Wychowanie

Rozdział 12 — Inne przykłady

Uzdrawiająca moc Boża działa w całej przyrodzie. Okaleczonemu drzewu lub rannemu człowiekowi sama natura spieszy z pomocą. Zanim zachodzi bezpośrednia potrzeba ratunku, mobilizują się już siły uzdrawiające. Kiedy jakakolwiek część ciała jest uszkodzona, cały organizm walczy i przeciwdziała. Tak samo dzieje się w sferze duchowej. Zanim grzech zostaje popełniony, Bóg stwarza taką sytuację, by zapobiec złu. Każda ulegająca pokusie dusza jest chora, gdyż wróg ją rani i niszczy, ale gdzie pojawia się grzech, tam stoi na straży Zbawicieł, który w każdej chwili gotów jest pomóc. To należy do dzieła Chrystusowego. On sam rzekł, iż Duch Boży posłał go “aby ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, aby uciśnionych wypuścił na wolność”. Łukasza 4,18. Wy 80.1

Musimy współdziałać z Chrystusem. “Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego”. Galacjan 6,1. Użyte tutaj słowo “poprawiajcie” oznacza również “uzdrawiajcie”. Jakże wiele mówi ta przenośnia! Ten, kto popełnił grzech, jest wytrącony z równowagi, jest poza tym, co go otacza. Może uznać swój błąd i odczuć wyrzuty sumienia, lecz nie jest w stanie się podźwignąć. Znajduje się na rozdrożu, życie upływa mu w niepokoju, jest bezradny. Takim człowiekiem należy się zająć, uzdrowić go i “poprawić”. Tylko miłość płynąca prosto z serca Jezusowego ma moc uzdrawiającą. Jedynie On, w którym płynie miłość tak jak soki w drzewie, a krew w ciele ludzkim — może spowodować zagojenie ran. Wy 80.2

Miłość ma cudowne właściwości, pochodzi bowiem od Boga. “Łagodna odpowiedź uśmierza gniew”. Przypowieści 15,1. “Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa”. “... miłość zakrywa mnóstwo grzechów”. 1 Koryntian 13,4; 1 Piotra 4,8. Gdybyśmy stosowali tę zasadę, jakąż uzdrawiającą siłę moglibyśmy ponieść. Jakim wielkim przemianom uległoby nasze życie: ziemia stałaby się przedsionkiem Niebios. Wy 80.3

Te wspaniałe nauki można wykładać nawet małym dzieciom, a one pojmą je. Serce dziecka jest wrażliwe i łatwo wzrusza się. Kiedy my, ludzie dorośli, staniemy się “jak dzieci” (Mateusza 18,3) i nauczymy się od naszego Zbawiciela prostoty, miłości i dobroci, łatwo dotrzemy do serc dziecięcych i nauczymy je służby kojącej miłości. Wy 80.4

Każde dzieło Boże — od największego do najdrobniejszego — jest doskonałe. Ta sama ręka, która umieściła światy w przestrzeni, stworzyła kwiaty polne. Zbadaj pod mikroskopem najpospolitszą, najmniejszą przydrożną roślinkę, a przekonasz się, iż nosi znamiona doskonałej harmonii i precyzji we wszystkich częściach. W najskromniejszym zawodzie można dojść do doskonałości. Najzwyklejsze prace wykonane z myślą o Bogu i z miłości są w oczach Pańskich piękne i ważne. Sumienne wykonywanie na pozór nieważnych obowiązków czyni nas współpracownikami Bożymi. Ufając Mu, oddajemy się pod Jego przewodnictwo, a On wszystko widzi i o wszystkim wie. Wy 81.1

Tęcza łącząca barwnym tukiem niebo z ziemią jest znakiem “przymierza wiecznego między Bogiem a wszelką istotą żyjącą”. 1 Mojżeszowa 9,16. Tęcza tworząca aureolę wokół tronu Bożego jest również symbolem Jego przymierza z ludzkością. Wy 81.2

Tęcza tworzy się z połączenia promieni słonecznych i kropel deszczu, luk nad tronem Bożym wyobraża połączenie Jego miłosierdzia ze sprawiedliwością. Do grzesznej, lecz pokutującej duszy tak mówi Pan: “otrzymałem zań okup”. Joba 33,24. Wy 81.3

“Jak przysiągłem, że wody z czasów Noego nie zaleją ziemi, tak przysięgam, że już nie będę się gniewał na ciebie i nie będę ci robił zarzutów. A choćby się góry poruszyły i pagórki się zachwiały, jednak moja łaska nie opuści cię, a przymierze mojego pokoju się nie zachwieje”. Izajasza 54,9.10. Wy 81.4