Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 26—“ΙΔΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΥΜΩΝ”

Στην εποχή του Ησαΐα η πνευματική κατανόηση των ανθρώπων είχε σκοτισθεί εξαιτίας της εσφαλμένης αντίληψης που είχαν για το Θεό. Αιώνες είχε ο Σατανάς προσπαθήσει να κάνει τους ανθρώπους να θεωρούν τον Πλάστη τους υπαίτιο της αμαρτίας, της συμφοράς και του θανάτου. Εκείνοι που είχαν με τον τρόπο αυτόν εξαπατηθεί, φαντάζονταν το Θεό απαιτητικό και σκληρό. Τον θεωρούσαν σαν να παρατηρεί και να κατηγορεί, απρόθυμο να δεχθεί τον αμαρτωλό όσο υπήρχε κάποια νόμιμη δικαιολογία για να αφεθεί αυτός αβοήθητος. PG 215.1

Ο νόμος της αγάπης που κυβερνά τον ουρανό είχε παρουσιασθεί από τον αρχιαπατεώνα παραποιημένος για να περιορίσει την ευτυχία του ανθρώπου, ένας βαρύς ζυγός από τον οποίο θα έπρεπε να απαλλαγούν. Ανήγγειλε ότι τα προστάγματά του δεν ήταν δυνατό να τηρηθούν και ότι οι κυρώσεις της παράβασης είχαν αυθαίρετα επιβληθεί. PG 215.2

Δεν υπήρχε για τους Ισραηλίτες δικαιολογία να αγνοούν τον πραγματικό χαρακτήρα του Κυρίου. Συχνά ο Θεός τούς είχε αποκαλυφθεί ως “οικτίρμων, και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός”. Και ακόμη είπε: “Ότε ο Ισραήλ ήτο νήπιον, τότε Εγώ ηγάπησα αυτόν, και εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν Μου.” (Ψαλμ. 86:15, Ωσηέ 11:1). PG 215.3

Με στοργή περιέβαλε ο Θεός το λαό Του στην απελευθέρωσή τους από την αιγυπτιακή σκλαβιά και στην οδοιπορία τους προς τη Γη της Επαγγελίας. PG 215.4

“Κατά πάσας τας θλίψεις αυτών εθλίβετο, και ο άγγελος της παρουσίας Αυτού έσωσεν αυτούς. Εν τη αγάπη Αυτού και εν τη ευσπλαχνία Αυτού Αυτός ελύτρωσεν αυτούς. Και εσήκωσεν αυτούς, και εβάστασεν αυτούς πάσας τας ημέρας του αιώνος.”(Ησ. 63:9). PG 215.5

“Η παρουσία Μου θέλει είσθαι μετά σου”, ήταν η υπόσχεση που τους δόθηκε ενώ οδοιπορούσαν στην έρημο. Η διαβεβαίωση αυτή είχε συνοδευθεί από μια θαυμάσια αποκάλυψη του χαρακτήρα του Κυρίου, η οποία έκανε ικανό το Μωυσή να διακηρύξει σε όλο τον Ισραήλ την αγαθότητα του Θεού και να του διδάξει καθολοκληρίαν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αόρατου Βασιλιά του. “Παρήλθε Κύριος έμπροσθεν αυτού και εκήρυξε, Κύριος ο Θεός, οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν, και ουδόλως αθωώνων τον ένοχον.” (Έξ. 33:14, 34:6,7). PG 216.1

Επάνω στη γνώση της μακροθυμίας του Θεού και στην άπειρη αγάπη και ευσπλαχνία Του στήριξε ο Μωυσής τη θαυμαστή του αίτηση για τη ζωή των Ισραηλιτών όταν, στα σύνορα της υποσχεμένης Γης, αυτοί αρνήθηκαν να προχωρήσουν, μη υπακούοντας στην εντολή του Θεού. Στο κορύφωμα της α-νταρσίας τους ο Κύριος είχε δηλώσει: “Θέλω πατάξει αυτούς με θανατικόν και θέλω εξολοθρεύσει αυτούς”, προτείνοντας να κάνει τους απογόνους του Μωυσή “έθνος μεγαλύτερον και δυνατώτερον αυτών.” (Αρ. 14:12). Αλλά ο προφήτης εκλιπαρούσε τη θαυμαστή πρόνοια και τις υποσχέσεις του Θεού για το καλό του εκλεκτού έθνους. Και τότε, για σπουδαιότερη από κάθε άλλη ικεσία, επικαλέσθηκε την αγάπη του Θεού για τον αμαρτωλό άνθρωπο. (Δείτε Αρ. 14:7-9). PG 216.2

