Historia zbawienia

Ukarane zuchwalstwo

Mieszkańcy Bet-Szemesz pracowali na polu i gdy ujrzeli Arkę Bożą jadącą na wozie, bardzo się ucieszyli. Wiedzieli, że powrót Arki jest dziełem Boga. Krowy przywiozły Skrzynię do wielkiego kamienia i spokojnie się zatrzymały. Lewici zdjęli Skrzynię Pańską i dary filistyńskie, a krowy złożyli na ofiarę paloną Bogu. Książęta filistyńscy wrócili do Ekronu, a plaga ustała. HZ 114.3

Mieszkańcy Bet-Szemesz byli ciekawi, co za moc znajduje się w Skrzyni, która dokonała takich cudownych rzeczy. Myśleli, że to sama Arka jest tak potężna i nie przypisywali wcale mocy Bogu. Nikt, prócz osób specjalnie wybranych i poświęconych, nie mógł bez narażenia życia spoglądać na odsłoniętą Arkę, gdyż było to równoznaczne z patrzeniem na samego Boga. Gdy więc mieszkańcy Bet-Szemesz dla zaspokojenia ciekawości otworzyli Skrzynię i zajrzeli do jej świętego wnętrza, do którego nawet bałwochwalczy poganie nie ważyli się zajrzeć, aniołowie znajdujący się przy Skrzyni zabili ponad pięćdziesiąt tysięcy ludzi. HZ 114.4

Ludzie z Bet-Szemesz przelękli się Arki i rzekli: “Któż może ostać się przed Panem, tym świętym Bogiem? I do kogo uda On się od nas? Wysłali tedy posłańców do mieszkańców Kiriat-Jearim z wieścią: Filistyńczycy zwrócili Skrzynię Pańską, przyjedźcie i zabierzcie ją do siebie”. 1 Samuela 6,20-21. Mieszkańcy Kiriat-Jearim przyprowadzili Arkę Bożą do domu Abinadaba i wyświęcili jego syna, aby jej strzegł. Przez dwadzieścia lat Hebrajczycy pozostawali pod mocą Filistyńczyków i upokarzani pokutowali za swoje grzechy. Gdy Samuel wstawił się za ludem, Bóg znów okazał narodowi łaskę. Podczas kolejnej walki z Filistyńczykami Pan w cudowny sposób pomagał Izraelitom, którzy pokonali swych nieprzyjaciół. HZ 115.1

Skrzynia pozostawała w domu Abinadaba aż do czasu, kiedy Dawid został królem. Władca Izraela wybrał trzydzieści tysięcy mężczyzn i udał się z nimi po Skrzynię Bożą. Arkę umieszczono na nowym wozie i wyprowadzono z domu Abinadaba. Uzza i Achio, synowie Abinadaba, prowadzili wóz. Dawid, podobnie jak inni Izraelici, tańczył przed Panem i grał na różnych instrumentach. “A gdy dotarli do klepiska Nachona, Uzza wyciągnął swoją rękę ku Skrzyni Bożej i chciał ją podtrzymać, gdyż woły się potknęły. I rozpalił się gniew Pana na Uzzę i zabił go tam Bóg za to, że wyciągnął swoją rękę ku Skrzyni, i umarł tam przy Skrzyni Bożej”. 2 Samuela 6,6-7. Uzza chciał pomóc, ponieważ woły się potknęły. Okazał tym jawną nieufność wobec Boga, jak gdyby Ten, który przywiódł Arkę z ziemi filistyńskiej, nie potrafił się nią teraz zaopiekować. Aniołowie, którzy towarzyszyli Skrzyni, ukarali Uzzę za zuchwały brak cierpliwości i za to, że ważył się wyciągnąć rękę ku Skrzyni Bożej. HZ 115.2

“I zmartwił się Dawid tym, że Pan poraził Uzzę takim ciosem, i nazwał to miejsce Peres-Uzza, i tak nazywa się ono do dnia dzisiejszego. Dawid zląkł się w tym dniu i rzekł: Jakże ma być sprowadzona do mnie Skrzynia Boża? Nie chciał więc Dawid sprowadzić do siebie Skrzyni Pańskiej do Miasta Dawida, lecz skierował ją do domu Obeda Edomczyka z Gat. I pozostała Skrzynia Pańska w domu Obeda Edomczyka z Gat przez trzy miesiące, a Pan błogosławił Obedowi Edomczykowi i całemu jego domowi”. 2 Samuela 6,8-11. HZ 115.3

Bóg chciał pokazać ludowi, że choć Skrzynia siała postrach i niosła śmierć tym, którzy przestępowali zawarte w niej przykazania, to była zarazem błogosławieństwem i siłą dla tych, którzy byli przykazaniom posłuszni. Gdy Dawid usłyszał, że dzięki Skrzyni Bożej dom Obeda był wielce błogosławiony i że mu się we wszystkim szczęściło, zapragnął sprowadzić ją do swego miasta. Lecz zanim sprowadził świętą Skrzynię, poświęcił siebie Bogu i rozkazał, aby wszyscy dostojnicy królestwa wstrzymali się od wszelkich spraw świeckich i od wszystkiego, co by mogło odwrócić uwagę od rzeczy świętych. Poświęceni w ten sposób mogli przyprowadzić Skrzynię do miasta Dawidowego. “Wyruszył Dawid i sprowadził Skrzynię Bożą z domu Obeda Edomczyka do Miasta Dawida z radością”. 2 Samuela 6,12b. HZ 115.4

“Tak więc sprowadzili Skrzynię Pańską i ustawili ją w miejscu dla niej przeznaczonym, w środku namiotu, który Dawid kazał dla niej rozpiąć, i złożył Dawid przed Panem ofiary całopalne i ofiary pojednania”. 2 Samuela 6,17. HZ 116.1