Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 6—ΤΟΡΗΓΜΑΤΟΥΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

“Εκοιμήθη ο Σολομών μετά των πατέρων αυτού, και ετάφη εν τη πόλει Δαβίδ του πατρός αυτού, και εβασίλευσεν αντ’αυτού Ροβοάμ ο υιός αυτού.” (Α ', Βασ. 11:43) PG 55.1

Λίγο μετά την ανάρρησή του στο θρόνο, ο Ροβοάμ πήγε στη Συχέμ, όπου περίμενε να λάβει επίσημη αναγνώριση από όλες τις φυλές, “διότι ήρχετο πας ο Ισραήλ εις Συχέμ διά να κάμη αυτόν βασιλέα.” (Β ', Χρον. 10:1). PG 55.2

Ανάμεσα στους εκεί παρευρισκομένους ήταν και ο Ιεροβοάμ ο γιος του Ναβάτ - ο ίδιος Ιεροβοάμ, ο γνωστός από τη βασιλεία του Σολομώντα ως “ανήρ δυνατός εν ισχύι”, στον οποίον ο προφήτης Αχιά ο Σηλωνίτης είχε μεταβιβάσει την καταπληκτική αγγελία: “Ιδού, θέλω διαρρήξει την βασιλείαν εκ της χειρός του Σολομώντος, και δώσει τας δέκα φυλάς εις σε.” (Α ', Βασ. 11: 28,31). PG 55.3

Με τον απεσταλμένο Του αυτόν ο Κύριος είχε εξηγήσει με σαφήνεια στον Ιεροβοάμ την ανάγκη του διαχωρισμού του βασιλείου. Ο διαχωρισμός αυτός έπρεπε να γίνει, γιατί είχε δηλώσει: “Διότι Με εγκατέλιπον, και ελάτρευσαν Αστάρτην την θεάν των Σιδωνίων, Χεμώς τον θεόν των Μωαβιτών, και Μελχών τον θεόν των υιών Αμμών. Και δεν περιεπάτησαν εις τας οδούς Μου, διά να πράττωσι το ευθές ενώπιόν Μου, και να φυλάπωσι τα διατάγματά Μου και τας κρίσεις Μου, ως Δαβίδ ο πατήρ αυτού.” (Α',Βασ. 11:33). PG 55.4

Επιπλέον, είχε εξηγηθεί στον Ιεροβοάμ ότι η βασιλεία δε θα διαρρηγνυόταν πριν να λήξει η μοναρχία του Σολομώντα. Ο Κύριος δήλωσε: PG 55.5

“Δεν θέλω όμως λάβει πάσαν την βασιλείαν εκ της χειρός αυτού, αλλά θέλω διατηρήσει αυτόν ηγεμόνα πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού, χάριν Δαβίδ του δούλου Μου τον οποίον έκλεξα, διότι εφύλαττε τας εντολάς Μου και τα διατάγματά Μου. Θέλω όμως λάβει την βασιλείαν εκ της χειρός του υιού αυτού, και δώσει αυτήν εις σε, τας δέκα φυλάς.” (Α ', Βασ. 11:34, 35). PG 55.6

Παρά το γεγονός ότι ο Σολομών λαχταρούσε να προετοιμάσει το Ροβοάμ που είχε εκλεγεί διάδοχός του, να αντιμετωπίσει με σύνεση την προαναγγελθείσα από τον προφήτη του Θεού κρίση, δεν κατόρθωσε ποτέ να ασκήσει κατάλληλη για το καλό επιρροή στη σκέψη του γιου του, του οποίου η αρχική εκπαίδευση είχε τόσο κατάφωρα παραμεληθεί. Ο Ροβοάμ είχε κληρονομήσει από την Αμμωνίτιδα μητέρα του τη σφραγίδα ενός αμφιταλαντευόμενου χαρακτήρα. Κάποτε προσπάθησε να υπηρετήσει το Θεό, απολαμβάνοντας μέχρι ένα βαθμό την ευημερία. Δεν έμεινε όμως σταθερός, και τελικά ενέδωσε στις διάφορες κακές επιρροές που τον είχαν πε-ριβάλλει από τη νηπιακή ηλικία του. Τα λάθη της ζωής του Ροβοάμ και η τελική αποστασία του φανερώνουν τα τρομερά αποτελέσματα της επιγαμίας του Σολομώντα με ειδωλολάτρισσες γυναίκες. PG 56.1

