Śladami Wielkiego Lekarza

Stworzenie ziemi

Dzieło stworzenia nie może być wyjaśnione przez naukę. Jak nauka może wyjaśnić tajemnicę życia? SWL 297.1

“Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga światy zostały tak stworzone, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych”. Hebrajczyków 11,3 (BT). SWL 297.2

“Ja tworzę światłość i stwarzam ciemność, (...)
Ja, Pan, czynię to wszystko. (...)
Ja uczyniłem ziemię i stworzyłem na niej ludzi,
moje ręce rozciągnęły niebiosa
i Ja daję rozkazy wszystkiemu ich wojsku”. Izajasza 45,7.12. SWL 297.3

“Gdy Ja na nie wołam, wszystkie razem stają”. Izajasza 48,13. SWL 297.4

W stwarzaniu ziemi Bóg nie był uzależniony od istniejącej już materii. “Bo on rzekł — i stało się, on rozkazał — i stanęło”. Psalmów 33,9. Wszystkie rzeczy materialne i duchowe stanęły przed Jahwe na Jego głos i były stworzone dla Niego. Niebiosa i wszystkie ich zastępy, ziemia i wszystkie rzeczy na niej zostały powołane do istnienia tchnieniem Jego ust. SWL 297.5

W stworzeniu człowieka zostało objawione działanie osobowego Boga. Kiedy Bóg uczynił człowieka na swoje wyobrażenie, jego postać była doskonała w każdym szczególe, ale nie było w nim życia. Następnie osobowy, odwieczny Bóg tchnął w tę postać dech życia i człowiek stał się żywą, inteligentną istotą. Wszystkie części ludzkiego organizmu zostały wprawione w ruch. Serce, naczynia krwionośne, język, ręce, stopy, zmysły, zdolności umysłowe, wszystko rozpoczęło swoją pracę i wszystko było podporządkowane prawu. Człowiek stał się duszą żyjącą. Przez słowo Chrystusa osobowy Bóg stworzył człowieka i obdarzył go inteligencją i siłą. SWL 297.6

Nasze ciało nie było mu nieznane, kiedy byliśmy tworzeni w tajemnicy; Jego oczy widziały naszą postać, kiedy jeszcze była niedoskonała, a w Jego księdze były opisane nasze członki, kiedy jeszcze żadnego z nich nie było. SWL 297.7

Bóg postawił człowieka ponad wszystkimi niższymi istotami jako koronę swojego stworzenia, aby wyrażał Jego myśli i objawiał Jego chwałę. Lecz człowiek nie powinien się zrównywać się z Bogiem. SWL 298.1

“Wykrzykuj Panu, cała ziemio!
Służcie Panu z radością,
przychodźcie przed oblicze jego z weselem!
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem!
On nas uczynił i do niego należymy,
myśmy ludem jego i trzodą pastwiska jego.
Wejdźcie w bramy jego z dziękczynieniem,
w przedsionki jego z pieśnią chwały!
Wysławiajcie go, błogosławcie imieniu jego!” Psalmów 100,1-4. SWL 298.2

“Wysławiajcie Pana, Boga naszego,
i oddajcie pokłon na świętej górze jego,
bo święty jest Pan, Bóg nasz!” Psalmów 99,9. SWL 298.3

Bóg ciągle posługuje się rzeczami, które stworzył. On działa przez prawa przyrody, używając ich jako swoje narzędzia. One nie działają samoczynnie. Przyroda we wszystkich swych dziełach świadczy o obecności i działaniu inteligentnej Istoty, która kieruje wszystkimi rzeczami według swojej woli. SWL 298.4

“Panie, słowo twoje trwa na wieki,
niewzruszone jak niebiosa.
Prawda twoja trwa z pokolenia w pokolenie,
ugruntowałeś ziemię i stoi.
Według praw twoich istnieje dotąd,
bo wszystko służy tobie”. Psalmów 119,89-91. SWL 298.5

“Pan czyni wszystko, co zechce
na niebie i na ziemi,
w morzach i we wszystkich głębinach”. Psalmów 135,6. SWL 298.6

“On rozkazał i zostały stworzone!
Ustanowił je na wieki wieczne,
ustalił porządek, który nie minie”. Psalmów 148,6. SWL 298.7

