Ewangelizacja

Część 7 — Poselstwo i sposób jego przedstawienia

Duch i sposób przedstawienia poselstwa

Znaczenie sposobu przedstawienia prawdy — Od sposobu przedstawienia prawdy zależy często, czy zostanie ona przyjęta czy odrzucona. — Testimonies for the Church IV, 404.405 (1880). Ew 113.1

Ubolewania godne jest, że wielu ludzi nie zdaje sobie sprawy, że od sposobu przedstawienia prawdy biblijnej zależy, jaki ona wywrze wpływ na ludzi i jak będą kształtować swoje charaktery ci, którzy przyjmą prawdę. Zamiast naśladować Chrystusa w sposobie Jego pracy, wielu zachowuje styl pracy surowy i dyktatorski. Zamiast zdobywać dusza, odtrąca się je. Ludzie ci nie wiedzą, ile słabych dusz zraniły i zniechęciły wypowiedziane przez nich szorstkie słowa. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 121 (1886). Ew 113.2

Ważne poselstwo — Mężom wybranym przez Boga powierzone będą ważne poselstwa. Będą to poselstwa o charakterze ostrzegawczym, aby przebudzić ludzi. Niektórych ludzi poselstwo ostrzegawcze rozgniewa. Odrzucą światło i przedstawione im dowody. Gdy tak będą postępowali, będzie to wyraźnym dowodem, że niesiemy im decydujące poselstwo, przeznaczone na czas obecny... W miastach musimy mieć wielu oddanych ewangelistów, przy pomocy których poselstwo powinno w sposób tak zdecydowany docierać do ludzi, aby poruszyło słuchaczów. — Testimonies for the Church IX, 137 (1909). Ew 113.3

Pewnie i zdecydowanie — W prawdzie tkwi moc życiodajna i siła, a Duch Święty jest czynnikiem, który na głos prawdy otwiera umysły ludzkie. Ale kaznodzieje i pracownicy, głoszący prawdę, muszą wykazać pewność i zdecydowanie. Muszą kroczyć naprzód w wierze i tak przedstawiać Słowo, aby widoczne było każdemu, że głosiciele wierzą w nie. Starajcie się, aby ci, dla których pracujecie, zrozumieli, że jest to prawda Boża. Nauczajcie o Jezusie Chrystusie i o Jego ukrzyżowaniu. Zdemaskuje to kłamstwa szatana. — Letter 34, 1896. Ew 113.4

Słowo Boga Żywego — Jeżeli wasz sposób przedstawiania prawdy jest Bożym sposobem, to prawda, którą głosicie, wywrze głęboki wpływ na słuchaczy. Nabiorą oni przekonania, że głosicie Słowo Boga żywego i z mocą wykonujecie wolę Bożą. — Letter 48, 1902. Ew 114.1

Wielkie myśli w prawdach biblijnych — Nie przedstawiajcie samych siebie, ale wielkość i drogocenną wartość prawdy. Prawda jest tak wielka, tak szeroka i głęboka, tak dalekosiężna, że własne ja straciło przy niej znaczenie. Głoście tak, aby ludzie mogli uchwycić wielkie idee i myśli, aby mogli dotrzeć do cennych skarbów ukrytych w Piśmie. — Manuscript 7, 1894. Ew 114.2

Odczyty, na których Duch Święty pobudza ludzi — Podczas naszych zebrań odbywanych w miastach i w innych miejscowościach nie oczekujemy wielkich manifestacji, ale oczekujemy, że mężowie, którzy staną przed słuchaczami, by przedstawić im prawdę, będą poważni i wykażą, że Bóg jest z nimi. Trzeba w szczególny sposób szukać Boga, aby zebrani głęboko zostali poruszeni przez Ducha Świętego. Nie wolno dopuścić, aby rzeczy niewłaściwe zostały zmieszane z właściwymi. — The Review and Herald, 23 lipiec 1908. Ew 114.3

