Ewangelizacja

Część 9 — Utrzymywanie zainteresowania

Kazania nawołujące do decyzji

Prosta lekcja — nie krasomówstwo — Kaznodzieja, który w swoich wystąpieniach stawia krasomówstwo za najwyższy cel, sprawia, że ludzie zapominają o prawdzie, ponieważ ginie ona w cieniu jego oratorskich mów. Gdy mija emocja, okazuje się wówczas, że Słowo Boże nie dotarło do umysłów ludzkich i że słuchacze nie zrozumieli istoty prawdy. Słuchacze mogą z podziwem i uznaniem mówić o elokwencji i krasomówstwie kaznodziei, ale to nie doprowadzi ich do podjęcia jakiejkolwiek decyzji; rozmawiają o wygłoszoym kazaniu jak o występie estradowym, a o kaznodziei jak o aktorze. Słuchacze mogą przyjść ponownie na wykład, aby posłuchać takiego samego kazania, ale odejdą znowu bez korzyści duchowej, odejdą nie nakarmieni. Ew 191.1

To, czego potrzebujemy, to nie kwiecistych wykładów, ani potoku słów bez znaczenia. Kaznodzieje nasi muszą wygłaszać kazania w taki sposób, aby ludzie zrozumieli żywotne prawdy. — Gospel Workers 153.154 (1915). Ew 191.2

Dusze nie zdecydowane — W każdym zgromadzeniu znajdują się dusze wahające się, które nie są jeszcze całkowicie przekonane o prawdzie Bożej, a decyzję trzeba podjąć na życie doczesne i na wieczność. Zbyt często bywa tak, że kaznodzieja nie posiada we własnym sercu ducha i mocy poselstwa prawdy. Z tego też względu nie zwraca się bezpośrednio z apelem do tych, którzy wahają się i nie wiedzą co zadecydować. Rezultat tego jest taki, że odniesione wrażenia nie pogłębiają się w sercach osób przekonanych o prawdzie. Osoby te opuszczają zebrania z uczuciem mniejszego zapału do przyjęcia Chrystusa niż wówczas, gdy przyszli na zebranie. Postanawiają czekać na jakąś bardziej sprzyjającą okazję, ale okazja ta nigdy nie przychodzi. — Testimonies for the Church IV, 447 (1880). Ew 191.3

Niektórzy słuchają może ostatniego w życiu kazania — Niektórzy ludzie może słuchają ostatniego kazania, jakie było im dane usłyszeć. Inni nigdy już nie będą mieli sposobności poznać całości prawdy, o której słyszeli, ani też możliwości i praktycznego zastosowania tych prawd we własnym życiu. Jeżeli stracimy jedyną sposobność, stracimy ją na zawsze. Gdy Chrystus i Jego miłość, niosąca odkupienie, zostały odpowiednio wywyższone w połączeniu z teorią prawdy, mogą przeważyć i przyciągnąć ludzi na Jego stronę. — Testimonies for the Church IV, 394 (1880). Ew 192.1

W każdym kazaniu — apel — Wzmocniony Duchem Świętym, czując na sobie ciężar dusz, kaznodzieja nie pożegna zgromadzenia, nie przedstawiwszy mu przedtem Jezusa Chrystusa, tę jedyną ucieczkę grzeszników, nie zwróciwszy się z żarliwym apelem do serc ludzkich, aby przyjęli Jezusa. Kaznodzieja powinien postąpić tak, jak gdyby już nigdy więcej nie miał spotkać swoich słuchaczy, aż dopiero w on wielki dzień Boga. — Testimonies for the Church IV, 316 (1879). Ew 192.2

W każdym wykładzie należy kierować żarliwe apele do ludzi, aby wyrzekli się swoich grzechów i wrócili do Chrystusa. — Testimonies for the Church IV, 396 (1880). Ew 192.3

Zachęcaj do decyzji — Podczas naszych zebrań ewangelizacyjnych zbyt mało podejmuje się wysiłków zmierzających do odrodzenia dusz. Za mało szuka się Pana. W czasie trwania zebrań ewangelizacyjnych powinny, od ich początku aż do końca, być przeprowadzane nabożeństwa ożywiające, celem przebudzenia słuchaczy. Niech wszyscy dostrzegają w was powagę, skoro niesiecie im cudowne poselstwo z nieba! Mówcie ludziom, że nadchodzi Bóg, który będzie sądził, i że żadni królowie, ani władcy, ludzie bogaci i wpływowi, nie ujdą wyroku sądowego, który wkrótce zapadnie. Na zakończenie odczytu zwracajcie się z apelem, aby ludzie zdecydowali się służyć Bogu. — Testimonies for the Church VI, 64.65 (1900). Ew 192.4