Nie przez tkwiącą w niej moc rok po roku ziemia wydaje swoje bogactwa i kontynuuje swój bieg dookoła słońca. Ręka Nieskończonego jest ciągle czynna w prowadzeniu tej planety. To boska ustawiczna moc utrzymuje ziemię w jej położeniu i w ruchu obrotowym. Bóg jest tym, który nakazuje słońcu wschodzić na niebie. On otwiera okna niebieskie i daje deszcz. SWL 299.1

“On daje śnieg jak wełnę,
szron jak popiół rozsypuje”. Psalmów 147,16. SWL 299.2

“Na jego głos szumią wody na niebie;
On sprawia, że obłoki podnoszą się z krańców ziemi,
On z błyskawic wyprowadza deszcz
i wypuszcza wiatr ze swoich komór”. Jeremiasza 10,13. SWL 299.3

To jest moc, która powoduje pomyślne rozwijanie się roślinności, tak że pojawia się każdy liść, każdy kwiat rozkwita, każdy owoc dojrzewa. SWL 299.4

Funkcjonowanie ludzkiego ciała nie może być w pełni zrozumiane; przedstawia ono tajemnice, które zaskakują najbardziej inteligentnych. Serce bije, a oddech następuje za oddechem nie na skutek mechanizmu, który raz został wprawiony w ruch i kontynuuje swoją pracę. W Bogu żyjemy, poruszamy się i istniejemy. Bijące serce, drgający puls, każdy nerw i mięsień w żywym organizmie są utrzymywane w harmonii i działaniu mocą zawsze obecnego Boga. SWL 299.5

Biblia nie ukazuje nam Boga na Jego wysokim i świętym miejscu w stanie bezczynności, nie w ciszy i samotności, lecz otoczonego przez dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy i tysiąc tysięcy świętych istot oczekujących, by spełnić Jego wolę. Przez tych posłańców jest On w ciągłej łączności z każdą częścią terytorium będącego pod jego panowaniem. Jest wszędzie obecny przez swego Ducha. Przez swego Ducha i aniołów udziela pomocy rodzajowi ludzkiemu. SWL 299.6

Z dala od zamętu ziemi siedzi na swoim tronie; wszystkie rzeczy są jawne przed Jego boskim wzrokiem; ze swojej wielkiej i spokojnej stolicy rozporządza wszystkim, tak jak uznaje to za najlepsze. SWL 299.7

“Droga człowieka nie od niego zależy
i nikt, gdy idzie sam, nie kieruje swoim krokiem”. Jeremiasza 10,23. SWL 300.1

“Zaufaj Panu z całego swojego serca (...).
Pamiętaj o nim na wszystkich swoich drogach,
a on prostować będzie twoje ścieżki”. Przypowieści 3,5.6. SWL 300.2

“Oto oko Pana jest nad tymi, którzy się go boją,
nad tymi, którzy spodziewają się łaski jego,
aby ocalić od śmierci dusze ich
i podczas głodu zachować przy życiu”. Psalmów 33,18.19. SWL 300.3

“Jakże cenna jest łaska twoja, Boże!
Przeto ludzie chronią się w cieniu skrzydeł twoich”. Psalmów 36,8. SWL 300.4

“Błogosławiony ten, którego pomocą jest Bóg Jakuba,
którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego”. Psalmów 146,5. SWL 300.5

“Pełna jest ziemia łaski twojej.
Panie, naucz mnie ustaw twoich!” Psalmów 119,64. SWL 300.6

“On miłuje sprawiedliwość i prawo;
pełna jest ziemia łaski Pana”. Psalmów 33,5. SWL 300.7

“Nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich,
utwierdzasz góry mocą swoją, przepasany będąc siłą,
uśmierzasz szum morza,
szum fal jego i wzburzenie narodów”. Psalmów 65,6-8. SWL 300.8

“Ty rozweselasz krańce wschodu i zachodu.
Wieńczysz rok dobrocią swą, a drogi twoje ociekają tłustością”.
“Pan podtrzymuje wszystkich upadających
i podnosi wszystkich zgnębionych.
Oczy wszystkich w tobie nadzieję mają,
a Ty im dajesz pokarm ich we właściwym czasie.
Otwierasz rękę swą
i nasycasz do woli wszystko, co żyje”. Psalmów 145,14-16. SWL 300.9