Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 29—ΟΙ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ

Στα μέσα της ακμάζουσας βασιλείας του ο βασιλιάς Εζεκίας προσβλήθηκε ξαφνικά από μια ολέθρια αρρώστια. Όταν “ηρρώστησεν ο Εζεκίας εις θάνατον”, η περίπτωσή του ήταν έξω από κάθε ανθρώπινη παροχή βοήθειας. Και το τελευταίο ίχνος ελπίδας εξέλιπε όταν ο προφήτης Ησαΐας εμφανίσθηκε μπροστά του με το μήνυμα: “Ούτω λέγει Κύριος, Διάταξον περί του οίκου σου, επειδή αποθνήσκεις και δεν θέλεις ζήσει.” (Ησ. 38:1). PG 235.1

Τα πράγματα φαίνονταν εντελώς σκοτεινά. Ο βασιλιάς όμως μπορούσε ακόμη να προσευχηθεί σε Εκείνον που μέχρι τότε του ήταν “καταφυγή ... και δύναμις, βοήθεια ετοιματάτη εν ταις θλίψεσι.” “Τότε έστρεψε το πρόσωπον αυτού προς τον τοίχον και προσηυχήθη εις τον Κύριον λέγων, Δέομαι, Κύριε, ενθυμήθητι τώρα πώς περιεπάτησα ενώπιόν Σου εν αληθεία, και εν καρδία τελεία, και έπραξα το αρεστόν ενώπιόν Σου. Και έκλαυσεν ο Εζεκίας κλαυθμόν μέγαν.” (Ψαλμ. 46:1, Β.',Βασ. 20:2,3). Από των ημερών του Δαβίδ δεν είχε ηγεμονεύσει βασιλιάς που να έχει τόσο σκληρά εργασθεί για την επανασύσταση της θεοκρατίας σε καιρό αποστασίας και αποθάρρυνσης, όπως εργάστηκε ο Εζεκίας. Ο ετοιμοθάνατος αρχηγός είχε υπηρετήσει το Θεό πιστά και είχε στερεώσει την εμπιστοσύνη του λαού στον Κύριο ως τον Ανώτατο ‘Αρχοντά τους. Όπως ο Δαβίδ, μπορούσε και αυτός τώρα να παρακαλέσει: PG 235.2

“Ας έλθη ενώπιόν Σου η προσευχή μου,
Κλίνον το ωτίον Σου εις την κραυγήν μου.
Διότι ενεπλήσθη κακών η ψυχή μου,
Και η ζωή μου πλησιάζει εις τον άδην.”
“Συ είσαι η ελπίς μου, Κύριε Θεέ,
Το θάρρος μου εκ νεότητάς μου, επί Σε επεστηρίχθην.”
“Όταν εκλείπη η δύναμίς μου, μη με εγκαταλίπης.” PG 235.3

“Θεέ, μη μακρυνθήςαττ’εμού,
Θεέ μου, τάχυνον εις βοήθειάν μου.”
“Μη με εγκαταλίπης μηδέ μέχρι γήρατος και ττολιάς, Θεέ,
Εωσού κηρύξω τον βραχίονα Σου εις ταύτην την γενεάν,
Την δύναμιν Σου εις πάντας τους μεταγενεστέρους.” Ψαλμ. 88:2,3, 71:5,6,9,12,18 PG 236.1

Εκείνος, του οποίου “δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί”, άκουσε την προσευχή του δούλου Του. PG 236.2

