Śladami Wielkiego Lekarza

Osobowość Boga objawiona w Chrystusie

Bóg jako istota osobowa objawił się w swoim Synu. Jezus, który jest odblaskiem chwały Ojca i “odbiciem jego istoty” (Hebrajczyków 1,3), przyszedł na ten świat jako Zbawiciel każdego człowieka. Jako Zbawiciel wstąpił do nieba. Jako jedyny nasz Zbawiciel wstawia się za nami w przybytkach niebieskich. Przed tronem Bożym oręduje za nami ktoś “podobny do Syna Człowieczego”. Objawienie 1,13. SWL 301.1

Chrystus, światłość świata, pozostawił niesamowity blask swojej boskości i przyszedł, aby żyć jak człowiek między ludźmi, którzy mogliby bez obawy przed unicestwieniem zapoznać się ze swoim Stworzycielem. Od czasu gdy grzech oddzielił człowieka od jego Stwórcy, żaden człowiek nigdy nie widział Boga, z wyjątkiem Jego objawienia się przez Chrystusa. SWL 301.2

“Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (Jana 10,30) — wyjaśnia Chrystus. “Nikt nie zna Syna tylko Ojciec i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”. Mateusza 11,27. SWL 301.3

Chrystus przyszedł, by uczyć ludzi tego, co Bóg pragnie, aby wiedzieli. W górze na niebie, na ziemi, w rozległych wodach oceanu widzimy działanie Boga. Całe stworzenie świadczy o Jego mocy, mądrości i miłości. Jednak przez gwiazdy, ocean czy wodospad nie możemy poznać osoby Boga, tak jak przez objawienie w Chrystusie. SWL 301.4

Bóg powiedział, że było potrzebne wyraźniejsze objawienie niż to, jakie przekazała przyroda, aby poznać Jego osobowość i Jego charakter. Posłał swojego Syna na świat, aby objawić naturę i cechy niewidzialnego Boga tak dalece, jak człowiek był w stanie to przyjąć. SWL 301.5