Historia zbawienia

Rozdział 58 — Głośny zew

Widziałam, jak aniołowie w niebie spieszyli to w jedną, to w drugą stronę, to zlatywali na ziemię, to znów wznosili się w niebo, przygotowując się na spełnienie niezwykłego wydarzenia. Zobaczyłam potem jeszcze jednego potężnego anioła, któremu polecono zejść na ziemię i złączyć swój głos z głosem trzeciego anioła, aby dodać jego poselstwu więcej siły i więcej znaczenia. Aniołowi temu dano wielką moc. Był wspaniały. Gdy zleciał na ziemię, oświecił ją swą jasnością. Światłość otaczająca tego anioła przenikała wszystko i wszędzie słychać było jego potężny głos: “Upadł, upadł Wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i wstrętnego”. Objawienie 18,2. HZ 246.1

Poselstwo o upadku Babilonu głoszone przez drugiego anioła zostało powtórzone jeszcze raz z wyliczeniem przestępstw, jakie od roku 1844 wkradły się do Kościołów. Anioł ten zaczął działać w odpowiednim czasie, by stworzyć ostatnie wielkie dzieło trzeciego poselstwa anielskiego, by nastąpił jeden potężny okrzyk. Dzieło to przygotuje lud Boży do wytrwania w godzinie pokuszenia, która już wkrótce nastąpi. Widziałam, że wielka światłość spoczęła na wiernych i że złączyli się razem, by bez obawy głosić trzecie poselstwo anielskie. HZ 246.2

Inni aniołowie z nieba zostali posłani do pomocy potężnemu aniołowi, usłyszałam więc głosy, które dotarły wszędzie: “Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające, gdyż aż do nieba dosięgły grzechy jego i wspomniał Bóg na jego nieprawości”. Objawienie 18,4-5. Polecenie to było dodatkiem do trzeciego poselstwa i zlało się z nim w jedno, tak jak “krzyk o północy” zlał się z drugim poselstwem anielskim w roku 1844. Wspaniałość Boża spoczywała na cierpliwie oczekujących świętych, którzy bez bojaźni głosili ostatnią uroczystą przestrogę, jak również upadek Babilonu. Wzywali lud Boży do opuszczenia Babilonu i uniknięcia jego strasznego losu. HZ 246.3

Światłość, która oświecała oczekujące dusze, docierała wszędzie. Również ci, którzy w Kościołach mieli trochę światła, ale o trzech poselstwach nie słyszeli, kiedy je poznali, nie odrzucali ich, lecz posłuszni głosowi opuszczali upadłe Kościoły. Dużo było takich osób, które w czasie głoszenia poselstw dochodziły do kresu swych lat i zmuszone były same zdać rachunek ze swego życia. Światłość otaczała je i miały przywilej wyboru życia lub śmierci. Niektórzy oddawali pierwszeństwo życiu, wstępowali w szeregi tych, którzy czekali na Pana i zachowywali wszystkie Jego przykazania. Trzecie poselstwo musi wykonać swe dzieło: każdy go doświadczy i ludzie zostaną wezwani do wystąpienia z różnych społeczności religijnych. HZ 247.1

Jakaś nieprzezwyciężona siła przeniknęła świętych. Objawienie mocy Bożej napełniło niewierzących krewnych i przyjaciół wielką bojaźnią, tak że brakowało im odwagi na powstrzymanie tych, którzy odczuwali na sobie działanie Ducha Bożego. Ostatni zew dotarł do biednych niewolników, napotykając wśród nich szczere dusze, które z nadzieją na upragnioną wolność śpiewały z zapałem radosne pieśni. Właściciele nie mogli ich od tego powstrzymać — strach i zdziwienie zmuszały ich do milczenia. Działy się rzeczy wielkie: uzdrawiano chorych, śladami wierzących szły znaki i cuda. Bóg brał udział w tym dziele, każdy święty szedł za swym własnym sumieniem bez strachu przed skutkami i łączył się z tymi, którzy zachowywali przykazania Boże. Z mocą głosili wierni trzecie poselstwo anielskie. Widziałam, że skończy się ono z taką siłą i mocą, że przewyższy nawet “krzyk o północy”. HZ 247.2

Słudzy Boży obdarzeni mocą z wysokości szli w świat z promiennym obliczem i świętym oddaniem się sprawie, by zwiastować ludziom poselstwo nieba. Wielu ludzi rozproszonych po różnych społecznościach religijnych usłuchało tego wezwania — z osądzonych Kościołów wyprowadzono ich jak Lota z Sodomy, gdy miasto miało zostać zburzone. Dzieci Boże wzmacniała chwała spoczywająca na nich obficie. Wierni byli przygotowywani na to, by się mogli ostać w godzinie pokuszenia. Wszędzie słyszałam głosy: “Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa”. Objawienie 14,12. HZ 247.3