Οι φυλές είχαν υποστεί μακρόχρονα θλιβερά αδικήματα εξαιτίας των καταπιεστικών μέτρων του προηγούμενου κυβερνήτη τους. Η πολυδάπανη βασιλεία του Σολομώντα στο διάστημα της αποστασίας του τον είχε οδηγήσει να επιβάλει βαριά φορολογία στο λαό και να απαιτήσει σημαντική χειρωνακτική υπηρεσία. Πριν προχωρήσουν στη στέψη ενός νέου διοικητή, οι αρχηγοί των φυλών αποφάσισαν να βεβαιωθούν αν ο γιος του Σολομώντα είχε ή δεν είχε σκοπό να ελαφρύνει τα βάρη αυτά. PG 56.2

“Τότε ήλθον ο Ιεροβοάμ και πας ο Ισραήλ και ελάλησαν προς τον Ροβοάμ λέγοντες, Ο πατήρ σου εσκλήρυνε τον ζυγόν ημών. Τώρα λοιπόν την δουλείαν την σκληράν του πατρός σου, και τον ζυγόν αυτού τον βαρύν, τον οποίον επέβαλεν εφ’ημάς, ελάφρυνον συ και θέλομεν σοι δουλεύει.” PG 56.3

Επιθυμώντας να ζητήσει τη γνώμη των συμβούλων του πριν να καθορίσει την πολιτική γραμμή του, ο Ροβοάμ απάντησε: “Επανέλθετε προς εμέ μετά τρεις ημέρας.” PG 56.4

“Και ανεχώρησεν ο λαός. Και συνεβουλεύθη ο βασιλεύς Ροβοάμ τους πρεσβυτέρους, οίτινες παρίσταντο ενώπιον του Σολομώντος του πατρός αυτού έτι ζώντος, λέγων, Τι με συμβουλεύετε σεις να αποκριθώ προς τον λαόν τούτον; Και ελάλησαν προς αυτόν λέγοντες, Εάν φερθής ευμενώς προς τον λαόν τούτον, και ευαρεστήσης εις αυτούς, και λαλήσης προς αυτούς αγαθούς λόγους, τότε θέλουσιν είσθαι δούλοι σου διά παντός.” (Β ', Χρον. 10:3-7). PG 56.5

Μη ικανοποιημένος ο Ροβοάμ, στράφηκε σε νεότερα άτομα με τα οποία είχε συναναστραφεί στα νιάτα του και στην αρχή της ανδρικής ηλικίας του και τους ρώτησε: “Τί με συμβουλεύετε σεις να αποκριθώμεν προς το λαόν τούτον, όστις ελάλησε προς εμέ, λέ γων,Ελάφρωσον τον ζυγόν τον οποίον ο πατήρ σου επέβαλεν εφ’ ημάς; ” (Α ', Βασ.12:9). Οι νέοι πρότειναν να φερθεί αυστηρά με τους υπηκόους του βασιλείου του και να τους κάνει απ’ αρχής γνωστό ότι δε θα ανεχόταν καμιά επέμβαση στις προσωπικές επιθυμίες του. PG 56.6

Κολακευμένος από την προοπτική της εξάσκησης απόλυτης εξουσίας, ο Ροβοάμ αποφάσισε να απορρίψει τη συμβουλή των ωριμοτέρων ανδρών του βασιλείου του, δεχόμενος για συμβούλους του τους νεότερους. Έτσι, όταν την προσδιορισμένη ημέρα “ήλθεν ο Ιεροβοάμ και πας ο λαός προς τον Ροβοάμ” για την ανακοίνωση σχετικά με την πολιτική που σκεπτόταν να ακολουθήσει, “απεκρίθη ο βασιλεύς προς αυτούς σκληρώς . . . λέγων, ο πατήρ μου εβάρυνε τον ζυγόν σας, αλλ’ εγώ θέλω κάμει αυτόν βαρύτερον. Ο πατήρ μου σας επαίδευσε με μάστιγας, αλλ’εγώ θέλω σας παιδεύσει με σκορπίους.” (Α ', Βασ. 12:12-14). PG 57.1

