niezliczonym milionom tych, którzy nieostrzeżeni odchodzą do wieczności? WP1 89.2

Czy będzie miała miejsce druga próba? Nie, nie. To fałszywe rozumowanie można równie dobrze od razu odrzucić. Obecna próba jest wszystkim, co będziemy mieli. Czy zdajecie sobie sprawę, że zbawienie upadłych ludzkich istot musi być osiągnięte w tym obecnym życiu, bo inaczej będą one na zawsze stracone?’” WP1 89.3

Nasze obowiązki

Poselstwo do Laodycei ma zastosowanie do kościoła w tym czasie. Czy wierzycie temu poselstwu? Czy wasze serca mają takie poczucie? Czy też stale mówicie: Bogaci jesteśmy i wzbogaciliśmy się, i niczego nie potrzebujemy? Czy na próżno oświadczenie wiecznej prawdy zostało dane temu narodowi, by było zaniesione do wszystkich narodów świata? Bóg wybrał lud i uczynił ich powiernikami prawdy obciążonej wiecznymi skutkami. Zostało im dane światło, które musi oświetlać świat. Czy Bóg popełnił błąd? Czy rzeczywiście jesteśmy jego wybranymi narzędziami? Czy jesteśmy mężczyznami i kobietami, którzy mają zanieść światu poselstwa czternastego rozdziału Objawienia, mają ogłosić poselstwo zbawienia stojącym na krawędzi upadku? Czy postępujemy tak, jakbyśmy nimi byli? WP1 89.4

Wyraźnym, zdecydowanym głosem posłaniec powiedział: “Pytam was, co robicie? O, żebyście mogli pojąć! O, żebyście mogli zrozumieć ważność ostrzeżenia i co ono oznacza dla was i dla świata! Gdybyście zrozumieli, gdybyście byli napełnieni duchem tego, który oddał swoje życie za życie świata, to współpracowalibyście z nim, podejmując żarliwe, pełne poświęcenia wysiłki dla zbawienia grzeszników”. WP1 89.5

“Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma”. 1 Jana 2,4. Wielkie przebudzenie musi wkroczyć do kościoła. Gdybyśmy tylko wiedzieli, gdybyśmy tylko zrozumieli, jak szybko duch poselstwa pójdzie od zboru do zboru. Jak chętnie dobytek wierzących byłby oddany dla wsparcia dzieła Bożego. Bóg wzywa nas, abyśmy modlili się i byli czujni w modlitwie. Oczyśćcie wasze domy ze zdjęć bożków [pełniejszy wykład o wykonywaniu zdjęć — patrz Selected Messages II, 317-320 — Kompilatorzy] które pochłaniają pieniądze, jakie powinny wpłynąć do skarbnicy Pańskiej. Światło musi iść naprzód jak płonąca lampa. Niosący poselstwo dla świata powinni gorliwie szukać Pana, aby jego Duch Święty mógł zostać na nich obficie wylany. Nie macie czasu do stracenia. Módlcie się o moc Bożą, abyście mogli pracować z powodzeniem dla tych, którzy są blisko i daleko. WP1 90.1

Ostrzeżenia mają być dane

Musimy mieć prawdziwą wiarę. Jak dotąd ledwie pojęliśmy rzeczywistość prawdy. Jedynie w połowie wierzymy Słowu Bożemu. Człowiek urzeczywistni całą wiarę, jaką posiada. Pomimo że znaki czasu wypełniają się na całym świecie, wiara w przyjście Pana słabnie. Jasne, wyraźne, pewne ostrzeżenia mają być dane. Ryzykując nasze dusze, musimy nauczyć się opisanych warunków, pod jakimi mamy sprawować nasze własne zbawienie, pamiętając, że to Bóg sprawia w nas zarówno chcenie jak i działanie zgodne z jego upodobaniem. WP1 90.2

Nie dla nas jest płynąć z prądem kierowanym przez tradycje i aroganckie ułudy. Jesteśmy powołanymi współpracownikami Bożymi. Powstańmy zatem i zajaśniejmy. Nie ma czasu do stracenia na spory. Ci, którzy mają poznanie prawdy takiej, jaką jest ona w Jezusie, muszą stać się jedno w sercu i zamiarze. Wszelkie różnice muszą zostać wymiecione. Członkowie kościoła muszą pracować zgodnie pod przewodnictwem wielkiej Głowy kościoła. WP1 90.3

Niech ci, którzy mają poznanie prawdy powstaną i zajaśnieją. “Wołaj na całe gardło, nie powściągaj się, podnieś jak trąba swój głos”. Izajasza 58,1. Nie okaleczajcie dłużej prawdy. Niech dusza woła do Boga żywego. Przestańcie ufać człowiekowi, którego dech jest w nozdrzach jego. Pocieszyciel przyjdzie do was, jeśli otworzycie przed nim drzwi. “Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania. Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze”. Hebrajczyków 4,14-16. — Manuscript 51, 1901. WP1 90.4