Daglegt Líf

VITJA MUNAÐARLAUSRA OG EKKNA, 23. ágúst

Hrein og flekklaus guörœkni fyrir Guði og föður er þetta að vitja munaðarlausra í þrengingum þeirra og varðveita sjálfan sig óflekkaðan af heiminum. Jak. 1, 27 DL 241.1

A meðal allra þeirra sem þurfa á áhuga okkar að halda hafa ekkjur og munaðarlausir mesta þörf fyrir samúð okkar og umhyggju... Faðirinn sem hefur dáið í trú og treysti á eilíft fyrirheit Guðs skildi ástvini sína eftir í fullum trúnaði á það að Drottinn mundi annast um þau. Og hvernig annast Drottinn um hina sorgmæddu? Hann vinnur ekki kraftaverk með því að senda manna frá himnum. Hann sendir ekki hrafna til þess að færa þeim fæðu. Heldur vinnur hann kraftaverk á mannlegum hjörtum og dreifir myrkri eigingirninnar úr sálinni og losar um þá fjötra sem halda aftur af góðgirninni. Hann prófar kærleika þeirra sem játa fylgd við hann með því að fela í þeirra hendur hina hrjáðu og sorgmæddu, fátæku og munaðarlausu. ⁶² DL 241.2

Mörg ekkja með föðurlaus börn er hugdjörf og leitast við að bera tvöfalda byrði. Hún stritar oft um megn fram til þess að halda börnum sínum hjá sér og sjá þeim fyrir nauðþurftum. Hún hefur lítinn tíma fyrir uppeldi og fræðslu, lítil tækifæri til þess að umlykja þau áhrifum sem gætu veitt birtu inn í líf þeirra og þarf á hvatningu, samúð og áþreifanlegri hjálp að halda. Guð kallar á okkur að sjá fyrir þessum börnum að svo miklu leyti sem við getum og bæta þeim upp föðurmissinn... Leitist við að hjálpa áhyggjufullri móðurinni. ⁶³ DL 241.3

A heimilum þar sem nóg er af lífsins gæðum, í kornbúrum sem fyllt eru af uppskeru akranna, í geymslum sem fylltar eru af vefnaði og dúkum og hirslum sem hafa að geyma gull og silfur geymir Guð auð til þess að sjá fyrir þörfum fátækra. ⁶⁴ DL 241.4

Þá sem hafa samúð með... ekkjum, munaðarlausum og fátækum talar Kristur um sem þá er boðorðin halda og eignast munu eilíft líf. ⁶⁵ DL 241.5