Ewangelizacja

Prawda o świątyni

Podstawa naszej wiary — Prawidłowe zrozumienie służby w świątyni niebiańskiej jest podstawą naszej wiary. — Letter 208, 1906. Ew 150.1

Ośrodek pojednawczej służby Chrystusa — Lud Boży powinien dobrze zrozumieć zagadnienie świątyni oraz sądu śledczego. Wszyscy muszą osobiście poznać wolę i służbę wielkiego Arcykapłana, w przeciwnym razie nie będą mogli wykazać swojej wiary tak bardzo potrzebnej w obecnym czasie i zająć w tej sprawie takiego stanowiska, jakie Bóg nakazuje. Każdy człowiek ma kogoś, kogo może uratować lub stracić. Każdy ma jakąś sprawę do uregulowania z Bogiem. Każdy musi stanąć twarzą w twarz z Wielkim Sędzią. Jakże to ważne zatem, aby każdy człowiek zastanowił się nad uroczystymi scenami, jakie nastąpią, gdy zasiądzie sąd i otworzą się księgi, gdy — według Daniela — każdy człowiek będzie musiał przyjąć swój los, gdy nadejdzie koniec wszystkich dni. Ew 150.2

Wszyscy, którzy otrzymali w tej sprawie światło, mają obowiązek wydawać świadectwo o wielkich prawdach powierzonych im przez Boga. Świątynia w niebie jest tym prawdziwym ośrodkiem, w którym Chrystus wykonuje Swe dzieło dla ludzkości. Dotyczy to każdej duszy żyjącej na ziemi, wyjaśnia plan odkupienia, pozwala ujrzeć go w całej rozciągłości aż do końca czasu. Objawia triumfalny przebieg walki między sprawiedliwością a grzechem, jest sprawą największej doniosłości i dlatego wszyscy powinni wszechstronnie przestudiować to zagadnienie, aby móc udzielić odpowiedzi każdemu, kto ich zapyta o powód posiadania nadziei. — The Great Controversy 488.489 (1888). Ew 150.3

Klucz do całego systemu prawdy — Zagadnienie świątyni było tym kluczem, który rozwiązał tajemnicę rozczarowania, jakie doświadczyliśmy w roku 1844. Temat ten objawił ludowi Bożemu całkowity system wstawiennictwa, zwarty i harmonijny. Wykazał też, że ręka Boża kierowała wielkim ruchem adwentowym i objawił, co jest obecnie obowiązkiem ludu Bożego w świetle zajmowanego stanowiska i zadania, jakie spoczywa na nich. — The Great Controversy 423 (1888). Ew 150.4

Oczy zwrócone na świątynię — Jako lud powinniśmy żarliwie studiować proroctwo. Nie wolno nam spocząć, dopóki całkowicie nie zrozumiemy nauki o świątyni, którą w widzeniach oglądali Daniel i Jan. Temat ten rzuca wiele światła na zajmowane przez nas obecnie stanowisko i naszą pracę. Daje nam nieomylny dowód tego, że Bóg prowadził nas w naszych przeszłych doświadczeniach. Wyjaśnia też powody naszego rozczarowania w roku 1844. Wykazuje, że świątynia, która miała być oczyszczona, to nie nasza ziemia — jak przypuszczaliśmy — ale najświętsze świątyni niebieskiej, dokąd wszedł Chrystus i gdzie wykonuje końcowe dzieło Swojego urzędu kapłańskiego, spełniając słowa anioła, wypowiedziane do proroka Daniela: “aż do dwóch tysięcy trzechset dni, a potem świątynia będzie oczyszczona”. Ew 151.1

Wiara nasza w odniesieniu do poselstw pierwszego, drugiego i trzeciego anioła była całkowicie słuszna. Wielkie drogowskazy, które minęliśmy, stoją nienaruszone. Chociaż cała armia piekieł próbowała wyrwać je z fundamentów i triumfować w mniemaniu, że odniosła zwycięstwo, tak się nie stało. Filary prawdy stoją nadal tak mocno, jak wieczne wzgórza, których nie mogą wzruszyć żadne siły ludzkie, połączone z wysiłkami szatana i jego zastępów. Wiele możemy się nauczyć z Pisma Świętego i stale powinniśmy zgłębiać je, aby przekonać się, czy rzeczy te mają się właśnie tak. Oczy ludu Bożego powinny być teraz zwrócone ku świątyni niebieskiej, gdzie nasz wielki Arcykapłan w czasie obecnego sądu wykonuje swoje końcowe dzieło — zastawia się za Swój lud. — The Review and Herald, 27 listopad 1883. Ew 151.2