Śmiało głoście prawdę o sobocie — W czasie ewangelizacji trzeba piórem i głosem opowiadać i głosić ludziom o prawdziwej sobocie. Gdy lekceważy się i wyszydza czwarte przykazanie Dekalogu oraz tych, którzy go przestrzegają, wierni powinni wiedzieć, że nadszedł czas, kiedy nie należy ukrywać twarzy, ale wysoko podnieść zakon Jehowy, wysoko sztandar, na którym wypisane jest poselstwo trzeciego anioła: “Tuć są ci, którzy zachowują przykazania Boże i wiarę Jezusową”. Objawienie 14,12. Ew 192.5

Prawdy nie wolno ukrywać, nie wolno się jej wypierać, ani jej poniżać. Prawdę trzeba w pełni wyznawać i śmiało głosić. — Letter 3, 1890. Ew 192.6

Dwie skrajności oddziaływają na podjęcie decyzji — Dwie są skrajności, których trzeba unikać. Jedna z nich polega na unikaniu głoszenia żądań Bożych i wołaniu w duchu optymistów naszego wieku: “pokój, pokój”, kiedy nie ma pokoju. Wynikiem takiej pracy jest, że lekko wzrusza się uczucia ludzi, serca zaś pozostają nie tkniete... Ew 193.1

Druga skrajność uwidacznia się w szorstkim, niechrześcijańskim podejściu do ludzi, w niestosownym i obcym Chrystusowi sposobie prowadzenia rozmów, w wyzywającej postawie i wbijaniu ludziom, niby młotkiem, prawdy w głowy. Słuchacze odczuwają to wówczas jako swego rodzaju prowokację. — Letter 43, 1886. Ew 193.2

Sposób przedstawienia prawdy przez kaznodzieję może powstrzymać decyzję — Przeszła działalność brata... pokazana mi była w ilustracji. Wydawało mi się, że trzyma on przed ludźmi jakieś naczynie pełne pięknych owoców. Tymi owocami częstował ludzi, ale czynił to w taki sposób, że nikt nie chciał od niego wziąć żadnego owocu. Otóż tak właśnie dzieje się często z prawdami duchowymi, które ofiaruje on ludziom. W sposobie głoszenia prawd objawia nieraz ducha, który nie jest pochodzenia niebiańskiego. Wypowiada słowa i napomina w sposób tak popędliwy, że ludzie odwracają się od przepięknych prawd, które brat ten przedstawia. Ew 193.3

Widziałam brata... i jego pracę, gdyby na niego zstąpił łagodny Duch Boży. Jego miłość do prawdy jest szczera, a nie udana. Brat ten zawsze pielęgnował uczucie miłości, dzięki czemu tkwi ono głęboko w jego sercu, ale brat nasz w bardzo słaby sposób objawia współczującego, łagodnego i miłującego ducha Chrystusowego... Potrzebuje on świętego oleju, który by ustawicznie przepływał do serc ludzkich. Olej ten musi napełnić jego własne serce. Brat ten musi otrzymać olej, Duch Boży spocząć na nim. — Manuscript 120, 1902. Ew 193.4

Odrzucenie światła — Gdy lekceważy się przekonanie, gdy odrzuca się dowody i wyrzeka siły przekonywania, wtedy zmusza się ludzi do zajęcia opozycyjnego stanowiska i nieustępliwego uporu. — Manuscript 13, 1892. Ew 193.5

Żarliwa praca dla dobra dusz — Pracuj dla zbawienia dusz jako ten, który wie, że całe niebo jest zainteresowane jego pracą. Każdy anioł, przebywający w chwale, zainteresowany jest postępami pracy dokonującej się dla zbawienia dusz. Nie rozumiemy jeszcze tego tak, jak powinniśmy. Naszymi sprzymierzeńcami i pomocnikami są wszystkie zastępy niebieskie. “Pan, Bóg twój w pośrodku ciebie jest potężny. On cię zbawi, On radować się będzie nad tobą całą swą radością. On odpoczywać będzie w miłości swojej. On rozraduje się nad tobą ze śpiewem”. Sofoniasza 3,17. Czyż przeto nie możemy pracować z odwagą i wiarą? “W dniu tym powiedziane będzie do Jeruzalemu: Nie obawiaj się! i powiedziane będzie do Syjonu: Nie załamujcie rąk”. Sofoniasza 3,16. Miejcie tylko wiarę! Módlcie się i wierzcie, a ujrzycie zbawienie wasze! — Letter 126, 1896. Ew 193.6