Ewangelizacja

Obrządki

Dwa pamiątkowe filary — Obrządek chrztu i obrządek Wieczerzy Pańskiej są dwoma pamiątkowymi filarami, z których jeden odbywa się w zborze, a drugi poza zborem. Na tych obrządkach Chrystus wypisał imię Boga prawdziwego. — Manuscript 27a, 1900. Ew 186.4

Wieczerza Pańska — wciąż trwającą pamiątką — Symbole domu Bożego są proste i jasno zrozumiałe, a prawdy przez nie wyrażone mają dla nas głębokie znaczenie. Ustanawiając obrządek Wieczerzy Pańskiej, który zastąpić miał Paschę, Chrystus pozostawił Swemu Kościołowi pamiątkę Swojej wielkiej ofiary, jaką złożył dla człowieka. Powiedział On: “To czyńcie na pamiątkę moją”. Był to punkt przejścia od jednego systemu do drugiego, od jednego wielkiego święta do drugiego. Jeden system przestał istnieć na zawsze, drugi — który Chrystus ustanowił — zajął miejsce pierwszego i istnieć będzie po wszystkie czasy jako pamiątka śmierci Jezusa. — The Review and Herald, 22 czerwiec 1897. Ew 186.5

Umywanie nóg jest czymś więcej, aniżeli formą — Obrządki domu Bożego nie są dla nas jedynie formalnością... Ew 186.6

Chrystus ustanowił obrządek Wieczerzy, abyśmy stale przypominali sobie miłość Bożą, okazaną dla naszego dobra... Obrządek ten nie może być przeprowadzony, jeżeli nie jesteśmy jednomyślnie złączeni. Łączność myśli przywołuje na pamięć błogosławieństwa wypływające z serdeczności i doznanych dobrodziejstw od przyjaciół i braci, o czym jużeśmy zapomnieli. Duch Święty uprzytamnia nam swą mocą ożywiającą naszą niewdzięczność i brak miłości, korzeniem czego jest niechęć i zawziętość. Ogniwo po ogniwie powiększa się łańcuch naszej pamięci. Duch Boży pracuje nad umysłami ludzkimi. Braki charakteru, zaniedbane obowiązki, niewdzięczność okazana Bogu — wszystko to przychodzi nam na pamięć i wszystkie te myśli poddajemy pod wolę Chrystusa. — The Review and Herald, 7 czerwiec 1898. Ew 187.1

Przygotowanie serca — W początkach ruchu adwentowego, gdy było nas niewielu członków, wszyscy z dużą czcią przygotowywali się na uroczystość Wieczerzy. W każdy piątek poprzedzający Wieczerzę wszyscy członkowie zboru starali się uwolnić od wszystkiego, co dzieliło ich od braci i od Boga. Każdy starał się zgłębić własne serce. Modlili się do Boga, aby im objawił ich ukryte grzechy. Wyznawano sobie wszystkie błędy i upadki, popełnione w codziennym życiu. Każdy wyznawał swoje grzechy i prosił o przebaczenie. Bóg przybliżył się do nas i wzmacniał nas, co nam dodawało dużo otuchy. — Manuscript 102, 1904. Ew 187.2

Cel obrządku umywania nóg — Pojednanie stanowi cel, dla którego został ustanowiony obrządek umywania nóg. Przykład naszego Pana i Mistrza sprawil, że z tej upokarzajacej ceremonii uczyniono święty obrzadek. Gdziekolwiek się ten obrzadek odbywa, wszędzie jest Chrystus obecny Duchem Swoim, którym porusza serca. Ew 187.3

Gdy Chrystus obchodził Wieczerzę ze Swymi uczniami, wzruszył wszystkie serca z wyjątkiem serca Judasza. Tak samo i nas Wieczerza ma wzruszyć, gdy Chrystus przemawia do serca. W duszy naszej wytryśnie źródło. Umysł zostanie wzmocniony, zacznie działać pełen życia i usunie wszelkie przeszkody, które powodowały brak jedności wśród braci. Popełnione grzechy przedstawiają się naszym oczom bardziej wyraziście niż kiedykolwiek przedtem. Stanie sie tak za sprawą Ducha Świętego, który przywoła je na pamięć. Z nową mocą odezwą się w naszej duszy słowa Chrystusowe: “Jeśli to wiecie, błogosławieni jesteście, jeżeli to czynicie”. — The Review and Herald, 4 listopad 1902. Ew 187.4