“Και πριν εξέλθη ο Ησαΐας εις την αυλήν την μεσαίαν, έγεινε λόγος Κυρίου προς αυτόν, λέγων, Επίστρεψον και ειπέ προς τον Εζεκίαν τον ηγεμόνα του λαού Μου, Ούτω λέγει Κύριος, ο Θεός του Δαβίδ του πατρός σου. Ήκουσα την προσευχήν σου, είδον τα δάκρυά σου. Ιδού, Εγώ θέλω σε ιατρεύσει. Την τρίτην ημέραν θέλεις αναβή εις τον οίκον του Κυρίου, και θέλω προσθέσει εις τας ημέρας σου δεκαπέντε έτη. Και θέλω ελευθερώσει σε και την πόλιν ταύτην εκ της χειρός του βασιλέως της Ασσυρίας, και θέλω υπερασπισθή την πόλιν ταύτην, ένεκεν Εμού, και ένεκεν του δούλου Μου Δαβίδ.” (Θρήν.3:22, Β.',Βασ.20:4-6). Χαρούμενος ο προφήτης επέστρεψε με τα λόγια της διαβεβαίωσης και της ελπίδας. Συνιστώντας να τεθεί επάνω στο πονεμένο μέρος ένα έμπλαστρο από σύκα, ο προφήτης μετέδωσε στο βασιλιά το μήνυμα της ευσπλαχνίας και της προστατευτικής φροντίδας του Θεού. Όπως ο Μωυσής στη γη Μαδιάμ, όπως ο Γεδεών στην παρουσία του ουράνιου απεσταλμένου, όπως ο Ελισαίε πριν την ανάληψη του κυρίου του, έτσι και ο Εζεκίας ικέτεψε για κάποιο σημάδι ότι το μήνυμα προερχόταν από τον ουρανό. Ρώτησε τον προφήτη: “Τί είναι το σημείον ότι ο Κύριος θέλει με ιατρεύσει, και ότι θέλω αναβή εις τον οίκον του Κυρίου την τρίτην ημέραν;” PG 236.3

Ο προφήτης απάντησε: “Τούτο θέλει είσθαι εις σε το σημείον ότι θέλει κάμει ο Κύριος το πράγμα το οποίον ελάλησε, Να προχωρήση η σκιά δέκα βαθμούς ή να στραφεί δέκα βαθμούς;” Ο Εζεκίας αποκρίθηκε: “Ελαφρόν πράγμα είναι να καταβή η σκιά δέκα βαθμούς. Ουχί, αλλ’ας στραφή οπίσω δέκα βαθμούς η σκιά.” PG 236.4

Μόνο με την άμεση παρέμβαση του Θεού μπορούσε η σκιά του ηλιακού ωρολογίου να πάει πίσω δέκα βαθμούς. Και αυτό για τον Εζεκία θα ήταν σημείο ότι ο Θεός εισάκουσε την προσευχή του. Έτσι λοιπόν, “εβόησεν ο Ησαΐας ο προφήτης προς τον Κύριον, και έστρεψεν οπίσω την σκιάν δέκα βαθμούς, διά των βαθμών τους οποίους κατέβη διά των βαθμών του Άχαζ.” (Β.',Βασ. 20:8-11). Αποκαταστημένος στην πρότερη δύναμή του, ο βασιλιάς του Ιουδαϊκούβασιλείου αναγνώρισε υμνολογώντας τα ελέη του Κυρίου και ορκίσθηκε να περάσει τις υπόλοιπες μέρες του υπηρετώντας πρόθυμα το Βασιλέα των βασιλέων. Η αναγνώρισή ευγνωμοσύνης της σπλαχνικής συμπεριφοράς του Θεού προς αυτόν αποτελεί έμπνευση για όλους εκείνους οι οποίοι έχουν την επιθυμία να διαθέσουν τα χρόνια τους για τη δόξα του Δημιουργού τους. PG 236.5

“Εγώ είπα, εν τη μεσημβρία των ημερών μου,
Θέλω υπάγει εις τας πύλας του τάφου,
Εστερήθην το υπόλοιπον των ετών μου.
Είπα, Δεν θέλω ιδεί πλέον τον Κύριον εν γη ζώντων,
Δεν θέλω ιδεί πλέον άνθρωπον μετά των κατοίκων του κόσμου.
Η ζωή μου έφυγε και μετετοπίσθη απ’εμού ως ποιμένος σκηνή,
Εκόπη η ζωή μου ως υπό υφαντού.
Από του στημονιού θέλει με κόψει,
Από πρωίας έως εσπέρας θέλεις με τελειώσει.
Ως γερανός, ως χελιδών, ούτως εψέλλιζον,
Ωδυρόμην ως τρυγών.
Οι οφθαλμοί μου απέκαμον ατενίζοντες εις τα άνω.
Καταθλίβομαι, Κύριε, ανακούφισόν με.
Τί να είπω; Αυτός και είπε προς εμέ και εξετέλεσε.
Θέλω διάγει πάντα τα έτη μου εν τη πικρία της ψυχής μου.
Εν τούτοις, Κύριε, ζώσιν οι άνθρωποι,
Και εν πάσι τούτοις υπάρχει η ζωή του πνεύματός μου.
Συ βεβαίως με θεραπεύεις και με αναζωοποιείς.
Ιδού, αντί ειρήνης, επήλθεν επ’εμέ μεγάλη πικρία,
Αλλά Συ, δι’αγάπην της ψυχής μου
Ελύτρωσας αυτήν από του λάκκου της φθοράς,
Διότι έρριψας οπίσω των νώτων Σου πάσας τας αμαρτίας μου.
Διότι ο τάφος δεν θέλει Σε υμνήσει,
Ο θάνατος δεν θέλει Σε δοξολογήσει,
Οι καταβαίνοντες εις τον λάκκον
Δεν θέλουσιν ελπίζει επί την αλήθειάν Σου.
Καθώς εγώ ταύτην την ημέραν.
Ο Πατήρ θέλει εις τα τέκνα γνωστοποιήσει την αλήθειάν Σου.
Ο Κύριος ήλθε να με σώση,
Διά τούτο θέλομεν ψάλλει το άσμα μου
Επί των εντεταμένων Οργάνων
Πάσας τας ημέρας της ζωής ημών Εν τω οίκω του Κυρίου. ” (Ησ. 38:10-20). PG 237.1