Prawda w prostej teologii — W każdej szkole należy nauczać możliwie najprostszych nauk teologicznych. Największym i najważniejszym tematem nauczania powinna być pojednawcza ofiara Chrystusa. Uczniom należy przedstawić wspaniały temat odkupienia. — Manuscript 156, 1898. Ew 151.3

Znaczenie i powaga prawdy o świątyni — Podczas gdy Chrystus oczyszcza świątynię, Jego czciciele na ziemi powinni starannie rozważyć bieg swego życia i porównać swe charaktery z wymaganiami sprawiedliwości. — The Review and Herald, 8 kwiecień 1890. Ew 151.4

Głoszenie nauki o świątyni, wspomagane przez Ducha Świętego — Przez okres dłuższy niż pół wieku kwestionowano rozmaite punkty głoszonej obecnie prawdy i przeciwstawiano się im. Rozwijały się nowe teorie na temat prawdy, które nie były prawdą, a Duch Boży wykazywał ich błędność. Gdy wznoszono wielkie filary naszej wiary, Duch Święty przyznawał się do nich. W szczególny sposób odnosi się to do prawd o świątyni. Częstokroć Duch Święty wspierał i potwierdzał w znamienny sposób głoszenia tej nauki. Dziś jednak, tak jak w przeszłości, niektórzy będą wysuwać nowe teorie i będą zaprzeczali prawdzie już uznanej przez Ducha Świętego. — Manuscript 125, 1907. Ew 151.5

Fałszywe teorie o świątyni — W przyszłości powstaną różnego rodzaju zwiedzenia i potrzebny jest nam pewny grunt, na którym by mogły stanąć nasze nogi. Potrzebne są mocne filary do budowy. Ani jeden filar nie może być usunięty z tego, co Pan ustanowił. Nieprzyjaciel będzie wprowadzał fałszywe teorie nauczające także, że nie istnieje świątynia. Jest to jeden z tych punktów, w które ludzie nie będą chcieli wierzyć. Gdzież znajdziemy bezpieczeństwo, jeżeli nie w prawdach, które sam Bóg nam podał w ciągu ostatnich lat pięćdziesięciu. — The Review and Herald, 25 maj 1905. Ew 152.1

Spór o znamienne sprawy — Zbliża się czas, gdy zwodnicze moce szatańskie rozwiną się w pełni. Po jednej stronie znajduje się Chrystus, któremu dana została wszelka władza na niebie i ziemi, po drugiej szatan, który używa całej swojej mocy, aby wabić i zwodzić ludzi; czyni to także za pomocą swojej spirytystycznej sztuki fałszywego dowodzenia, chcąc usunąć Boga z umysłów ludzkich, Boga, z którym ludzie powinni być zawsze złączeni. Szatan nieustannie walczy o to, aby wprowadzić zastępcze, zmyślone dane co do świątyni, by obniżyć wyobrażenie o Bogu i służbie Chrystusa na rzecz naszego zbawienia i wszystko dostosować do ludzkiego sposobu myślenia. Szatan stara się wykorzenić z serca ludzi wierzących znaczenie świątyni i nauki o niej i zastąpić ją urojonymi teoriami, aby prawdę o pojednawczej ofierze Chrystusa uczynić nieważną i zniszczyć wiarę w nauki o zbawieniu człowieka, które od czasu głoszenia poselstwa trzeciego anioła stały się bardzo ważne. W ten sposób chciałby ograbić nas z wiary w to właśnie poselstwo, które czyni nas ludem osobliwym i które nadaje szczególny charakter i siłę naszej działalności. — Special Testimonies, seria B 17, nr 7 (1905). Ew 152.2