Rozsądne szafarstwo

Kwestia wiecznego przeznaczenia

Jak można porównywać domy i ziemie z cennymi duszami, za które umarł Chrystus? Dzięki waszemu zaangażowaniu, drodzy bracia i siostry, te dusze mogą być zbawione wraz z wami w królestwie chwały; ale nie zabierzecie tam nawet najmniejszej części swoich ziemskich dóbr. Zgromadźcie, ile tylko możecie, strzeżcie tego z całą pieczołowitością i troską, jaką tylko możecie żywić w sercach, a i tak, gdy wyjdzie rozkaz od Pana, w kilka godzin nieugaszony ogień może zniszczyć skarby gromadzone przez całe życie i uczynić z nich górę dymiących zgliszczy. Możecie poświęcić swoje talenty i energię zdobywaniu skarbów na ziemi; ale na co się wam one zdadzą, gdy wasze życie dobiegnie końca, albo gdy przyjdzie Jezus? W stopniu, w jakim byliście tutaj otaczani ziemskimi zaszczytami i bogactwem, zaniedbując życie duchowe, zostaniecie poniżeni w waszej moralnej wartości przed trybunałem wielkiego Sędziego. “Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł?” RS 136.1

Gniew Boży spadnie na tych, którzy służyli mamonie zamiast Stwórcy. Ale ci, którzy żyją dla Boga niebios, wskazując właściwą drogę innym, odkryją, że ścieżka sprawiedliwego coraz jaśniej świeci, aż do dnia doskonałego. “Dobrze, sługo dobry i wierny! (...) wejdź do radości pana swego”. Widok ludzi zbawionych w Jego królestwie chwały sprawi Chrystusowi radość. Dla tej radości “wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę”, ale wkrótce ujrzy owoc swojej męki i będzie zadowolony. Jak szczęśliwi będą ci, którzy mieli udział w Jego dziele i będą brać udział w Jego radości! — The Review and Herald, 23 czerwiec 1885. RS 136.2