Ewangelizacja

Metody doprowadzenia do podjęcia decyzji

Chrystus mówił bezpośrednio do Swoich słuchaczy — Tłum, który tak często tłoczył się u stóp Chrystusa, nie był dla Niego jedynie masą istot ludzkich. Chrystus przemawiał bezpośrednio do każdego umysłu, do każdego serca. Pilnie obserwował twarze Swych słuchaczy i dostrzegał ich rozjaśniające się oblicza. Widział szybki błysk zrozumienia i olśnienia, które świadczyły, że dusza przyjęła prawdę. Wówczas w sercu Jezusa dźwięczał harmonijny ton radości i doznanego szczęścia. — Education 231 (1903). Ew 202.3

Jezus widział zmieniające się oblicza — Z głęboką żarliwością obserwował Jezus zmieniające się oblicza Swoich słuchaczy. Cieszył się, gdy widział na twarzach zainteresowanie i radość. Gdy strzały prawdy przeszywały duszę, łamiąc przeszkody samolubstwa i krusząc je w końcu, dusza okazywała wdzięczność Bogu, a Zbawiciel radował się. Gdy oczy Jego obejmowały tłum słuchających i gdy rozpoznawał wśród tego tłumu twarze przedtem zauważone, oblicze Jego jaśniało. Widział w nich rokujących nadzieję poddanych swego królestwa. A gdy prawda, wyraźnie wypowiadana, dotykała jakichś bożków pielęgnowanych u ludzi, Jezus widział na obliczach zmianę, zimne i posępne spojrzenie mówiące Mu, że światło nie zostało przyjęte. Gdy Jezus widział, że ludzie odrzucają poselstwo pokoju, był do głębi zraniony. — The Desire of Ages 254.255 (1898). Ew 202.4

Kazanie, zmierzające ku decyzji — Przemawiając do ludzi czyńcie to z gorliwością i stanowczością, wasze tematy mogą być jak najlepsze i dostosowane do potrzeb ludzi, ale zrobicie dobrze, jeżeli do waszej stanowczości dołączycie przekonywające prośby i apele... Ew 202.5

Mówcie o znaczeniu słów: “Tak mówi Pan” z autorytetem i wywyższajcie mądrość Boga zawartą w tych Słowach. Nakłaniajcie ludzi do podjęcia decyzji. Niech głos Biblii będzie stale przed nimi. Powiedzcie im, że mówicie to, co wiecie, i świadczycie o tym, co jest prawdą, ponieważ Bóg tak powiedział. Niech wasze kazania będą krótkie i na temat, a w odpowiednim momencie wezwijcie słuchaczy do podjęcia decyzji. Nie przedstawiajcie prawdy w sposób formalny, ale tak, aby serce ożywił Duch Boży. I niech wasze słowa wypowiadane będą z taką pewnością, aby ci, którzy je słyszą, wiedzieli, że prawda jest dla was rzeczywistością. — Letter 8, 1895. Ew 203.1

Nie mijać się z celem — Nie zachęcajcie do uczęszczania na odczyty Pisma Świętego w taki sposób, aby oddać próżną chwałę temu, kto będzie odsłaniał i otwierał Słowo prawdy. Innym zadaniem na czas obecny jest doprowadzenie słuchaczy i pracowników do tego, aby tematy Pisma Świętego rozważali w sposób poważny, uroczysty i jasny, by nikt nie tracił i nie marnował czasu w tym wielkim Dziele. Nie mijajcie się z celem. Czas jest zbyt krótki, aby móc wszystko zgłębić, potrzebna będzie cała wieczność, aby zbadać i poznać długość i szerokość, zbadać całą głębokość Pisma Świętego. Dla pewnych dusz jedne prawdy są ważniejsze od drugich. Wychowanie według wytycznych pism świętych wymaga odpowiedniej umiejętności. — Manuscript 153, 1898. Ew 203.2

Stały postęp — Nie wolno nam myśleć tak: dobrze jest, posiedliśmy całą prawdę, rozumiemy główne zasady wiary możemy być spokojni, mając tę znajomość. Prawda jest prawdą wzrastającą i my musimy kroczyć w pomnażającym się świetle. Ew 203.3

Pewien brat zapytał mnie: “Siostro White! Czy siostra uważa, że zrozumieć prawdę musimy sami? Dlaczego nie możemy przyjąć tych prawd, które inni już pojęli i zgromadzili, i uwierzyć w nie, skoro są zbadane? To by uwolniło nasze umysły od obowiązku zgłębiania wszystkich zagadnień. Czy siostra nie uważa, że mężowie, którzy w przeszłości zgłębili prawdę, nie byli przez Boga natchnieni?” Ew 203.4