Στις εύφορες πεδιάδες του Τίγρη και του Ευφράτη κατοικούσε μια αρχαία φυλή η οποία, αν και υποτελής τον καιρό εκείνο στην Ασσυρία, προοριζόταν να κυβερνήσει μια μέρα τον κόσμο. Ανάμεσα στο λαό της υπήρχαν άνθρωποι σοφοί που έδιναν μεγάλη προσοχή στη μελέτη της αστρονομίας. Και όταν αυτοί παρατήρησαν ότι η σκιά του ηλιακού ωρολογίου είχε κάνει δεκαβαθμιαία στροφή προς τα πίσω, έμειναν κατάπληκτοι. Ο βασιλιάς τους, Μερωδαχβαλαδάν, όταν έμαθε πως το θαύμα αυτό είχε σταλεί ως σημάδι στο βασιλιά του Ιούδα επειδή ο Θεός του ουρανού του χορηγούσε παράταση ζωής, έστειλε πρέσβεις στον Ιεζεκία με σκοπό να τον συγχαρεί για την ανάρρωσή του και να πληροφορηθεί, αν ήταν δυνατό, πληρέστερα για το Θεό ο οποίος ήταν ικανός να επιτελέσει ένα τόσο μεγάλο θαύμα. PG 238.1

Η επίσκεψη των αγγελιοφόρων αυτών σταλμένων από τον κυβερνήτη μιας μακρινής χώρας, παρουσίαζε στον Εζεκία την ευκαιρία να εγκωμιάσει το ζώντα Θεό. Πόσο εύκολο θα ήταν για αυτόν να τους μιλήσει για το Θεό ο οποίος υποβαστάζει όλα τα δημιουργημένα πράγματα και με τη χάρη του αυτή η ίδια η ζωή του διαφυλάχθηκε όταν κάθε άλλη ελπίδα είχε χαθεί! Τι βαρυσήμαντες μεταλλαγές θα είχαν επιτευχθεί αν αυτοί οι που ζητούσαν της αλήθεια, προερχόμενοι από τις πεδιάδες της Χαλδαίας, είχαν οδηγηθεί να αναγνωρίσουν την ανώτατη κυριαρχία του αληθινού Θεού! PG 238.2

Η καρδιά όμως του Εζεκία καταλήφθηκε από περηφάνια και με αυτοεξύψωση εξέθεσε μπροστά σε μάτια λαίμαργα τους θησαυρούς με τους οποίους ο Θεός είχε πλουτίσει το λαό Του. Ο βασιλιάς “έδειξεν εις αυτούς τον οίκον των πολυτίμων πραγμάτων αυτού, τον άργυρον, και τον χρυσόν, και τα αρώματα, και τα πολύτιμα μύρα, και πάσαν την οπλοθήκην αυτού, και παν ό,τι ευρίσκετο εν τοις θησαυροίς αυτού. Δεν ήτο ουδέν εν τω οίκω αυτού, ουδέ υπό πάσαν την εξουσίαν αυτού, το οποίον ο Εζεκίας δεν έδειξεν εις αυτούς.” (Ησ. 39:2). Αυτό δεν το έκανε για να δοξάσει το Θεό, αλλά για να εξυψώσει τον εαυτό του στα μάτια των ξένων αρχόντων. Δε σκέφθηκε ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν αντιπρόσωποι ενός ισχυρού κράτους που δεν είχαν ούτε το φόβο ούτε την αγάπη του Θεού στην καρδιά τους και ότι δεν ήταν σωστό να τους θεωρήσει έμπιστους φίλους του σχετικά με τα κοσμικά πλούτη του έθνους. PG 238.3

