Słudzy ewangelii

Ewangelia do wszystkich narodów

Światło prawdy ma świecić wszędzie, aby serca zostały obudzone i nawrócone. Ewangelia ma być zwiastowana we wszystkich krajach. Słudzy Boży mają pracować w miejscach bliskich i dalekich, zwiększając już uprawione obszary winnicy i udając się na nowe miejsca. Mają działać, póki trwa dzień, bowiem nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać. Grzesznikom należy wskazywać Zbawiciela wywyższonego na krzyżu, a wiele głosów ma powtarzać zaproszenie: “Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Jana 1,29. Należy zakładać nowe zbory i planować pracę, która ma być wykonana przez wyznawców tych zborów. Kiedy pracownicy wyruszają na nowe miejsca pełni gorliwości i miłości Bożej, ich rodzime zbory doznają ożywienia, gdyż powodzenie pracowników stanie się przedmiotem głębokiej osobistej troski każdego wyznawcy. SE 19.3

Potrzebni są gorliwi, ofiarni ludzie, którzy przyjdą przed oblicze Boże i z usilnym wołaniem wśród łez błagać będą o dusze stojące na krawędzi ruiny. Nie może być żniwa bez siewu, ani rezultatów bez wysiłku. Abraham powołany przez Boga, miał odejść ze swojego rodzinnego domu i stać się nosicielem światła wśród narodów. Bez zastrzeżeń spełnił to polecenie. “Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie”. Hebrajczyków 11,8. Tak samo dzisiaj słudzy Boży mają iść tam, gdzie Bóg ich wzywa, ufając, że On będzie ich prowadził i da im powodzenie w ich działalności. SE 19.4

Straszny stan, w jakim znajduje się świat, wydaje się pokazywać, że śmierć Chrystusa była niemal zupełnie daremna, a szatan zwyciężył. Zdecydowana większość mieszkańców ziemi lojalnie stanęła po stronie wroga. Jednak nie dajmy się zwieść pozorom. Mimo pozornego zwycięstwa szatana, Chrystus kontynuuje swoje dzieło w niebiańskiej świątyni i na ziemi. Słowo Boże ukazuje nikczemność i zepsucie, jakie będą panować na świecie w czasach ostatecznych. Gdy widzimy spełnianie się tego proroctwa, nasza wiara w ostateczne zwycięstwo królestwa Chrystusa powinna się wzmacniać, a my winniśmy pójść, by wykonać wyznaczone nam dzieło, z nową odwagą. SE 20.1

Uroczyste, święte poselstwo ostrzeżenia musi być zwiastowane nawet w tych miejscach, w których najtrudniej pracować oraz w najbardziej grzesznych miastach, w każdym miejscu, gdzie światło doniosłego, trójanielskiego poselstwa ewangelicznego jeszcze nie zajaśniało. Każdy musi usłyszeć ostatnie wezwanie na weselną ucztę Baranka. Z miasta do miasta, ze wsi do wsi, poselstwo prawdy na obecny czas ma być zwiastowane nie z zewnętrznym splendorem, ale w mocy Ducha Świętego. Kiedy w prostocie ewangelii głoszone są boskie zasady, które nasz Zbawiciel objawił słowami i czynami w czasie swego pierwszego przyjścia, wówczas moc poselstwa daje się odczuć. W tych czasach nowe życie pochodzące ze Źródła życia ma opanować każdego pracownika. Ach, w jakże niewielkim stopniu pojmujemy znaczenie naszej misji! Potrzebujemy gorliwej i zdecydowanej wiary i niewzruszonej odwagi. Czasu na wykonanie dzieła pozostało nam niewiele, więc musimy pracować z niezachwianą gorliwością. SE 20.2