Próba serca — Obrządek umywania nóg stał się obrządkiem religijnym... Ustanowiono go, aby dzieci Boże wykazały swoją lojalność i posłuszeństwo wobec Boga. Gdy duchowy Izrael obchodzi obrządek Wieczerzy Pańskiej, umywanie nóg powinno poprzedzić spożywanie chleba i wina na pamiątkę śmierci Pańskiej. Ew 187.5

Obrządek Wieczerzy Pańskiej został ustanowiony dla dobra uczniów Chrystusowych. Chrystus włożył właściwe znaczenie w to, co mówił, mając na ustach słowa: “Albowiem dałem wam przykład, abyście i wy czynili, jak ja wam uczyniłem... Jeżeli to wiecie, błogosławieni jesteście, jeśli to czynicie”. W ten sposób ustanowił Jezus ten obrządek po to, aby każdy, kto przystępuje do Wieczerzy, zbadał stan swego serca i umysłu. — Manuscript 8, 1897. Ew 188.1

Po wszystek czas w każdym kraju — Na miejsce święta obchodzonego przez naród żydowski Chrystus ustanowił obrządek pamiątki — umywanie nóg i Wieczerzę Pańską. Obrządek pamiątki ma być obchodzony przez Jego wyznawców w każdym kraju. Obchodząc ten obrządek mamy zawsze powtarzać czyn Chrystusa, aby wszyscy zrozumieli, że prawdziwa służba wymaga, byśmy w uniżeniu służyli jedni drugim. — The Signs of the Times, 16 maj 1900. Ew 188.2

Ma być często upamiętniana — W tym ostatnim akcie uczestnictwa Chrystusowego z uczniami przy łamaniu chleba i piciu wina Chrystus zobowiązał się wobec nich do nowego przymierza jako ich Odkupiciel. W tym nowym przymierzu zostało zapisane i przypieczętowane, że wszyscy, którzy przyjmą Chrystusa z wiarą, będą obdarzeni hojnie i szczodrze wszelkimi błogosławieństwami, jakie tylko dać może niebo zarówno w życiu doczesnym, jak i przyszłym, nieśmiertelnym. Ew 188.3

Ten nowy akt przymierza musiał być zatwierdzony krwią Chrystusa, czego wzorem były ofiary starotestamentowe, sprawowane przed oczyma Jego wybranego ludu. Chrystus postanowił, aby Wieczerza bvła często obchodzona, byśmy sobie przypominali, że Jezus oddał Swoje życie na ofiarę i uwolnił od kary za grzechy tych wszystkich, którzy w Niego uwierzą i przyjmą Go. Wieczerza Pańska nie powinna być obrządkiem wyjątkowym, jak by wielu ludzi chciało, to widzieć Każdy musi w nim jawnie uczestniczyć, oświadczając tym samym: “Uznaję Chrystusa za mego osobistego Zbawiciela. Za mnie oddał Swe życie, abym mógł być wolny od śmierci”. — The Review and Herald, 22 czerwiec 1897. Ew 188.4

Duchowny innego wyznania, który zainteresował się Wierzeczą — Na sobotnim nabożeństwie, kiedy zbór w miejscowości... obchodził Wieczerzę Pańską, obecny był pewien duchowny innego wyznania. Zaproszono go do uczestnictwa w obrządku umywania nóg. Odpowiedział, że wolałby być jedynie świadkiem tego obrządku. Potem zapytał, czy umywanie nóg obowiązuje go, gdyby chciał wziąć udział w Wieczerzy Pańskiej. Bracia nasi oświadczyli, że w zasadzie tak, ale nie jest ono przymusowe. Ew 188.5

