Umysł, character, osobowość I

Rozdział 36 — Podstawy motywacji

Sukces wymaga określonego celu — Sukces pod każdym względem wymaga określonego celu. Ten, kto chciałby osiągnąć prawdziwy sukces w życiu, musi trzymać się zdecydowanie celu, który wart jest jego wysiłku. Takie cele stawia się przed młodzieżą obecnej doby. — Education 262 (1903). UCO1/92 283.1

Stawiać cele wysokie jak tylko można — Specyficzne miejsce wyznaczone nam w życiu jest zdeterminowane przez nasze zdolności. Nie wszyscy osiągają taki sam rozwój lub też wykonują z takim samym efektem tę samą pracę. Bóg nie oczekuje, że hyzop osiągnie wzrost cedru albo drzewo oliwne wysokość wyniosłej palmy. Każdy jednak powinien starać się osiągać tak wysoki cel, jaki tylko ścisła więź człowieka z Bogiem pozwala osiągnąć. — Education 267 (1903). UCO1/92 283.2

Studenci powinni wytyczyć sobie realne cele — Nauczcie studentów posługiwać się dla najwyższego i najświętszego celu talentami, które Bóg im dał aby mogli robić to, co najlepszego w tym świecie. Potrzebują oni nauczyć się, co to znaczy posiadać realny cel w życiu i co to znaczy zdobyć wzniosłe zrozumienie znaczenia prawdziwego wykształcenia. — Special Testimonies, Series B XI, 16 (14 listopad 1905). UCO1/92 283.3

Chrystus zachęca do sięgania wysoko — Ten, który zachęca nas do stawiania sobie najwyższych celów, daje do naszej dyspozycji najwspanialsze skarby. — Christ's Object Lessons 374 (1900). UCO1/92 283.4

Zaniedbania w wykorzystaniu możliwości — Wielu nie staje się takimi, jakimi mogliby być, ponieważ nie korzystali z tkwiącej w nich siły. Nie uchwycili się mocy Bożej, tak jak mogli to uczynić. Wielu porzuca kierunek, w którym idąc mogliby zdobyć największe sukcesy. W pogoni za większymi zaszczytami i przyjemniejszym zajęciem podejmują się rzeczy, do których się nie nadają. UCO1/92 283.5

Niejeden człowiek, którego zdolności predysponują do prostego zawodu, pędzony ambicją sięga po zawód prawie uczonego, a ten, kto być może byłby dobrym rolnikiem, rzemieślnikiem czy pielęgniarzem, chwyta się nieodpowiedniego dla siebie zajęcia duchownego, prawnika czy lekarza. Są także tacy, którzy mogliby objąć odpowiedzialne stanowiska, lecz z powodu braku energii, wytrzymałości i pilności zadowalają się łatwiejszą pracą. — Education 267 (1903). UCO1/92 284.1

Wielkie możliwości w życiu — Któż z ludzi jest w stanie, biorąc pod uwagę możliwości życiowe, rozeznać, co jest naprawdę wielkie, a co niewiele znaczące? Niejeden pracownik, o bardzo skromnej pozycji życiowej rozpoczął rzecz ważną, która stała się błogosławieństwem dla świata; osiągnął cele, których mogliby mu pozazdrościć królowie. — Education 266 (1903). UCO1/92 284.2

“Coś lepszego” — oto prawo prawdziwego życia — “Coś lepszego” — oto hasło wychowania, prawo wszystkiego, co żyje. Chrystus ofiarowuje nam coś lepszego za wszystko, z czego żąda byśmy zrezygnowali. UCO1/92 284.3

Często młodzież dąży do celów i przyjemności, które nie wydają się złe, ale też nie są czymś najlepszym. Odwracają życie od najszlachetniejszego celu. Środki nacisku lub wręcz oskarżenia niewiele pomogą wobec młodych ludzi, nie skłonią ich do zaniechania tego, co jest dla nich przyjemne. Skierujmy ich uwagę na rzeczy lepsze niż wystawność, ambicja czy pobłażanie samemu sobie. Doprowadźmy ich do zetknięcia się z prawdziwym pięknem, ze wzniosłymi zasadami i szlachetniejszym życiem. Poprowadźmy ich do Tego, który jest najdoskonalszym pięknem. UCO1/92 284.4

