Ze skarbnicy świadectw II

158/314

Wydawanie sądu według owoców

Świadectwa powinno się oceniać na podstawie owoców, jakie wydają. Jaki jest duch tych nauk? Do jakich rezultatów prowadzi ich oddziaływanie? Każdy, kto tego pragnie, może zapoznać się z owocami widzeń. Przez siedemnaście lat* Bóg uważał za słuszne, mimo diabelskiej mocy i wpływów ludzkich narzędzi, które wspierały działalność szatana, utrzymać je i wzmocnić. SS2 207.1

Bóg albo poucza swój Kościół, ganiąc jego nieprawość, i wzmacnia wiarę, albo tego nie czyni. Albo jest to dzieło Boże, albo nim nie jest. Bóg niczego nie czyni do spółki z szatanem. Zatem moja działalność nosi albo pieczęć Boga, albo Jego wroga. Tu nie może być połowiczności. Świadectwa pochodzą albo od Ducha Bożego, albo od diabła. Gdy Pan objawił siebie przez ducha proroctwa, przeszłość, teraźniejszość i przyszłość przesunęły się przede mną. Pokazano mi osoby, których nigdy nie widziałam, ale kiedy je po latach zobaczyłam, poznałam je. Obudziłam się ze snu z żywą świadomością tego, co mi przed chwilą pokazano. Do północy pisałam listy, które przemierzyły kontynent, doszły na czas i uchroniły dzieło Boże od wielkich strat. Tak wyglądała moja praca przez wiele lat. Jakaś moc zmuszała mnie do karcenia za zło i nieprawości, o których przedtem nigdy nie myślałam. Czy ta moja działalność w ciągu ostatnich trzydziestu sześciu lat [pisano w r. 1882] jest od Boga, czy od diabła? SS2 207.2

Chrystus ostrzegał swych uczniów: “Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w odzieniu owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi! Po ich owocach poznacie ich. Czyż zbierają winogrona z cierni albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, ale złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo rodzić złych owoców, ani złe drzewo rodzić dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, wycina się i rzuca w ogień. Tak więc po owocach poznacie ich”. Mateusza 7,15-20. Te słowa to test. Może go stosować każdy, kto chce. Kto rzeczywiście pragnie poznać prawdę, znajdzie wystarczające dowody wiary. SS2 207.3