Αν ο Ροβοάμ και οι άπειροι σύμβουλοί του είχαν εννοήσει ποιο ήταν το θεϊκό θέλημα για τον Ισραήλ, θα είχαν εισακούσει το αίτημα του λαού για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση του κράτους. Την ώρα όμως της ευκαιρίας που τους παρουσιάσθηκε στη Συχέμ δεν υπολόγισαν από την αιτία στο αποτέλεσμα, εξασθενώντας για πάντα την επιρροή τους επάνω σε ένα μεγάλο μέρος του λαού. Η δηλωμένη τους απόφαση να συνεχίσουν και να αυξήσουν την καταδυνάστευση που πρωτοεμφανίσθηκε στη βασιλεία του Σολομώντα, ήταν εντελώς αντίθετη με το θέλημα του Θεού, και έδωσε στο λαό μεγάλη αφορμή να αμφιβάλουν για την ειλικρίνεια των κινήτρων τους. Με την ασύνετη και άκαρδη προσπάθεια να ασκήσει δύναμη, ο βασιλιάς και οι εκλεγέντες σύμβουλοι φανέρωσαν την περηφάνια που εμπνέει η θέση και η εξουσία. PG 57.2

Ο Κύριος δεν επέτρεψε στο Ροβοάμ να εφαρμόσει την πολιτική που είχε χαράξει. Ανάμεσα στις φυλές υπήρχαν χιλιάδες ανθρώπων που είχαν ξεσηκωθεί πολύ από τα καταπιεστικά μέτρα της μοναρχίας του Σολομώντα, και τώρα ένιωθαν πως δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, παρά να επαναστατήσουν εναντίον του οίκου του Δαβίδ. PG 57.3

“Και ιδών πας ο Ισραήλ ότι ο βασιλεύς δεν εισήκουσεν εις αυτούς, απεκρίθη ο λαός προς τον βασιλέα, λέγων, Τί μέρος έχομεν ημείς εις τον Δαβίδ; ουδεμίαν κληρονομιάν έχομεν εις τον υιόν του Ιεσσαί. Εις τας σκηνάς σου έκαστος, Ισραήλ. Πρόβλεψον τώρα, Δαβίδ, περί του οίκου σου. Και ανεχώρησεν πας ο Ισραήλ εις τας σκηνάς αυτού.” (Α ',Βασ. 12:16). PG 57.4

Το ρήγμα που προκάλεσε η απότομη απάντηση του Ροβοάμ αποδείχθηκε ανεπανόρθωτο. Από τότε οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ χωρίσθηκαν. Οι φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν αποτέλεσαν το νότιο βασίλειο του Ιούδα υπό την ηγεσία του Ροβοάμ, ενώ οι δέκα βόρειες φυλές συνέστησαν και διατήρησαν διαφορετική κυ-βέρνηση, γνωστή ως βασίλειο του Ισραήλ με αρχηγό τους τον Ιεροβοάμ. Έτσι, εκπληρώθηκε η πρόρρηση του προφήτη σχετικά με το ρήγμα του βασιλείου. “Το πράγμα έγεινε παρά Κυρίου.” (Α ', Βασ. 12:15). PG 58.1

Όταν ο Ροβοάμ είδε να αποσκιρτούν οι δέκα φυλές από αυτόν, τέθηκε σε άμεση κίνηση. Μεταχειριζόμενος έναν από τους σημαίνοντες άνδρες του βασιλείου του, “τον Αδωράμ τον επί των φόρων”, κατέβαλε προσπάθεια για να τους συμφιλιώσει. Ο πρέσβης όμως αυτός της ειρήνης δέχθηκε την έκδηλη συμπεριφορά των εχθρικών αισθημάτων κατά του Ροβοάμ. “Ελιθοβόλησαν αυτόν πας ο Ισραήλ με λίθους, και απέθανε.” Τρομοκρατημένος από τη μεγάλη έκταση που φάνηκε να πήρε η επανάσταση, “έσπευσεν ο βασιλεύς Ροβοάμ να αναβή εις την άμαξαν, διά να φύγη εις Ιερουσαλήμ.” (Α ', Βασ. 12:18). PG 58.2

