Umysł, character, osobowość I

Część 5 — Siła pobudzająca do życia

Rozdział 23 — Miłość — wieczna zasada Boża

Miłość zasadą działania — Gdy niebiańska zasada wiecznej miłości napełnia serce, rozlewa się także na innych... ponieważ miłość jest zasadą działania, udoskonala charakter, rządzi pobudkami, kontroluje namiętności, usuwa wrogość, podnosi na wyższy poziom i uszlachetnia uczucia. — Testimonies for the Church IV, 223 (1876). UCO1/92 175.1

Różna od każdej innej zasady — Czysta miłość jest prosta w swoich działaniach i różna od każdej innej zasady działania. — Testimonies for the Church II, 136 (1876). UCO1/92 175.2

Delikatna roślina powinna być uprawiona i wypielęgnowana — Miłość jest delikatną rośliną, i musi być uprawiana i pielęgnowana, a korzenie goryczy powinny zostać w całości usunięte. Wtedy pod wpływem miłości znajdą się wszystkie siły umysłu, całe serce, tak że kochać będziemy Boga nade wszystko, a bliźnich jak siebie samych. — Manuscript 50, 1894; Our High Calling 173. UCO1/92 175.3

Miłość samolubna — namiastka szatańska — Przez nieposłuszeństwo siły człowieka uległy spaczeniu, a samolubstwo zajęło miejsce miłości. Jego natura tak osłabła, że niemożliwością stało się odparcie mocy zła, a kusiciel zobaczył szansę spełnienia swoich zamierzeń udaremnienia boskiego planu i napełnienia ziemi nędzą i zniszczeniem. — Counsels to Parents, Teachers and Students 33 (1913). UCO1/92 175.4

Miłość wytryska spontanicznie, gdy “ja” zostaje zatopione — Gdy “ja” zanurza się w Chrystusie, prawdziwa miłość wytryska spontanicznie. To nie jest emocja lub impuls, ale decyzja uświęconej woli. Zawiera się nie w uczuciu, ale w przekształceniu całego serca, duszy i charakteru, który jest martwy dla własnego “ja”, żywy dla Boga. Nasz Pan i Zbawiciel prosi nas, byśmy mu się oddali. Poddanie własnego “ja” Bogu jest wszystkim, czego wymaga, oddanie się Jemu ma być całkowite. Dopóki nie dojdziemy do tego stopnia poddania się, nigdzie nie będziemy pracować szczęśliwie, pożytecznie lub z powodzeniem. — Letter 97, 1898; S.D.A. Bible Commentary VI, 1100.1101. UCO1/92 175.5

Miłość to nie chwilowy impuls, lecz Boska zasada — Doskonała miłość do Boga i niesamolubna miłość innych — oto największy i najwspanialszy dar naszego Ojca niebieskiego, dar, który możemy posiąść. Miłość ta nie jest chwilowym impulsem, lecz boską zasadą i trwałą mocą. Nieuświęcone serca nie potrafią wzbudzić jej ani wytworzyć. Znaleźć ją można jedynie w sercu, w którym króluje Jezus. “Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował”. 1 Jana 4,19. W sercu odnowionym przez łaskę Bożą miłość jest inspiracją wszystkich czynów i zasadą, którą się rządzi. — The Acts of the Apostles 551 (1911). UCO1/92 176.1

Miłość — siłą moralną i intelektualną — Miłość jest siłą. Intelektualna i moralna siła wiąże się z miłością i nie mogą one być od siebie oddzielone. Moc bogactwa ma skłonność do zepsucia i zniszczenia; siła przemocy jest zdolna do zadawania ran, ale wspaniała wartość czystej miłość zawiera w sobie zdolność do czynienia tego, co dobre i nie czynienia niczego innego jak tylko dobro. Cokolwiek zostaje uczynione przez czystą miłość, chociaż niewielkie i nie zasługujące na uwagę w oczach ludzi, jest w pełni ocenione; dla Boga liczy się bardziej z jakim wkładem miłości coś zostało zrobione, niż to, ile zostało uczynione. Miłość to Bóg. Nienawrócone serce nie może zrodzić lub stworzyć tej rośliny niebieskiej, która żyje i kwitnie tam, gdzie panuje Chrystus. — Testimonies for the Church II, 135 (1868). UCO1/92 176.2

