Daglegt Líf

MÁTTUR Í BÆNINNI, 14. Janúar

Og hvað sem þér biðjið um í mínu nafni,það mun ég gera. Jóh. 14, 13 DL 20.1

Hann mun ekki hafna beiðni auðmjúks hjarta og sáriðrandi anda. Að opna hjörtu okkar fyrir hinum himneska föður, að játa að við séum honum algerlega háð, að láta í ljós þarfir okkar, lotning þakkláts kærleika er sönn bæn. ³⁵ DL 20.2

Englar skrásetja sérhverja bæn sem alvara og einlægni er í. Við ættum frekar að hætta við eigingjarna holdsfýsn en vanrækja samfélagið við Guð. Hin dýpsta fátækt, hin mesta sjálfsafneitun með hans samþykki er betri en auðæfi, heiður, þægindi, og vinátta án þess. Við verðum að taka tíma til að biðja. Ef við leyfum huga okkar að vera fullum af heimslegum efnum, kann Guð að veita okkur tíma með því að fjarlægja frá okkur skurðgoð okkar sem eru í mynd gulls, húsa og frjósamra lenda. DL 20.3

Hinir ungu mundu ekki vera tældir til synda, ef þeir héldu ekki inn á neinn stíg, nema þann, sem Guð getur lagt blessun sína yfir. Ef boðberarnir, sem flytja heiminum hinn síðasta alvarlega viðvörunarboðskap, mundu biðja um blessun Guðs, ekki á kaldan, daufan, letilegan hátt, heldur af ákafa og í trú eins og Jakob gerði, mundu þeir finna marga staði þar sem þeir gætu sagt “Ég hefi séð Guð augliti til auglitis og þó haldið lífi.” Himinninn mundi álíta þá sem höfðingja, er hefðu vald til að ríkja með Guði og mönnum. ³⁶ DL 20.4

Sönn bæn, sem flutt er í trú er biðjandanum máttur. Bænin kemur okkur í beint samband við Guð, hvort sem hún er flutt á almennri samkomu, við fjölskyldualtarið eða í einrúmi. Með stöðugri bæn getur æskufólkið öðlast svo óbifanlegar meginreglur, að hin öflugasta freisting getur ekki dregið það frá hollustu við Guð. ³⁷ DL 20.5

Hinir stærstu sigrar safnaðar Krists jafnt sem hins einstaka kristna manns ... eru þeir sigrar, sem unnir eru í einrúmi með Guði þegar einlæg trú grípur hinn volduga arm bænarinnar taki. ³⁸ DL 20.6