Umysł, character, osobowość I

Rozdział 24 — Miłość w domu

Źródło prawdziwego uczucia ludzkiego — Nasze wzajemne uczucia wypływają z naszego wspólnego pokrewieństwa z Bogiem. Jesteśmy jedną rodziną i miłujemy się wzajemnie, tak jak On nas umiłował. Gdy porównamy z takim prawdziwym, uświęconym, zdyscyplinowanym uczuciem, płytką kurtuazję świata, wyróżniającą się w nie mającej znaczenia wylewnej przyjaźni, dochodzimy do wniosku, że mają się one tak do siebie jak plewy do pszenicy. — Letter 63, 1896; Sons and Daughters of God 101. UCO1/92 180.1

Miłość, jaką Chrystus miłował, oznacza okazanie braku samolubstwa zawsze i wszędzie uprzejmymi słowami i przyjemnymi spojrzeniami. Szczera miłość jest drogocennym przymiotem niebiańskiego pochodzenia, który potęguje się w swojej wonności proporcjonalnie do tego, jak jest przelewany na innych. — Manuscript 17, 1899; Sons and Daughters of God 101. UCO1/92 180.2

Miłość wiąże serce z sercem — Oby zaistniała wzajemna miłość i wzajemne zrozumienie! Wtedy małżeństwo zamiast stać się końcem miłości, stanie się jakby dopiero jej początkiem. Ciepło prawdziwej przyjaźni, miłość, która wiąże serce z sercem, staje się przedsmakiem radości niebiańskiej... Niech każdy raczej daje miłość, zamiast jej żądać. — The Ministry of Healing 360.361 (1905). UCO1/92 180.3

Uczucie może być czyste ale płytkie — Uczucie może być czyste jak kryształ i piękne w swojej niewinności, ale może być jednocześnie płytkie, ponieważ nie zostało sprawdzone i wypróbowane. Uczyńmy Chrystusa pierwszym, ostatnim i najlepszym we wszystkim. Stale patrzmy na Niego, a nasza miłość do Niego stawać się będzie z każdym dniem głębsza i silniejsza, gdy się podporządkuje próbom. W miarę wzrastania naszej miłości ku Niemu wzajemna miłość ku sobie pogłębi się i umocni. “My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwalę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę...”. 2 Koryntian 3,18. — Testimonies for the Church VII, 46 (1902). UCO1/92 180.4

Miłość nie może istnieć bez objawiania jej — Gdy się tłumi szlachetne porywy, one giną, a serce pustoszeje i staje się zimne... Miłość nie może długo istnieć bez ujawnienia się. Niech żadne serce nie zginie z powodu braku dobroci i serdeczności. — The Ministry of Healing 360 (1905). UCO1/92 181.1

Roślina, której na imię miłość, musi być pielęgnowana z czułością — Drogocenna roślina ma być pielęgnowana czule, a stanie się silna i żywotna oraz bogata w owoc, dając możliwość ekspresji całego charakteru. — Letter 50, 1893. UCO1/92 181.2

Nie tłumić odruchów miłości — Wspierajcie przejawy mołości do Boga oraz wzajemnej miłości wśród ludzi. Przyczyną istnienia na świecie tylu ludzi o kamiennych sercach jest to, że okazywanie życzliwości uważano za objaw słabości, którego należało się wyzbywać. Te lepsze odruchy ludzkiej natury były gaszone już w dzieciństwie. Jeżeli światło Bożej miłości nie roztopi w dzieciach lody egoizmu, ich szczęśliwy byt zostanie bezpowrotnie stracony. Jeśli życzymy sobie, aby dzieci nasze wypełniał Duch Jezusa oraz zdolność do współczucia właściwa aniołom, powinniśmy popierać szlachetne, podyktowane miłością odruchy dziecięce. — The Desire of Ages 516 (1898). UCO1/92 181.3

Miłość nie namiętność — Miłość jest rośliną niebiańskiego pochodzenia. Nie jest bezrozumna ani ślepa, lecz czysta i święta. Ale namiętność serca jest czymś całkowicie innym. Podczas gdy miłość angażuje Boga do osobistych planów i pozostaje w doskonałej harmonii z Duchem Bożym, namiętność jest uparta, pochopna, nierozumna, buntownicza, pozbawiona wszelkich hamulców i czyni swój wybrany obiekt bożyszczem. UCO1/92 181.4

Ten, kto posiada prawdziwą miłość, w swoim zachowaniu objawi łaskę Bożą. Skromność, prostota, szczerość, moralność i religijność będą charakteryzować każdy krok w kierunku współdziałania w małżeństwie. — The Review and Herald, 25 wrzesień 1888; Messages to Young People 359. UCO1/92 181.5