Nie śmiem powiedzieć, że Bóg nimi nie kierował, ponieważ Chrystus prowadzi do wszelkiej prawdy, ale gdy chodzi o natchnienie W najpełniejszym sensie tego słowa, to odpowiem: nie. Ew 203.5

Musimy w sercach posiadać żywą wiarę i dojść do większej znajomości, do bardziej jaśniejącego światła. — The Review and Herald, 25 marzec 1890. Ew 203.6

Metody — Żyjemy w niebezpiecznym czasie. Potrzebujemy łaski,która da moc i siłę do walki, która zmusi do ucieczki wojska nieprzyjacielskie... Drogi bracie, potrzeba ci więcej wiary, więcej śmiałości i zdecydowania w twoich pracach. Trzeba, abyś lepiej nacierał i mniej się bał... Nasza walka jest walką zwycięską. Wysiłki podejmowane przez ciebie są zbyt łagodne. Potrzeba ci w twoich pracach i poczynaniach więcej siły, w przeciwnym razie doznasz rozczarowania w pracy. Nadszedł czas, kiedy musisz zaatakować nieprzyjaciela. Musisz studiować metody i sposoby zbliżenia się do ludzi. Udaj się do nich i rozmawiaj z nimi... Niech ludzie zrozumieją, że głosisz poselstwo, które daje życie, życie wieczne, jeżeli je przyjmą. Jeżeli jest coś, co by mogło pocieszyć ludzi, to jest tym ostatnie poselstwo łaski dla ginącego świata. Jeżeli to poselstwo ludzie odrzucą, stanie się dla nich śmiercią dla śmierci. Dlatego trzeba koniecznie pracować wytrwale i pilnie, w przeciwnym razie wysiłki wasze będą próżne. Ach, gdybyście mogli to sobie uświadomić i z mocą Bożą nalegali na ludzi, aby przyjęli prawdę! Nadajcie waszym słowom moc i sprawcie, aby prawda okazała się dla wszystkich umysłów istotnie ważną. — Letter 8, 1895. Ew 203.7

Niezbędna jest aktywność — Należy zachować ostrożność. Jeżeli jednak niektórzy pracownicy zaczną przesadnie stosować w praktyce zasadę “Spiesz się powoli”, jeżeli będą powolni i nie połączą swych wysiłków z pracą tych ludzi, którzy widzą konieczność ofensywnego działania, wówczas poniesiemy bardzo poważne straty. Przeminą sprzyjające okoliczności, nie zauważy się w porę tego, co uznać należy za przejaw opatrzności Bożej, otwierającej przed nami drogę do właściwego działania. Ew 204.1

Kiedy odpowiedzialne osoby przekonały się już o słuszności naszego stanowiska, a mimo to nie czyni się nic, co by skłoniło je do powzięcia właściwej decyzji w możliwie najbliższym czasie, grozi im niebezpieczeństwo, że siła tego przekonania zacznie stopniowo słabnąć... Ew 204.2

Często dzieje się tak, że zgromadzenie dochodzi już niemal do tego punktu, kiedy serca ludzkie uznać należy za dostatecznie przygotowane, aby można było poruszyć kwestię soboty, a mimo to zwleka się z tą sprawą w obawie przed konsekwencjami. Nie przynosi to dobrych rezultatów. Bóg uczynił nas depozytariuszami prawdy świętej. Mamy nieść ludziom poselstwo, poselstwo zbawienia. Obowiązkiem naszym jest przekazać to poselstwo światu. A jest to poselstwo brzemienne w skutkach o ciężarze całej wieczności. Nam przecież — jako ludowi — powierzono pracę rozniecenia światła, które musi iluminować na cały świat. — Letter 31, 1892. Ew 204.3

Moc Ducha potrzebna dla odniesienia zwycięstwa — Mówcie do dusz znajdujących się w niebezpieczeństwie. Ukazujcie im Jezusa wiszącego na krzyżu. Tłumaczcie im, że Jezus umarł, aby umożliwić im uzyskanie łaski. Mówcie do grzesznika z głębi własnego serca, wypełnionego aż po brzegi tkliwą, pełną litości miłością Chrystusową. Niechaj w głosie każdego pracownika, który usiłuje zdobyć duszę, pozyskać ją dla żywota, dźwięczy głęboka żarliwość, nie zaś szorstkość i brutalność, opryskliwość i twardość. Przede wszystkim jednak musimy poświęcić Bogu nasze własne dusze. Ew 204.4

