Chrześcijański dom

Rozdział 11 — Dzieci — młodsi towarzysze

Jak niebo ceni dzieci

Dzieci są nabytkim krwi Chrystusa — Chrystus tak wysoko ceni wasze dzieci, że oddał za nie Swoje życie. Uważa, że nabył je przez Swoją krew. Cierpliwie i zdecydowanie wychowujcie je dla Niego. Karajcie je z miłością i wyrozumiałością. Gdy tak będziecie postępować, staną się one dla was koroną radości i będą świecić jak światło w świecie. ChD 173.1

Najmniejsze dziecko, które miłuje i boi się Boga, jest większe w Jego oczach od najbardziej utalentowanego i uczonego człowieka, zaniedbującego zbawienie. Młodzież, która poświęca swe serce i życie Bogu, łączy się przez to ze źródłem wszelkiej mądrości i doskonałości. ChD 173.2

“Takich jest królestwo niebieskie” — Dusza dziecka, które wierzy w Chrystusa, jest tak samo kosztowna w Jego oczach, jak aniołowie znajdujący się wokoło Jego tronu. Dzieci należy przyprowadzić do Chrystusa i wychowywać dla Niego. Należy je prowadzić ścieżką posłuszeństwa, by nie ulegały pysze i próżności. ChD 173.3

Gdybyśmy tylko chcieli przyjąć wspaniałe nauki, jakich Jezus chciał udzielić uczniom przez małe dziecko, ileż by rzeczy trudnych, wydających się nie do pokonania, zniknęło zupełnie! Gdy uczniowie przyszli do Jezusa mówiąc: “Kto jest największy w królestwie niebieskim?” Jezus, przywoławszy do Siebie małe dziecię, postawił je wpośród nich i rzekł: “Zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie, i nie staniecie jako małe dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto by się tedy uniżył jako to małe dziecię, ten jest największy w królestwie niebieskim”. ChD 173.4

Własność Boża zlecona rodzicom — Dzieci otrzymują życie i istnienie od rodziców, dzieje się to jednak przez twórczą moc Bożą, gdyż Bóg jest dawcą życia. Musimy pamiętać, że dziedzictwo Pańskie i plan zbawienia obejmuje zarówno ich jak nas. Dzieci powierzono rodzicom, aby były wychowane w nauce i w napominaniu Bożym, by mogły wykonać dzieło mające znaczenie dla życia doczesnego i życia wiecznego. ChD 174.1

Matki, postępujcie delikatnie z dziećmi. Chrystus był także małym dzieckiem. Ze względu na Niego szanujcie dzieci. Patrzcie na nie jako na święte powiernictwo nie po to, aby je tylko pieścić i ubóstwiać, lecz aby wychować do prowadzenia czystego i szlachetnego życia. Są one własnością Bożą; On kocha je i wzywa was do współpracy z Nim pomagając dzieciom w ukształtowaniu doskonałego charakteru. ChD 174.2

Jeśli chcecie spotkać się z Bogiem w pokoju, karmcie Jego trzodę strawą duchową, gdyż każde dziecko ma możliwość dostąpienia życia wiecznego. Dzieci i młodzież są osobliwym skarbem Bożym. ChD 174.3

Młodzieży trzeba wyjaśnić tę prawdę, że zdolności, jakie posiada, nie są jej własnością. Siła, czas i rozum, to tylko powierzone skarby. Należą one do Boga i każdy młody człowiek powinien w jak najlepszy sposób je wykorzystać. Jest on gałązką, od której Bóg oczekuje owocu; szafarzem, którego kapitał musi wzrastać; światłem, które ma oświecić ciemności świata. Każdy młodzieniec i każde dziecko ma do wykonania dzieło ku chwale Bożej i dla podźwignięcia ludzkości. ChD 174.4

Droga do nieba jest dostosowana do dziecięcych możliwości — Pokazano mi, że Jezus zna nasze słabości, gdyż sam przeżywał, podobnie jak my, rozmaite doświadczenia, oprócz grzechu. Dlatego przygotował nam ścieżkę odpowiednią do naszych sił i zdolności. Podobnie jak Jakub prowadził dzieci powoli i troskliwie, aby mogły znieść trud podróży, On posila i pociesza nas Swoją obecnością i ustawicznym kierownictwem. Nie pogania, nie zaniedbuje, ani nie pozostawia w tyle Swych dzieci. Nie nakazuje nam iść naprzód, a dzieci pozostawić. Nie podąża tak szybko, że my z dziećmi nie zdążymy za Nim. O, nie! On wyrównał drogę życia nawet dla dzieci. A od rodziców wymaga się w Jego imieniu, aby prowadzili je wąską ścieżką. Bóg wyznaczył nam drogę odpowiednią do siły i możliwości dzieci. ChD 174.5