Prorocy i królowie

Rozdział 48 — “Nie dzięki mocy ani dzięki sile”

Zaraz po wizji Jozuego i Anioła prorok Zachariasz otrzymał przesłanie dotyczące dzieła Zorobabela. Zachariasz opowiada: “Anioł, który rozmawiał ze mną, powrócił i obudził mnie, jak budzi się kogoś ze snu, i zapytał mnie: PK 380.1

— Co widzisz? PK 380.2

A ja odpowiedziałem: PK 380.3

— Widzę, oto jest świecznik cały ze złota, a na jego szczycie jest czasza. Na niej jest siedem lamp, a lampy, które są na jej szczycie, mają po siedem knotów. Dwa drzewa oliwne stoją obok niego, jedno z prawej strony czaszy, a drugie z jej lewej strony. PK 380.4

Wtedy odezwałem się i rzekłem do anioła, który rozmawiał ze mną: PK 380.5

— Co to oznacza, mój panie? (...) PK 380.6

Wtedy on odpowiedział, mówiąc do mnie: PK 380.7

— Takie jest słowo Pana do Zorobabela: Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie — mówi Pan Zastępów. (...). PK 380.8

Wtedy odezwałem się i zapytałem go: PK 380.9

— Co oznaczają te dwa drzewa oliwne po prawej i po lewej stronie świecznika? PK 380.10

I powtórnie odezwałem się, i zapytałem go: PK 380.11

— Co oznaczają te dwie gałązki drzew oliwnych, które dwiema złotymi rurkami wypuszczają z siebie oliwę do złotych lamp? (...) PK 380.12

A on odrzekł: PK 380.13

— To są dwaj pomazańcy, którzy stoją przed Panem całej ziemi”. Zachariasza 4,1-4.6.11-12.14. PK 380.14

W wizji dwa drzewa oliwne stojące przed Bogiem przedstawione są jako zasilające złotą oliwą czaszę świecznika przy pomocy złotych rurek. Z tej czaszy oliwa płynie do lamp świecznika, aby mogły dawać ciągłe i jasne światło. Tak od pomazańców, którzy stoją w obecności Pana, pełnia boskiego światła, miłości i mocy jest udzielana Jego ludowi, aby ten mógł przekazywać innym światło, radość i siłę. Ci, którzy w ten sposób zostają pokrzepieni, mają wzmacniać innych skarbami Bożej miłości. PK 380.15

Odbudowując dom Pański, Zorobabel pracował, napotykając na liczne trudności. Od początku wrogowie “studzili zapał ludu judzkiego i odstraszali go od budowy (...) i przemocą, i gwałtem wstrzymali budowę”. Ezdrasza 4,4.23. Jednak Bóg interweniował na rzecz budowniczych, a teraz przemówił przez proroka do Zorobabela: “Cóżeś ty jest, o góro wielka! przeciwko Zorobabelowi? Równina; bo on wywiedzie kamień główny z głośnym okrzykiem: Łaska, łaska nad nim”. Zachariasza 4,7 (BG). PK 381.1

W dziejach ludu Bożego wielkie góry trudności, pozornie nie do pokonania, wznosiły się przed tymi, którzy starali się realizować zamierzenia nieba. Pan dopuszcza takie trudności jako próbę wiary. Gdy z każdej strony piętrzą się przeszkody, wówczas jest czas, by ponad wszystko ufać Bogu i mocy Jego Ducha. Żywa wiara oznacza wzrost duchowej siły i rozwój niezachwianej ufności. Dzięki temu dusza napełnia się niezwyciężoną mocą. Wobec nakazu wiary trudności spiętrzone przez szatana na drodze chrześcijanina zupełnie znikną, gdyż moce niebios przyjdą wierzącemu z pomocą. “Nic niemożliwego dla was nie będzie”. Mateusza 17,20. PK 381.2

W tym świecie dzieło zaczyna się w przepychu i z przechwałkami. Bóg zaś ze skromnych początków wywodzi wspaniałe zwycięstwa prawdy i sprawiedliwości. Czasami szkoli swoich pracowników, doprowadzając ich do rozczarowań i pozornych klęsk. Chce w ten sposób nauczyć ich znosić i pokonywać trudności. PK 381.3

