Wychowanie

Rozdział 15 — Zasady i sposób postępowania w interesach

Nie ma dziedziny w uczciwie prowadzonych interesach, w której by Biblia nie dawała rzeczowych wytycznych. Jej zasady pilności, uczciwości, oszczędności, umiaru i czystości są tajemnicą prawdziwego sukcesu. Zasady te, jak zaznaczono w księdze Przypowieści Salomonowych, tworzą najcenniejszy skarb praktycznej mądrości. Gdzież znajdą kupcy, rzemieślnicy, kierownicy przedsiębiorstw i pracownicy wszystkich branż lepsze wskazówki dla siebie i swoich pracowników, niż w słowach tego mądrego męża: Wy 95.1

“Gdy widzisz męża biegłego w swoim zawodzie, to może on być w służbie u królów, a nie będzie w służbie u ludzi podłych”. “Każda mozolna praca przynosi zysk, lecz puste słowa powodują tylko straty”. “Leniwy wiele pożąda, a jednak nic nie ma, lecz dusza pilnych jest obficie nasycona”. “Gdyż pijak i żarłok ubożeją, a ospali chodzą w łachmanach”. “Kto jest gadułą, ten zdradza tajemnice, więc nie zadawaj się z plotkarzem”. “Kto oszczędza swych słów, jest rozsądny, a kto zachowuje spokój ducha, jest roztropny”. “Trzymać się z dala od zwady, przynosi każdemu chlubę, lecz każdy głupiec lubi się sprzeczać”. “Na drogę bezbożnych nie wchodź i nie krocz drogą złych ludzi!”. “Czy może kto chodzić po rozżarzonych węglach, a jego stopy się nie poparzą?”. “Kto obcuje z mędrcami, mądrzeje, lecz kto się brata z głupcami, temu źle się wiedzie”. “Są bliźni, którzy przywodzą do zguby, lecz niejeden przyjacieł jest bardziej przywiązany niż brat”. Przypowieści 22,29; 14,23; 13,4; 23,21; 20,19; 17,27; 20,3; 4,14; 6,28; 13,20; 18,24. Wy 95.2

Prawda dotycząca zobowiązań, jakie zaciągamy wobec bliźniego, zamyka się w tych słowach: “A więc wszystko, co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie; taki bowiem jest zakon i prorocy”. Mateusza 7,12. Wy 95.3

Ileż by nieszczęść i nędzy uniknęli ludzie, gdyby postępowali według ostrzeżeń, tylekroć powtarzanych w Piśmie: Wy 95.4

“Łatwo zdobyty majątek maleje; lecz kto stopniowo gromadzi, pomnaża go”. “Kto gromadzi skarby językiem kłamliwym, ugania się za marnością i wpada w sidła śmierci”. “Bogacz panuje nad nędzarzem, lecz dłużnik jest sługą wierzyciela”. “Kto ręczy za obcego, bardzo sobie szkodzi; lecz bezpieczny jest ten, kto unika poręki”. “Nie przesuwaj dawnej granicy i nie wchodź na pole sierot, gdyż mocny jest ich Obrońca; on przeprowadzi rozprawę przeciwko tobie”. “Kto kopie dół, wpada weń, a kamień wraca na tego, kto go toczy”. Przypowieści 13,44; 21,6; 22,7; 11,15; 23,10.11; 26,27. Wy 95.5

Takie są zasady, od których zależy powszechne dobro społeczeństwa w świeckich jak i religijnych instytucjach; one zabezpieczają życie i mienie człowieka. Wszystko, co umożliwia współpracę między ludźmi i wytwarza atmosferę wzajemnego zaufania, zawdzięcza świat prawu Bożemu, które dał w swoim Słowie i które wciąż jeszcze, choć przyćmione i prawie wygasłe, jest w sercu ludzkim zapisane. Wy 96.1

Psalmista mówiący: “Lepszy jest dla mnie zakon ust twoich, niż tysiące sztuk złota i srebra” (Psalmów 119,72) stwierdza to, co również jest prawdą absolutną, uznawaną w świecie kapitału. Nawet w naszym czasie pogoni za pieniądzem, kiedy konkurencja jest tak wielka, a metody działania nie zawsze uczciwe, jest powszechnie uznane, że zalety ducha, jak prawość, uczciwość, umiar, czystość i oszczędność dają lepszy kapitał niż jedynie pieniądze. Wy 96.2