Ο Κύριος απάντησε με συμπάθεια: “Συγχώρησα αυτούς κατά τον λόγον σου.” Και τότε προφητικά γνωστοποίησε στο Μωυσή το σκοπό Του για τον τελειωτικό θρίαμβο του Ισραήλ. “Ζω Εγώ, και θέλει εμπλησθή πάσα η γη από της δόξης του Κυρίου.” Η δόξα του Θεού, ο χαρακτήρας Του, η σπλαχνική καλοσύνη Του και η τρυφερή αγάπη Του - στοιχεία τα οποία δεν είχε επικαλεσθεί ο Μωυσής για το καλό του Ισραήλ - επρόκειτο να αποκαλυφθούν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και η υπόσχεση αυτή του Κυρίου έλαβε διπλή διαβεβαίωση. Επικυρώθηκε με όρκο. Όπως είναι ασφαλές ότι ο Θεός ζει και βασιλεύει, έτσι θα εξήγγειλαν “εν τοις έθνεσι την δόξαν Αυτού, εν πάσι τοις λαοίς τα θαυμάσια Αυτού.”(Αρ. 14:20,21, Ψαλμ. 96: 3) PG 216.3

Ήταν σε συσχετισμό με τη μελλοντική εκπλήρωση της προφητείας αυτής που ο Ησαΐας είχε ακούσει την υμνωδία των λαμπρών σεραφείμ μπροστά στο θρόνο, “πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης Αυτού”. Έχοντας εμπιστοσύνη στη βεβαιότητα των λόγων αυτών, αργότερα ο ίδιος ο προφήτης θαρραλέα δήλωσε για εκείνους που προσκυνούσαν τις ξύλινες ή λίθινες εικόνες: “Θέλουσιν ιδεί την δόξαν του Κυρίου και την μεγαλωσύνην του Θεού ημών.” (Ησ. 6:3, 35:2). PG 217.1

Σήμερα η προφητεία αυτή εκπληρώνεται με ταχύ ρυθμό. Οι ιεραποστολικές δραστηριότητες της εκκλησίας του Θεού στη Γη φέρουν πλούσια καρποφορία και σε λίγο το ευαγγελικό άγγελμα θα έχει διακηρυχθεί σε όλα τα έθνη. PG 217.2

“Εις έπαινον της δόξης της χάριτος Αυτού”, άνδρες και γυναίκες από κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος και λαό γίνονται δεκτοί “διά του Ηγαπημένου Αυτού”, “διά να δείξη εις τους επερχομένους αιώνας τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος Αυτού διά της προς ημάς αγαθότητος εν Χριστώ Ιησού.” “Ευλογητός Κύριος ο Θεός, ο Θεός του Ισραήλ, όστις μόνος κάμνει θαυμάσια, και ευλογημένον το ένδοξον όνομα Αυτού εις τον αιώνα, και ας πληρωθή από της δόξης Αυτού η πάσα γη.” (Εφεσ. 1:6, 2:7, Ψαλμ. 72:18,19). Στο όραμα που παρουσιάσθηκε στον Ησαΐα στην αυλή του ναού, του δόθηκε μια καθαρή εικόνα του χαρακτήρα του Θεού του Ισραήλ. “Ο Ύψιστος και ο Υπέρτατος, ο κατοικών την αιωνιότητα, του οποίου το όνομα είναι Άγιος”, είχε φανερωθεί μπροστά του με εξαιρετικό μεγαλείο. Ο προφήτης όμως έπρεπε να κατανοήσει το φιλεύσπλαχνο χαρακτήρα του Κυρίου του. Εκείνος ο οποίος κατοικεί “εν υψηλοίς και εν αγίω τόπω”, κατοικεί επίσης “και μετά του συντετριμμένου την καρδίαν και ταπεινού το πνεύμα”, για να ζωοποιεί “το πνεύμα των ταπεινών και. . . την καρδίαν των συντετριμμένων”. Ο άγγελος που είχε λάβει την εντολή να αγγίξει τα χείλη του Ησαΐα ανήγγειλε: “Η ανομία σου εξηλείφθη και η αμαρτία σου εκαθαρίσθη.” (Ησ. 57:15, 6:7). PG 217.3