Miłość przyjemną wonią — Każdą duszę otacza swoista atmosfera, która może w sobie mieścić wiarę, odwagę, nadzieję i miłość. Atmosfera może również być ciężka i przytłaczająca, wypływająca z niezadowolenia i egoizmu oraz zatruta śmiertelnym jadem ukrytego grzechu. Ta właśnie otaczająca nas atmosfera wywiera wpływ świadomie lub nieświadomie na każdego, kto się z nami styka. — Christ's Object Lessons 339 (1900). UCO1/92 176.3

Miłość wykorzenia samolubstwo i konflikty — Złoty łańcuch miłości, spajający serca wierzących w jedności, trzymający ich w więzach braterstwa, oraz w jedności z Jezusem Chrystusem i Ojcem, stwarza doskonałą więź i niesie światu świadectwo mocy chrześcijaństwa, której nie da się podważyć... Wtedy samolubstwo zostanie wykorzenione, a niewierność nie zaistnieje. Nie będzie walki i podziałów. Nie będzie nieustępliwości w nikim, kto związany jest z Chrystusem. Nikt nie będzie działać z upartą niezależnością krnąbrnego, impulsywnego dziecka, które wyrywa rękę, za którą jest prowadzone i wybiera potykanie się w samotności i chodzenie swoimi własnymi drogami. — Letter 110, 1893; Our High Calling 173. UCO1/92 176.4

Owoc czystej miłości — “A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie”. Mateusza 7,12. Rezultaty takiego postępowania okażą się błogosławione. “Jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą”. Mateusza 7,2. Oto silne motywy, które powinny zniewalać nas do miłości wzajemnej, gorącej, z czystego serca. Chrystus jest naszym przykładem. On chodził czyniąc dobrze. Żył będąc błogosławieństwem dla innych. Miłość upiększała i uszlachetniała wszystkie Jego działania. UCO1/92 177.1

Nie nakazano nam czynić sobie samym to, co byśmy chcieli uczynić innym, mamy natomiast czynić innym to, co chcielibyśmy, aby oni nam uczynili w podobnych warunkach. Miara jaką odmierzamy ma zawsze zastosowanie do nas samych... UCO1/92 177.2

Umiłowanie wpływu i pragnienie uznania od innych może wytworzyć dobrze uporządkowane i często nieskalane życie. Ambicja może prowadzić nas do unikania uzewnętrzniania zła. Samolubne serce może inspirować szlachetne działania, uznawać obecną prawdę i wyrażać na zewnątrz uniżenie i uczucie miłości, jednak motywy, które wypływają z takiego serca, mogą być zwodnicze i nieczyste. Działania, jakie wypływają z takiego serca, mogą być pozbawione życiodajnego wpływu, a owoce prawdziwej świętości będą odarte z zasad czystej miłości. Miłość powinna być pielęgnowana i kultywowana, bowiem jej wpływ ma boskie pochodzenie. — Testimonies for the Church II, 136 (1868). UCO1/92 177.3

Miłość jest ustępliwa — Miłość Chrystusa jest głęboka i żarliwa, płynąca jak niepowstrzymany strumień na wszystkich, którzy ją akceptują. Nie ma żadnego cienia samolubstwa w Jego miłości. Jeśli ta w niebie zrodzona miłość jest zasadą serca, da się poznać nie tylko wobec tych, którzy są najdroższymi nam w świętym pokrewieństwie, ale i wszystkich, z którymi się kontaktujemy. Poprowadzi nas do świadczenia drobnych uprzejmości, do okazywania ustępliwości, do spełniania przysług, do mówienia czułych, prawdziwych i zachęcających słów. Poprowadzi nas do okazywania współczucia tym, których serca są spragnione współczucia. — Manuscript 17, 1899; S.D.A. Bible Commentary V, 1140. UCO1/92 177.4

Miłość rządzi motywami i działaniami — Nieokazywanie największej troski zewnętrznym wartościom życia polega na odrzuceniu wszelkiej irytacji, surowego osądu i niestosownych rozmów. Prawdziwa doskonałość nie objawi się tak długo, jak długo własne “ja” jest traktowane jako obiekt najwyższego zainteresowania. Zdecydowany na wszystko chrześcijanin bierze swoje motywy działania z głęboko zakorzenionej miłości w sercu do swego Mistrza. Z korzenia jego uczucia do Chrystusa wyrasta niesamolubne zainteresowanie braćmi. Miłość zaszczepia jej posiadaczowi łaskę, dobre wychowanie i stosowne zachowanie się. Rozjaśnia oblicze i łagodzi głos, odnawia i podnosi wzwyż całą istotę. — Gospel Workers 123 (1915). UCO1/92 178.1