“Και ελθών ο Ροβοάμ εις Ιερουσαλήμ, συνήθροισε πάντα τον οίκον Ιούδα, και την φυλήν Βενιαμίν, εκατόν ογδοήκοντα χιλιάδας εκλεκτών πολεμιστών, διά να πολεμήσωσι κατά του οίκου Ισραήλ, όπως επαναφέρωσι την βασιλείαν εις τον Ροβοάμ τον υιόν του Σολομώντος. PG 58.3

Έγινεν όμως λόγος Θεού προς τον Σεμάίαν, άνθρωπον του Θεού, λέγων, Λάλησον προς Ροβοάμ, τον υιόν του Σολομώντος, τον βασιλέα του Ιούδα, και προς πάντα τον οίκον Ιούδα και Βενιαμίν, και προς το επίλοιπον του λαού λέγων, Ούτω λέγει Κύριος, Δεν θέλετε αναβή, ουδέ πολεμήσει εναντίον των α-δελφών σας των υιών Ισραήλ. Επιστρέψατε έκαστος εις τον οίκον αυτού, διότι παρ’Εμού έγινε το πράγμα τούτο. Και υπήκουσαν εις τον λόγον του Κυρίου, και επέστρεψαν να υπάγωσι, κατά τον λόγον του Κυρίου.” (Α ', Βασ. 12:21-24). PG 58.4

Τρία χρόνια ο Ροβοάμ προσπάθησε να επωφεληθεί από τη θλιβερή αυτή πείρα στην αρχή της βασιλείας του. Και με την προσπάθειά του αυτή ευημέρησε. “Ωκοδόμησε πόλεις οχυράς εν Ιούδα”, “και οχύρωσε τα φρούρια, και έβαλεν εις αυτά φρουράρχους, και αποθήκας τροφών, και ελαίου, και οίνου.” Προσεκτικά “ωχύρωσεν αυτάς πολύ σφόδρα. ” (Β ', Χρον. 11:5,11,12). Το μυστικό όμως της ευημερίας του Ιούδα στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Ροβοάμ δεν οφειλόταν στα μέτρα αυτά. Ήταν η αναγνώριση του Θεού ως Ανώτατου Άρχοντα που έφερε τις φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν σε πλεονεκτική θέση. Στον αριθμό τους προστέθηκαν πολλοί θεοφοβούμενοι άνθρωποι από τις βόρειες φυλές. PG 58.5

“Όσοι εκ πασών των φυλών του Ισραήλ έδωκαν τας καρδίας αυτών εις το να ζητώσι Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ, ήλθον εις Ιερουσαλήμ διά να θυσιάσωσιν εις Κύριον τον Θεόν των πατέρων αυτών. Και κατίσχυσαν την βασιλείαν του Ιούδα, και ισχυροποίησαν τον Ροβοάμ τον υιόν του Σολομώντος, τρία έτη, διότι τρία έτη περιεπάτησαν εν τη οδώ του Δαβίδ και του Σολο-μώντος.” (Β ', Χρον. 11:16,17). PG 59.1

Στη συνέχιση αυτής της πορείας βρισκόταν η ευκαιρία του Ροβοάμ να επανορθώσει αισθητά τα λάθη του παρελθόντος και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην ικανότητά του να διοικήσει με σύνεση. Η πένα όμως της θεοπνευστίας χάραξε τη λυπηρή καταχώρηση του διαδόχου του Σολομώντα σαν έναν ο οποίος απέτυχε να ασκήσει δυνατή επιρροή για αφοσίωση στο Θεό. PG 59.2