Όταν αντίκρισε το Θεό του, όπως ο Σαύλος της Ταρσού στην πύλη της Δαμασκού, ο προφήτης όχι μόνο έλαβε μια απεικόνιση της αναξιότητάς του, αλλά είχε επέλθει επίσης και η διαβεβαίωση για την τέλεια και τη δωρεάν συγχώρηση στην ταπεινωμένη του καρδιά. Τότε, στάθηκε τότε στα πόδια του ένας αλλαγ PG 217.4

μένος άνθρωπος. Είχε ιδεί τον Κύριό του. Είχε ρίξει μια ματιά στην ωραιότητα του θεϊκού χαρακτήρα. Μπορούσε να πιστοποιήσει τη μεταλλαγή που είχε υποστεί ενατενίζοντας την Άπειρη Αγάπη. Από τότε είχε εμπνευσθεί με την ακατανίκητη λαχτάρα να δει τον πλανεμένολαό του Ισραήλ να ελευθερώνεται από το βάρος και την ενοχή της αμαρτίας. PG 218.1

“Διά τί παιδευόμενοι θέλετε επιπροσθέτει στασιασμόν;” ρωτάει ο προφήτης. “Έλθετε τώρα, και ας διαδικασθώμεν, λέγει Κύριος. Εάν αι αμαρτίαι σας ήναι ως προφυρούν, θέλουσι γείνει λευκαί ως χιών. Εάν ήναι ερυθραί ως κόκκινον, θέλουσι γείνει ως λευκόν μαλλίον.” “Λούσθητε, καθαρίσθητε, αποβάλλετε την κακίαν των πράξεών σας απ’έμπροσθεν των οφθαλμών Μου. Παύσατε πράττοντες το κακόν, μάθετε να πράττητε το καλόν.” (Ησ. 1:5,18,16,17). PG 218.2

Ο Θεός τον οποίο ισχυρίζονταν ότι λάτρευαν αλλά του οποίου το χαρακτήρα είχαν παρερμηνεύσει, εμφανιζόταν μπροστά τους ως ο μεγάλος Θεραπευτής της πνευματικής ασθένειας. Τι και αν όλο το κεφάλι ήταν άρρωστο και ολόκληρη η καρδιά αποχαυνωμένη; Τι και αν από το ίχνος του ποδιού μέχρι την κορυφή του κεφαλιού δεν υπήρχε ακεραιότητα παρά μόνο τραύματα και μελανιές και σαπισμένα έλκη; (Δείτε Ησ. 1:6). Εκείνος που είχε βαδίσει μέχρι τότε κατά την υπόδειξη της δύστροπης καρδιάς του, μπορούσε να βρει τη γιατρειά στρεφόμενος στον Κύριο. “Είδον τας οδούς αυτού και θέλω ιατρεύσει αυτόν . . . Ειρήνην, ειρήνην εις τον μακράν και εις τον πλησίον, λέγει Κύριος, και θέλω ιατρεύσει αυτόν.” (Ησ. 57:18,19). PG 218.3

Ο προφήτης εξύψωνε το Θεό ως Δημιουργό των πάντων. Η αγγελία που έφερνε στις πόλεις του Ιούδα ήταν: PG 218.4

