Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 30—ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΣΥΡΙΑ

Σε μια εποχή σοβαρού εθνικού κινδύνου, όταν τα στρατεύματα της Ασσυρίας εισέβαλαν στη γη του Ιούδα και φαινόταν ότι τίποτε δεν μπορούσε να σώσει την Ιερουσαλήμ από την καταστροφή, ο Εζεκίας συγκέντρωσε τις στρατιωτικές δυνάμεις του βασιλείου του για να αντισταθούν με αδιάπτωτο θάρρος στους ειδωλολάτρες καταδυνάστες τους, εμπιστευόμενοι τη δύναμη του Κυρίου για απο-λύτρωση. Ο Εζεκίας ενθάρρυνε τους άνδρες του Ιούδα: PG 241.1

“Ενδυναμούσθε και ανδρίζεσθε, μη φοβηθήτε, μηδέ πτοηθήτε από προσώπου του βασιλέως της Ασσυρίας και από προσώπου παντός του πλήθους τού μετ’αυτού. Μετ’αυτού είναι βραχίονες σάρκινοι, μεθ’ημών δε είναι Κύριος ο Θεός ημών, διά να βοηθή ημάς και να μάχηται τας μάχας ημών. Και ενεθαρρύνθη ο λαός εις τους λόγους Εζεκίου του βασιλέως του Ιούδα.” (Β.',Χρον. 32:7,8). PG 241.2

Δεν ήταν χωρίς λόγο που ο Εζεκίας μπορούσε να μιλήσει με βεβαιότητα για το αποτέλεσμα. Ο υπερόπτης Ασσύριος, τον οποίο για ένα διάστημα είχε μεταχειρισθεί ο Θεός σαν ράβδο της οργής Του για την τιμωρία των εθνών, δε θα υπερίσχυε για πάντα. (Δείτε Ησ. 10:5). Ο Κύριος είχε διαμηνύσει με τον Ησαΐα στους κατοίκους της Σιών πριν από μερικά χρόνια: PG 241.3

“Μη φοβηθής από του Ασσυρίου . . . Διότι έτι ολίγον και η οργή θέλει παύσει... Και ο Κύριος των δυνάμεων θέλει σηκώσει επ’αυτόν μάστιγα, κατά την πληγήν του Μαδιάμ εν τω βράχω Ωρήβ. Και καθώς η ράβδος αυτού θέλει υψωθή επί την θαλασσαν, ούτω θέλει υψώσει αυτήν κατά τον τρόπον της Αιγύπτου. Και εν εκείνη τη ημέρα το φορτίον αυτού θέλει αφαιρεθή από του ώμου σου και ο ζυγός αυτού από του τραχήλου σου, και ο ζυγός θέλει συντριφθή εξ αιτίας του χρίσματος.” (Ησ. 10: 24-27). PG 241.4

Με ένα άλλο προφητικό μήνυμα, “εν τω έτει καθ’ό απέθανεν ο βασιλεύς Άχαζ”, ο προφήτης είχε εξαγγείλει: PG 242.1

“Όμοσεν ο Κύριος των δυνάμεων, λέγων, Εξάπαντος καθώς εβουλεύθην, ούτω θέλει γείνει, και καθώς απεφάσισα, ούτω θέλει μείνει, να συντρίψω τον Ασσύριον εν τη γη Μου και να καταπατήσω αυτόν επί των ορέων Μου. Τότε ο ζυγός αυτού θέλει σηκωθή απ’αυτών, και το φορτίον αυτού θέλει αφαιρεθή από των ώμων αυτών. Αύτη είναι η βουλή η βεβουλευμένη καθ’όλης της γης, και αύτη η χειρ η εξηπλωμένη επί πάντα τα έθνη. Διότι ο Κύριος των δυνάμεων απεφάσισε, και τίς θέλει αναιρέσει; Και η χειρ Αυτού εξηπλώθη, και τίς θέλει αποστρέψει αυτήν;” (Ησ. 14:28,24-27). PG 242.2

Η δύναμη του καταδυνάστη θα συντριβόταν. Αλλά στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του, ο Εζεκίας πλήρωνε στην Ασσυρία φόρο υποτέλειας, σύμφωνα με τη σύμβαση που είχε συνάψει ο Άχαζ. Στο μεταξύ ο βασιλιάς “συνεβουλεύθη μετά των αρχόντων αυτού και μετά των δυνατών αυτού”, και έκανε ότι ήταν δυνατό για την άμυνα του βασιλείου του. Εξασφάλισε άφθονη ποσότητα νερού μέσα από τα τείχη της Ιερουσαλήμ σε περίπτωση που έξω από την πόλη θα εξέλιπε το νερό. “Ενδυναμωθείς έτι, ωκοδόμησεν όλο το τείχος το κεχαλασμένον, και ύψωσεν έως των πύργων, και άλλο τείχος έξω, και επεσκεύασε την Μιλλώ της πόλεως Δαβίδ, και έκαμεν όπλα πολλά και θυρεούς. Και έβαλε πολεμάρχους επί τον λαόν.” (Β.',Χρον. 32:3,5,6). Τίποτε από ότι έπρεπε να γίνει δεν αφέθηκε ανεκτέλεστο στην προετοιμασία ενδεχόμενης πολιορκίας. PG 242.3

