Ewangelizacja

Część 8 — Głoszenie jasnych i wyraźnych zasad prawdy

Głoszenie o drugim adwencie

Skłonić ludzi do przygotowania się — Żyjemy u schyłku dziejów tej ziemi... Spełnia się proroctwo. Już wkrótce przyjdzie Chrystus z całą swą potęgą i chwałą wielką. Nie mamy czasu do stracenia. Niech poselstwo zabrzmi poważnymi słowami ostrzeżenia. Ew 147.1

Musimy wszędzie przekonywać ludzi, by pokutowali i tym samym uszli przed gniewem, który nadejdzie. Ludzie mogą uratować się, albo zginąć. Ta sprawa nie może być dla nas obojętna. Bóg wzywa do pracy osoby, które cechuje wielka gorliwość i które mają jasno wytknięty cel. Powiedzcie ludziom, ażeby byli gotowi o każdej porze. Idźcie ze słowami żywota wiecznego na wargach i mówcie mężczyznom i kobietom, że koniec wszystkich rzeczy jest już u progu. Ew 147.2

Zachowajmy nasze dusze w miłości Bożej. Musimy koniecznie ostrzec ludzi. Prawda nie może zamrzeć na naszych wargach. Musimy zachęcać ludzi do natychmiastowego przygotowania się, ponieważ niewiele wiemy o tym, co nastąpi. Wiara moja jest zawsze silna. Wierzę, że żyjemy w ostatnich dniach, w dniach czasu końca. Niech więc każdy nauczyciel wszystkim ukaże otwarte drzwi, przez które mogą przyjść do Jezusa ci, którzy odczuwają skruchę za swe grzechy. — Letter 105, 1903. Ew 147.3

Głoście poselstwo w każdym kraju — Otrzymałam wskazówkę, że należy przekazać słowa przestrogi naszym braciom i siostrom znajdującym się w niebezpieczeństwie utraty ważności tej szczególnej pracy, jaka wiąże się z czasem obecnym. Ew 147.4

Mamy głosić poselstwo o drugim przyjściu Chrystusa w każdym kraju, głosić słowa autora Objawienia: “Oto idzie z obłokami i ujrzy go wszelkie oko”. — Testimonies for the Church VIII, 116 (1904). Ew 147.5

Nadszedł czas, aby poselstwo o rychłym przyjściu Chrystusa rozlegało się na całym świecie. — Testimonies for the Church II, 24 (1909). Ew 148.1

Poselstwo: “Pan nadchodzi” — Pan nadchodzi. Podnieście głowy i radujcie się. Ach, czy nie powinniśmy pomyśleć o tym, że ci, którzy słyszą tę radosną wieść i którzy umiłują Chrystusa, napełnieni zostaną niewymowną radością i nieopisaną chwałą? Są to dobre, radosne wieści, które zelektryzować powinny każdą duszę. Wieści te należy powtarzać w naszych domach i mówić je tym, których spotykamy na ulicy. Jakież radosne nowiny można opowiadać ludziom! Ew 148.2

Wołanie sumiennego stróża powinno rozlegać się wszędzie. “Poranek nadchodzi, a także i noc”. Trąba musi zabrzmieć wyraźnym głosem, ponieważ znajdujemy się w czasie przygotowania na wielki dzień Boga naszego. — Letter 55, 1836. Ew 148.3

Nie ma czasu do stracenia — Uderzcie na alarm. Powiedzcie ludziom że dzień Pański jest bliski i spieszny bardzo. Niech wszyscy będą ostrzeżeni. To właśnie myśmy byli na miejscu tych biednych dus, które trwają w błędzie. Zgodnie z prawdą, którą przekazali nam inni, jesteśmy dłużnikami tamtych ludzi i mamy obowiązek przekazać to, co wiemy. Ew 148.4

Nie ma czasu do stracenia. Moce ciemności działają z intensywną energią, a szatan skrada się niczym wilk, by ci, którzy śpią, stali się jego łupem... Musimy ostrzegać, musimy pracować, gdyż wkrótce będziemy musieli wykonać tę pracę w warunkach trudnych, jakich dzisiaj nie możemy sobie wyobrazić... Ew 148.5

Przyjście Pana jest bliżej dziś, niż wtedy, kiedyśmy uwierzyli. Wielki bój zbliża się ku końcowi. Każda wiadomość o nieszczęściu na wodzie i lądzie świadczy o tym, że koniec wszystkich rzeczy jest tuż przed nami. Wojny, wieści o wojnach również świadczą o tym. Czy serce każdego chrześcijanina, spodziewającego się wielkich wydarzeń, leżących tuż przed nim, nie skłoni go do aktywniejszego działania? Ew 148.6

Pan przychodzi! Słyszymy już kroki zbliżającego się Boga, który przychodzi karać niepokutujący świat za jego nieprawość. Obowiązkiem naszym jest przygotować drogę dla Niego, spełniając nakaz przygotowania ludzi na ten wielki dzień. — The Review and Herald, 12 listopad 1914. Ew 148.7

