Wychowanie

Życie przez śmierć

Rozsiewanie ziarna uczy hojności. “Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie”. 2 Koryntian 9,6. Wy 78.1

Pan mówi: “Szczęśliwi jesteście, gdyż możecie siać nad każdą wodą”. Izajasza 32,20. Siać na wszelkich miejscach urodzajnych oznacza udzielanie pomocy tam, gdzie ona jest potrzebna. Nie będzie się wtedy panoszyła bieda. “Kto obficie sieje, obficie też żąć będzie”. Rozrzucając ziarno, siewca mnoży nasienie. Tak samo i my mnożymy otrzymane błogosławieństwa — rozdając je. Obietnica Pańska zapewnia nam dostatek, z którego możemy hojnie obdarowywać drugich. Wy 78.2

Ponadto, jeżeli dzielimy się otrzymanym błogosławieństwem w życiu doczesnym, wdzięczność tych, którzy otrzymują od nas dobro, otwiera nam drogę do obfitych zbiorów w życiu przyszłym. Wy 78.3

Rzucanie ziarna w ziemię jest symbolem ofiary Chrystusa złożonej za nas — “... jeśli ziarno pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumrze, pojedynczym ziarnem zostaje; lecz jeśli obumrze, obfity owoc wydaje”. Jana 12,24. Jedynie dzięki ofierze Chrystusa — Nasienia można przynosić owoc godny królestwa Bożego. Zgodnie z prawem świata roślin skutkiem Jego śmierci jest życie. Wy 78.4

Tak dzieje się z każdym, kto jako współpracownik Chrystusa przynosi owoc. Samolubstwo i własny interes muszą zginąć, życie, jak ziarno ziemi, musi być oddane na potrzeby świata. Prawo ofiarności jest prawem przetrwania. Rolnik rozrzucając ziarno zabezpiecza je dla siebie. Tylko to życie będzie zachowane, które ochotnie oddało się w służbie Bogu i ludziom. Wy 78.5

Nasienie obumiera, aby powstać do nowego życia. Lekcja ta mówi o zmartwychwstaniu. O ludzkim ciele oddanym ziemi, aby się w proch obróciło, Bóg powiedział: “Co się sieje jako skażone, bywa wzbudzone nieskażone; sieje się w niesławie, bywa wzbudzone w chwale”. 1 Koryntian 15,42.43. Wy 78.6

Rodzice i nauczyciele, chcący swych wychowanków uczyć przykładami z przyrody, powinni to uczynić w sposób praktyczny. Niech dzieci same przygotują grunt i same sieją. Podczas tych prac niech rodzice Wy 78.7

i nauczyciele mówią im o ogrodzie serca, niech wyjaśnią, że serce jest jak rola, na której zasiać można dobro i zło. Ogród musi być uprawiony do przyjęcia naturalnego nasienia, tak samo serce musi być przygotowane na przyjęcie ziarna prawdy. Wrzucone do ziemi ziarno mówi o śmierci Chrystusowej, a młoda roślina przebijająca się przez skorupę ziemi o zmartwychwstaniu. Rozwój młodej rośliny jest procesem, który można przyrównać do życia duchowego. Wy 78.8

Nie tylko dzieci, lecz i młodzież należy wychowywać według tej ilustracji. Uprawa ziemi wiele uczy. Kto osiedla się na nieprzeoranym ugorze, nie oczekuje natychmiastowych plonów. Aby ziemia rodziła, należy ją pilnie i wytrwale uprawiać, zasiać ziarna i troskliwie je pielęgnować. Podobnie ma się sprawa z duchowym rozsiewaniem ziarna. Ogród serca musi być troskliwie uprawiony, rola wzruszona przez pokutę. Złe rośliny, starające się zagłuszyć dobre, muszą być wyrwane, grunt zarośnięty chwastem i cierniami wymaga żmudnej uprawy. Tak samo wszelkie złe skłonności muszą być z serca usunięte i wyrwane z korzeniami. Stać się to może tylko przy wielkim wysiłku woli w imię mocy Chrystusowej. Wy 79.1

Uprawiający ziemię rolnik odkryje w niej nieprzebrane skarby. Lecz nikt nie może pracować na roli i oczekiwać z niej pożytku, jeśli nie będzie szanował praw przyrody. Uprawa każdej rośliny wymaga specjalnej wiedzy. Każdy gatunek potrzebuje odpowiednio uprawionej ziemi. O każdą roślinę należy się troszczyć w takim stopniu, w jakim ona tego wymaga. Dobre zbiory uzależnione są od stosowania się rolnika do tych warunków. Specjalnej ostrożności wymaga przesadzanie młodych roślin, by nie naruszyć ich korzeni. Troska o młode rośliny, plewienie i podlewanie, chronienie ich przed przymrozkiem w nocy, a przed zbyt intensywnymi promieniami słońca w dzień, przed chorobami i insektami, okopywanie, grabienie — wszystko to uczy i rozwija charakter człowieka. Uprawa ziemi wymaga oprócz troski wiele cierpliwości, zwracania uwagi na drobiazgi, i posłuszeństwo prawom. Jest ona doskonałym ćwiczeniem dla każdego człowieka. Stały kontakt z tajemnicami życia w przyrodzie, służenie cudownym rzeczom stworzonym przez Boga w dużej mierze ułatwia ludziom pojmowanie prawdy i wysubtelnia ich naturę. Nauka nabyta w tych warunkach może oddziaływać i wpływać na innych. Wy 79.2