Przypowieści Chrystusa

Siła

Boga mamy miłować nie tylko z całej duszy, całego serca i rozumu, ale i ze wszystkich sił. Jest to najdoskonalsze i najbardziej rozsądne spożytkowanie sił fizycznych. PC 225.1

Chrystus był sumiennym wykonawcą zarówno w sprawach życia doczesnego, jak i duchowego; w całej swej działalności zdecydowanie pełnił wolę Bożą. Ziemskie i niebieskie sprawy są ściślej ze sobą związane i to pod bezpośrednim nadzorem Chrystusa, niż to się ludziom wydaje. Chrystus zaplanował urządzenie pierwszej ziemskiej świątyni — przybytku Pańskiego — i wszystkie odnoszące się do niej zarządzenia. Według Jego dokładnych wskazówek powstała świątynia Salomona. Ten, który w ziemskim życiu pracował jako cieśla w małej wiosce Nazaret, był również architektem nieba i stworzył plan budynku, gdzie miało być czczone Jego imię. PC 225.2

Chrystus był tym, który dał mądrość budowniczym przybytku Pańskiego i umiejętność wykonania pięknych prac. Powiedział: “Patrz! Powołałem imiennie Besalela, syna Uriego, syna Chura z plemienia Judy, i napełniłem go duchem Bożym, mądrością, rozumem, poznaniem, wszechstronną zręcznością w rzemiośle. Pomysłowością w wyrobach ze złota, srebra i miedzi, w szlifowaniu drogich kamieni do oprawy, w snycerstwie i we wszelkiej artystycznej robocie. I oto przydałem mu Ocholiaba, syna Achisamacha, z plemienia Dan. A serce każdego zręcznego obdarzyłem umiejętnością wykonania wszystkiego, co ci rozkazałem.” 2 Mojżeszowa 31,2-6. PC 225.3

Bóg pragnie, by pracownicy we wszystkich gałęziach Jego dzieła zwracali się do Niego, jako do Dawcy wszystkiego, co posiadają. Wszystkie słuszne i pożyteczne wynalazki oraz ulepszenia mają źródło w Nim, najlepszym doradcy, który wszystko może uczynić. Umiejętne dotknięcie lekarza, jego opanowanie nerwów i mięśni, znajomość organizmu ludzkiego — to znajomość mocy Bożej, wykorzystywanej dla dobra ludzkości. Zręczność cieśli w używaniu młotka, siła kowala tłukącego w kowadło, pochodzą od Boga. On powierzył ludziom dary i talenty i oczekuje, by zwracano się do Niego po radę i mądrość. Co byśmy nie czynili, w jakiej dziedzinie nie pracowali, chce kierować naszymi umysłami, abyśmy się stali doskonałymi robotnikami. PC 225.4

Religia i praca nie są różnymi sprawami, lecz należą do siebie. Religia Biblii ma być wpleciona we wszystko, co czynimy. Boskie i ludzkie narzędzia mają pracować wspólnie tak w ziemskich, jak i w niebieskich sprawach. To ich wspólne działanie ma się uwidocznić w pracy technika i rolnika, w przedsięwzięciach kupieckich i naukowych, we wszystkich dziedzinach chrześcijańskich poczynań. PC 226.1

Bóg objawił zasady, na jakich współdziałanie takie jest jedynie możliwe. Podstawą działalności wszystkich Jego współpracowników musi być uwielbienie Pana. Wszystko, co czynimy musi wypływać z miłości do Boga i być zgodne z Jego wolą. PC 226.2

Czynienie woli Bożej wtedy, gdy stawiamy budynek, jest tak samo ważne, jak udział w nabożeństwie. Jeżeli robotnicy budują swój charakter na właściwych zasadach, będą przy wznoszeniu innych budynków wzrastać w łasce i umiejętności. PC 226.3

Pan nie przyjmie ani największego daru, ani najwspanialszego nabożeństwa, jeżeli własne “ja” nie będzie złożone na ołtarzu jako żywa ofiara. Korzeń musi być święty, inaczej owoc nie będzie Bogu przyjemny. Pan uczynił z Daniela i Józefa dalekowzrocznych rządców. Mógł przez nich działać, ponieważ starali się podobać Bogu. PC 226.4

Życie Daniela jest dla nas wskazówką, że człowiek czynu nie potrzebuje być przebiegły, nie musi stosować mądrych wybiegów. Daniel, będąc pierwszym ministrem w królestwie babilońskim, był jednocześnie mądrym prorokiem z natchnienia Bożego. O świeckich, ambitnych mężach stanu Słowo Boże mówi jako o trawie, która prędko kwitnie i szybko więdnie. Pan chce mieć ludzi zdolnych i inteligentnych na wszystkich odcinkach swojej pracy. Potrzebni Mu są mężowie, którzy we wszystkich swoich poczynaniach pozwolą decydować zasadom wielkiej prawdy, a otrzymane talenty udoskonalą podczas poważnych studiów. Ktoś, jeśli chce wykorzystać możliwości zdobycia większej wiedzy i większych zdolności z jakiejkolwiek dziedziny działania, niech spożytkuje swe talenty przy wznoszeniu królestwa Bożego na ziemi. O Danielu wiemy, że w całej jego działalności, poddanej ciężkiej próbie, nie znaleziono ani jednego błędu. Był wzorem tego, czym powinien być mąż stanu. Jego historia mówi, czym może stać się człowiek poświęcający rozum, siły, serce i życie służbie Bożej. PC 226.5