Τον καιρό της ανάρρησης του Εζεκία στο θρόνο του Ιούδα οι Ασσύριοι είχαν ήδη αιχμαλωτίσει μεγάλο αριθμό Ισραηλιτών από το βόρειο βασίλειο. Και λίγα χρόνια μετά την αρχή της ηγεμονίας του, ενώ έπαιρνε ακόμη αμυντικά μέτρα για την υπεράσπιση της Ιερουσαλήμ, οι Ασσύριοι πολιόρκησαν και κατέλαβαν τη Σαμάρεια, σκορπίζοντας τις δέκα φυλές στις διάφορες επαρχίες του ασσυριακού βασιλείου. Τα σύνορα της γης του Ιούδα απείχαν μερικά μόνο μίλια, και η Ιερουσαλήμ βρισκόταν σε απόσταση μικρότερη από πενήντα μίλια. Και τα πλούτη στο εσωτερικό του ναού θα γίνονταν πειρασμός για την επάνοδο του εχθρού. PG 242.4

Ο βασιλιάς όμως του ιουδαϊκούλαού ήταν αποφασισμένος να κάνει την καλύτερηδυνατή προετοιμασία για την προβολή αντίστασης κατά του εχθρού. Και όταν είχε εκτελέσει κάθε τι που η ανθρώπινη εφευρετικότητα και ικανότητα μπορούσε να επιτελέσει, συγκέντρωσε τότε τις δυνάμεις του και τους συνέστησε να έχουν θάρρος. “Ο Άγιος του Ισραήλ είναι μέγας εν τω μέσω σου”, είχε εξαγγείλει ο προφήτης Ησαΐας στον Ιούδα, και τώρα ο βασιλιάς με ακλόνητη πίστη δήλωνε: “Μεθ’ημών είναι Κύριος ο Θεός ημών, διά να βοηθή ημάς και να μάχηται τας μάχας ημών.” (Ησ. 12:6, Β.',Χρον. 32:8). PG 242.5

Τίποτε δεν εμπνέει γρηγορότερα την πίστη από την εξάσκηση της πίστης. Ο βασιλιάς του Ιούδα είχε προετοιμασθεί για την επερχόμενη θύελλα. Και τότε, έχοντας πεποίθηση ότι η προφητεία εναντίον των Ασσυρίων θα επαλήθευε, στήριξε το θάρρος του στο Θεό. “Και ενεθαρρύνθη ο λαός εις τους λόγους του Εζεκίου του βασιλέως του Ιούδα.” (Β.',Χρον. 32:8). Τι και αν τα ασσυριακά στρατεύματα, αφού επέστρεψαν πρόσφατα από την κατάκτηση των μεγαλύτερων εθνών της Γης θριαμβολογώντας για την ήττα της Σαμάρειας του Ισραήλ, έστρεφαν τώρα τις δυνάμεις τους εναντίον του λαού του Ιούδα; Τι και αν καυχιόντουσαν: “Καθώς η χειρ μου κατεκράτησε τα βασίλεια των ειδώλων, των οποίων τα γλυπτά ίσχυον μάλλον παρά τα της Ιερουσαλήμ και της Σαμαρείας, δεν θέλω κάμει, ως έκαμον εις την Σαμάρειαν και εις τα είδωλα αυτής, ούτω και εις την Ιερουσαλήμ και εις τα είδωλα αυτής;” (Ησ. 10:10,11). Ο Ιούδας δεν είχε τίποτε να φοβηθεί επειδή είχε το θάρρος του στον Κύριο. PG 243.1

Τέλος η προ πολλού αναμενόμενη κρίσιμη στιγμή έφθασε. Προχωρώντας από θρίαμβο σε θρίαμβο, οι ασσυριακές δυνάμεις εμφανίσθηκαν στην Ιουδαία. Σίγουροι για τη νίκη τους, οι αρχηγοί διαίρεσαν τις δυνάμεις τους σε δύο στρατεύματα, το ένα για να συναντηθεί με τον αιγυπτιακό στρατό στο νότο, και το άλλο για να επιληφθεί την πολιορκία της Ιερουσαλήμ. Τώρα η μόνη ελπίδα του Ιούδα ήταν στο Θεό. Κάθε εφικτή βοήθεια από την Αίγυπτο είχε αποκοπεί, και άλλα έθνη δεν υπήρχαν γύρω για να συνδράμουν. PG 243.2

Οι Ασσύριοι αξιωματικοί σίγουροι για τη σφοδρότητα των πειθαρχημένων στρατιωτικών τους δυνάμεων, προγραμμάτισαν μια διάσκεψη με τους προεστώτες του βασιλείου Ιούδα, κατά την οποία απαίτησαν θρασύτατα την παράδοση της πόλης. Η απαίτηση αυτή συνοδευόταν από βλάσφημηστηλίτευση εναντίον του Θεού των Εβραίων. Εξαιτίας της αδυναμίας και της αποστασίας του Ισραήλ και του Ιούδα, το όνομα του Θεού δεν προκαλούσε πια φόβο μεταξύ των εθνών, αλλά είχε γίνει αντικείμενο συνεχούς διακωμώδησης. PG 243.3

Είπε ο Ραβσάκης, ένας από τους κυριότερους στρατηγούς: “Είπατε τώρα προς τον Εζεκίαν, Ούτω λέγει ο βασιλεύς ο μέγας, ο βασιλεύς της Ασσυρίας, Ποίον είναι το θάρρος τούτο εις το οποίον θαρρείς; Συ λέγεις, (πλην είναι λόγοι χειλέων), έχω βουλήν και δύναμιν διά πόλεμον. Αλλ’επί τίνα θαρρείς, ώστε απεστάτησας εναντίον μου;” (Β.',Βασ. 18:19, 20). PG 243.4