Από φυσικού του ισχυρογνώμων, γεμάτος αυτοπεποίθηση, επίμονος και με ροπή προς την ειδωλολατρία, μπορούσε να είχε σχηματίσει ισχυρό χαρακτήρα, σταθερή πίστη και υποταγή στις θεϊκές απαιτήσεις, αν είχε θέσει την εμπιστοσύνη του εξ’ ολοκλήρου στο Θεό. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, ο βασιλιάς στήριξε την εμπιστοσύνη του στη δύναμη της θέσης που κατείχε και των φρουρίων που κατοχύρωσε. Λίγο κατ’ολίγο υποχώρησε στις κληρονομικές αδυναμίες του μέχρις ότου όλη η επιρροή του κατευθύνθηκε στην ειδωλολατρία. “Καθώς εστερεώθη η βασιλεία του Ροβοάμ και ενεδυναμώθη, εγκατέλιπε τον νόμον του Κυρίου, και πας ο Ισραήλ μετ’αυτού.” (Β ', Χρον. 12:1) PG 59.3

Πόσο λυπηρά, πόσο γεμάτα σημασία τα λόγια “και πας ο Ισραήλ μετ’αυτού”! Ο λαός που ο Θεός είχε εκλέξει να γίνει φως στα γύρω έθνη, στρεφόταν από την Πηγή της δύναμης και προσπαθούσε να γίνει όπως τα γειτονικά τους κράτη. Όπως με το Σολομώντα, το ίδιο έγινε και με το Ροβοάμ - η επιρροή του κακού παραδείγματος παρέσυρε πολλούς. PG 59.4

Και όπως έγινε με αυτούς, έτσι, κατά μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό γίνεται και σήμερα με τον καθένα που επιδίδεται στο κακό - η επίδραση της κακοπραγίας δεν περιορίζεται στον πράττοντα. “Θυδείς ζη δι’εαυτόν.” Κανείς δε χάνεται μόνος στην παρανομία. Του καθένα η ζωή είναι ή ένα φως που φωτίζει και χαροποιεί τους άλλους, ή μια σκοτεινή επιρροή που οδηγεί στην απόγνωση και στην καταστροφή. Ή οδηγούμε τους άλλους ψηλά προς την ευτυχία και την αιώνια ζωή, ή χαμηλά προς τη θλίψη και τον αιώνιο θάνατο. Και αν με τις πράξεις μας προτρέπουμε ή αναγκάζουμε αυτούς που μας περιβάλλουν, να επιδοθούν στο κακό, τότε γινόμαστε συνένοχοι της αμαρτίας τους. PG 59.5

Ο Θεός δεν επέτρεψε να μείνει ατιμώρητη η αμαρτία του αρχηγού του Ιούδα. PG 60.1

“Εν τω πέμπτω έτει της βασιλείας του Ροβοάμ, Σισάκ ο βασιλεύς της Αιγύπτου ανέβη εναντίον της Ιερουσαλήμ, επειδή παρηνόμησαν εις τον Κύριον, μετά χιλίων διακοσίων αμαξών και εξήκοντα χιλιάδων ιππέων. Ο δε λαός όστις ήλθε μετ’αυτού εξ Αιγύπτου ήτο αναρίθμητος ... Και κυριεύσας τας οχυράς πόλεις τας εν Ιούδα, ήλθεν έως της Ιερουσαλήμ. Τότε ο Σεμαΐας ο προφήτης ήλθε προς Ροβοάμ, και τους άρχοντας του Ιούδα τους συναχθέντας εν Ιερουσαλήμ διά τον φόβον του Σισάκ, και είπε προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος, Σεις Με εγκαταλίπετε, διά τούτο σας εγκατέλιπον και Εγώ εις την χείρα του Σισάκ.” (Β ', Χρον. 12:2-5). PG 60.2

Ο λαός δεν είχε ακόμη φθάσει σε τέτοιο βαθμό αποστασίας ώστε να αγνοήσει τις ποινικές κυρώσεις του Θεού. Στις απώλειες που υπέστησαν με την εισροή του Σισάκ, αναγνώρισαν το δάκτυλο του Θεού και για ένα διάστημα ταπεινώθηκαν. “Δίκαιος ο Κύριος”, ομολόγησαν. PG 60.3

“Και ότε είδεν ο Κύριος ότι εταπεινώθησαν, έγεινε λόγος Κυρίου προς τον Σεματαν λέγων, Ούτοι εταπεινώθησαν. Δεν θέλω εξολοθρεύσει αυτούς, αλλά θέλω χαρίσει εις αυτούς σωτηρίαν τινά, και ο θυμός Μου δεν θέλει εκχυθή επί την Ιερουσαλήμ διά χειρός του Σισάκ. Αλλ’όμως θέλουσι γείνει δούλοι αυτού, διά να γνωρίσωσι την δουλείαν την Εμήν, και την δουλείαν των βασιλειών της γης. PG 60.4