Trzeba niestety podkreślić, że wśród tych, którzy uznają wyżej wymienione zalety za podstawową wartość dla człowieka i Biblię za źródło moralności i wiedzy, mało jest takich, którzy się kierują tymi zasadami w życiu. Wy 96.3

Pierwszorzędna zasada, będąca fundamentem wszystkich uczciwie prowadzonych spraw i zapewniająca powodzenie w każdej dziedzinie, to zasada uznania prawa własności Boga. Stwórca wszechrzeczy jest pierwszym prawowitym Właścicielem wszystkiego, co istnieje. My jesteśmy Jego rządcami, gospodarzami i sługami. Wszystko, co posiadamy, powierzył nam Pan w opiekę i w naszej działalności kierować się musimy Jego wskazówkami. Wy 96.4

Jest to obowiązek ciążący na każdej istocie ludzkiej i dotyczy działalności prowadzonej we wszystkich dziedzinach i kierunkach. Jesteśmy szafarzami, bez względu na to, czy uznajemy ten fakt czy nie, wyposażonymi przez Boga w dary i zdolności, postawionymi w świecie, by wykonać przez Niego zamierzone dzieło. Wy 96.5

Każdemu człowiekowi wyznaczono “zadanie” (Marka 13,34); zadanie, do którego ma zdolności, dzieło, które służy dla jego własnego dobra, dla dobra bliźnich i dla chwały Bożej. Wy 96.6

W ten sposób przedsiębiorstwo nasze lub zawód jest częścią wielkiego planu Boga i dopóki sprawujemy je zgodnie z Jego wolą, On sam jest odpowiedzialny za wyniki. Jesteśmy “współpracownikami Bożymi” (1 Koryntian 3,9) Wy 96.7

i naszym obowiązkiem jest wiernie wykonywać Jego wskazania. Nie będzie wtedy miejsca na żadną troskę i trwogę. Pilność, wierność, troskliwość, oszczędność i rozwaga, to zalety, których się wymaga. Każda otrzymana od Boga zdolność musi osiągnąć najwyższy poziom. Nie liczmy tylko na własne siły i nie spodziewajmy się po naszych wysiłkach powodzenia, ale uzależniajmy się od Boga i Jego pomocy. Słowo, które niegdyś karmiło Izraela na pustyni i podtrzymywało Eliasza w czasie głodu, ma tę samą moc i w naszych czasach. “Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Czym się będziemy przyodziewać?... Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane”. Mateusza 6,31-33. Wy 97.1

Ten, kto dał człowiekowi siłę i wyposażył w zdolności mogące mu przynieść bogactwo, nałożył na niego również obowiązek. Ze wszystkiego, co zarobimy, Pan wymaga dla siebie określonej części: dziesięciny należącej się Bogu. “Wszelka dziesięcina z płodów ziemi, czy to z plonów polnych, czy z owoców drzew, należy do Pana. Jest ona poświęcona Panu... Wszelka dziesięcina z bydła i z trzody... co dziesiąte będzie poświęcone Panu”. 3 Mojżeszowa 27,30.32. W przyrzeczeniu Jakuba złożonym Bogu w Betel wyraźnie nakreślone są nasze zobowiązania — “... ze wszystkiego, co mi dasz, będę ci dawał dokładnie dziesięcinę”. 1 Mojżeszowa 28,22. Wy 97.2

“Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza” (Malachiasza 3,10) rozkazał Pan. Nie jest to apel do czyjejś wdzięczności czy też wspaniałomyślności, jest to sprawa zwykłej elementarnej uczciwości. Dziesięcina należy się Panu. On zaś wzywa nas do oddania tego, co Mu się w pełni należy. “A od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny”. 1 Koryntian 4,2. Wy 97.3

Jeżeli rzetelność jest istotną zasadą w interesach, czyż możemy nie uznać naszych zobowiązań wobec samego Boga, będących podstawą wszystkich innych? Wy 97.4