Poprosił mnie o rozmowę i mile spędziliśmy czas. Rozmowa, którąśmy przeprowadzili, była bardzo interesująca. Mieliśmy też chwilę wspólnej modlitwy. Dałam mu do czytania moje książki: “Wielki Bój”, “Patriarchowie i Prorocy” i “Drogę do Chrystusa”. Wykazał on wielkie zadowolenie i powiedział, że chce otrzymać jak najwięcej światła, aby mógł przeciwstawić się nieprzyjaciołom naszej wiary. Przyjął chrzest jeszcze przed powrotem do domu i wrócił, aby prawdę głosić wśród swoich współwyznawców. — Manuscript 4, 1893. Ew 189.1

Dopuszczenie do Wieczerzy Pańskiej — Przykład Chrystusa zabrania niedopuszczenia kogoś do Wieczerzy Pańskiej. Jest prawdą, że jawny grzech wyłącza grzesznika z uczestnictwa. Naucza tego wyraźnie Duch Święty. Poza tym jednym przypadkiem nikt nie może sądzić kogokolwiek. Bóg nie pozostawił ludziom prawa podejmowania decyzji co do tego, kto może brać udział w Wieczerzy Pańskiej. Któż bowiem potrafi czytać w sercu, któż jest w stanie odróżnić kąkol od pszenicy. — The Desire of Ages 656 (1898). Ew 189.2

Mogą do was na Wieczerzę przyjść tacy, którzy nie żyją w zgodzie z prawdą i ze świątobliwością, a mimo to życzą sobie uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej. Nie zabraniajcie im tego!. — Manuscript 47, 1897. Ew 189.3

Z szacunkiem — Cokolwiek wiąże się z tym, musi być przeprowadzone dobrze i gruntownie. Każda Wieczerza obchodzona w zborze powinna podnosić nas wzwyż. Nie wolno dopuścić, aby Wieczerza Pańska stała się czymś zwykłym i pospolitym w zborze. Nasze zbory trzeba wychowywać i uczyć, żeby w odniesieniu do Wieczerzy Pańskiej okazywały większy respekt, uszanowanie i uwielbienie. — Manuscript 76, 1900. Ew 189.4

Obrządku tego nie można obchodzić bez czci i godności, ale z wielką powagą, mając stale na uwadze jej cel i znaczenie. — Manuscript 8, 1897. Ew 189.5

Błogosławione zebranie — Dzień dzisiejszy stał się najcenniejszą chwilą wytchnienia dla mojej duszy. Mała grupa zorganizowała się w zbór i ja poszłam do nich, aby z nimi obchodzić Wieczerzę Pańską. Przemawiałam na podstawie Ewangelii Jana, rozdział 13. Cudowne myśli przyszły mi na pamięć odnośnie do obrzędu umywania nóg... Tyle jest wspaniałości w tym prostym obrządku, której jeszcze nie odkryto i nie doceniono. Doznałam błogosławieństwa uczestnicząc w symbolach związanych z łamaniem ciała i przelaniem krwi naszego Zbawiciela, który stał się dla nas grzechem, abyśmy stali się sprawiedliwością Bożą w Nim. On stał się nosicielem naszych grzechów. Ew 189.6

Zebranie dzisiejsze było naprawdę uroczystym przeżyciem dla wszystkich obecnych. Godzina opowiadania doświadczeń wypadła znakomicie. Każdy, którego nazwisko wymieniono, opowiadał z ochotą i szczerze. Wiem, że Pan Jezus był pośród nas i całe niebiosa radowały się tym, że naśladujemy Chrystusa. Podczas takich okazji Bóg objawia swą obecność w szczególny sposób, aby skruszyć i podporządkować sobie dusze ludzkie, usunąć samolubstwo i egoizm, ogarnąć skruszone serca Swoim duchem, przeniknąć miłością, łaską i pokojem. Ew 190.1

Gdy zebranie się skończyło wciąż pozostawał w sercu łagodny, słodki i święty wpływ nabożeństwa. Słodki pokój wypełnił moją duszę. — Manuscript 14, 1895. Ew 190.2