Και ανέβη ο Σισάκ ο βασιλεύς της Αιγύπτου επί την Ιερουσαλήμ, και έλαβε τους θησαυρούς του οίκου του Κυρίου, και τους θησαυρούς του οίκου του βασιλέως. Τα πάντα έλαβεν, έλαβεν έτι τους θυρεούς τους χρυσούς, τους οποίους έκαμεν ο Σολομών. Και αντ’ εκείνων έκαμεν ο βασιλεύς Ροβοάμ θυρεούς χάλκινους, και παρέδωκεν αυτούς εις τας χείρας των αρχόντων των σωματοφυλάκων, οίτινες εφύλαττον την είσοδον του οίκου του βασιλέως . . . Επειδή λοιπόν εταπεινώθη (ο βασιλεύς), απεστράφη απ’αυτού ο θυμός του Κυρίου, διά να μη αφανίση αυτούς ολοκλήρως, διότι ήσαν έτι αγαθά πράγματα εν τω Ιούδα.” (Β ', Χρον. 12: 6-12). PG 60.5

Όταν όμως πέρασε η συμφορά και το κράτος πάλι ευημέρησε, πολλοί ξέχασαν τους φόβους τους και στράφηκαν πάλι στην ειδωλολατρία. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο ίδιος ο βασιλιάς Ροβοάμ. Αν και ταπεινώθηκε με τη συμφορά που τον είχε επισκεφθεί, απέτυχε να καταστήσει οριστικά την εμπειρία αυτή μια κρίσιμη καμπή της ζωής του. Λησμονώντας το μάθημα που ο Θεός είχε προσπαθήσει να του διδάξει, ξανακύλησε στα αμαρτήματα που είχαν προκαλέσει τις τιμωρίες στο έθνος. Ύστερα από μερικά άδοξα χρόνια κατά τα οποία ο βασιλιάς “δεν προσήλωσε την καρδίαν αυτού εις το να εκζητή τον Κύριον”, “εκοιμήθη ο Ροβοάμ μετά των πατέρων αυτού και ετάφη εν τη πόλει Δαβίδ. Εβασίλευσε δε αντ’αυτού Αβιά ο υιός αυτού.” (Εδ. 14,16). PG 60.6

Με το ρήγμα του βασιλείου στην αρχή της ηγεμονίας του Ροβοάμ, η δόξα του Ισραήλ άρχισε να απομακρύνεται χωρίς ποτέ να επανέλθει εξολοκλήρου. Κατά καιρούς, στους αιώνες που ακολούθησαν, ο θρόνος του Δαβίδ είχε καταληφθεί από άνδρες με ηθική αξία και πλατιά ευθυκρισία και, κάτω από την αρχηγία των ηγεμό-νων αυτών, οι ευλογίες οι χορηγημένες στον Ιούδα επεκτάθηκαν και στα όμορα έθνη. Μερικές φορές το όνομα του Κυρίου υψώθηκε πάνω από κάθε ψεύτικο θεό και ο νόμος Του τηρήθηκε με σεβασμό. Από καιρό σε καιρό προφήτες μεγάλης ολκής παρουσιάσθηκαν για να ενισχύσουν τα χέρια των αρχηγών και να ενθαρρύ-νουν το λαό να παραμείνει πιστός. Οι σπόροι όμως του κακού που φύτρωσαν με την ανάρρηση του Ροβοάμ στο θρόνο, δεν επρόκειτο να εκριζωθούν ποτέ ολοκληρωτικά. Και κατά καιρούς ο άλλοτε ευνοούμενος λαός του Θεού έμελλε να πέσει τόσο χαμηλά, ώστε κατάντησε περίγελως των εθνικών. PG 61.1