Η επίσκεψη των πρέσβεων στον Εζεκία ήταν μια δοκιμή της ευγνωμοσύνης του και της προσήλωσής του, όπως είναι καταχωρημένο: “Επί των πρέσβεων όμως των αρχόντων της Βαβυλώνος, οίτινες έστειλαν προς αυτόν διά να ερευνήσωσι περί του θαύματος του γενομένου εν τη γη, ο Θεός εγκατέλιπεν αυτόν, διά να δοκιμά- ση αυτόν, ώστε να γνωρίση πάντα τα εν τη καρδία αυτού.” Αν ο Εζεκίας είχε επωφεληθεί από την ευκαιρία που του δόθηκε για να καταστήσει γνωστή τη δύναμη, την αγαθότητα και τη σπλαχνικότατα του Θεού του Ισραήλ, η αναφορά που θα έδιναν οι πρεσβευτές, θα ήταν σαν το φως που διαπερνάει το σκότος. Μεγάλυνε όμως τον εαυτό του αντί για τον Κύριο των δυνάμεων. “Δεν ανταπέδωκεν ο Εζεκίας κατά την εις αυτόν ευεργεσίαν, διότι επήρθη η καρδία αυτού.” Τι καταστρεπτικά αποτελέσματα επρόκειτο να ακολουθήσουν! Στον προφήτη Ησαΐα αποκαλύφθηκε ότι επιστρέφοντας οι πρέσβεις ανέφεραν για τα πλούτη που είχαν δει. Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας και οι σύμβουλοί του θα έκαναν σχέδια για να πλουτίσουν τη δική τους χώρα με τους θησαυρούς της Ιερουσαλήμ. Ο Εζεκίας είχε σοβαρά αμαρτήσει, “όθεν επήλθεν οργή επ’ αυτόν και επί τον Ιούδαν και την Ιερουσαλήμ.” (Β.',Χρον. 32:31,25). PG 238.4

“Τότε ήλθεν ο Ησαΐας ο προφήτης προς τον βασιλέα Εζεκίαν και είπε προς αυτόν, Τί λέγουσιν ούτοι οι άνθρωποι και πόθεν ήλθον προς σε; Και ο Εζεκίας είπεν, Από γης μακράς έρχονται προς εμέ, από Βαβυλώνος. Ο δε είπε, Τί είδον εν τω οίκω σου; Και απεκρίθη Εζεκίας, Είδον πάν ό,τι είναι εν τω οίκω μου. Δεν είναι ουδέν εν τοις θησαυροίς μου το οποίον δεν έδειξα εις αυτούς. Τότε είπεν ο Ησαΐας προς τον Εζεκίαν, ‘Ακουσον τον λόγον του Κυρίου των δυνάμεων. Ιδού έρχονται ημέραι, καθ’άς παν ό,τι είναι εν τω οίκω σου, και ό,τι οι πατέρες σου εναποταμίευσαν μέχρι της ημέρας ταύτης, θέλει μετακομισθή εις Βαβυ-λώνα. Δεν θέλει μείνει ουδέν, λέγει Κύριος. Και εκ των υιών σου οίτινες θέλουσιν εξέλθει από σου, τους οποίους θέλεις γεννήσει, θέλουσι λάβει, και θέλουσι γείνει ευνούχοι εν τω παλατίω του βασιλέως της Βαβυλώνος. Τότε είπεν ο Εζεκίας προς τον Ησάίαν καλός ο λόγος του Κυρίου τον οποίον ελάλησας.” (Ησ. 39: 3-8). PG 239.1

