Wybrane poselstwa I

Rozdział 43 — Chrystus — Dawca życia

[Artykuł ten ukazał się w The Signs of the Times, 8 kwiecień 1897.]

“Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało. W nim było życie, a życie było światłością ludzi. A światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie przemogła”. Jana 1,1-5. Świat nie widział boskości w skromnym Człowieku z Nazaretu. Jednorodzony Syn nieskończonego Boga był na świecie, a ludzie nie poznali go w jego prawdziwym charakterze. WP1 277.1

“W nim było życie, a życie było światłością ludzi”. Jana 1,4. Wymienione tu życie to nie życie fizyczne, ale nieśmiertelność, życie będące wyłącznie własnością Boga. Słowo, które było u Boga i które było Bogiem, posiadało to życie. Życie fizyczne jest czymś, co otrzymuje każda osoba. Nie jest ono wieczne ani nieśmiertelne, ponieważ Bóg, dawca życia, zabiera je z powrotem. Człowiek nie ma władzy nad swoim życiem. Jednak życie Chrystusa nie było zapożyczone. Nikt nie może odebrać mu tego życia. “Nikt mi go nie odbiera” (Jana 10,18), powiedział. W nim było życie, pierwotne, nie zapożyczone, nie wywodzące się. Takie życie nie jest właściwe człowiekowi. Może on je posiadać jedynie przez Chrystusa. Nie może na nie zasłużyć; jest mu ono dane jako dobrowolny dar, jeśli uwierzy w Chrystusa jako swojego osobistego Zbawiciela. “A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś”. Jana 17,3. To jest otwarte źródło życia dla świata. WP1 277.2

Dając swoje polecenie Tymoteuszowi, Paweł mówi: “Ale ty, człowiecze Boży, unikaj tego, a zabiegaj o sprawiedliwość, pobożność, wiarę, miłość, cierpliwość, łagodność. Staczaj dobry bój wiary, uchwyć się żywota wiecznego, do którego też zostałeś powołany i złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków. Nakazuję ci przed obliczem Boga, który wszystko ożywia, przed obliczem Chrystusa Jezusa, który przed Poncjuszem Piłatem złożył dobre wyznanie, abyś zachował przykazanie bez skazy i bez nagany aż do przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa, które we właściwym czasie objawi błogosławiony i jedyny władca, Król królów, Pan panów, jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może; jemu niech będzie cześć i moc wieczna”. 1 Tymoteusza 6,11-16. WP1 277.3

Pisząc ponownie, Paweł mówi: “Prawdziwa to mowa i w całej pełni przyjęcia godna, że Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników, z których ja jestem pierwszy. Ale dlatego miłosierdzia dostąpiłem, aby na mnie pierwszym Jezus Chrystus okazał wszelką cierpliwość dla przykładu tym, którzy mają weń uwierzyć ku żywotowi wiecznemu. A królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu, niechaj będzie cześć i chwała na wieki wieków”. 1 Tymoteusza 1,15-17. WP1 278.1

Nieśmiertelność przywiedziona przez Chrystusa

Chrystus “żywot i nieśmiertelność na jaśnię wywiódł przez ewangelię”. 2 Tymoteusza 1,10. Żaden człowiek nie może mieć niezależnego duchowego życia poza nim. Grzesznik nie jest nieśmiertelny, ponieważ Bóg powiedział: “Dusza, która grzeszy, ta umrze”. Ezechiela 18,4 (BG). To oznacza wszystko, co jest tu wyrażone. Sięga to dalej niż śmierć, która jest wspólna wszystkim; oznacza to drugą śmierć. Ludzie cofają się przed tym, mówiąc: Czy nie robisz z człowieka niczego więcej niż zwierzęcia? Uważa się, że jest to poniżające. Jednak co wywyższa człowieka w oczach Bożych? Czy jest to nagromadzenie pieniędzy? — Nie, ponieważ Bóg oświadcza: Złoto i srebro do mnie należą. Jeśli człowiek nadużywa powierzonych mu skarbów, Bóg może rozpraszać szybciej niż człowiek zdoła gromadzić. Człowiek może mieć błyskotliwy intelekt, może być bogaty w dobra naturalnych zdolności, jednak to wszystko zostało mu dane przez Boga, jego Stwórcę. Bóg może usunąć dar rozumu i w jednej chwili człowiek stanie się taki, jak Nebukadnesar, poniżony do poziomu zwierząt polnych. Bóg robi to dlatego, że człowiek zachowuje się tak, jakby jego mądrość i moc były mu dane niezależnie od Stwórcy. WP1 278.2

Człowiek jest jedynie śmiertelny i gdy uważa się za zbyt mądrego, by przyjąć Jezusa, to pozostanie jedynie śmiertelny. Ludzie dokonują cudownych rzeczy w świecie intelektualnym, ale kto dał im moc, żeby tego dokonać? — Pan Bóg zastępów. Jeśli w swojej wyszukanej umiejętności ludzie triumfują z powodu swojej własnej mocy i wysławiają siebie samych, podążając za przykładem świata przedpotopowego, to zginą. Wyobrażenia tej długowiecznej rasy były jedynie i nieustannie złe. Byli mądrzy w czynieniu zła i ziemia została zanieczyszczona wpływem swoich mieszkańców. Gdyby złączyli się z tym, który jest nieskończony w mądrości, to mogliby dokonać zdumiewających rzeczy dzięki danym im przez Boga zdolnościom i talentom. Jednak odwracając się od Boga wybrali podążanie za przywództwem szatana, tak jak wielu robi to dzisiaj; i Pan zmiótł ich z ziemi wraz z całą ich zachwalaną wiedzą. WP1 278.3

