Rozsądne szafarstwo

Zwodnicza moc szatana

Celem szatana jest uczynić świat bardzo atrakcyjnym dla wierzących. Ma on moc zwodzenia, której używa, by pozyskać uczucia nawet zdeklarowanych naśladowców Chrystusa. Jest wielu chrześcijan, którzy gotowi są ponieść każdą ofiarę, by tylko zdobyć bogactwo, a im więcej mają powodzenia w zdobywaniu przedmiotu swoich pragnień, tym mniej troszczą się o cenną prawdę i jej głoszenie w świecie. Tracą swą miłość do Boga i postępują jak szaleńcy. Im więcej mają materialnych dóbr, tym mniej inwestują w sprawę Bożą. RS 137.1

Postępowanie tych ludzi, którzy pałają chorą miłością do pieniędzy, świadczy, że nie można służyć dwom panom, Bogu i mamonie. Ludzie ci pokazują światu, że pieniądze są ich bogiem. Oddają hołd ich potędze i ze wszystkich sił służą światu. Miłość pieniędzy staje się nadrzędną zasadą; dla niej łamią nawet prawo Boże. Mogą wyznawać religię Chrystusa, ale nie miłują jej zasad i nie baczą na jej nauki. Dają to, co najlepsze, światu, i oddają cześć mamonie. RS 137.2

Zdumiewające jest to, że tak wielu daje się zwodzić szatanowi. Pobudza on wyobraźnię wspaniałymi perspektywami ziemskiego powodzenia, a ludzie dają się zwieść i myślą, że czeka ich pełnia szczęścia na tym świecie. Pociąga ich nadzieja zaszczytów, bogactwa i wysokiej pozycji społecznej. Szatan mówi: “To wszystko dam ci, całą tę władzę i bogactwo, dzięki którym będziesz mógł uczynić wiele dobra dla bliźnich”, ale gdy ludzie zdobywają to, czego pragnęli, odkrywają, że nie mają nic wspólnego z Odkupicielem, który wyrzekł się samego siebie; nie są uczestnikami boskiej natury. Trzymają się ziemskich skarbów i odrzucają konieczność samozaparcia, ofiarności i pokory w imię prawdy. Nie chcą utracić ukochanych przez siebie ziemskich skarbów, do których przylgnęli całym sercem. Wybrali swego mistrza; służą mamonie, a nie Chrystusowi. Szatan zdobył tych oszukanych ludzi, przywiązując ich serca do ziemskich skarbów, i teraz mu służą. RS 137.3

Często zdarza się, że przejście od pobożności do światowości pod wpływem podstępnych podszeptów złego nastąpiło tak niespostrzeżenie, iż oszukani ludzie nie uświadamiają sobie, że odłączyli się od Chrystusa i tylko się im wydaje, że Mu służą. — The Review and Herald, 23 wrzesień 1890. RS 137.4