Gdy wzrok zostaje skupiony na Nim, człowiek odnajduje w życiu swój właściwy punkt zainteresowania. Entuzjazm, wylewna miłość, żarliwa gorliwość młodzieży znajdują tutaj właściwe miejsce. Obowiązek staje się przyjemnością, poświęcenie — radością. Najwyższą życiową ambicją, największą radością jest uwielbianie Chrystusa, upodabnianie się do Niego i praca dla Niego. — Education 297 (1903). UCO1/92 284.5

Wzrost najwyższych motywacji dla postępu — Ci, którzy uczą się, aby być pielęgniarkami lub lekarzami, powinni codziennie przyjmować pouczenia, które spowodują wzrost najwyższych motywacji dla osiągania postępu. Powinni oni skorzystać z możliwości wstąpienia do naszych szkół, kształcących w tym kierunku, a nauczyciele w tych instytucjach powinni zdawać sobie sprawę z tego, jaka jest ich odpowiedzialność za studentów, i modlić się za nich. W szkołach tych studenci powinni nauczyć się zawodu misjonarzy-lekarzy, mocno związanego z dziełem głoszenia ewangelii. — Special Testimonies, Series B XI, 12 (14 listopad 1905). UCO1/92 284.6

Samolubne życie bez celu, bogatego, lecz głupiego człowieka — Jego dążenia i cele nie były wyższe od pragnień zwierząt, które przemijają i giną. Żył, jakby nie było Boga, nieba, przyszłego życia, jakby wszystko, co posiadał, wyłącznie do niego należało, jakby nie był nic winien ani Bogu, ani ludziom. Oto obraz człowieka, o którym pisał psalmista w słowach: “Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga”. — Christ's Object Lessons 257.258 (1900). UCO1/92 285.1

Życie bez celu jest oczekiwaniem na śmierć — Życie bez celu jest oczekiwaniem na śmierć. Umysł powinien skoncentrować się na zagadnieniach dotyczących życia wiecznego. To stanie się środkiem prowadzącym do zdrowia ciała i umysłu. — The Review and Herald, 29 lipiec 1884; Counsels on Health 51. UCO1/92 285.2

Grzyb zapuszczający korzenie na bezcelowym życiu — Jedną z głównych przyczyn niemocy umysłowej i słabości moralnej jest brak koncentrowania się na celach mających wartość. Jesteśmy dumni, że rozpowszechniamy literaturę; ale gromadzenie książek, które same w sobie są nieszkodliwe, może być swego rodzaju złem... UCO1/92 285.3

Wielka ilość periodyków i książek, które podobnie jak żaby w Egipcie zalewają kraj, jest nie tylko powszechnym zjawiskiem, próżnością i tym co wywołuje zdenerwowanie, ale publikacje te są po prostu nieczyste i poniżające. Efektem ich czytania jest nie tylko zatruwanie i ruina umysłu, lecz zanieczyszczenie i zniszczenie duszy. UCO1/92 285.4

Umysły, serca, które są ociężałe i nie mają wytyczonych wysokich celów życia, stają się łatwo łupem złego. To właśnie na pozbawionym życia organizmie grzyb zapuszcza swoje korzenie. To pusty umysł jest najlepszym siedliskiem dla szatana. Niech umysły będą kierowane ku wysokim i świętym ideom, a życie ku szlachetnym celom i zajmującym zamierzeniom, a zło znajdzie niewiele oparcia. — Education 189.190 (1903). UCO1/92 285.5

Brak celu wywołuje skłonności do braku wstrzemięźliwości — Aby sięgnąć do źródła braku wstrzemięźliwości musimy pójść głębiej niż tylko do problemu używania alkoholu czy palenia papierosów. Próżność, brak określonego celu w życiu lub złe towarzystwo mogą być wiodącą przyczyną zła. — Education 202.203 (1903). UCO1/92 285.6