Ludzkość może być wywyższana przez świat za to, czego dokonała. Jednak człowiek może bardzo szybko poniżyć się w oczach Bożych przez niewłaściwe stosowanie i sprzeniewierzenie powierzonych sobie talentów, które wywyższyłyby go, gdyby były właściwie używane. Chociaż Pan jest długo cierpliwy i nie chce, aby ktokolwiek zginął, to w żadnym razie nie oczyści winnego. Niech wszyscy zważają na słowa Pana. “Dlaczego wzgardziliście moją ofiarą ze zwierząt i z pokarmów, które nakazałem sprawować w moim przybytku? Ty zaś cenisz synów swoich więcej ode mnie, abyście się utuczyli z pierwocin wszystkich ofiar Izraela, mojego ludu? Dlatego taki jest wyrok Pana, Boga izraelskiego: Mówiłem wprawdzie o twoim domu i o domu twego ojca, że po wieczne czasy chodzić będziecie przed moim obliczem, lecz teraz taki jest wyrok Pana: Nie będzie tak! Gdyż tych, którzy mnie czczą, i ja uczczę, a którzy mną gardzą, będą wzgardzeni”. 1 Samuela 2,29-30. WP1 279.1

Bóg czci tych, którzy są mu posłuszni. Dawid powiedział: “Wynagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej, oddał mi według czystości rąk moich. Strzegłem bowiem dróg Pana i grzesznie nie odstąpiłem od Boga mego. Bo mam przed sobą wszystkie prawa jego, a przykazań jego nie odrzucam od siebie”. Psalmów 18,21-23. WP1 279.2

Jak uzyskać życie wieczne?

Jedynie ten, kto wierzy w Chrystusa może otrzymać życie wieczne. Jedynie nieustannie karmiąc się ciałem i krwią Chrystusa możemy mieć pewność, że jesteśmy uczestnikami boskiej natury. Nikt nie powinien być obojętny wobec tych spraw, mówiąc: Jeśli jesteśmy szczerzy, to nie ma znaczenia w co wierzymy. Nie możecie bezpiecznie rezygnować z jakiegokolwiek ziarna żywotnej prawdy, by zadowolić siebie albo kogokolwiek innego. Nie starajcie się unikać krzyża. Jeśli nie przyjęliśmy żadnego światła ze Słońca Sprawiedliwości, to nie mamy związku ze Źródłem wszelkiego światła; a jeśli to życie i światło nie trwa w nas, to nie możemy być zbawieni. WP1 279.3

Bóg poczynił wszelkie zabezpieczenia, aby jego zamiar w stworzeniu człowieka nie został udaremniony przez szatana. Po tym, jak Adam i Ewa sprowadzili śmierć na świat przez swoje nieposłuszeństwo, ludzkiej rasie zapewniona została kosztowna ofiara. Została im nadana wyższa wartość niż ta, jaką pierwotnie posiadali. Oddając Chrystusa, swojego jednorodzonego Syna jako okup za świat, Bóg dał całe niebo. WP1 280.1

Przyjęcie Chrystusa nadaje wartość ludzkiej istocie. Jego ofiara niesie życie i światło wszystkim, którzy przyjmują Chrystusa jako swojego osobistego Zbawiciela. Przez Chrystusa miłość Boża jest rozlana w sercu każdego członka jego ciała, niosąc z sobą żywotność prawa Boga Ojca. W ten sposób Bóg może mieszkać w człowieku, a człowiek może mieszkać w Bogu. Paweł oświadcza: “Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; a żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus; a to że teraz w ciele żyję, w wierze Syna Bożego żyję, który mię umiłował, i wydał samego siebie za mię”. Galacjan 2,20 (BG). WP1 280.2

Jeśli przez wiarę człowiek stanie się jedno z Chrystusem, to może zdobyć życie wieczne. Bóg kocha tych, którzy są odkupieni przez Chrystusa, tak jak kocha swojego Syna. Cóż za myśl! Czy Bóg kocha grzesznika, tak jak kocha swojego własnego Syna? — Tak, Chrystus to powiedział, a On ma na myśli dokładnie to, co mówi. On uczci wszystkie nasze dobre intencje, jeśli żywą wiarą uchwycimy się jego obietnicy i położymy w nim nasze zaufanie. Patrzcie na niego i żyjcie. Wszyscy, którzy są posłuszni Bogu zostali objęci modlitwą jaką Chrystus przedstawił swojemu Ojcu: “I objawiłem im imię twoje, i objawię, aby miłość, którą mnie umiłowałeś, w nich była, i Ja w nich”. Jana 17,26. Cudowna prawda, zbyt trudna do zrozumienia dla ludzkości! WP1 280.3

Chrystus oświadcza: “Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie”. Jana 6,35. “A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym”. Jana 6,40. “Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, kto wierzy we mnie, ma żywot wieczny”. Jana 6,47. “Jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego, nie będziecie mieli żywota w sobie. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa ciało moje i pije krew moją we mnie mieszka, a Ja w nim. Jak mię posłał Ojciec, który żyje, a Ja przez Ojca żyję, tak i ten, kto mnie spożywa, żyć będzie przeze mnie. Taki jest chleb, który z nieba zstąpił, nie taki, jaki jedli ojcowie i poumierali; kto spożywa ten chleb, żyć będzie na wieki”. Jana 6,53-58. “Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem”. Jana 6,63. WP1 280.4