Niechaj skruszą się serca, gdy spojrzycie na waszego Orędownika w niebie! Pod wpływem podporządkowania się Bogu będziecie mogli zwracać się do skruszonych grzeszników jako ci, którzy zdali sobie sprawę z mocy odkupienia, która kryje się w miłości. Módlcie się wraz z tymi duszami, złożywszy swą ofiarę u stóp krzyża. Zespolcie swój własny umysł z umysłami tych osób, nad którymi pracujecie, utkwiwszy wzrok przeniknięty wiarą w postaci Jezusa, w postaci Tego, który wziął na siebie wszelkie grzechy. Skłońcie ludzi, aby odrzucili od siebie małe, samolubne “ja”, aby oddali je Zbawicielowi, a zwycięstwo wasze będzie pewne... Ew 205.1

Wielką potrzebą pozostaje praca i służba Ducha Świętego. We wszystkich swoich działaniach i wystąpieniach Duch demonstruje swą boskość. Bóg chce od was i żąda tego, abyście posiadali pełne łaski uzbrojenie duchowe. Wtedy dopiero będziecie mogli pracować z taką mocą i siłą, jakiej nigdyście przedtem nie byli świadomi. Kryć się będą w was: miłość, wiara i nadzieja. Będziecie kroczyć naprzód w wierze z niezachwianym przekonaniem, że towarzyszy wam Duch Święty. — Letter 77, 1895. Ew 205.2

Duch Święty przekonywa o prawdzie — Duch Święty przekonywa o prawdzie. Zawsze wskazujcie ludziom prawdę wypróbowaną w życiu!. — Testimonies for the Church VI, 57 (1900). Ew 205.3

Wpływ naszych słów i naszej postawy na podjęcie decyzji — Gdy oglądałam wczorajsze zgromadzenie, pomyślałam sobie: decyzje zostaną tutaj podjęte zarówno podczas zebrania jak i po zebraniu. Niektórzy pozostaną na zawsze pod czarnym sztandarem sił ciemności, ale znajdą się i tacy, którzy staną pod krwią zbroczonym sztandarem księcia Emanuela. Nasze słowa, nasze zachowanie i sposób przedstawienia prawdy mogą skłonić umysły do zajęcia stanowiska po stronie prawdy, albo przeciwko prawdzie. W każdym wykładzie na temat zasad czy innej prawdy przedstawimy wyraźnie Jezusa Chrystusa tak, jak powiedział Jan: “Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”. Ew 205.4

Każde wyrażenie, które stało się pospolitym u ludzi i kaznodziei, a jest ostre i obrażające, a także każde postępowanie, które za niewłaściwe uważają ci, co nie mogą strawić twardych pokarmów, muszą być zaniechane. Trzeba koniecznie postępować według wytyczonego kierunku i pamiętać, że Chrystus jest podstawą i osnową każdej argumentacji. We wszystkim musi być Chrystus i tylko Chrystus. Serce moje pragnie Chrystusa. Wydaje mi się, że nigdy nie odczuwałam bardziej sensu tego pragnienia. Ew 205.5

Są ludzie żyjący w nieświadomości, nie znający prawdy. Duchowni wychowali ich na swój sposób ucząc, że to jest właśnie tak, a tamto inaczej. Gdy się ludziom wyjaśni Słowo Boże, gdy się im przedstawi jego czystość, gdy lud usłyszy co mówi Bóg, cóż uczyni? Niewielu będzie takich, którzy się opowiedzą po stronie Słowa. Ale powiadam wam, uważajcie, w jaki sposób objaśniacie Słowo Boże, ponieważ właśnie to Słowo wpływa na podjęcie decyzji. Niech Słowo tnie, a nie wasze mowy, gdyż od słowa zależy, czym będą, gdy podejmą decyzję. — Manuscript 42, 1894. Ew 206.1

Spóźnione żniwa — Kapłani byli przekonani o boskiej mocy Zbawiciela... Wiele serc niepokoiło to, że od dłuższego już czasu nie bylo żadnego znaku. Za życia Zbawiciela Jego misja wydawała się wywoływać zbyt słabą reakcję ze strony kapłanów i nauczycieli, ale po Jego wniebowstąpieniu “wielka grupa kapłanów okazała posłuszeństwo wierze”. — The Desire of Ages 266 (1898). Ew 206.2

Starajcie się mieć dostęp do słuchaczy — Dlaczego Chrystus udawał się na brzeg morza i w góry? Chciał obdarzyć ludzi słowem życia. Słuchacze nie pojmowali tego w danej chwili. Wielu ludzi nie widzi tego i dziś, nie zajmuje właściwego stanowiska, ale wszystko wywiera wpływ na ich życie i gdy poselstwo zabrzmi doniosłym głosem, będą gotowi na jego przyjęcie. Nie będą wahać się dłużej, lecz pójdą i zajmą swoje miejsce. — Manuscript 19b, 1890. Ew 206.3