Nierzadko ludzie są kuszeni, by ustąpić wobec piętrzących się przed nimi trudności i przeciwności. Jednak, jeśli do końca zachowają swoją ufność, Bóg oczyści drogę. Gdy będą się zmagać z trudnościami, obdarzeni zostaną powodzeniem. Przed niezłomnym duchem i niezachwianą wiarą Zorobabela wielkie góry trudności staną się równiną, a Ten, którego ręka założyła podwaliny ziemi, sam dokończy rozpoczęte dzieło (zob. Za 4,9). “On położy kamień na szczycie wśród okrzyków: Cudny, cudny!” Zachariasza 4,7. PK 381.4

Ludzka moc i siła nie założyły Kościoła Bożego i nie mogą go także zniszczyć. Kościół nie został założony na skale ludzkiej siły, ale na Jezusie Chrystusie, Skale Wiecznej, “a bramy piekielne nie przemogą go”. Mateusza 16,18. Obecność Pana gwarantuje trwałość Jego dzieła. Możemy polegać na Jego radzie: “Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, który nie może pomóc!” Psalmów 146,3. “W ciszy i zaufaniu będzie wasza moc”. Izajasza 30,15. Wspaniałe dzieło Boże, oparte na wiecznych zasadach dobra, nigdy nie zostanie udaremnione. Będzie się umacniać — “nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie — mówi Pan Zastępów”. Zachariasza 4,6. PK 381.5

Obietnica: “Ręce Zorobabela położyły fundament pod ten przybytek i jego ręce wykończą go” (Zachariasza 4,9), spełniła się dosłownie. “Starsi żydowscy budowali i posuwali się z budową naprzód zgodnie z proroctwem proroka Aggeusza i Zachariasza, syna Iddy, i dokończyli budowy według rozkazu Boga Izraela oraz zarządzenia królów perskich Cyrusa, Dariusza i Artakserksesa. I dokończona została ta świątynia trzeciego dnia miesiąca adar, w szóstym roku panowania króla Dariusza”. Ezdrasza 6,14-15. PK 381.6

Wkrótce później odbudowana świątynia została poświęcona. “Synowie izraelscy, kapłani, Lewici i pozostali dawni jeńcy z radością dokonali poświęcenia tego domu Bożego i (...) obchodzili święto Paschy czternastego dnia pierwszego miesiąca”. Ezdrasza 6,16-17.19. PK 382.1

Druga świątynia nie dorównywała wspaniałością pierwszej ani nie została uświęcona widzialnymi oznakami boskiej obecności, jakie towarzyszyły konsekracji pierwszej świątyni. Podczas uroczystości poświęcenia nie było żadnych przejawów nadnaturalnej mocy. Ogień z nieba nie strawił ofiary na ołtarzu. Szechina nie ukazała się między cherubinami w miejscu najświętszym. Nie było w świątyni skrzyni przymierza, tronu łaski, zawierającej tablice świadectwa. Żaden znak z nieba nie oznajmił kapłanom woli Jahwe. PK 382.2

A jednak to o tej budowli Pan powiedział przez proroka Aggeusza: “Przyszła chwała tego domu będzie większa niż dawna”. Aggeusza 2,9. “Poruszę wszystkie narody tak, że napłyną kosztowności wszystkich narodów i napełnię ten dom chwałą — mówi Pan Zastępów”. Aggeusza 2,7. Przez wieki uczeni starali się wykazać, w jaki sposób spełniła się obietnica Boża przekazana przez Aggeusza. Jednak wielu uparcie nie chciało dostrzec żadnego szczególnego znaczenia w przyjściu Jezusa z Nazaretu, Pragnienia Wszystkich Narodów, który swoją osobistą obecnością uświęcił dziedziniec świątyni. Pycha i niewiara zaślepiły ich umysły na prawdziwe znaczenie słów proroka. PK 382.3

Druga świątynia została uczczona nie obłokiem chwały Jahwe, ale obecnością Tego, w którym “mieszka cieleśnie cała pełnia boskości” (Kolosan 2,9), samego Boga objawionego “w ciele”. 1 Tymoteusza 3,16. Jako uczczona osobistą obecnością Chrystusa podczas Jego ziemskiej działalności — i tylko z tego powodu — druga świątynia przewyższyła pierwszą swoją chwałą. Pragnienie Wszystkich Narodów przyszło do swojej świątyni, gdy Człowiek z Nazaretu nauczał i uzdrawiał na świętych dziedzińcach. PK 382.4