Więcej aktywności i zapału — Musimy przełamać jednostajność w naszej działalności. Prowadzimy pracę na świecie, ale nie wykazujemy wystarczającej aktywności i zapału. Gdybyśmy pracowali bardziej gorliwie, ludzie by nabrali przekonania, że nasze poselstwo zawiera prawdę. Bojaźliwość, jednostajność w naszej pracy dla Boga odtrąca wielu ludzi, którzy by chcieli widzieć w nas głęboki, gorliwy i poświęcony zapał. Religia form nie sprosta swemu zadaniu w naszym wieku. Możemy przestrzegać wszystkich zewnętrznych przejawów nabożności, a mimo to być pozbawieni ożywczego wpływu Ducha Świętego, tak jak wzgórza Gilboa pozbawione były rosy i deszczu. Potrzebna jest nam rosa duchowa. Potrzebne są nam lśniące promienie Słońca Sprawiedliwości, które zmiękcźą i upokorzą nasze serca. — The Review and Herald, 26 maj 1903. Ew 114.4

Rozumowanie spokojne i przekonywające — Chcemy wykazywać nie podniecenie i zdenerwowanie, lecz głębokie, gorliwe rozważenie, aby dla tych, co nas słuchają, wykonać solidną pracę, realną, zdrową, szlachetną, która ostoi się na wieki. Nie chcemy żadnych podnieceń, ani sensacji; im mniej tych rzeczy, tym lepiej. Spokojne i gorliwe rozważanie Pisma Świętego jest kosztowne i owocne. Tajemnica powodzenia tkwi w prostocie i gorliwości kazania o Zbawicielu, aby ludzie mogli w wierze uchwycić się mocy Słowa żywota. — Letter 102, 1894. Ew 114.5

Przedstawiać dowody prawdy — Nie można od ludzi wymagać, ani oczekiwać, by od razu odróżnili prawdą od błędu, który pielęgnują w swoim życiu. Najlepszym sposobem wykazania złudy jest przedstawienie dowodów prawdy. W ten sposób można najlepiej napiętnować i skrytykować błędy. Rozpędzajcie więc ciemne chmury okrywające umysły ludzkie przez jasny blask, jaki bije od Słońca Sprawiedliwości. — Pacific Union Recorder, 23 październik 1902. Ew 115.1

Pozyskać zaufanie ludzi — Mężczyźni i kobiety pracujący dla Chrystusa powinni cieszyć się uznaniem i poszanowaniem, aby ludzie nie rozumiejący ich nauk mimo to byli w stanie szanować ich, uważać za osoby wolne od fanatyzmu, wolne od brutalności, popędliwości i zapalczywości. Ich sposób mówienia, dowodzenia i zachowania powinien przekonać słuchaczy, że kaznodzieje ci są mężami myślącymi, o skrystalizowanych charakterach, ludźmi bogobojnymi i miłującymi swego Ojca niebieskiego. Powinni pozyskać zaufanie ludzi, aby ci, którzy słuchają kazań, zrozumieli, że kaznodzieje nie przyszli do nich z jakimiś chytrze zmyślonymi bajkami, lecz słowa, które głoszą, są słowami prawdy i stanowią świadectwo wymagające rozważenia oraz uwagi. Niech słuchacze widzą w was tych, którzy wywyższają Jezusa ponad wszystko, a ukrywają i pomijają siebie samych. — The Review and Herald, 26 kwiecień 1892. Ew 115.2

Długie, rozwlekłe, skomplikowane rozumowanie — Rzadko kiedy Chrystus usiłował udowodnić, że prawda jest prawdą. Zilustrował prawdę w całej jej rozciągłości, a słuchaczom pozostawiał wolny wybór przyjęcia jej lub odrzucenia w zależności od ich woli. Nie zmuszał nikogo do uwierzena w prawdę. Podczas swego kazania na górze uczył słuchaczy praktycznej pobożności i wskazywał, jakie są ich obowiązki. Mówił w taki sposób, aby ludzie w sumieniu swoim byli przekonani o prawdzie. Potęga i moc, manifestowane przez uczniów, objawiały się w jasności i żarliwości, z jaką wyrażali tę prawdę. Ew 115.3