Prawdziwa miłość przygotowaniem do życia w małżeństwie — Prawdziwa miłość to wielka i święta rzecz. Nie ma ona charakteru popędliwej, gwałtowiej namiętności, która przeważnie mija przy pierwszej próbie życiowej. Wpajane od dzieciństwa w domu rodzicielskim poczucie obowiązku pozostaje na zawsze i ujawnia się w pożyciu małżeńskim. Niech młodzież już w domu rodziców wyzbywa się egoizmu i przyzwyczaja do uprzejmości i chrześcijańskiej miłości. W ten sposób miłość wyniesiona z domu będzie ogrzewać serce przez całe życie. Kiedy zostanie się samemu głową rodziny, będzie się wiedziało, w jaki sposób zapewnić szczęście swoim najbliższym. Małżeństwo zamiast stać się grobem miłości, stanie się jej kolebką. — Patriarchs and Prophets 176 (1890). UCO1/92 181.6

Miłość i samozaparcie spajają rodzinę — Niech rodzice sami świadczą swym codziennym życiem o dobroczynnym wpływie Ojca niebieskiego. Niech dom rodzinny będzie pełen słońca i radości. Taka atmosfera da więcej dzieciom niż majątek. Niech miłość rodzicielska na długo pozostanie w sercach młodego pokolenia. Niechaj dom rodzinny pozostanie wspomnieniem szczęścia i pokoju. Nie wszyscy członkowie rodziny posiadają łatwe charaktery. W życiu rodzinnym nadarza się niejedna okazja ćwiczenia wyrozumiałości i cierpliwości. Tylko miłość i samozaparcie mogą połączyć rodzinę w najściślejszy związek. — Patriarchs and Prophets 176 (1890). UCO1/92 182.1

Cechy charakterystyczne prawdziwej miłości (rada dla upartego małżonka) — Prawdziwa, czysta miłość jest czymś drogocennym. Ma niebiański wpływ. Jest głęboka i trwała. Nie przejawia się egzaltacją uczuć. Nie jest samolubną namiętnością. Przynosi owoc. Prowadzić będzie do ciągłego wysiłku, aby uczynić twoją małżonkę szczęśliwą. Jeśli posiadasz tę miłość, czymś naturalnym będzie dążenie do tego. Nie okaże się to wymuszone. Jeśli wychodzisz na spacer albo na zebranie, czymś naturalnym — tak jak oddychanie — będzie zabranie małżonki do towarzystwa — to uczyni ją szczęśliwą. Jej duchowe osiągnięcia traktujesz jako gorsze od swoich, ale ja widziałam, że Bóg był bardziej zadowolony z jej ducha niż z twego. UCO1/92 182.2

Nie jesteś wart swojej żony. Jest ona zbyt dobra dla ciebie. Jest ona kruchą, wrażliwą rośliną, potrzebuje bardzo czułej troski. Pragnie ona szczerze wypełniać wolę Bożą, ale jest zbyt dumna i nieśmiała, wzdrygając się przed wymówkami. Być przedmiotem obserwacji lub komentarzy jest dla niej jak śmierć. Niech twoja żona będzie przez ciebie kochaną, poważaną i obdarowywaną czułościami na mocy spełnienia małżeńskiego ślubowania, a wyjdzie z tego stanu powściągliwości i nieśmiałości, tak naturalnego dla niej. — Testimonies for the Church II, 416 (1870). UCO1/92 182.3

Dusza pragnie wyższej miłości — Twoja żona powinna uczynić poważniejsze wysiłki, aby wyjść ze stanu samotnej, pełnej godności rezerwy, a zachowywać prostotę we wszystkich swoich poczynaniach. A gdy wyższy porządek władz umysłowych wzrośnie w tobie i umocni się przez ćwiczenie, lepiej pojmiesz potrzeby kobiet. Zrozumiesz, że dusza pragnie miłości wyższej, czystszej niż niższego rzędu namiętności zwierzęcych. Te namiętności wzmocniły się w tobie poprzez zachęcanie i ćwiczenie. Jeśli teraz w bojaźni Bożej będziesz szukał podejścia do swojej żony z czystą, wzniosłą miłością, potrzeby jej natury spotkają się z twoimi. Przygarnij ją do swego serca, uszanuj ją w sposób nadzwyczajny. — Testimonies for the Church II, 415 (1870). UCO1/92 182.4

Miłość przejawia się w słowach i czynach — Powinieneś przejawiać miłość do swej żony, miłość, która wyrazi się w słowach i w czynach. Powinieneś okazywać czułość. Twoja żona posiada wrażliwą, uczuciową naturę i chce być kochaną. Każde słowo doceniania i pełnego uczucia zachęcenia pozostanie w jej pamięci i odbije się w postaci błogosławieństw, jakie spłyną na jej małżonka. Twoja pozbawiona ciepła natura potrzebuje ścisłego kontaktu z Chrystusem, aby sztywność i chłodna rezerwa zostały zmiękczone Bożą miłością. UCO1/92 183.1

