Przypowieści Chrystusa

Pieniądze

Bóg powierza ludziom środki materialne i daje możliwość zdobywania bogactw, zwilża ziemię rosą i deszczem, zsyła ciepło słońca, które ogrzewa ziemię, budzi do życia świat roślin, sprawia kwitnięcie i owocowanie. Żąda zatem, abyśmy oddali Mu to, co jest Jego własnością. PC 227.1

Pieniądze nie są nam dane, abyśmy zyskali większe poważanie i mieli powód do dumy. Jako wierni szafarze powinniśmy spożytkować je na cześć i chwałę Bożą. Niektórym wydaje się, że Bogu należy się tylko część środków. Gdy odłożą pewną część na cele religijne i dobroczynne, resztę traktują jako swoją własność, którą mogą dowolnie dysponować. Lecz tutaj popełniają błąd, bowiem wszystko, co posiadamy, należy do Pana i musimy zdać Mu rachunek z naszego szafarstwa. Ze sposobu, w jaki wydatkujemy każdy grosz widać, czy miłujemy Boga nade wszystko, a bliźniego swego jak siebie samego. PC 227.2

Pieniądz ma wielką wartość, może uczynić wiele dobrego. W rękach dzieci Bożych jest żywnością dla głodnych, napojem dla spragnionych, odzieżą dla nagich. Jest obroną uciśnionych i środkiem pomocy dla chorych. Pieniądz sam w sobie nie ma większej wartości niż piasek, nabiera jej wtedy, gdy staje się błogosławieństwem dla innych i służy dziełu Chrystusa. PC 227.3

Gromadzenie bogactw nie tylko jest niepożyteczne, ale staje się przekleństwem. Jest dla duszy pułapką odciągającą od skarbów nieba. W wielkim dniu Pańskim stwierdzenie, że powierzone dary nie zostały właściwie wykorzystane, będzie dla ich posiadacza przekleństwem. Pismo mówi: “A teraz wy, bogacze, płaczcie i narzekajcie nad nieszczęściami, jakie na was przyjdą. Bogactwo wasze zmarniało, a szaty wasze mole zjadły. Złoto wasze i srebro zaśniedziało, a śniedź ich świadczyć będzie przeciwko wam i strawi ciała wasze jak ogień. Nagromadziliście skarby w dniach, które się mają ku końcowi. Oto zapłata, zatrzymana przez was robotnikom, którzy zżęli pola wasze, krzyczy, a wołania żeńców dotarły do uszu Pana Zastępów.” Jakuba 5,1-4. PC 227.4

Chrystus nie uznaje rozrzutnego i bezmyślnego trwonienia środków materialnych. Słowa: “Pozbierajcie pozostałe okruchy, aby nic nie przepadło!” (Jana 6,12) są pouczeniem dla wszystkich Jego naśladowców. Człowiek, który zdaje sobie sprawę, że pieniądz jest talentem danym mu przez Boga zastawem, będzie umiał tak gospodarować, by oszczędzić; by móc dawać. PC 228.1

Im więcej wydajemy pieniędzy na przyjemności i na zaspokojenie egoistycznych pragnień, tym mniej będziemy mieli na karmienie głodnych i odzianie nagich. Każdy niepotrzebnie wydany grosz okrada jego właściciela z dobrych uczynków, kradnie Bogu cześć i chwałę, jaka Mu powinna być oddana przez właściwe wykorzystanie powierzonych darów. PC 228.2