Οι ανώτατοι λειτουργοί συσκέπτονταν έξω από τις πύλες της πόλης, αλλά ακούγονταν από τους φρουρούς επάνω στα τείχη. Όταν οι αντιπρόσωποι του Ασσύριου βασιλιά συνιστούσαν μεγαλόφωνα τις προτάσεις τους στους εκπροσώπους του Ιούδα, τους ζητήθηκε να μιλήσουν στη συριακή αντί για την ιουδαϊκή γλώσσα, ώστε αυτοί που ήταν επάνω στα τείχη να μην είναι γνώστες των συνεδριακών συζητήσεων. Ειρωνευόμενος την πρόταση αυτή, ο Ραβσάκης ύψωσε τη φωνή του ακόμη περισσότερο και εξακολουθώντας να μιλάει εβραϊκά, είπε: PG 244.1

“Ακούσατε τους λόγους του βασιλέως του μεγάλου, του βασιλέως της Ασσυρίας. Ούτω λέγει ο βασιλεύς, Μη σας απατά ο Εζεκίας, διότι δεν θέλει δυνηθή να σας λυτρώσει. Και μη σας κάμνη ο Εζεκίας να θαρρήτε επί τον Κύριον, λέγων, Ο Κύριος βεβαίως θέλει μας λυτρώσει. Η πόλις αύτη θέλει παραδοθή εις την χείρα του βασιλέως της Ασσυρίας. Μη ακούετε του Εζεκίου, διότι ούτω λέγει ο βασιλεύς της Ασσυρίας, Κάμετε συμβιβασμόν μετ’εμού και εξέλθετε προς εμέ, και φάγετε έκαστος από της αμπέλου αυτού και έκαστος από της συκής αυτού, και έκαστος από των υδάτων της δεξαμενής αυτού, εωσού έλθω και σας λάβω εις γην ομοίαν με την γην σας, γην σίτου και οίνου, γην άρτου και αμπελώνων. Μη σας απατά ο Εζεκίας λέγων, Ο Κύριος θέλει μας λυτρώσει. Ελύτρωσε τις εκ των θεών των εθνών την γην αυτού εκ της χειρός του βασιλέως της Ασσυρίας; Πού οι θεοί της Αιμάθ και Αρφάδ; πού οι θεοί της Σεφαρουί; Μήπως ελύτρωσαν εκ της χειρός μου την Σαμάρειαν; Τίνες μεταξύ πάντων των θεών των τόπων τούτων ελύτρωσαν την γην αυτών εκ της χειρός μου, ώστε και ο Κύριος να λυτρώση την Ιερουσαλήμ εκ της χειρός μου;” (Ησ. 36:13-20). PG 244.2

Στους χλευασμούς αυτούς τα τέκνα του Ιούδα “δεν απεκρίθησαν λόγον”. Η διάσκεψη έληξε. Οι Ιουδαίοι αντιπρόσωποι επέστρεψαν στον Εζεκία “με διεσχισμένα ιμάτια και απήγγειλαν προς αυτόν τους λόγους του Ραβσάκη.” Μόλις ο βασιλιάς πληροφρήθηκε τη βλάσφημη αυτή πρόκληση, “διέσχισε τα ιμάτια αυτού, και εσκεπάσθη με σάκκον, και εισήλθεν εις τον οίκον του Κυρίου.” (Ησ. 36:21,22, Β.',Βασ. 19:1). PG 244.3

Ένας αγγελιοφόρος στάλθηκε εσπευσμένα στον Ησαΐα για να τον πληροφορήσει για το αποτέλεσμα της διάσκεψης. “Ημέρα θλίψεως και ονειδισμού και βλασφημίας η ημέρα αύτη”, ήταν ο λόγος που έστειλε ο βασιλιάς. “Είθε να ήκουσε Κύριος ο Θεός σου πάντας τους λόγους του Ραβσάκη, τον οποίον ο βασιλεύς της Ασσυρίας, ο κύριος αυτού, απέστειλε διά να ονειδίση τον ζώντα Θεόν, και να υβρίσει διά των λόγων τους οποίους ήκουσε Κύριος ο Θεός σου. Διά τούτο ύψωσον δέησιν υπέρ του υπολοίπου, του σωζομένου.” “Και προσευχήθη περί τούτων Εζεκίας ο βασιλεύς, και Ησαΐας ο προφήτης, ο υιός του Αμώς, και εβόησαν προς τον Ουρανόν. ” (Β.',Βασ. 19:3,4, Β.',Χρον. 32:20). PG 244.4

Ο Θεός απάντησε στις προσευχές των δούλων Του. Στον Ησαΐα δόθηκε το ακόλουθο μήνυμα για τον Εζεκία: PG 245.1

“Ούτω λέγει Κύριος, Μη φοβού από των λόγων τους οποίους ήκουσας, διά των οποίων οι δούλοι του βασιλέως της Ασσυρίας Με ωνείδησαν. Ιδού, Εγώ θέλω βάλει εις αυτόν τοιούτο πνεύμα, ώστε ακούσας θόρυβον, θέλει επιστρέφει εις την γην αυτού. Και θέλω κάμει αυτόν να πέση διά μαχαίρας εν τη γη αυτού.” (Β.',Βασ. 19:6,7). PG 245.2