“Rolą jest świat”. Mateusza 13,38 (BT). My rozumiemy lepiej niż apostołowie, którzy otrzymali zlecenie głoszenia ewangelii, co oznacza to stwierdzenie. Cały świat jest rozległym polem misyjnym, a my, którzy od dawna znamy ewangeliczne poselstwo, powinniśmy czuć się zachęceni myślą, że niedostępne dotychczas miejsca są teraz przed nami otwarte. Kraje niegdyś zamknięte na ewangelię otwierają się i proszą, aby wyjaśnić im Słowo Boże. Królowie i książęta otwierają od dawna zamknięte bramy, zapraszając zwiastunów krzyża do wejścia. Żniwo naprawdę jest wielkie. Dopiero wieczność objawi rezultaty właściwie ukierunkowanych wysiłków podejmowanych obecnie. Opatrzność idzie przed nami, a Nieskończona Moc współdziała z wysiłkami ludzi. Ślepi muszą być ludzie nie dostrzegający działania Pana, a głusi nie słyszący wezwania Prawdziwego Pasterza kierowanego do Jego owiec. SE 20.3

Chrystus pragnie roztoczyć swoją pieczę nad umysłem każdego człowieka. Pragnie odcisnąć swoje podobieństwo i charakter w każdej duszy. Kiedy był na ziemi, pragnął sympatii i współpracy, aby Jego królestwo mogło się szerzyć i ogarnąć cały świat. Cała ziemia jest Jego nabytą własnością, a On pragnie uczynić ludzi wolnymi, czystymi i świętymi. On to “dla wystawionej sobie radości, podjął krzyż, wzgardziwszy sromotę”. Hebrajczyków 12,2 (BG). W Jego ziemskiej pielgrzymce pocieszała Go myśl, że nie cierpi na darmo, ale pozyska wielu ludzi dla Boga. Są więc zwycięstwa, które dopiero mają być odniesione przez krew przelaną za świat, aby przynieść wieczną chwałę Bogu i Barankowi. Poganie mają się stać Jego dziedzictwem, a najdalsze krańce ziemi Jego własnością. Chrystus ujrzy owoc swej pracy i będzie nasycony. Patrz Izajasza 53,11. SE 21.1

“Powstań, zajaśnij, gdyż zjawiła się twoja światłość, a chwała Pańska rozbłysła nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i mrok narody, lecz nad tobą zabłyśnie Pan, a jego chwała ukaże się nad tobą. I pójdą narody do twojej światłości, a królowie do blasku, który jaśnieje nad tobą. Podnieś oczy i spojrzyj wokoło: Wszyscy gromadnie przychodzą do ciebie, twoi synowie przychodzą z daleka, a twoje córki niesione są na rękach. Wtedy, widząc to, rozpromienisz się radością i twoje serce bić będzie z radości, gdyż bogactwo morza przypłynie ku tobie”. Izajasza 60,1-5. “Bo jak ziemia wydaje swoją roślinność i jak w ogrodzie kiełkuje to, co w nim zasiano, tak Wszechmocny Pan rozkrzewi sprawiedliwość i chwałę wobec wszystkich narodów”. Izajasza 61,11. SE 21.2

*****

Zlecenie dane pierwszym uczniom jest dane także nam. Dzisiaj, podobnie jak wówczas, ukrzyżowany i zmartwychwstały Zbawiciel ma być wywyższony przed tymi, którzy są bez Boga i bez nadziei w świecie. Pan powołuje pastorów, nauczycieli i ewangelistów. Jego słudzy mają zwiastować poselstwo zbawienia od drzwi do drzwi. Każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi ma być zaniesiona wieść o przebaczeniu w Chrystusie. Poselstwo ma być głoszone nie w nieśmiałych słowach pozbawionych życia, ale wyraźnym, zdecydowanym, pobudzającym głosem. Setki ludzi czeka na ostrzeżenie, aby ocalić swe życie. Świat musi widzieć w chrześcijanach dowód tego, że chrześcijaństwo ma moc. Nie tylko w kilku miejscach, ale w całym świecie potrzebne jest poselstwo miłosierdzia. SE 21.3

*****

Ten, kto dostrzega niezrównaną miłość Zbawiciela, dozna uwznioślenia myśli, oczyszczenia serca, przemiany charakteru. Stanie się światłem dla świata, gdyż w pewnym stopniu będzie odzwierciedlał tę niepojętą miłość Bożą. Im więcej rozmyślamy o krzyżu Chrystusa, tym pełniej rozumiemy słowa apostoła, który powiedział: “Niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Galacjan 6,14. SE 22.1