Zło, którym można się najbardziej przerazić — Kilka rzeczy jest bardziej przerażających niż lenistwo i bezcelowość. Również pociąg do większości wyczynowych sportów jest powodem zaniepokojenia tych, którym leży na sercu dobro młodzieży. Pobudzają one zamiłowanie do przyjemności i podekscytowania, wzmacniając niechęć do pożytecznego zajęcia, obowiązków i odpowiedzialności potrzebnej w życiu. Psują smak życia i niszczą jego stabilność i radość. W ten sposób zostają otwarte drzwi dla marnego życia i bezprawia, ze wszystkimi tego najgorszymi konsekwencjami. — Education 210.211 (1903). UCO1/92 286.1

Nie wolno żyć życiem bez celu — Każdy człowiek ma być sługą. Powinien posługiwać się swoimi siłami ducha, umysłu i ciała — poprzez uświęcenie Duchem Świętym — aby stać się pracownikiem współdziałającym z Bogiem. Wszyscy powinni poświęcić się aktywnie i bez reszty służbie Bożej. Powinni współpracować z Bogiem — z Jezusem Chrystusem — w wielkim dziele pomagania innym. Chrystus oddał swoje życie za każdego człowieka. On zapłacił okup za ludzi, oddając swoje życie na krzyżu. Uczynił to dlatego, żeby człowiek nie musiał więcej żyć bez celu, samolubnie, lecz by żył dla Jezusa, który umarł dla jego zbawienia. Nie wszyscy są powołani do służby kaznodziejskiej, niemniej jednak wszyscy mają być swego rodzaju kaznodziejami. Służba samolubna jest zniewagą Ducha Świętego. — Letter 10, 1897; S.D.A. Bible Commentary IV, 1159. UCO1/92 286.2

Motywy jakie należy pielęgnować — Właściwe motywy służby powinny kierować zarówno młodymi, jak i starymi. Powinno się uczyć studentów w taki sposób, aby rozwijali się w kierunku użyteczności. Trzeba użyć wszelkich środków, które rozwijają i uszlachetniają ludzi. Trzeba ich uczyć, aby w jak najlepszy sposób starali się spożytkować swoje siły. Siły fizyczne i duchowe mają tak samo ważne znaczenie. Przyzwyczajenia do porządku i dyscypliny powinno się pielęgnować. Siła, która wypływa z prawego i czystego życia ma być stawiana jako wzór dla studentów. Pomoże im to przygotować się do pożytecznej pracy. Codziennie powinni wzrastać w czystości i sile, starając się być coraz lepiej przygotowani dzięki łasce Bożej i studiowaniu Jego Słowa, aby skutecznie przeciwstawiać się złu. — The Review and Herald, 22 sierpień 1912; Fundamentals of Christian Education 543. UCO1/92 286.3

Działanie ukazuje motywację — Działania ukazują zasady i motywy. Owoc wydany przez wielu, którzy uważają się za rośliny zasadzone w winnicy Pańskiej, ukazuje, że niestety są oni tylko cierniami i perzem. Cały Kościół może tolerować złe postępowanie niektórych wyznawców, ale takie poczynanie wcale nie oznacza, że zło stało się dobrem. Z krzewu cierniowego nie wyrosną winogrona. — Testimonies for the Church V, 103 (1882). UCO1/92 287.1

Sądzi się po motywach, a nie po pozorach — Ważną powinnością każdego człowieka jest poznanie motywów, które pobudzają do określonego działania. Każdy nasz postępek w życiu zostaje osądzony, nie na podstawie objawów zewnętrznych, lecz na podstawie wewnętrznych pobudek, które podyktowały dane działanie. — Testimonies for the Church III, 507 (1875). UCO1/92 287.2

Naśladowcy Chrystusa znajdują nową motywację — Żadna nauka nie da się porównać z taką, która rozwija w życiu studenta charakter Boży. Ci, którzy stają się naśladowcami Chrystusa, znajdują nową motywację działań, która się u nich pojawia; powstają nowe myśli, a rezultatem tego stają się nowe działania. Ale ich rozwój może mieć miejsce tylko poprzez walkę, bowiem nie ulega wątpliwości, że istnieje nieprzyjaciel, który zawsze im się przeciwstawi, przedstawiając pokusy, żeby tylko spowodować w duszy zwątpienie, a następnie grzech. Istnieją wrodzone i nabyte skłonności do złego, które muszą zostać przezwyciężone. Żądze i namiętności powinny znaleźć się pod kontrolą Ducha Świętego. Nie ma końca wojnie po tej stronie wieczności. Ale pomimo stałych potyczek, które trzeba toczyć, jest także cudowne zwycięstwo do zdobycia, a triumf nad samym sobą jest wart o wiele więcej, niż jesteśmy w stanie to ocenić. — Counsels to Parents, Teachers and Students 20 (1913). UCO1/92 287.3