Warunki, jakimi jesteśmy poddani jako szafarze, obowiązują nas nie tylko wobec Boga, ale i ludzi. Każdy człowiek jest dłużnikiem Zbawiciela za Jego nieskończenie wielką miłość i wszystkie dary życia. Chleb codzienny, odzienie, dach nad głową, zdrowie ciała, umysłu i duszy, wszystko to zawdzięczamy ofierze Jego krwi. Chrystus Pan złączył ludzi z sobą ścisłymi więzami zależności i wzajemnej służby. Prosi, byśmy służyli z miłości “jedni drugim”. Galacjan 5,13. “Zaprawdę powiadam wam, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście”. Mateusza 25,40. Wy 97.5

Paweł mówi: “Jestem dłużnikiem Greków i nie Greków, mądrych i niemądrych”. Rzymian 1,14. Tak samo i my. Im większymi jesteśmy obdarzeni zdolnościami, tym większe są nasze zobowiązania wobec każdej istoty ludzkiej, której możemy przyjść z pomocą. Wy 97.6

Dobra, jakimi rozporządzamy, nie są naszą własnością. Nie wolno nam o tym zapominać. Przeoczenie tej prawdy nie ujdzie nam bezkarnie. Jesteśmy tylko zarządcami i sługami Boga, od stopnia spełnienia zobowiązań wobec Pana zależy nasze własne przeznaczenie w tym i w przyszłym życiu. Wy 98.1

“Jeden daje hojnie, lecz jeszcze więcej zyskuje; inny nadmiernie skąpi i staje się tylko uboższy”. “Rozdawaj swój chleb w obfitości, a po wielu dniach odnajdziesz go”. “Nie trudź się, aby zdobyć bogactwo... Gdy na nie skierujesz swój wzrok, znika, bo przyprawia sobie skrzydła jak orzeł, który ulatuje ku niebu”. Przypowieści 11,24.25; Kaznodziei 11,1; Przypowieści 23,4.5. Wy 98.2

“Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, natłoczoną, potrzęsioną i przepełnioną dadzą w zanadrze wasze; albowiem jakim sądem sądzicie, takim was osądzą, i jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą”. Łukasza 6,38. Wy 98.3

“Czcij Pana darami ze swojego mienia i z pierwocin wszystkich swoich plonów! I będą twoje stodoły wypełnione ponad miarę, a twoje prasy opływać będą w moszcz”. Przypowieści 3,9.10. “Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! — mówi Pan Zastępów — czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę. I zabronię potem szarańczy pożerać wasze plony rolne, wasz winograd zaś w polu nie będzie bez owocu — mówi Pan Zastępów. Wszystkie narody będą was nazywać szczęśliwymi, bo będziecie krajem uroczym”. Malachiasza 3,10-12. Wy 98.4

“Jeśli będziecie postępować według moich ustaw i przestrzegać moich przykazań i je wykonywać, to dam wam deszcze w swoim czasie właściwym, a ziemia dawać będzie swój plon i drzewo polne swój owoc. Młocka trwać będzie u was do winobrania, a winobranie trwać będzie do siewu, będziecie jedli swój chleb do syta i będziecie mieszkać bezpiecznie w swojej ziemi... i miecz nie będzie przechodził przez wasz kraj”. 3 Mojżeszowa 26,3-6. Wy 98.5

“Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową!” Izajasza 1,17. “Błogosławiony ten, który zważa na biednego, wyratuje go Pan w czasie niedoli! Pan ustrzeże go i zachowa przy życiu. Szczęśliwy będzie na ziemi; i nie wyda go na pastwę nieprzyjaciół jego.” “Kto się ulituje nad ubogim, pożycza Panu, a ten mu odpłaci za jego dobrodziejstwo”. Psalmów 41,2.3; Przypowieści 19,17. Wy 98.6

Ten, kto przestrzega powyższych mądrych zasad, zyskuje podwójny skarb, bo obok ziemskiego dobra, z którym prędzej czy później będzie się musiał rozstać, choćby najmądrzej nim szafował, gromadzi skarb na wieczność — bogactwo charakteru — najcenniejszą wartość na ziemi i w niebie. Wy 99.1