“Ιδού ο Θεός υμών.” “Ούτω λέγει ο Θεός, ο Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς και εκτείνας αυτούς, ο στερεώσας την γην και τα γεννώμενα εξ αυτής.” “Εγώ είμαι ο Κύριος ο ποιήσας τα πάντα”, “ο κατασκευάσας το φως και ποιήσας το σκότος.” “Εγώ έκτισα την γην και εποίησα άνθρωπον επ’αυτής, Εγώ διά των χειρών Μου εξέτεινα τους ουρανούς και έδωκα διαταγάς εις πάσαν την στρατιάν αυτών.” “Με τίνα θέλετε Με εξομοιώσει και θέλω εξισωθή; λέγει ο Άγιος. Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας, και ιδέτε τίς εποίησε ταύτα. Ο εξαγαγών τα στρατεύματα αυτών κατά αριθμόν, ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνά- μεως αυτού, διότι είναι ισχυρός εις εξουσίαν. Δεν λείπει ουδέν.” (Ησ. 40:9, 42:5, 44:24, 45:7,12, 40:25,26). PG 218.5

Σε εκείνους που φοβόνταν ότι δε θα γίνονταν δεκτοί αν θα επέστρεφαν στο Θεό, ο προφήτης δηλώνει: PG 219.1

“Διά τί λέγεις, Ιακώβ, και λαλείς, Ισραήλ, Η οδός μου είναι κεκρυμμένη από του Κυρίου, και η κρίσις μου παραμελείται από του Θεού μου; Δεν εγνώρισας; δεν ήκουσας ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο Ποιητής των άκρων της γης δεν ατονεί και δεν αποκάμνει; Δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις Αυτού. Δίδει ισχύν εις τους ητονισμένους και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους. Και οι νέοι θέλουσιν ατονίσει και αποκάμει, και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατήσει παντάπασιν, αλλ’οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών, θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί. Θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει. Θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονίσει. ” (Ησ. 40:27-31). PG 219.2

Η καρδιά της Άπειρης Αγάπης λαχταράει για αυτούς που αισθάνονται ανίκανοι να απελευθερωθούν από τις παγίδες του Σατανά, και με τη χάρη Του ο Θεός προσφέρεται να τους χορηγήσει τη δύναμη να ζήσουν για Αυτόν. Τους λέει: PG 219.3

“Μη φοβού, διότι Εγώ είμαι μετά σου. Μη τρόμαζε διότι Εγώ είμαι ο Θεός σου. Σε ενίσχυσα, μάλιστα σε εβοήθησα, μάλιστα σε υπερασπίσθην διά της δεξιάς της δικαιοσύνης Μου.” “Εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι ο κρατών την δεξιάν σου, λέγων προς σε, Μη φοβού, Εγώ θέλω σε βοηθήσει. Μη φοβού, σκώληξ Ιακώβ, θνητοί του Ισραήλ, Εγώ θέλω σε βοηθήσει λέγει ο Κύριος, και λυτρωτής σου είναι ο Άγιος του Ισραήλ.” Ησ. 41:10,13,14. PG 219.4

Οι κάτοικοι του Ιούδα όλοι τους ήταν ανάξιοι. Ο Θεός όμως δεν ήθελε να παραιτηθεί από αυτούς. Με αυτούς το όνομά Του επρόκειτο να εξυψωθεί στα έθνη. Πολλοί που αγνοούσαν τελείως την ιδιότητά Του, θα έβλεπαν τη δόξα του θεϊκού χαρακτήρα. Η πρόθεσή Του να κάνει σαφή τα σχέδια της ευσπλα-χνίας Του ήταν εκείνη που εξακολουθούσε να στέλνει τους δούλους Του τους προφήτες με το μήνυμα: PG 219.5

“Στράφητε τώρα έκαστος από της οδού αυτού της πονηρός.” Με τον Ησαΐα δήλωσε: “Ένεκεν του ονόματός Μου θέλω μακρύνει τον θυμόν Μου, και διά τον έπαινόν Μου θέλω βασταχθή προ σε, ώστε να μη σε εξολοθρεύσω.” “Ένε- κεν Εμού, ένεκεν Εμού θέλω κάμει τούτο, διότι πώς ήθελε μολυνθή το όνομά Μου; ναι, δεν θέλω δώσει την δόξαν Μου εις άλλον.” (Ιερ. 25:5, Ησ. 48:9,11). PG 219.6