Όμως, παρά τη διαστροφή εκείνων που έκλιναν προς τις ειδωλολατρικές συνήθειες, με ευσπλαχνία ο Θεός έκανε ό,τι ήταν στη δύναμή Του για να σώσει το διαιρημένο βασίλειο από την ολοσχερή καταστροφή. Και καθώς τα χρόνια κυλούσαν και ο σκοπός του για τον Ισραήλ φαινόταν να τορπιλίζεται εντελώς από τα επινοήματα των εμπνευσμένων από σατανικούς πράκτορες ανθρώπων, Εκείνος εξακολουθούσε να εκδηλώνει τα καλοπροαίρετα σχέδιά Του με την αιχμαλωσία και την παλιννόστηση του εκλεκτού έθνους. PG 61.2

Το σχίσμα του βασιλείου δεν ήταν παρά η αρχή μιας θαυμάσιας ιστορίας στην οποία αποκαλύπτονται τόσο η μακροθυμία όσο και η ευσπλαχνία του Θεού. Από το καμίνι της θλίψης έμελλαν να περάσουν εξαιτίας των κληρονομικών και επίκτητων ροπών προς το κακό. Έτσι ο Θεός επιδίωξε να τους εξαγνίσει για να τους καταστήσει ιδιαίτερο λαό Του, ζηλωτή καλών έργων, οι οποίοι και τελικά θα αναγνώριζαν: PG 61.3

“Δεν υπάρχει όμοιός Σου, Κύριε. Είσαι μέγας, και μέγα το όνομά Σου εν δυνάμει. Τίς δεν ήθελε Σε φοβείσθαι, Βασιλεύ των εθνών;... Μεταξύ πάντων των σοφών των εθνών, και εν πάσι τοις βασιλείοις αυτών, δεν υπάρχει όμοιός Σου.” “Ο Κύριος είναι Θεός αληθινός, είναι Θεός ζων, και Βασιλεύς αιώνιος.” (Ιερ. 10:6,7,10). PG 62.1

Και οι λατρευτές των ειδώλων θα μάθαιναν στο τέλος το μάθημα ότι οι ψεύτικοι θεοί είναι ανήμποροι να ανυψώσουν και να σώσουν. “Οι θεοί οίτινες δεν έκαμον τον ουρανόν και την γην, θέλουσι αφανισθή από της γης, και υποκάτωθεν του ουρανού τούτου.” (Ιερ. 10:11). Ο άνθρωπος μπορεί να βρει ανάπαυση και ειρήνη μόνο με την αφοσίωσή του στο ζώντα Θεό που δημιούργησε τα πάντα και κυβερνάει τα πάντα. PG 62.2

Ομόψυχοι οι τιμωρημένοι αλλά μεταμελημένοι του Ισραήλ και του Ιούδα θα έφθαναν κάποτε να ανανεώσουν τη διαθήκη της σχέσης τους με τον Κύριο των δυνάμεων, το Θεό των πατέρων τους, και περί αυτού θα δήλωναν: PG 62.3

“Αυτός εποίησε την γην διά της δυνάμεως Αυτού,
Εστερέωσε την οικουμένην διά της σοφίας Αυτού,
Και εξέτεινε τους ουρανούς εν τη συνέσει Αυτού.
Όταν εκπέμπει την φωνήν Αυτού,
Συνίσταται πλήθος υδάτων εν ουρανοίς,
Και ανάγει νεφέλας από των άκρων της γης.
Κάμνει αστραπάς διά βροχήν,
Και εξάγει άνεμον από των θησαυρών Αυτού.
Πας άνθρωπος εμωράνθη υπό της γνώσεως αυτού,
Πας χωνευτής κατησχύνθη υπό των γλυπτών,
διότι ψεύδος είναι το χωνευτόν αυτού,
Και πνοή δεν υπάρχει εν αυτώ.
Ματαιότης ταύτα, έργον πλάνης.
Εν τω καιρώ της επισκέψεως αυτών θέλουσιν απολεσθή.
Η μερίς του Ιακώβ δεν είναι ως αυτά,
Διότι Αυτός είναι ο πλάσας τα πάντα.
Και ο Ισραήλ είναι η ράβδος της κληρονομιάς Αυτού.
Κύριος των δυνάμεων το όνομα Αυτού.” Ιερ. 10:12-16 PG 62.4