Ze skarbnicy świadectw II

Odblask Bożej chwały

Plan odkupienia zaczyna się i kończy darem, i tak ma się w rzeczywistości stać. Ten sam duch wyrzeczenia się, który nabył dla nas zbawienie, zamieszka w sercach tych wszystkich, którzy staną się odbiorcami niebieskiego daru. Apostoł Piotr mówi: “Usługujcie drugim tym darem łaski, jaki każdy otrzymał, jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej”. 1 Piotra 4,10. Jezus posyłając w świat swych uczniów, rzekł: “Darmo wzięliście, darmo dawajcie”. Mateusza 10,8. Jeśli ktoś jest w doskonałej łączności z Chrystusem, ten nie będzie egoistą ani nie zamknie się w sobie. Kto pije wodę żywota, tego wnętrze “stanie się w nim źródłem wody wytry- skującej ku żywotowi wiecznemu”. Jana 4,14. Duch Chrystusa zamieszkujący w takim człowieku jest jakby źródłem wytryskującym na pustyni, pokrzepiającym wszystkich tych, którzy są już bliscy śmierci z pragnienia, budząc w nich pożądanie wody życia. Ten sam duch miłości i samo- ofiarowania się, jaki mieszkał w Chrystusie, popychał apostoła Pawła do różnych czynów. Apostoł powiedział: “Jestem dłużnikiem Greków i nie Greków, mądrych i niemądrych”. Rzymian 1,14. “Mnie, najmniejszemu ze wszystkich świętych, została okazana ta łaska, abym zwiastował poganom niezgłębione bogactwo Chrystusowe”. Efezjan 3,8. SS2 235.5

Jest wolą Bożą, aby Jego Kościół odzwierciedlał w świecie pełnię doskonałości, jaką znajdujemy w Jezusie. Bezustannie otrzymujemy dary z obfitości Bożej łaski, a gdy przekazujemy je innym, objawiamy światu miłość i dobroć Chrystusa. Teraz, gdy całe niebo jest poruszone i do każdego zakątka ziemi śle posłów, by dalej prowadzili dzieło zbawienia, Kościół żywego Boga powinien współdziałać z Chrystusem. Jesteśmy członkami Jego ciała. W swej bezgranicznej łasce Jezus sam pracuje nad sercem ludzkim i powoduje tak zadziwiające przeobrażenie duchowe, że aniołowie są zdumieni, pełni podziwu i radości. Ta sama niesamolubna miłość, która charakteryzuje Mistrza, będzie widoczna w charakterze i życiu Jego prawdziwych naśladowców. Chrystus oczekuje, iż ludzie tak długo, jak długo żyją na tym świecie, będą uczestnikami Jego boskiej natury. I nie tylko będą odbijać Jego chwałę na cześć Boga, ale rozjaśniać ciemności tego świata blaskiem niebios. Tak muszą spełnić się słowa Chrystusa: “Jesteście światłością świata”. Mateusza 5,14. SS2 236.1

“Współpracownikami Bożymi jesteśmy” (1 Koryntian 3,9), “jako dobrzy szafarze rozlicznej łaski Bożej”. 1 Piotra 4,10. Poznanie łaski Bożej, prawd Jego Słowa, a także doczesnych darów, takich jak czas, środki, talenty i wpływ — wszystko to stanowi depozyt Boży, który powinniśmy spożytkować na chwałę Jego imienia i dla zbawienia ludzi. Nic bardziej nie może obrazić Boga, który bezustannie błogosławi ludzi swymi darami, jak widok człowieka samolubnie odbierającego te dary bez zwracania czegokolwiek hojnemu Dawcy. Jezus jest teraz w niebie, gdzie przygotowuje mieszkania dla tych, którzy Go miłują, nawet dużo więcej niż mieszkania — królestwo mające stać się naszym królestwem. Lecz wszyscy, którzy chcą być uczestnikami tego błogosławieństwa, muszą stać się współuczestnikami samozaparcia Chrystusa i Jego ofiarności dla dobra innych. SS2 236.2