Η αγγελία της μετάνοιας αντηχούσε με καταφανή σαφήνεια, καλώντας όλους να επιστρέφουν. Ο προφήτης ικέτευε: PG 220.1

“Ζητείτε τον Κύριον ενόσω δύναται να ευρεθή. Επικαλείσθε Αυτόν ενόσω είναι πλησίον. Ας εγκαταλείπη ο ασεβής την οδόν αυτού και ο άδικος τας βουλάς αυτού, και ας επιστρέψη προς τον Κύριον, και θέλει ελεήσει αυτόν, και προς τον Θεόν ημών διότι Αυτός θέλει συγχωρήσει αφθόνως.” (Ησ. 55:6,7). PG 220.2

Εσύ, αναγνώστη, έχεις ακολουθήσει τη δική σου πορεία; Έχεις απομακρυνθεί από το Θεό; Έχεις επιδιώξει την ευωχία στους καρπούς της παρανομίας για να σου δημιουργήσουν στο τέλος μόνο την αηδία; Και τώρα, με τα σχέδια της ζωής σου ναυαγημένα και τις ελπίδες σου νεκρές, κάθεσαι και θρηνείς μονάχος σου; Η φωνή εκείνη που για πολύ καιρό απευθύνεται στην καρδιά σου, έρχεται και σου μιλάει ευδιάκριτα και καθαρά: PG 220.3

“Σηκώθητε και αναχωρήσατε, διότι αύτη δεν είναι η ανάπαυσίς σας. Επειδή εμιάνθη, θέλει σας αφανίσει, μάλιστα εν σκληρώ αφανισμώ.” Να επιστρέφεις στο σπίτι του Πατέρα σου. Σε προσκαλεί λέγοντας: “Επίστρεψον προς Εμέ διότι Εγώ σε ελύτρωσα.” “Κλίνατε το ωτίον σας και έλθετε προς Εμέ. Ακούσατε και η ψυχή σας θέλει ζήσει, και θέλω κάμει προς εσάς αιώνιον διαθήκην, τα ελέη του Δαβίδ τα πιστά.” (Μιχ. 2:10 Ησ. 44:22, 55:3) PG 220.4

Μην ακούς τη σύσταση του εχθρού να μείνεις μακριά από το Χριστό μέχρι να βελτιωθείς, μέχρι να γίνεις αρκετά καλός για να έρθεις στο Θεό. Αν περιμένεις μέχρι τότε, δε θα έρθεις ποτέ. Όταν ο Σατανάς σου δείχνει τα ρυπαρά σου ιμάτια, να επαναλάβεις την υπόσχεση του Σωτήρα: “Τον ερχόμενον προς Εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω.” Πες στον εχθρό σου ότι το αίμα του Ιησού Χριστού καθαρίζει από όλες τις αμαρτίες. Κάνε του Δαβίδ την προσευχή δική σου: “Ράντισόν με με ύσσωπον και θέλω είσθαι καθαρός. Πλύνον με και θέλω είσθαι λευκότερος χιόνος.” (Ιωάν. 6:37, Ψαλμ. 51:7). PG 220.5

Οι παρακινήσεις του προφήτη στο λαό του Ιούδα να προσβλέπουν στο ζώντα Θεό και να δεχθούν τη συγκινητική προσφορά Του δεν πήγαν χαμένες. Υπήρχαν μερικοί που πρόθυμα έδωσαν προσοχή και που στράφηκαν από τα είδωλά τους στη λατρεία του Κυρίου. Έμαθαν να διακρίνουν στον Πλάστη τους την αγάπη, την ευσπλαχνία και την τρυφερή συμπόνια. Και στις σκοτεινές ημέρες που θα έρχονταν στην ιστορία του Ιούδα, όταν μόνο ένα μικρό υπόλοιπο θα έμενε στη χώρα, τα λόγια του προφήτη θα εξακολουθούσαν να παράγουν καρπούς αποφασιστικής μεταρρύθμισης. Ο Ησαΐας διακήρυττε: PG 220.6