Prawdziwa miłość stara się o potrzeby innych — Miłość “nie szuka własnych korzyści, gniewem się nie unosi, uraz nie pamięta”. Prawdziwy chrześcijanin jak jego niedościgły wzór — Chrystus, stara się pokochać miejsce i czas, w którym może działać i myśleć dla innych. Nie uważa za niezbędne ujawniać ich wady i pomyłki, nie słucha ze zgorszeniem doniesień o ich błędach, lecz szuka w nich raczej najlepszych cech. — The Acts of the Apostles 319 (1911). UCO1/92 178.2

Miłość osładza całe życie — Ci, którzy miłują Boga, nie mogą pielęgnować nienawiści lub wrogości. Gdy niebiańska zasada wiecznej miłości wypełnia serce, wylewać się będzie na innych... Ta miłość nie może się ograniczać do “mnie i tego, co moje”, ale jest tak wielka jak świat i tak wysoka jak niebo i pozostaje w zgodzie z tym, co reprezentują aniołowie. Ta miłość pielęgnowana w duszy osładza całe życie i ma odświeżający wpływ na wszystkich dookoła. Posiadając ją, nie możemy być nieszczęśliwi. Jeśli miłujemy Boga z całego serca, musimy także kochać Jego dzieci niezależnie od tego czy los uśmiecha się do nas czy nie. Ta miłość to Duch Boży. Jest to niebiańska ozdoba, która daje prawdziwą szlachetność i dostojeństwo duszy i upodabnia nasze życie do życia Mistrza. Nie ważne jak dużo dobrych cech możemy mieć, jak wielce czujemy się poważani i wspaniali, jeśli dusza nie jest ochrzczona niebiańską łaską miłości ku Bogu i bliźniemu, jesteśmy niedoskonałymi pod względem prawdziwej dobroci i nieprzydatnymi do nieba, gdzie miłość i jedność jest wszystkim. — Testimonies for the Church IV, 223.224 (1876). UCO1/92 178.3

Prawdziwa miłość to sprawa duchowa — Miłość, wyniesiona ze sfery namiętności i impulsu, zostaje uduchowiona i objawia się w słowach i czynach. Chrześcijanin musi doznać uświęcenia czułości i miłości, w których nie będzie już miejsca na zniecierpliwienie lub zdenerwowanie. Nieuprzejme, ostre postępowanie musi zostać złagodzone przez łaskę Chrystusa. — Testimonies for the Church V, 335 (1885). UCO1/92 178.4

Miłość żyje dzięki działaniu — Miłość nie może żyć bez działania, a każde działanie podnosi, wzmacnia i rozszerza ją. Miłość zwycięża tam, gdzie argumentacja i autorytet okazują się bezsilne. Miłość działa nie dla zysku lub nagrody, jednak Bóg postanowił, że wielki zysk stanie się pewnym efektem każdego działania miłości. Jest ona przenikająca w swej naturze i spokojna w działaniu, jednak potężna i mocna w swoim zamierzeniu przezwyciężenia zła. Jest wzruszająca i przekształcająca w swoim wpływie, i obejmuje w posiadanie życie grzeszników oraz dotyka ich serc, kiedy wszelkie inne środki okazują się bezskuteczne. UCO1/92 179.1

Gdziekolwiek siła intelektu, autorytetu lub nacisku zostaje zaangażowana, a miłość nie ukazuje się w pełni, uczucia i wola tych, którym usiłujemy pomóc, przybierają postawę obronną, nawet odpychającą, a ich siła oporu wzrasta. Jezus był księciem pokoju. Przyszedł na świat, stając się dla jednych autorytetem, a w innych wzbudzając uczucie wrogości wobec siebie. Mądrością, siłą mógł rozkazywać, ale środki, jakie stosował do przezwyciężania zła, to mądrość i siła miłości. — Testimonies for the Church II, 135.136 (1868). UCO1/92 179.2

Dowody nowej zasady życia — Gdy ludzie związani są ze sobą nie przymusem lub interesem, lecz miłością, promieniują energią, która jest ponad wszelki ludzki wpływ. Gdziekolwiek zaistnieje taka jedność, tam stajemy się świadkami odrodzenia się w człowieku obrazu Bożego i zaistnienia wśród ludzi nowej zasady życia. Na tej podstawie stwierdzamy obecność siły Bożej, zdolnej do przeciwstawienia się nadnaturalnym siłom zła i podporządkowania sobie ludzkiego serca ogarniętego egoizmem. — The Desire of Ages 678 (1898). UCO1/92 179.3