Ze skarbnicy świadectw III

Odnowa święcenia soboty

Sobota jest złotą klamrą, która jednoczy Boga i Jego lud. Jednak przykazanie dotyczące soboty zostało naruszone, święty dzień Boży został zbezczeszczony. Człowiek grzechu pozbawił sobotę jej miejsca i na to miejsce wprowadził powszedni dzień pracy. W prawie powstał wyłom i musi być naprawiony. Prawdziwa sobota musi odzyskać swe prawowite miejsce i znaczenie jako Boży dzień odpoczynku. W pięćdziesiątym ósmym rozdziale Księgi Izajasza opisane jest zadanie, jakie lud Boży powinien wykonać. Uczynić zakon Boży chwalebnym i wielkim i odbudować prastare gruzy, podźwignąć fundamenty wielu pokoleń. Do tych, którzy podejmują się tego zadania, Bóg mówi: “I nazwą cię naprawiaczem wyłomów, odnowicielem, aby w nich można było mieszkać. Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu, aby załatwić swoje sprawy w moim świętym dniu, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień poświęcony Panu godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie załatwiając swoich spraw i nie prowadząc pustej rozmowy, wtedy będziesz się rozkoszował Panem, a Ja sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i nakarmię cię dziedzictwem twojego ojca, Jakuba, bo usta Pańskie to przyrzekły”. Izajasza 58,12-14. SS3 14.2

Centralnym punktem ostatniego, wielkiego konfliktu, w którym weźmie udział cały świat, będzie kwestia soboty. Ludzie dali pierwszeństwo zasadom szatana, a nie tym, jakie panują w niebie. Uznali fałszywą sobotę, którą szatan wywyższył jako znak swojej władzy. Bóg położył jednak pieczęć na swoim królewskim zarządzeniu. Każdy dzień sobotni nosi imię swego Autora, niezniszczalny znak, obwieszczający wszem i wobec Jego moc. Naszym zadaniem jest pomóc ludziom to zrozumieć. Mamy im ukazać, że najważniejsze życiowe znaczenie ma to, czy przyjęli znak królestwa Bożego, czy piętno królestwa buntu, ponieważ każdy jest poddanym tego królestwa, którego znak nosi. Bóg powołał nas, abyśmy wysoko podnieśli chorągiew Jego zdeptanego dnia sobotniego. Dlatego tak ważne jest, byśmy przykładnie święcili dzień sobotni. SS3 15.1

Przy zakładaniu nowych zborów kaznodzieje powinni starannie udzielać wskazówek co do właściwego święcenia soboty. Musimy wystrzegać się, aby niedbałe praktyki, panujące wśród chrześcijan świętujących niedzielę, nie były naśladowane przez tych, którzy głoszą, że święcą święty Boży dzień odpoczynku. Ma być przeprowadzona wyraźnie i dokładnie linia podziału między tymi, którzy noszą pieczęć Bożego królestwa a tymi, którzy przyjęli piętno królestwa buntu. SS3 15.2

Daleko większa świętość należna jest sobocie niż ją okazuje wielu uważających siebie za tych, którzy święcą sobotę. Wielce znieważają Pana ci, którzy nie przestrzegają soboty zgodnie z przykazaniem, albo w treści, albo w duchu. Pan wzywa do reformy w zachowywaniu dnia sobotniego. SS3 15.3