W naukach Chrystusa nie było przydługich i skomplikowanych wywodów, czy rozumowań. Chrystus trafiał od razu w sedno sprawy, mówił wprost i na temat. Służąc ludziom czytał w każdym ludzkim sercu jak w otwartej książce i ze Swojej niewyczerpanej skarbnicy wydobywał rzeczy nowe i stare, aby zilustrować nimi swą naukę i utwierdzić ją. Zbliżywszy się do każdego serca, budził w nim sympatię i życzliwość. — Manuscript 24, 1891. Ew 115.4

Proste, przekonywające nauki — Kilka dobrych uwag odnośnie do jakiegoś punktu danej nauki utwierdzi lepiej i mocniej umysł człowieka, niż przedstawione słuchaczowi duże ilości dowodów, których słuchacz nie znający prawdy nie rozumie i nie może ogarnąć swoim umysłem. Dowody takie powinny być przeplatane praktycznymi naukami prorockimi na wzór nauk Chrystusa.. — Letter 48, 1886. Ew 115.5

Bóg dostarczy właściwych słów — Jakiż to wspaniały przywilej pracować w dziele nawracania dusz! Wielkie jest nasze powołanie... Przygotowawszy nas do tej pracy Bóg wzmocni nasze zdolności umysłowe podobnie jak wzmocnił umył Daniela. Gdy ludzi pogrążonych w ciemności nauczamy zrozumienia prawdy, która nas oświeciła, wtedy Bóg da nam jeszcze lepsze jej zrozumienie, da nam trafne słowa, które wypowiedzieć mamy, i będzie utrzymywać z nami łączność za pośrednictwem anioła stojącego u naszego boku. — Manuscript 126, 1902. Ew 116.1

Mniej dyskusji, więcej Chrystusa — Dyskutujmy mniej, mówmy więcej o Chrystusie. Zbawiciel nasz jest ośrodkiem całej naszej wiary i nadziei. Ci, którzy potrafią przedstawić Jego bezgraniczną miłość i zachęcić serca ludzkie do oddania Mu swych najlepszych i najświętszych uczuć, wykonują pracę wielką i świętą. — The Colporteur Ewangelist 60.61 (1902). Ew 116.2

Wiele jest kazań, nasyconych argumentami, które rzadko kiedy zmiękczają i zdobywają dusze. — Letter 15, 1892. Ew 116.3

Nie urągaj — Przedstawiciele prawdy muszą zdobyć się na uprzejmość i szlachetność. Nie należy wykorzystywać żadnych skłonności ludzkich. To nie wy posługujecie się Duchem Świętym, to Duch Święty posługuje się wami... Ew 116.4

Wystrzegajcie się, abyście nikomu nie urągali. Potrzebny jest nam Duch Boży, który ma żyć w nas i mówić przez nas. Język nasz powinien być posłuszny jak pióro pisarzowi, ponieważ Duch Boży przemawia za pośrednictwem człowieka. Gdy będziecie komuś robili wyrzuty, wzbudzicie niechęć przeciwko sobie, co wcale nie jest potrzebne. — Manuscript 7, 1894. Ew 116.5

Nie atakować władz — Dziełem naszym nie jest atakowanie władz, ale przygotowanie ludzi na ostanie się w wielkim dniu Pańskim. Im mniej atakować będziemy władzę i rządy, tym więcej pracy wykonamy dla sprawy Bożej... Ew 116.6

Jeżeli musimy stanąć w obronie prawdy, musimy to uczynić w duchu Jezusowym. Jeżeli lud Boży, pracując, nie wykazuje pokoju i miłości, praca taka jest daremna i przynosi niepowetowane szkody. Dusze zostają odepchnięte od Chrystusa nawet po związaniu ich z Jego Dziełem. Ew 116.7

