Daglegt Líf

BIÐJIÐ ÁVALLT, 13. Janúar

Verið því ávallt vakandi og biðjandi, til þess að þér megnið að umflýja allt þetta, sem fram mun koma og standast frammi fyrir manns-syninum. Lúk. 21, 36 DL 19.1

Munið að hann bað oft og lífi hans var stöðugt haldið við af nýjum innblæstri Heilags anda. Lát hugsanir ykkar og innra líf vera slíkt, að þið verðið ekki niðurlút við að mæsta skýrslu þess á degi Guðs. DL 19.2

Himinninn er ekki lokaður fyrir áköfum bænum hinna réttlátu. Elía var maður, sem var undiropinn líkum ástríðum og við erum. Samt heyrði Drottinn og svaraði á mjög athyglisverðan hátt bænum hans. Hinnar einu ástæðu fyrir skorti okkar á mætti hjá Guði er að leita hjá okkur sjálfum. Ef mörgum, sem játa sannleikann, væri sýnt hið innra líf sitt, mundu þeir ekki fara fram á að vera kallaðir kristnir. Þeir vaxa ekki í náð. Öðru hvoru biðja þeir bænar í flýti, en ekkert raunverulegt samband við Guð er til. DL 19.3

Ef við ætlum að taka framförum í hinu guðlega lífi, verðum við að biðja mikið. En hvað við báðum mikið, þegar verið var að boða sannleikann í upphafi. Hversu oft heyrðist ekki bænin í herberginu, í hlöðunni, í aldingarðinum eða lautinni. Oft eyddum við klukkustundum í einlæga bæn, tvö og þrjú saman og kröfðumst fyrirheitsins. Oft heyrðist gráthljómur og þakkarorð og lofgerðarsöngur. Nú er dagur Drottins nær en þegar við trúðum í fyrstu og við ættum að vera einlægari, ákafari og brennheitari en á þessum fyrstu dögum. Hættur okkar eru meiri nú en þá. Sálir eru hertari. Við þurfum nú að vera fyllt anda Krists og við ættum ekki að hvílast fyrr en við öðlumst hann. ³³ DL 19.4

Ræktaðu þann vana að tala við frelsarann. Lyftið hjartanu sífellt upp í þögulli bæn um hjálp, ljós, styrk, þekkingu. Látið hvern andardrátt vera bæn. ³⁴ DL 19.5