Οι Ασσύριοι αντιπρόσωποι, αφού χωρίσθηκαν από τους άρχοντες του Ιούδα, επικοινώνησαν αμέσως με το βασιλιά τους ο οποίος ηγείτο των τάξεων του στρατού που εμπόδιζε την προσέγγιση των Αιγυπτίων. Μόλις άκουσε την αναφορά, ο Σενναχειρείμ “επιστολάς έγραψε διά να ονειδίση Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ, και να λαλήση κατ’Αυτού, λέγων, Καθώς οι θεοί των εθνών της γης δεν ελύτρωσαν τον λαόν αυτών εκ της χειρός μου, ούτω και ο Θεός του Εζεκίου δεν θέλει λυτρώσει τον λαόν Αυτού εκ της χειρός μου.” (Β.',Χρον. 32:17). PG 245.3

Η κομπαστική απειλή συνοδευόταν από το μήνυμα: PG 245.4

“Ο Θεός σου επί τον οποίον θαρρείς, ας μη σε απατά λέγων, Η Ιερουσαλήμ δεν θέλει παραδοθή εις την χείρα του βασιλέως της Ασσυρίας. Ιδού, συ ήκουσας τι έκαμον οι βασιλείς της Ασσυρίας εις πάντας τους τόπους, καταστρέφοντες αυτούς. Και συ θέλεις λυτρωθή; Μήπως οι θεοί των εθνών ελύτρωσαν εκείνους τους οποίους οι πατέρες μου κατέστρεψαν, την Γωζάν, και την Χαρράν, και Ρεσέφ, και τους υιούς του Εδέν τους εν Τελασσάρ; Πού ο βασιλεύς της Αιμάθ και ο βασιλεύς της Αρφάδ, και ο βασιλεύς της πόλεως Σεφαρουίμ,Ενά και Αυά;” (Β.',Βασ. 19:1013) PG 245.5

Όταν ο βασιλιάς του λαού του Ιούδα έλαβε την υβριστική αυτή επιστολή, την έφερε στο ναό και “εξετύλιξεν αυτήν ενώπιον του Κυρίου” (Β’ Βασ. 19:14), και προσευχήθηκε με πίστη για βοήθεια από τον ουρανό, ώστε τα έθνη της Γης να γνωρίσουν ότι ο Θεός των Εβραίων ζούσε ακόμη και βασίλευε. Η τιμή του Κυρίου διακυβευόταν. Μόνο Αυτός μπορούσε να φέρει την απολύτρωση. Ο Εζεκίας ικέτευσε: PG 245.6

“Κύριε Θεέ του Ισραήλ, ο καθήμενος επί των χερουβείμ, Συ Αυτός είσαι ο Θεός, ο μόνος, πάντων των βασιλείων της γης. Συ έκαμες τον ουρανόν και την γην. Κλίνον, Κύριε, το ους Σου και άκουσον. Άνοιξον, Κύριε, τους οφθαλμούς Σου και ιδέ, και άκουσον τους λόγους του Σενναχειρείμ, όστις απέστειλε τούτον διά να ονειδίσει τον ζώντα Θεόν. Αληθώς, Κύριε, οι βασιλείς της Ασσυρίας ηρήμωσαν τα έθνη και τους τόπους αυτών, και έρριψαν εις το πυρ τους θεούς αυτών, διότι δεν ήσαν θεοί, αλλ’ έργον χειρών ανθρώπων, ξύλα και λίθοι. Διά τούτο κατέστρεψαν αυτούς. Τώρα λοιπόν, Κύριε Θεέ ημών, σώσον ημάς, δέομαι, εκ της χειρός αυτού, διά να γνωρίσωσι πάντα τα βασίλεια της γης ότι Συ είσαι Κύριος ο Θεός, ο μόνος.” (Β.',Βασ. 19:15-19). PG 245.7

“Ακροάσθητι, ο ποιμαίνων τον Ισραήλ,
Συ ο οδηγών ως ποίμνιον τον Ιωσήφ,
Ο καθήμενος επί των χερουβείμ, εμφανίσθητι.
Έμπροσθεν του Εφραΐμ και του Βενιαμίν και του Μανασσή
Διέγειρον την δύναμίν Σου και ελθέ εις σωτηρίαν ημών.
Επίστρεψον ημάς, Θεέ, και επίλαμψον το πρόσωπόν Σου
Και θέλομεν λυτρωθή.
Κύριε Θεέ των δυνάμεων, έως πότε θέλεις οργίζεσθαι
Κατά της προσευχής του λαού Σου;
Τρέφεις αυτούς με άρτον δακρύων
Και ποτίζεις αυτούς αφθόνως με δάκρυα.
Έκαμες ημάς έριδα εις τους γείτονας ημών
Και οι εχθροί ημών γελώσι μεταξύ αλλήλων.
Επίστρεψον ημάς, Θεέ των δυνάμεων,
Και επίλαμψον το πρόσωπόν Σου, και θέλομεν λυτρωθή.
Άμπελον εξ Αιγύπτου μετεκόμισας,
Εξεδίωξας έθνη και εφύτευσας αυτήν.
Ητοίμασας τόπον έμπροσθεν αυτής,
Και βαθέως ερρίζωσας αυτήν και εγέμισε την γην.
Εσκεπάσθησαν τα όρη υπό της σκιάς αυτής
και αι αναδενδράδες αυτής ήσαν ως αι υψηλαί κέδροι.
Εξέτεινε τα κλήματα αυτής έως θαλάσσης,
Και τους βλαστούς αυτής έως του ποταμού.
Διά τί εκρήμνισας τους φραγμούς αυτής,
Και τρυγώσιν αυτήν πάντες οι διαβαίνοντες την οδόν;
Ερημώνει αυτήν ο αγριόχοιρος εκ του δάσους,
Και το θηρίον του αγρού νέμεται αυτήν.
Επίστρεψον, δεόμεθα, Θεέ των δυνάμεων.
Επίβλεψον εξ ουρανού και ιδέ,
Και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην PG 246.1