Poselstwu musi towarzyszyć moc — Żywa moc musi towarzyszyć poselstwu o powtórnym przyjściu Chrystusa. Nie wolno nam spocząć, dopóki nie ujrzymy wiele dusz, które nawróciły się i uwierzyły w błogosławioną nadzieję przyjścia Chrystusa. W dniach apostolskich poselstwo, które nieśli apostołowie, dokonywało wielkiego dzieła, odwracało ludzi od bałwochwalstwa, a przyprowadzało do służenia prawdziwemu Bogu. Praca, którą dziś należy wykonać, jest tak samo realna i prawda tak samo istotna; jedynie my musimy z większą gorliwością podkreślać bliskość powtórnego przyjścia Chrystusa. Poselstwo przeznaczone na czas obecny jest poselstwem prostym i bardzo ważnym. Musimy postępować jak ludzie głęboko w nie wierzący. Oczekiwać, pracować, czuwać i modlić się, ostrzegać świat — oto nasze dzieło... Zbliżamy się gwałtownie do czasu, w którym Chrystus przyjdzie, aby zabrać Swoich odkupionych do siebie. — The Review and Herald, 13 listopad 1913. Ew 148.8

Wszystkie wykłady w świetle przyjścia Jezusa Chrystusa — Poszczególne prawdy proroctwa łączą się w jedną całość. Gdy je studiujemy, to spostrzegamy, że tworzą przepiękny zestaw praktycznych chrześcijańskich prawd. Wszystkie wykłady, które wygłaszamy, mają wyraźnie wykazać słuchaczom, że pracując oczekujemy przyjścia. Syna Bożego i modlimy się o nie. Przyjście Chrystusa jest naszą nadzieją. Nadzieja ta ma przenikać nasze słowa i czyny, a także nasze obcowanie i współżycie z bliźnimi. — Letter 150, 1902. Ew 149.1

Klucz do dziejów przyszłości — Zrozumienie nadziei o drugim przyjściu Chrystusa jest kluczem, który otwiera historię przyszłości i wyjaśnia wszelkie nauki. — Letter 218, 1906. Ew 149.2

Skutek głoszenia prawdy o drugim adwencie — Drugie przyjście Syna człowieczego jest cudownym tematem, który stale należy głosić światu. Jest to temat, którego absolutnie nie wolno pominąć w naszych wykładach, trzeba ludziom ukazać rzeczywistość wiecznych prawd, a wówczas uroki tego świata ukażą się we właściwym świetle jako nie dające ukojenie i przemijające. Co my mamy wspólnego z próżnościami i marnościami tego świata, z jego chwałą, bogactwami, zaszczytami czy rozrywkami? Jesteśmy pielgrzymami i tułaczami, którzy czekają mając wiarę i modlą się o tę błogosławioną nadzieję chwalebnego pojawienia się Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Ew 149.3

Jeżeli w to wierzymy i urzeczywistniamy tę wiarę w naszym życiu codziennym, to jakaż wielka działalność wyniknie z tej wiary i nadziei, jaką miłością będzie wtedy pałać jeden do drugiego, jakie świątobliwe życie będziemy prowadzić dla chwały Bożej! A chcąc odwdzięczyć się za czekającą nas nagrodę, nakreślimy wyraźną linię odgradzającą nas od świata. — Manuscript 39, 1893. Ew 149.4

Mówcie o tym ludziom — Prawda o tym, że Chrystus nadchodzi, powinna być podana do wiadomości każdemu człowiekowi. — Letter 131, 1900. Ew 149.5

Przestroga: nie wyznaczać czasu — Czasy i pory zachował Bóg dla Siebie. Dlaczego nam tego nie objawił? Dlatego, że nie wykorzystalibyśmy należycie tej wiadomości. Rezultatem takiej wiadomości wśród naszego ludu byłoby wielkie zaniedbanie pracy i zwlekanie z przygotowaniem się na on wielki dzień, który ma nadejść. Nie mamy zajmować się spekulacjami, jeśli chodzi o czas i porę, których Bóg nam nie objawił. Jezus kazał swym uczniom “czuwać”, ale nie podał im określonego czasu. Naśladowcy Jego muszą czekać na rozkazy swego Wodza. Mają czuwać, czekać, modlić się w miarę zbliżania się czasu przyjścia Pańskiego. Nikt nie jest w stanie przepowiedzieć, kiedy ten czas nastąpi, skoro dnia i godziny nie zna żaden człowiek. Nie jesteśmy w stanie powiedzieć, że Chrystus przyjdzie za rok, za dwa, albo za pięć lat, ani też nie możemy odwlec Jego przyjścia twierdząc, że Chrystus nie przyjdzie prędzej niż za dziesięć lub dwadzieścia lat. Nie jest nam dane wiedzieć czasu wylania Ducha Świętego, ani też przyjścia Chrystusowego. — The Review and Herald, 22 marzec 1892. Ew 149.6