Dwie przeciwstawne siły motywacyjne — Biblia tumaczy się sama. Uczniowie winni ją traktować jako całość i dostrzegać powiązania między poszczególnymi rozdziałami. Powinni w pierwszym rzędzie zdobyć wiedzę o głównej myśli ukrytej w dziele stworzenia świata, o pierwotnych zamiarach Boga wobec świata, o powstaniu wielkiego boju i dziele odkupienia. Powinni dokładnie zrozumieć, na czym polega ten bój, pojąć obie moce, które walczą o najwyższą władzę. Należy umieć znajdować ślady ich działania w historii i przepowiedniach proroków, od początku aż do ostatecznego wypełnienia. Uczeń powinien zapoznać się z tym, w jaki sposób ten bój dotyka każdej fazy naszego życia, powinien zastanowić się nad tym, że obydwie, przeciwne sobie moce wywierają wpływ i na jego życie, że on sam, świadomie czy nieświadomie, musi się opowiedzieć po jednej albo po drugiej stronie. — Education 190 (1903). UCO1/92 287.4

Każde działanie ma podwójny charakter — Każde podjęte działanie posiada podwójny charakter i znaczenie. Jest ono albo prawe albo niegodziwe, stosownie do motywacji, jaka skłoniła do niego. Niewłaściwe działanie, w dodatku często powtarzane, pozostawia głębokie i niezatarte wrażenie w umyśle czyniciela, a także w umysłach tych, którzy są z nim związani w jakiś sposób. Rodzice lub nauczyciele, którzy nie zwracają uwagi na błahe, lecz niewłaściwe działania, ugruntowują w młodzieży przyzwyczajenia do tego rodzaju postępowania. — The Review and Herald, 17 maj 1898; Child Guidance 201. UCO1/92 288.1

Działanie zależy od motywacji — Każde działanie zależy od motywacji, która skłania do działania, a jeżeli motywacja nie jest czysta i samolubna, to umysł i charakter nigdy nie będą w równowadze. — The Youth's Instructor, 7 kwiecień 1898; Sons and Daughters of God 171. UCO1/92 288.2

Motywy nadają charakter czynom — Charakter ludzkich czynów określany jest przez ich motywacje. W zależności od niej czyny klasyfikuje się jako haniebne, bądź zawierające w sobie najwyższe cechy moralne. Bóg nie zawsze najwyżej ocenia wielkie uczynki, które widzi każde oko i chwalą każde usta. Małe obowiązki spełnione z dobrą wolą, małe dary nie obliczone na zewnętrzny efekt, które w oczach ludzkich mogą się wydawać bezwartościowe, wpływają nieraz na najwyższą ocenę w oczach Boga. Serce pełne wiary i miłości jest droższe Bogu od najkosztowniejszych darów. Wdowa, aby złożyć swój skromny dar, musiała oddać wszystko. Pozbawiła siebie jedzenia, aby móc złożyć ze swoich dwóch groszy ofiarę na drogi jej cel. Uczyniła to z wiarą, ufając, że Ojciec Niebieski nie zlekceważy jej potrzeb. Ten duch ofiarności i dziecięcej wiary zasłużył na pochwałę Zbawiciela. — The Desire of Ages 615 (1898). UCO1/92 288.3

Bóg objawia motywy — Bóg prowadzi swój lud naprzód, krok po kroku. Wprowadza w takie sytuacje, aby można było ujawnić motywy serca. Niektórzy wytrzymują w jednym punkcie, ale upadają w innym. Przy każdym następnym kroku serce zostaje poddane próbie i coraz mocniej doświadczone. Jeżeli ktokolwiek dostrzega w sobie negatywny stosunek do sprawy Bożej, to fakt ten powinien przekonać go, że należy coś uczynić by to przezwyciężyć, gdyż w innym przypadku zostanie ostatecznie odrzucony przez Pana. — The Review and Herald, 8 kwiecień 1880; Our High Calling 162. UCO1/92 288.4

