Ze skarbnicy świadectw I

Pozytywny wpływ

Powinieneś postępować w życiu w sposób tak zdecydowany, aby nikt się co do ciebie nie pomylił. A do tego potrzebna jest stanowczość. Twoje postanowienia mogą być dobre i szczere, ale okażą się zawodne, jeżeli nie uczynisz Boga swoją mocą i ostoją i jeżeli nie będziesz dążył do celu w sposób niewzruszony. Powinieneś zaangażować się całym sercem w sprawę Bożą. Twoim zadaniem jest chwała dzieła Bożego i zbieranie doświadczeń w życiu chrześcijańskim. Naśladuj Chrystusa! SS1 172.2

Nie możesz służyć jednocześnie Bogu i mamonie. Albo jesteś całkowicie po stronie Pana, albo należysz do Jego nieprzyjaciół. “Kto nie jest ze mną, jest przeciwko mnie, a kto ze mną nie zbiera, rozprasza”. Mateusza 12,30. Religijne życie niektórych kończy się przegraną, ponieważ zawsze się wahają i nie mogą się zdecydować. Brak im stanowczości. Często są już przekonani o prawdzie, gotowi wszystko oddać Bogu, ale tracą tę gorliwość i wracają do punktu wyjścia. Sumienie uodparnia się i staje się coraz mniej wrażliwe na działanie Ducha Bożego. Duch ostrzegał, przekonywał, ale stale lekceważony odszedł ze smutkiem. Bóg nie da się z siebie naśmiewać. Wyraźnie ukazuje nasze zadanie, a jeżeli nie idziemy w ślad za Jego światłem — odchodzi. SS1 172.3

Bóg żąda, byś pracował z Nim w Jego winnicy. Zacznij tę pracę tam, gdzie teraz jesteś. Pójdź do krzyża i u jego stóp wyrzeknij się samolubstwa, świata i wszelkich bożków. Przyjmij Jezusa całkowicie do swego serca. Nie przyjdzie ci łatwo zachować swoje oddanie i wywierać wpływ, który odciągnie innych od grzechu, a poprowadzi na wąską ścieżkę przywiedzie jako odkupionych do Pana, aby wraz z Nim szli dalej. SS1 172.4

Podporządkuj się całkowicie Bogu. Poświęć Mu wszystko bez zastrzeżeń i szukaj pokoju, który przekracza wszelkie zrozumienie. Nie możesz oczekiwać pomocy Chrystusowej, dopóki nie jesteś w Nim. Jeżeli w Nim nie jesteś, stanowisz gałąź, która uschła. Nie odczuwasz braku szczerości i prawdziwej pobożności. Gorąco powinieneś pragnąć Ducha Świętego i modlić się żarliwie. Nie możesz oczekiwać błogosławieństw i dobrodziejstw Boga, nie szukając ich. Jeżeli użyłeś wszystkich dostępnych ci środków, odczujesz wzrost w łasce Bożej i wzniesiesz się do poziomu życia, który znajdzie upodobanie u Boga. SS1 172.5

Nie jest dla ciebie rzeczą oczywistą miłować sprawy duchowe. Możesz jednak osiągnąć tę miłość ćwicząc umysł, wzmacniając wszystkie swe siły w tym kierunku. Moc działania — oto czego potrzebujesz. Właściwe wychowanie polega na tym, by móc użytkować zdolności w sposób przynoszący pożytek. Dlaczego religia zajmuje tak niewiele naszej uwagi, podczas gdy życie w świecie opanowuje siłę ducha i ciała? Dzieje się tak dlatego, że wszystkie siły naszej istoty kierują się w stronę świata. Długo i poważnie zajmowaliśmy się sprawami świata, tak że nietrudno jest prowadzić takie życie dalej. Z tego powodu chrześcijanom łatwiej jest wieść życie świeckie niż religijne. Nasze zdolności są przyzwyczajone do wysiłku na tym polu. W życiu religijnym uznaje się prawdy Słowa Bożego, ale brak jest praktycznego ich zastosowania w życiu. SS1 173.1

Pobożności i rozmyślań religijnych nie włączono jako przedmiotu do wychowania. Powinny one ogarnąć całą istotę i panować nad nią. Brak jest nawyków, by działać rzetelnie. Raz po raz ma miejsce krótkotrwałe działanie w sprzyjających okolicznościach, ale górującą i nadrzędną zasadą ludzkiego umysłu nie jest myślenie w sposób zwykły o rzeczach Bożych i gotowość do czynienia ich. SS1 173.2