Και το φυτόν το οποίον εφύτευσεν η δεξιά Σου,
Και τον βλαστόν τον οποίον εκραταίωσας εις Σεαυτόν .. .
Ζωοποίησον ημάς και το όνομά Σου θέλομεν επικαλείσθαι.
Επίστρεψον ημάς, Κύριε Θεέ των δυνάμεων,
Επίλαμψον το πρόσωπόν Σου και θέλομεν λυτρωθή.” Ψαλμοί 80 PG 247.1

Οι ικεσίες του Εζεκία για το καλό του λαούΙούδα και την τιμή του Ανώτατου Άρχοντά τους ήταν σύμφωνες με το πνεύμα του Θεού. Στα εγκαίνια του ναού, όταν ο Σολομών έκανε τον αγιασμό, δεήθηκε στο Θεό “να κάμνη ... το δίκαιον του λαού Αυτού, κατά την ανάγκην εκάστης ημέρας, διά να γνωρίσωσι πάντες οι λαοί της γης ότι ο Κύριος Αυτός είναι ο Θεός, ουδείς άλλος.” (Α.',Βασ. 8:59,60). Ο Κύριος θα έδειχνε περισσότερηχάρη σε καιρό πολέμου ή καταδυνάστευσης από ξενικό στρατό, όταν οι ηγήτορες του Ισραήλ θα έμπαιναν στον οίκο της προσευχής και θα ικέτευαν για απολύτρωση. (Δείτε Α.',Βασ. 8:33,34). Ο Εζεκίας δεν αφέθηκε χωρίς ελπίδα. Ο Ησαΐας τού μήνυσε λέγοντας: PG 247.2

“Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ, Ήκουσα όσα προσηυχήθης εις Εμέ κατά του Σενναχειρείμ βασιλέως της Ασσυρίας. Ούτος είναι ο λόγος τον οποίον ο Κύριος ελάλησε περί αυτού. Σε κατεφρόνησε, σε ενέπαιξεν η παρθένος, η θυγάτηρ της Σιών. Οπίσω σου έσεισε κεφαλήν η θυγάτηρ της Ιερουσαλήμ. Τίνα ωνείδισας και εβλασφήμησας; και κατά τίνος ύψωσας φω-νήν, και εσήκωσας υψηλά τους οφθαλμούς σου; Κατά του Αγίου του Ισραήλ. Τον Κύριον ωνείδησας διά των πρέσβεών σου, και είπας, Με το πλήθος των αμαξών μου ανέβην εγώ εις το ύψος των ορέων, εις τα πλευρά του Λιβάνου, και θέλω κόψει τας κέδρους αυτού, τας εκλεκτός ελάτους αυτού, και θέλω εισέλθει εις τα έσχατα οικήματα αυτού, εις το δάσος του Καρμήλου αυτού. Εγώ ανέσκαψα και έπιον ύδατα ξένα, και με το ίχνος των ποδών μου εξήρανα πάντας τους ποταμούς των πολιορκουμένων. Μη δεν ήκουσας ότι Εγώ έκαμον τούτο παλαιόθεν, και από ημερών αρχαίων εβουλεύθην αυτό; Τώρα δε εξετέλεσα τούτο, ώστε συ να ήσαι διά να καταστρέφης πόλεις ωχυρωμένας εις ερειπίων σωρούς. Διά τούτο οι κάτοικοι αυτών ήσαν μικράς δυνάμεως, ετρόμαξαν, και κατησχύνθησαν. Ήσαν ως ο χόρτος του αγρού και ως η χλόη, ως ο χόρτος των δωμάτων και ως ο σίτος ο καιόμενος πριν καλαμώση. PG 247.3

Πλην, Εγώ εξεύρω την κατοικίαν σου, και την έξοδόν σου, και την είσοδόν σου, και την κατΈμού λύσσαν σου. Επειδή η κατΈμού λύσσα σου, και η αλαζονεία σου ανέβησαν εις τα ώτα Μου, διά τούτο θέλω βάλει τον κρίκον Μου εις τους μυκτήρας σου, και τον χαλινόν Μου εις τα χείλη σου, και θέλω σε επιστρέφει διά της οδού δι’ης ήλθες.” (Β.',Βασ. 19:20-28). PG 247.4

Η γη του Ιούδα είχε ερημωθεί από το στρατό της κατοχής, αλλά ο Θεός είχε υποσχεθεί να καλύψει θαυματουργικά τις ανάγκες του λαού Του. Ο Εζεκίας έλαβε την είδηση: PG 248.1