Nie powinniśmy sądzić tych, którzy nie mieli okazji, ani przywilejów, jakie nam były dane. Niektórzy z nich pójdą do nieba przed tymi, którzy mieli wielkie światło, ale nie żyli zgodnie z tym światłem. Ew 116.8

Jeżeli chcemy przekonać niewiernych, że jesteśmy w posiadaniu prawdy uświęcającej dusze i przeobrażającej charakter, to nie wolno nam w sposób gwałtowny i wybuchowy zarzucać im popełnionych błędów. Zmusi ich to do wyciągnięcia wniosku, że prawda nie czyni nas ludźmi uprzejmymi i dobrymi, lecz przeciwnie — szorstkimi i zgoła nieprzyjemnymi. Ew 116.9

Niektórzy ludzie, łatwo wpadający w stan podniecenia, wykazują zawsze gotowość chwycenia za broń i podjęcia walki. W czasach próby przekonają się, że nie są ugruntowanymi w wierze na trwałym fundamencie opoki... Ew 117.1

Niechaj Adwentyści Dnia Siódmego nie czynią nic takiego, co by świadczyło o nich, że są ludźmi lekceważącymi prawo, ludźmi nieposłusznymi i nielojalnymi. Niech wykreślą wszystko ze swego życia, co jest niezgodne z prawem. Praca nasze polega na głoszeniu prawdy, a rozwiązanie sprawy pozostawiamy Bogu. Ew 117.2

Uczyńcie wszystko, co jest w waszej mocy, aby światło świeciło, ale nie wypowiadajcie słów, które drażnią lub prowokują. — Manuscript 117a, 1901. Ew 117.3

Przedstawianie prawdy w sposób zawzięty — Przedstawialiście kiedyś prawdę w sposób zawzięty, smagając nią jak biczem. Bóg nie był przez to uwielbiony. Wprawdzie podaliście ludziom bogate skarby Słowa Bożego, niemniej jednak wasz sposób zachowania był tak godny potępienia, że słuchający odwrócili się od tych skarbów. Nie nauczaliście prawdy tak, jak Chrystus jej nauczał. Przedstawialiście prawdę w taki sposób, że jej wpływ stracił moc... Trzeba, aby serca wasze napełniły się odradzającą łaską Chrystusową. — Letter 164, 1902. Ew 117.4

Przedstawiajcie prawdę z czułością i tkliwością — Niech każdy kaznodzieja nauczy się nosić obuwie Ewangelii. Ten, kto jest obuty w gotowość Ewangelii pokoju, powinien chodzić tak, jak chodził Chrystus i mówić słowa prawdziwe, wypowiadane w miłości. Nie będzie wtedy musiał przekonywać ludzi o boskim poselstwie prawdy. Jeśli odniesie się do potrzeb każdego człowieka serdecznie i tkliwie, zda sobie sprawę z tego, że Duch Święty wdroży prawdę w serce i umysł ludzi, podatnych na wpływ boski. Nigdy nie będzie gwałtownym i wybuchowym. Każde wypowiedziane słowo będzie wywierać przyjemny i łagodny wpływ.. Ew 117.5

Wypowiadając słowa nagany miejmy w naszym głosie czułość i miłość Chrystusa. Im wyższe stanowisko zajmuje kaznodzieja, tym ostrożniejszy powinien być w słowach i czynach. — Manuscript 127, 1902. Ew 117.6

Raczej przestrzegać niż potępiać — Wszyscy, których serca są związane z sercem Nieskończonej Miłości, będą starali się raczej ostrzegać niż potępiać. Chrystus, który mieszka w duszy ludzkiej, jest jak strumień, który nigdy nie wysycha. Tam, gdzie On zamieszkuje, zawsze będzie obfitość wszelkich błogosławieństw. — Thoughts From the Mount of Blessing 39 (1896). Ew 117.7