Nasza ukryte motywy decydują o naszym losie — Nasze czyny, słowa, ukryte pobudki przyczyniają się do rozstrzygnięcia naszego losu — życia lub śmierci. Chociaż zapominamy o faktach, one świadczyć będą za usprawiedliwieniem lub potępieniem. — The Great Controversy 486.487 (1911). UCO1/92 289.1

Bóg ocenia ludzi na podstawie czystości ich motywów — Bóg ocenia ludzi nie na podstawie ich bogactwa, wykształcenia czy zajmowanego stanowiska. Ocenia ich na podstawie czystości motywów i piękna charakterów. Spogląda na ludzi, aby zobaczyć w jakim stopniu posiedli oni Ducha Świętego, i w jakim stopniu ich życie jest odbiciem podobieństwa do Boga. Aby być wielkim w królestwie Bożym, trzeba nauczyć się pokory małego dziecka, prostoty wiary i czystej miłości. — The Ministry of Healing 477.478 (1905). UCO1/92 289.2

Bóg osądza na podstawie pobudek — Dużo jest w postawie kaznodziejów, co należałoby ulepszyć. Wielu dostrzega i odczuwa swoje braki, jednak, jak się wydaje, ignorują sprawę wywierania wpływu na innych. Świadomi są swoich poczynań, ale lekceważą je i dlatego nie zmierzają ku ich naprawie. UCO1/92 289.3

Gdyby kaznodziejowie każdego dnia podejmowali działania w celu dokonywania przeglądu swego życia i rozpoznawania swoich przyzwyczajeń, lepiej poznaliby samych siebie. Przez dokładne badanie swego życia w każdych okolicznościach poznaliby swoje motywy i zasady, jakimi się kierują. Taki codzienny przegląd naszych czynów w celu stwierdzenia czy sumienie aprobuje je, czy potępia, jest koniecznością dla każdego, kto pragnie osiągnięcia doskonałości chrześcijańskiego charakteru. UCO1/92 289.4

Wiele uczynków uważanych za dobre, a nawet czyny miłosierdzia, okażą się przy bliższym zbadaniu czynami, do których skłoniły złe motywy. Wielu ludzi jest chwalonych za cnoty, których nie posiadają. Ten, który dokładnie bada serca, zna motywy, i często okazuje się, że uczynki, które uzyskały wysokie pochwały ze strony ludzi, zostały uznane przez Niego jako wypływające z samolubnych pobudek i obłudy. Każdy czyn w naszym życiu, obojętne czy wspaniały i godny pochwały, czy zasługujący na naganę, zostaje osądzony przez Sędziego, który bada serce według motywacji, jaka spowodowała jego powstanie. — Testimonies for the Church II, 511.512 (1870). UCO1/92 289.5

Czasem trudno rozróżnić motywy — Wśród rozmaitych trosk aktywnego życia czasem trudno rozróżnić nasze własne motywy, ale codzienny postęp idzie w kierunku zła lub dobra. — Testimonies for the Church V, 420 (1889). UCO1/92 289.6

Prawdziwe nawrócenie zmienia motywacje — Prawdziwe nawrócenie jest zdecydowaną zmianą uczuć i motywacji. Jest to zdecydowane zerwanie powiązań ze światem, wyjście z jego duchowej atmosfery, wydostanie się spod jego kontroli — myśli, opinii i wpływów. — Testimonies for the Church V, 82.83 (1889). UCO1/92 290.1

Potężne siły motywacyjne w duszy — Wiara, nadzieja i miłość dają duszy wielką moc, i właśnie studiowanie Pisma Świętego rozbudza w człowieku te siły. Widoczny urok Biblii, jej piękno w słowie i ekspresji, wynikają z jej świętości. Jest ona najprawdziwszym skarbem mądrości i świętości. Opisuje ludzi, którzy szli śladami Boga, i przekazuje nam promienie Jego chwały. Umożliwia nam zobaczenie Tego, którego piękno ziemi i nieba jest tylko nikłym odbiciem. “A gdy Ja będę wywyższony ponad ziemię” — powiedział Chrystus — “pociągnę wszystkich do siebie”. Jana 12,23. — Education 192 (1903). UCO1/92 290.2