', Όλος τύψεις, “εταπεινώθη ο Εζεκίας διά την έπαρσιν της καρδίας αυτού, ούτος και οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, και δεν ήλθεν επ’αυτούς η οργή του Κυρίου εν ταις ημέραις του Εζεκίου.” (Β’ Χρον. 32:26). Ο κακός όμως σπόρος είχε σπαρθεί και με τον καιρό επρόκειτο να φυτρώσει και να αποδώσει τους καρπούς της ερήμωσης και της συμφοράς. Στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του ο βασιλιάς του λαού του Ιούδα έλαχε να απολαύσει μεγάλη ευημερία με σκοπόνα επανορθώσει το σφάλμα του παρελθόντος και να αποδώσει τιμή στο όνομα του Θεού τον οποίον λάτρευε. Ηπίστη του όμως έμελλε να δοκιμασθεί σκληρά, και εκείνος έπρεπε να μάθει ότι μόνο αν είχε την εμπιστοσύνη του εξολοκλή- ρου στον Κύριο μπορούσε να ελπίζει ότι θα θριάμβευε εναντίον των δυνάμεων του σκότους που απεργάζονταν την καταστροφή του και τον παντελή εξολόθρευση του λαού του. PG 239.2

Η ιστορία της αποτυχίας του Εζεκία να φανεί πιστός στο καθήκον του τον καιρό της επίσκεψης των πρέσβεων είναι περιεκτικότατη με ένα σπουδαίο μάθημα για όλους μας. Οφείλουμε πολύ περισσότερο από ότι κάνουμε, να μιλάμε για το έλεος και την τρυφερή φροντίδα του Θεού και για την απαράμιλλη αγάπη του Σωτήρα. Όταν ο νους και η καρδιά είναι γεμάτα από θεϊκή αγάπη, δε θα είναι δύσκολο να γνωστοποιήσουμε ότι σχετίζεται με την πνευματική ζωή. Αγνές σκέψεις, ευγενικές επιδιώξεις, καθαρές ενοράσεις της αλήθειας, αφίλαυτες προθέσεις, βαθιές επιθυμίες για ευλάβεια και αγιοσύνη θα βρουν την έκφρασή τους σε λόγια που φανερώνουν την υφή του θησαυρού της καρδιάς. PG 240.1

Εκείνοι με τους οποίους σχετιζόμαστε κάθε μέρα, χρειάζονται τη βοήθειά μας, την καθοδήγησή μας. Μπορεί να βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση που ένας λόγος ειπωμένος την κατάλληλη ώρα μπορεί να πιάσει τόπο. Πιθανόν αύριο μερικοί από τους ανθρώπους να βρεθούν εκεί όπου δεν μπορούμε ποτέ να τους ξαναπλησιάσουμε. Ποια είναι η επιρροή μας σε αυτούς τους συνταξιδιώτες της ζωής; PG 240.2

Η κάθε μέρα στη ζωή είναι φορτωμένη με ευθύνες που πρέπει να σηκώσουμε. Κάθε μέρα τα λόγια και οι πράξεις μας δημιουργούν εντυπώσεις σε αυτούς με τους οποίους συναναστρεφόμαστε. Πόσο μεγάλη ανάγκη είναι να φυλάγουμε τα χείλη μας και να προσέχουμε τα βήματά μας! Μια απερίσκεπτη κίνηση, ένα απρόσεκτο βήμα φθάνουν για να παρασύρουν τα ορμητικά κύματα κάποιου μεγάλου πειρασμού μια ψυχή στο κατηφορικό μονοπάτι. Δεν μπορούμε να συλλέξουμε τις σκέψεις που σκορπίσαμε στο νου των ανθρώπων. Αν οι σκέψεις ήταν κακές, μπορεί να έχουμε θέσει σε κίνηση μια ολόκληρη σειρά από περιστάσεις, ένα κύμα κακού που είμαστε ανήμποροι να σταματήσουμε. PG 240.3

Από το άλλο μέρος, αν με το παράδειγμά μας βοηθούμε άλλους να αποκτήσουν καλές αρχές, τους ενισχύουμε να κάνουν το καλό. Αυτοί με τη σειρά τους ασκούν την ίδια καλοπροαίρετη επιρροή επάνω σε άλλους. Έτσι, εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι βοηθούνται από την μη συνειδητή επιρροή μας. Ο πραγματικός οπαδός του Χριστού ενισχύει τις αγαθές προθέσεις όλων εκείνων με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Σε έναν κόσμο που δεν πιστεύει και που αγαπά την αμαρτία, φανερώνει τη δύναμη της χάρης του Θεού και την τελειότητα του χαρακτήρα Του. PG 240.4