“Και τούτο θέλει είσθαι εις σε το σημείον. Το έτος τούτο θέλετε φάγει ό,τι είναι αυτοφυές, και το δεύτερον έτος ό,τι εκφύεται από αυτού. Το δε τρίτον έτος σπείρατε και θερίσατε, και φυτεύσατε αμπελώνας, και φάγετε τον καρπόν αυτών. Και το υπόλοιπον εκ του οίκου Ιούδα, το διασωθέν, θέλει ριζώσει πάλιν υποκάτωθεν και θέλει δώσει επάνω καρπούς. Διότι εξ Ιερουσαλήμ θέλει εξέλθει το υπόλοιπον, και εκ του όρους Σιών το διασωθέν. Ο ζήλος του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο. ‘Οθεν, ούτω λέγει Κύριος περί του βασιλέως της Ασσυρίας, Δεν θέλει εισέλθει εις την πόλιν ταύτην, ουδέ θέλει τοξεύσει εκεί βέλος, ουδέ θέλει προβάλει κατ’αυτής ασπίδα, ουδέ θέλει υψώσει εναντίον αυτής πρόχωμα. Διά της οδού δι’ης ήλθε, δι’αυτής θέλει επιστρέφει, και εις την πόλιν ταύτην δεν θέλει εισέλθει, λέγει Κύριος. Διότι θέλω υπερασπισθή την πόλιν ταύτην, ώστε να σώσω αυτήν, ένεκεν Εμού, και ένεκεν του δούλου Μου Δαβίδ.” (Β.',Βασ. 19:29-34). PG 248.2

Την ίδια εκείνη νύχτα ήρθε η απολύτρωση. PG 248.3

“Εξήλθεν άγγελος Κυρίου και επάταξεν εν τω στρατοπέδω των Ασσυριών εκατόν ογδοήκοντα πέντε χιλιάδας.” “Πάντας δε τους δυνατούς εν ισχύι, και τους άρχοντας, και τους στρατηγούς εν τω στρατοπέδω του βασιλέως της Ασσυρίας” ο άγγελος εξολόθρευσε με σφαγή. (Β.',Βασ. 19:35, Β.',Χρον. 32:21). PG 248.4

Η είδηση της τρομερής αυτής τιμωρίας η οποία βρήκε το στράτευμα που είχε σταλεί για την κατάληψη της Ιερουσαλήμ, σύντομα έφθασε στο Σενναχειρείμ, ενώ ασχολείτο ακόμη με την παρεμπόδιση της βοήθειας του λαού του Ιούδα από την Αίγυπτο. Τρομοκρατημένος ο Ασσύριος βασιλιάς έσπευσε να απομακρυνθεί και “επέστρεψε με κατησχυμμένον πρόσωπόν εις την γην αυτού.” Δεν του έμελλε να βασιλεύσει για πολύ. Σύμφωνα με την προφητεία που του είχε γίνει για το αιφνίδιο τέλος του, δολοφονήθηκε από μέλη της δικής του οικογένειας και “εβασίλευσεν αντ.',αυτού Εσαραδδών ο υιός αυτού.” (Β.',Χρον. 32:21, Ησ. 37:38). PG 248.5

Ο Θεός των Εβραίων είχε υπερισχύσει επάνω από τον υπερόπτη Ασσύριο. Η τιμή του Κυρίου είχε αποκατασταθεί στα μάτια των γειτονικών εθνών. Στην Ιερουσαλήμ η καρδιά του λαού είχε γεμίσει από ιερή χαρά. Οι ένθερμες ικεσίες τους για απολύτρωση είχαν επιφέρει εξομολόγηση των αμαρτιών και πολλά δάκρυα. Στη μεγάλη ανάγκη τους είχαν ολότελα εμπιστευθεί στη σωτήρια δύναμη του Θεού, και Αυτός δεν τους απογοήτευσε. Τώρα στις αυλές του ιερού αντηχούσαν πανηγυρικοί ύμνοι δοξολογίας. PG 248.6

Γνωστός είναι εν τη Ιουδαία ο Θεός,
Εν τω Ισραήλ μέγα το όνομα Αυτού.
Η δε σκηνή αυτού είναι εν Σαλήμ
Και το κατοικητήριον Αυτού εν Σιών.
Εκεί συνέτριψε τα βέλη του τόξου,
Την ασπίδα, και την ρομφαίαν, και τον πόλεμον.
Είσαι λαμπρότερος υπέρ τα όρη των αρπακτήρων.
Οι θρασυκάρδιοι εγυμνώθησαν, εκοιμήθησαν τον ύπνον αυτών,
Και ουδείς των ρωμαλέων ανδρών εύρηκε τας χείρας αυτού.
Από επιτιμήσεώς Σου, Θεέ του Ιακώβ,
Έπεσον εις βαθύτατον ύπνον και η άμαξα και ο ίππος.
Συ είσαι φοβερός και τίς δύναται να σταθεί έμπροσθεν Σου
Όταν οργισθής;
Εξ ουρανού έκαμες να ακουσθή κρίσις,
Η γη εφοβήθη και ησύχασεν ότε εσηκώθη εις κρίσιν ο Θεός
Διά να σώση πάντας τους πράους της γης.
Βεβαίως ο θυμός του ανθρώπου
Θέλει καταντήσει εις έπαινόν Σου,
Θέλεις χαλινώσει το υπόλοιπον του θυμού.
Κάμετε ευχάς και απόδοτε εις Κύριον τον Θεόν σας.
Πάντες οι κύκλω Αυτού ας φέρωσι δώρα εις τον φοβερόν,
Τον αφαιρούντα το πνεύμα των αρχόντων,
Τον φοβερόν εις τους βασιλείς της γης.” Ψαλμοί 76 PG 249.1

Η άνοδος και η πτώση της ασσυριακής αυτοκρατορίας παρουσιάζει πλούσια μαθήματα για τα σύγχρονα κράτη της Γης. Η θεοπνευστία παρομοιάζει τη δόξα της Ασσυρίας στο αποκορύφωμα της ευημερίας της με ένα μεγαλόπρεπο δένδρο στον κήπο του Θεού που υψωνόταν πάνω από τα τριγύρω δένδρα. PG 249.2

