Ze skarbnicy świadectw I

Miara wartości duszy

Śmierć męczenników nie wytrzymuje porównania ze śmiertelnymi mękami, jakie przeżył Syn Boży. Powinniśmy mieć prawdziwą i głęboką wiedzę o życiu, cierpieniach i śmierci Syna Bożego. Dopiero gdy całkowicie pojmiemy dzieło pojednania, zrozumiemy niezmierną wartość zbawienia. W porównaniu z życiem wiecznym wszystko inne okazuje się rzeczą bez znaczenia. Ale jak niewiele przyjęliśmy rad miłującego nas Zbawiciela! Serca nasze zwróciły się ku światu, a samolubstwo zatrzasnęło drzwi przed Synem Bożym. Hipokryzja i pycha, egoizm i chęć zysku, wrogość, nieprzyjaźń, złość, wszelkie żądze i pasje tak przepełniły serca wielu, że dla Chrystusa nie zostało w nich miejsca. SS1 168.1

Był On bezgranicznie bogaty, a dla naszego dobra stał się ubogi, abyśmy przez Jego ubóstwo mogli i my stać się bogatymi. Ozdabiała Go chwała i światło, otaczały zastępy niebiańskich aniołów oczekujących Jego rozkazów. A jednak przyjął On naszą naturę, by żyć między grzesznymi, śmiertelnymi ludźmi. Oto miłość, której żaden język nie jest w stanie wyrazić! Przekracza ona wszelką wiedzę i pojmowanie! Ogromna jest tajemnica pobożności! Nasze serca powinny czerpać życie z miłości Ojca i Syna do człowieka! Wyznawcy Chrystusa powinni już tutaj na ziemi starać się objawiać w jakimś stopniu miłość, przygotowującą do połączenia się wszystkich odkupionych w “błogosławieństwie i czci, i chwale, i mocy...” Powinni starać się być podobni do tego, który siedzi na tronie i do Baranka na wieki wieków. Objawienie 5,13. SS1 168.2

Chrystus oddał siebie na ofiarę odkupienia dla uratowania straconego świata. Obchodzono się z Nim tak, jak my na to zasłużyliśmy, abyśmy potem traktowani byli tak, jak On na to zasłużył. Został potępiony za nasze grzechy, w których nie miał udziału, abyśmy mogli być usprawiedliwieni Jego sprawiedliwością, w której nie mamy udziału. Zniósł śmierć, która nam się należała, abyśmy mogli otrzymać życie, które jest Jego życiem. “Jego ranami jesteśmy uzdrowieni”. Izajasza 53,5. — Testimonies for the Church VIII, 208.209 (1904). SS1 168.3

Najchętniej mówił Chrystus o istocie i niezmierzonej miłości Boga. Ta wiedza o Bogu była osobistym darem Chrystusa dla ludzkości. Dar ten powierzył swemu ludowi, aby dowiedział się o nim cały świat. — Testimonies for the Church IV, 55 (1900). SS1 168.4