Ze skarbnicy świadectw III

Przygotowanie do soboty

Na wstępie czwartego przykazania Pan mówi: “Pamiętaj”. Wiedział, że wśród nawału trosk i pracy człowiek będzie próbował usprawiedliwiać się, że niedokładnie przestrzega wymagania zakonu, albo że zapomniał o jego świętej ważności. Dlatego powiedział: “Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić”.2 Mojżeszowa 20,8. SS3 15.4

Przez cały tydzień powinniśmy pamiętać o sobocie, czyniąc przygotowania do święcenia jej zgodnie z przykazaniem. Sobotę nie powinniśmy obchodzić jedynie jako ustawowego święta, lecz rozumieć jej duchowy wpływ na wszystkie poczynania życiowe. Wszyscy, którzy traktują sobotę jako znak między sobą a Bogiem, dają do zrozumienia, że On jest Bogiem, który ich uświęca. Będą również reprezentować zasady Jego rządów i w codziennym swym życiu stosować prawa Jego królestwa. Codziennie będą się modlić o to, aby doznać uświęcającego wpływu soboty. Codziennie będą w społeczności z Chrystusem i będą odzwierciedlać doskonałość Jego charakteru. Każdego dnia ich światło będzie świecić innym w dobrych uczynkach. SS3 15.5

Pierwsze zwycięstwa prowadzące do sukcesu dzieła Bożego muszą być odnoszone w kręgu rodzinnym. Tutaj musi być rozpoczęte przygotowywanie się do soboty. W ciągu całego tygodnia rodzice muszą pamiętać, że ich dom ma być szkołą, w której dzieci będą przygotowywać się do nieba. Niechaj mowa rodziców będzie właściwa. Niech żadne słowo, którego dzieci nie powinny usłyszeć, nie wychodzi z ich ust. Niech nigdy nie wpadają w rozdrażnienie. Rodzice, żyjcie cały tydzień w obecności świętego Boga, który dał wam dzieci, abyście wychowali je dla Niego. Kierujcie niewielkim zborem we własnym domu tak, żeby w sobotę wszyscy byli gotowi czcić Pana w Jego świątyni. Każdego poranku i każdego wieczora przedstawiajcie Bogu swe dzieci jako Jego krwią odkupione dziedzictwo! Uczcie je, że najwyższym obowiązkiem, największym darem jest miłować Boga i służyć Mu. SS3 16.1

Rodzice powinni szczególnie starać się o to, żeby nabożeństwa były dla dzieci lekcją poglądową. Częściej powinni przytaczać takie cytaty Pisma Świętego, które przygotowują serce do pobożnej służby. Często powinno się powtarzać te drogocenne słowa: “Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej, bo w nim pokładam nadzieję moją!”. Psalmów 62,6. SS3 16.2

Jeśli w ten sposób będziemy pamiętać o sobocie, to, co doczesne, nie będzie mogło szkodzić temu, co duchowe. Nie pozostawi się na sobotę żadnego obowiązku, który miał być wykonany w ciągu sześciu dni pracy. W ciągu tygodnia nie wyczerpiemy tak swoich sił w doczesnej pracy, żeby w dniu, w którym Pan odpoczywał i krzepił się, być zbyt zmęczonym, by włączyć się w Jego służbę. SS3 16.3

Przez cały tydzień mamy się przygotowywać do sabatu, ale piątek ma być specjalnym dniem przygotowania. Przez Mojżesza Pan powiedział dzieciom Izraela: “Jutro będzie wypoczynek, poświęcony Panu, dzień sabatu. Upieczcie, co macie upiec, ugotujcie, co macie ugotować. Lecz wszystko, co zbędzie, przechowajcie do następnego rana”. “Ludzie rozchodzili się i zbierali ją, i mielili w żarnach albo tłukli w moździerzach, i gotowali w garnkach, i robili z niej placki”. 2 Mojżeszowa 16,23; 4 Mojżeszowa 11,8. A więc coś musiało być zrobione, by przygotować dla dzieci Izraela chleb zesłany przez niebo. Pan powiedział, że ta praca musi być wykonana w piątek, dzień przygotowania. Była to próba dla ludu. Bóg chciał się przekonać, czy będą święcili sobotę, czy też nie. SS3 16.4

To polecenie z ust Pana dotyczy również nas. Biblia jest doskonałym przewodnikiem. Jeżeli jej stronice będą badane z modlitwą i serdecznym pragnieniem zrozumienia, to nikt nie będzie musiał błądzić w tej kwestii. SS3 16.5

Wielu ludziom potrzebne są wskazówki co do tego, jak mają się zachować na sobotnim nabożeństwie. Nie powinni przychodzić przed oblicze Boże w zwyczajnym, roboczym ubraniu, jakie noszą przez cały tydzień. Wszyscy powinni mieć specjalną odzież, którą będą wkładać tylko wtedy, gdy idą na nabożeństwo do domu Bożego. Chociaż nie ulegamy światowej modzie, to jednak naszego wyglądu nie powinniśmy traktować obojętnie. Mamy ubierać się schludnie i ładnie, chociaż bez ozdób. Dzieci Boże muszą być czyste wewnątrz i zewnątrz. SS3 16.6

Przygotowania do soboty muszą być zakończone w piątek, odzież ma być przygotowana, wszystko, co należało przyrządzić do jedzenia, gotowe. Obuwie wyczyszczone, kąpiel wzięta. To wszystko da się zrobić, a jeżeli stanie się nawykiem, będzie już rzeczą trwałą. Sobota nie jest dana po to, by reperować odzież, gotować jedzenie, brać udział w przyjemnościach czy jakichkolwiek innych świeckich przedsięwzięciach. Odłóżcie do zachodu słońca wszystkie świeckie sprawy, wszystkie świeckie pisma i książki. Rodzice! Wyjaśnijcie dzieciom wasze postępowanie i jego cel, niech biorą udział w przygotowaniach, by święcić sobotę zgodnie z przykazaniem. SS3 17.1

Troskliwie powinniśmy czuwać nad rozpoczęciem i zakończeniem soboty, pamiętając o tym, że każda chwila — to czas uświęcony, czas święty. Gdzie jest to możliwe, pracodawcy powinni dać swym pracownikom czas wolny od południa w piątek, żeby mieli czas przygotować się do rozpoczęcia soboty i mogli powitać dzień Pański w spokoju i skupieniu. Kto tak będzie postępować, nie dozna żadnej straty nawet w sprawach doczesnych. SS3 17.2

W dniu przygotowania trzeba jeszcze zwrócić uwagę na jedną rzecz. W tym dniu wszelki rozdźwięk pomiędzy braćmi, czy to w rodzinie, czy w zborze, powinien być usunięty. Oczyśćcie serca z wszelkiej zaciętości, złości i goryczy. W pokorze ducha “wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim”. Jakuba 5,16. SS3 17.3

Jeszcze przed rozpoczęciem dnia sobotniego zarówno umysł, jak i ciało powinny być wolne od wszelkich świeckich zajęć. Bóg ustanowił swój sobotni dzień na koniec sześciu dni pracy, żeby ludzie zatrzymali się w pędzie i zastanowili nad tym, czy w przygotowaniach do królestwa Bożego, do którego nie wejdzie żaden przestępca, poczynili krok naprzód. Co sobotę powinniśmy zrobić rachunek sumienia, zbadać, czy miniony tydzień przyniósł duchowy zysk czy stratę. SS3 17.4

Zachować święty dzień Pański w świętości oznacza wieczne zbawienie. Bóg powiedział: “Tych, którzy mnie czczą, i ja uczczę”. 1 Samuela 2,30. SS3 17.5