“Ο Ασσύριος ήτο κέδρος εν τω Λιβάνω με κλάδους ωραίους, και πυκνός την σκιάν, και υψηλός το μέγεθος, και η κορυφή αυτού ήτο εν μέσω κλάδων πυκνών . . . Υπό την σκιάν αυτού κατώκουν πάντα τα μεγάλα έθνη. Ήτο λοιπόν ωραίος κατά το μέγεθος αυτού και κατά την έκτασιν των κλάδων αυτού, διότι αι ρίζαι αυτού ήσαν πλησίον υδάτων πολλών. Αι κέδροι εν τω παραδείσω του Θεού δεν ηδύναντο να κρύψωσιν αυτόν. Αι έλατοι δεν εξισούντο με τους κλώνους αυτού, και αι κάστανοι δεν εξισούντο με τους κλάδους αυτού. Ουδέν δένδρον εν τω παραδείσω του Θεού ωμοίαζεν αυτόν κατά την ωραιότητα αυτού . . . Πάντα τα δένδρα της Εδέμ, τα εν τω παραδείσω του Θεού, εζήλευον αυτόν.” (Ιεζ. 31:3-9). PG 249.3

Οι αρχηγοί όμως της Ασσυρίας, αντί να χρησιμοποιήσουν τις σπάνιες ευλογίες τους για το καλό της ανθρωπότητας, έγιναν η μάστιγα πολλών εθνών. Αμείλικτοι, χωρίς καμιά σκέψη για το Θεό ή για τους συνανθρώπους τους, ακολούθησαν την καθιερωμένη τακτική τού να επιβάλουν σε όλα τα έθνη να αναγνωρίσουν την ανω-τερότητα των θεών της Νινευή, τους οποίους εξύψωσαν πάνω από τον Ύψιστο. Ο Θεός τούς είχε στείλει τον Ιωνά με μια προειδοποιητική αναγγελία, με την οποίαείχαν ταπεινωθεί μπροστάστον Κύριο των δυνάμεων, ζητώντας συγχώρηση. Σύντομα όμως στράφηκαν πάλι στην ειδωλολατρία και στην κατάκτηση του κόσμου. PG 250.1

Στην καταγγελία του εναντίον των κακοποιών της Νινευή, ο προφήτης Ναούμ αναφώνησε: PG 250.2

“Ουαί εις την πόλιν των αιμάτων!
Όλη είναι πλήρης ψεύδους και αρπαγής,
Το θήραμα δεν απολείπει.
Φωνή μαστίγων ακούεται, και φωνή θορύβου τροχών,
Και ίππων ορμώντων και αρμάτων αναπηδώντων.
Ιππέως αναβαίνοντος και ρομφαίας στιλβούσης,
Και λόγχης εξαστραπτούσης.
Και πλήθος τραυματιζομένων και μέγας αριθμός πτωμάτων . . .
Ιδού, Εγώ είμαι εναντίον σου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. Ναούμ 3:1-5 PG 250.3

Με λεπτομερή ακρίβεια ο άπειρος Θεός εξακολουθεί να τηρεί λογαριασμό με τα έθνη. Ενώ η ευσπλαχνία Του είναι τρυφερή στις κλήσεις που απευθύνει για μετάνοια, ο λογαριασμός εξακολουθεί να παραμένει ανοικτός. Όταν όμως οι αριθμοί φθάσουν στο σύνολο που έχει ορίσει ο Θεός, τότε πια αρχίζει να δρα η οργή Του. Οι λογαριασμοί κλείνουν. Η θεϊκή υπομονή παύει. Η ευσπλαχνία παύει πια να μεσολαβεί υπέρ αυτών. PG 250.4

“Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και μέγας την ισχύν, PG 250.5

Και ουδόλως θέλει αθωώσει τον ασεβή.
Η οδός του Κυρίου είναι μετά ανεμοστροβίλου και θυέλλης,
Και νεφέλαι ο κονιορτός των ποδών Αυτού.
Εττιτιμά την θάλασσαν και ξηραίνει αυτήν,
Και καταξηραίνει πάντας του ποταμούς.
Μαραίνεται η Βασάν και ο Κάρμηλος,
Και το άνθος του Λιβάνου μαραίνεται.
Τα όρη σείονται απ’Αυτού και οι λόφοι διαλύονται.
Η δε γη τρέμει από της παρουσίας Αυτού,
Ναι, η οικουμένη, και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή.
Τίς δύναται να ανθέξη ενώπιον της αγανακτήσεως Αυτού;
Και τίς δύναται να σταθή εις την έξαψιν της οργής Ατού;
Ο θυμός Αυτού εκχέεται ως πυρ
Και οι βράχοι συντρίβονται έμπροσθεν Ατού.” Ναούμ 1:3-6 PG 251.1

Έτσι έγινε η Νινευή “η ευφραινομένη πόλις, η κατοικούσα αμερίμνως, η λέγουσα εν τη καρδία αυτής, Εγώ είμαι, και δεν είναι άλλη εκτός εμού”. “Εξεκενώθη, και εξετινάχθη, και ηρημώθη” “το κατοικητήριον των λεόντων και η βοσκή των σκύμνων, όπου ο λέων, ο γηραιός λέων, περιεπάτει, και ο σκύμνος του λέοντος, και δεν υπήρχεν ο εκφοβών.” (Σοφ. 2:15, Ναούμ 2:10,11). Οραματιζόμενος τον καιρό που η περηφάνια της Ασσυρίας θα ταπεινωνόταν, ο Σοφονίας προφήτευσε για τη Νινευή: PG 251.2