“Εν εκείνη τη ημέρα ο άνθρωπος θέλει αναβλέψει προς τον Ποιητήν αυτού, και οι οφθαλμοί αυτού θέλουσιν ενατενίσει προς τον Άγιον του Ισραήλ. Και δεν θέλει αναβλέψει προς τους βωμούς, το έργον των χειρών αυτού, ουδέ θέλει σεβασθή εκείνο το οποίον έκαμον οι δάκτυλοι αυτού, ούτε τα άλση ούτε τα είδωλα.” (Ησ. 17:7,8). PG 221.1

Πολλοί θα ατένιζαν Αυτόν που είναι “όλος Επιθυμητός” “διακρινόμενος μεταξύ μυριάδων”. “Οι οφθαλμοί σου θέλουσιν ιδεί τον Βασιλέα εν τη ωραιότητι Αυτού” ήταν η συμπαθητική πρόσκληση που τους δινόταν. Οι αμαρτίες τους θα συγχωρούντο και την καύχησή τους θα την έβρισκαν στο Θεό και μόνο. Τη χαρμόσυνη εκείνη ημέρα της απολύτρωσης από την αμαρτία θα αναφωνούσαν: “Ο Κύριος της δόξης θέλει είσθαι εις ημάς τόπος πλατέων ποταμών και ρευμάτων ... ο Κύριος είναι ο κριτής ημών, ο Κύριος είναι ο νομοθέτης ημών, ο Κύριος είναι ο Βασιλεύς ημών, Αυτός θέλει σώσει ημάς” (Άσμα 5:16, 10, Ησ. 33:17,21,22). PG 221.2

Τα μηνύματα που μετέδωσε ο Ησαΐας σε εκείνους που προτίμησαν να στραφούν από τους αμαρτωλούς τους τρόπους, ήταν γεμάτα παρηγοριά και ενθάρρυνση. Άκουσε το λόγο του Κυρίου μέσο του προφήτη Του: PG 221.3

“Ενθυμού ταύτα, Ιακώβ και Ισραήλ,
Διότι δούλος Μου είσαι.
Εγώ σε έπλασα,
Δούλος Μου είσαι.
Ισραήλ, δεν θέλεις λησμονηθή υπ’Εμού.
Εξήλειψα ως πυκνήν ομίχλην τας παραβάσεις σου,
Και ως νέφος τας αμαρτίας σου.
Επίστρεψον προς Εμέ,
Διότι Εγώ σε ελύτρωσα.” PG 221.4

“Και εν εκείνη τη ημέρα θέλεις ειπεί,
Κύριε, θέλω Σε δοξολογήσει,
Διότι αν και οργίσθης εναντίον μου,
Εστράφη ο θυμός Σου, και με παρηγόρησας.
Ιδού, ο Θεός είναι η σωτηρία μου,
Θέλω θαρρεί και δεν θέλω φοβείσθαι,
Διότι Κύριος ο Θεός είναι η δύναμίς μου και το άσμα μου,
Και εστάθη η σωτηρία μου.
Και εν ευφροσύνη θέλετε αντλήσει ύδωρ
Εκ των πηγών της σωτηρίας.
Και εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ειπεί,
Δοξολογείτε τον Κύριον,
Επικαλείσθε το όνομα Αυτού,
Κάμετε γνωστά εις τα έθνη τα έργα Αυτού,
Μνημονεύετε ότι υψώθη το όνομα Αυτού.
Ψάλλετε εις τον Κύριον,
Διότι έκαμεν υψηλά,
Γνωστόν είναι εις πάσαν την γην.
Αγάλλου και ευφραίνου,
Κάτοικε της Σιών,
Διότι ο Άγιος του Ισραήλ Είναι μέγας εν μέσω σου.” Ησ. κεφ. 12 PG 222.1