To nie będzie ani słabość ani ofiara męskości i dostojeństwa, gdy okażesz swojej żonie wyrazy czułości i współczucia w słowach i czynach, i niech nie zakończy się to na kręgu rodzinnym, ale rozleje na ludzi spoza rodziny. Masz do wykonania dzieło, którego nikt za ciebie nie wykona. Możesz wzrosnąć mocniej w Panu, ponosząc ciężary w Jego sprawie. Twoja czułość i miłość powinny skoncentrować się na Chrystusie i rzeczach niebiańskich. Powinieneś kształtować swój charakter dla życia wiecznego. — Testimonies for the Church III, 530.531 (1875). UCO1/92 183.2

Drobne czyny, które ukazują prawdziwą miłość — Miłość nie może istnieć bez ujawniania się w czynach, podobnie jak nie ma ognia bez paliwa. Ty, bracie C., odczułeś, że poniżeniem twojej godności jest okazywanie czułości poprzez uprzejme zachowanie i poszukiwanie sposobności do okazywania względów swojej żonie w czułych słowach i uprzejmym traktowaniu. Jesteś zmienny w swoich uczuciach, a wielki wpływ na ciebie mają otaczające cię warunki... Pozostaw swoją troskę o interesy, zmartwienia i niepokoje gdy opuszczasz swój zakład. Przyjdź do swojej rodziny z przyjemnym wyrazem twarzy, z gotowością zrozumienia, czułością i miłością. Będzie to o wiele lepsze niż wydawanie pieniędzy na lekarstwa lub lekarzy dla twojej żony. Będzie to zdrowiem dla ciała i siłą dla duszy. — Testimonies for the Church I, 695 (1868). UCO1/92 183.3

Niech cierpliwość, wdzięczność i miłość wieją promienie słońca do serca, chociażby dzień był tak bardzo pochmurny. — The Ministry of Healing 393 (1905). UCO1/92 184.1

Siła przykładu ze strony rodziców — Najlepszym sposobem jak wychowywać dzieci, aby szanowały ojca i matkę, jest dać im sposobność widzieć, jak ojciec troskliwie dba o matkę, a matka szanuje i poważa ojca. Dzieci, widząc miłość u swych rodziców, stają się posłuszne piątemu przykazaniu i przestrzegają napomnienia: “Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom jako Panu, gdyż tak przystoi”. — The Review and Herald, 15 listopad 1892; The Adventist Home 198.199. UCO1/92 184.2

Miłość Jezusa ma się odzwierciedlić w rodzicach — Jeśli matka zyskała zaufanie dzieci i nauczyła je kochać i słuchać jej, to udzieliła im pierwszej lekcji chrześcijańskiego życia. One muszą kochać Zbawiciela, ufać i być Mu posłuszne tak, jak kochają, ufają i słuchają swoich rodziców. Miłość, jaką rodzice przez stałą troskę i należyte wychowanie objawiają wobec swego dziecka, odzwierciedla w pewnej mierze miłość Jezusa dla Jego wiernego ludu. — The Signs of the Times, 9 wrzesień 1886; The Adventist Home 199. UCO1/92 184.3

Miłość matki obrazem miłości Chrystusa — Kiedy matka uczy swe dzieci, aby były jej posłuszne, ponieważ ją kochają, udziela im tym samym pierwszej lekcji chrześcijańskiego życia. Miłość matki jest w oczach dziecka symbolem miłości Chrystusa, a dzieci, które ufają swej matce oraz słuchają jej, uczą się tym samym wiary w Chrystusa i posłuszeństwa Jego woli. — The Desire of Ages 515 (1898). UCO1/92 184.4

Wpływ chrześcijańskiego domu nigdy nie jest zapomniany — Dom ozdobiony miłością, wzajemnym zrozumieniem i delikatnością jest miejscem, które chętnie odwiedzają aniołowie, i gdzie Bóg bywa wielbiony. Wpływ dobrze prowadzonego domu chrześcijańskiego jest najpewniejszym zabezpieczeniem dla dzieci i młodzieży przed zepsuciem. W atmosferze takiego domu dzieci nauczą się miłować zarówno swych ziemskich rodziców, jak i Ojca niebieskiego. — Manuscript 126, 1903; The Adventist Home 19. UCO1/92 184.5

Stosunki w rodzinie powinny wywierać uświęcający wpływ na jej członków. Rodziny założone i prowadzone zgodnie z planem Bożym są cudowną pomocą w kształtowaniu chrześcijańskiego charakteru. Rodzice i dzieci powinni połączyć się w służbie u Tego, który sam tylko może zachować ludzką miłość czystą i szlachetną. — Manuscript 16, 1899; The Adventist Home 19. UCO1/92 184.6