“Ποίμνια θέλουσι βόσκεσθαι εν μέσω αυτής, πάντα τα ζώα των εθνών, και ο πελεκάν και ο ακανθόχοιρος θέλουσι κατοικεί εν τοις ανωφλίοις αυτής, η φωνή αυτών θέλει ηχήσει εις τα παράθυρα. Ερήμωσις θέλει είσθαι εν ταις πύλαις, διότι θέλει γυμνωθεί από των κέδρινων έργων.” (Σοφ. 2:14). PG 251.3

Η δόξα της ασσυριακής αυτοκρατορίας ήταν μεγάλη. Μεγάλη ήταν και η πτώση της. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ προείπε καθαρά την πτώση της Ασσυρίας εξαιτίας της υπεροψίας και της σκληρότητάς της. Αναπτύσσοντας περισσότερο την εικόνα του μεγαλόπρεπου κέδρου, ανήγγειλε: PG 251.4

“Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός . . . επειδή εσήκωσε την κορυφήν αυτού μεταξύ των πυκνών κλώνων, και η καρδία αυτού επήρθη εις το ύψος αυτού, διά τούτο παρέδωκα αυτόν εις την χείρα του δυνάστου των εθνών, όστις θέλει φερθή αξίως προς αυτόν. Απέβαλεν αυτόν διά την ασέβειαν αυτού. Και ξένοι, οι τρομερότεροι των εθνών, έκοψαν αυτόν και εγκατέλιπον αυτόν. Οι κλάδοι αυτού έπεσον επί τα όρη και εν πάσαις ταις φάραγξι, και οι κλώνοι αυτού συνετρίφθησαν υπό πάντων των ποταμών της γης, και πάντες οι λαοί της γης κατέβησαν από της σκιάς αυτού και εγκατέλιπον αυτόν. Επί του πτώματος αυτού θέλουσιν επικάθεσθαι πάντα τα πετεινό του ουρανού, και επί τους κλάδους αυτού θέλουσιν είσθαι πάντα τα ζώα του αγρού. Διά να μη υψωθή εν τω ύψει αυτού ουδέν εκ των δένδρων των υδάτων, μηδέ να σηκώσωσι την κορυφήν αυτών. .. PG 251.5

Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, Καθ’ην ημέραν κατέβη εις τον άδην, έκαμον να γείνη πένθος ... και πάντα τα δένδρα του αγρού εμαράνθησαν δι’αυτόν. Έκαμον τα έθνη να σεισθώσιν εις τον ήχον της πτώσεως αυτού.” (Ιεζ. 31:10-16). PG 252.1

Η υπεροψία και η πτώση της Ασσυρίας προορίζονται να χρησιμεύσουν για παράδειγμα μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Στα σημερινά έθνη της Γης που αλαζονικά και αγέρωχα παρατάσσονται εναντίον του Θεού, Αυτός υποβάλλει την ερώτηση: “Με ποίον ωμοιώθης ούτως εν τη δόξη και εν τη μεγαλειότητι, μεταξύ των δένδρων της Εδέμ; θέλεις όμως καταβιβασθή μετά των δένδρων της Εδέμ εις τα κατώτατα της γης.” (Ιεζ. 31:18). PG 252.2

“Ο Κύριος είναι αγαθός, οχύρωμα εν ημέρα θλίψεως, και γνωρίζει τους ελπίζοντας επ’Αυτόν. Πλην με πλημμύραν κατακλύζουσαν θέλει κάμει συντέλειαν” (Ναούμ 1:7,8) όλων εκείνων που επιχειρούν να εξυψώσουν τον εαυτό τους πάνω από τον Ύψιστον. PG 252.3

“Η υπερηφανία της Ασσυρίας θέλει καταβληθή, και το σκήπτρον της Αιγύπτου θέλει αφαιρεθή.” (Ζαχ. 10:11). Αυτό αληθεύει όχι μόνο για τα έθνη στην αρχαιότητα που παρατάσσονταν εναντίον του Θεού, αλλά και για τα έθνη που στη σημερινή εποχή δεν εκπληρώνουν το θεϊκό σκοπό. Την ημέρα των τελικών αμοι-βών, όταν ο δίκαιος Κριτής όλης της Γης θα “κοσκινήσει τα έθνη”, θα επιτρέψει να εισέλθουν στην πόλη του Θεού εκείνοι οι οποίοι τήρησαν την αλήθεια. Τότε, ο ουράνιος θόλος θα αντηχήσει με τα θριαμβικά άσματα των λυτρωμένων. Ο προφήτης λέει: PG 252.4

“Εις εσάς θέλει είσθαι άσμα, καθώς εν τη νυκτί πανηγυριζομένης εορτής, και ευφροσύνη καρδίας καθώς ότε υπάγουσι μετά αυλών διά να έλθωσιν εις το όρος του Κυρίου, προς τον Ισχυρόν του Ισραήλ. Και θέλει κάμει ο Κύριος να σκουσθή η δόξα της φωνής Αυτού ... Ο Ασσύριος διά της φωνής του Κυρίου θέλει καταβληθή, εν ράβδω θέλει κτυπηθή. Και όθεν διαβή η διωρισμένη ράβδος, την οποίαν ο Κύριος θέλει καταφέρει επ’αυτόν, τύμπανα και κιθάραι θέλουσιν είσθαι.” (Ησ. 30:28, 29-32). PG 252.5