Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 24—“ΗΦΑΝΙΣΘΗ ΔΓΕΛΛΕΙΨΙΝ ΓΝΩΣΕΩΣ”

Η εύνοια του Θεού για τον Ισραήλ πάντοτε εξαρτάτο από την υπακοή τους. Στους πρόποδες του Σινά είχαν σφραγίσει με διαθήκη τη σχέση τους με Αυτόν ως “ο εκλεκτός από πάντων των λαών”. Είχαν με επισημότητα υποσχεθεί να ακολουθήσουν το δρόμο της υπακοής. “Πάντα όσα είπεν ο Κύριος, θέλομεν πράξει”, είχαν πει. Και όταν μερικές ημέρες αργότερα ο νόμος του Θεού υπαγορεύθηκε στο Σινά και είχε γνωστοποιηθεί πρόσθετη νουθεσία σε μορφή διαταγμά-των και κυρώσεων μέσω του Μωυσή, οι Ισραηλίτες είχαν με μια πάλι φωνή υποσχεθεί: “Πάντας τους λόγους τους οποίους ελάλησεν ο Κύριος, θέλομεν κάμει.” Όταν επικυρώθηκε η διαθήκη, ο λαός είχε ακόμη μια φορά ενωθεί λέγοντας: “Πάντα όσα ελάλησεν ο Κύριος, θέλομεν κάμνει και θέλομεν υπακούει.” (Έξ. 19:5,8, 24:3,7). Ο Θεός είχε εκλέξει τον Ισραήλ για λαό Του, και εκείνοι είχαν διαλέξει Αυτόν για Βασιλιά τους. PG 203.1

Προς το τέλος των περιπλανήσεών τους στην έρημο, οι όροι της διαθήκης επαναλήφθηκαν. Στη Βέελφεγώρ, ακριβώς στα σύνορα της υποσχεμένης Γης, όπου πολλοί είχαν πέσει θύματα στα δελεάσματα του πονηρού, όσοι παρέμειναν πιστοί, ανανέωσαν τις υποσχέσεις της αφοσίωσής τους στο Θεό. Ο Μωυσής τους είχε προειδοποιήσει για τους πειρασμούς που θα συναντούσαν στο μέλλον, και είχαν νουθετηθεί προσεκτικά να μείνουν χωρισμένοι από τα γειτονικά κράτη και να λατρεύουν ξέχωρα το Θεό. PG 203.2

Ο Μωυσής είχε συμβουλεύσει: PG 203.3

“Τώρα λοιπόν άκουε, Ισραήλ, τα διατάγματα και τας κρίσεις, τας οποίας εγώ σας διδάσκω να κάμνητε, διά να ζήσητε και να εισέλθητε και να κληρονομήσητε την γην την οποίαν Κύριος ο Θεός των πατέρων σας δίδει εις εσάς. Δεν θέλετε προσθέσει εις τον λόγον τον οποίον εγώ σας προστάζω, ουδέ θέλετε αφαιρέσει απ.',αυτού, διά να φυλάττητε τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, τας οποίας εγώ σας προστάζω . . . Φυλάττετε λοιπόν και κάμνετε αυτά, διόπ είναι η σοφία σας και η σύνεσίς σας ενώπιον των εθνών, τα οποία θέλουσιν ακούσει πάντα τα διατάγματα ταύτα και θέλουσιν ειπεί, Ιδού λαός σοφός και συνετός είναι το μέγα τούτο έθνος.” (Δευτ. 4:1-6). PG 203.4

Οι Ισραηλίτες είχαν ιδιαίτερα λάβει την εντολή να μην απομακρυνθούν από τις εντολές του Θεού, στις οποίες υπακούοντας θα αποκτούσαν δύναμη και ευλογία. Ο Θεός τούς είχε πει μέσω του Μωυσή: “Πρόσεχε εις σεαυτόν και φύλαττε καλώς την ψυχήν σου, μήποτε λησμονήσης τα πράγματα τα οποία είδον οι οφθαλμοί σου, και μήποτε χωρισθώσιν από της καρδίας σου κατά πάσας τας ημέρας της ζωής σου, αλλά δίδασκε αυτά εις τους υιούς σου και εις τους υιούς των υιών σου.” (Δευτ. 4:9). PG 204.1

Οι σκηνές που προκαλούσαν δέος σχετικά με την παράδοση του νόμου στο Σινά δεν έπρεπε να λησμονηθούν ποτέ. Σαφείς και αποφασιστικές ήταν οι προειδοποιήσεις που είχαν δοθεί στονλαό του Ισραήλ εναντίον των ειδωλολατρικών συνηθειών που επικρατούσαν στα γειτονικά έθνη. Δόθηκε η συμβουλή: PG 204.2

“Φυλάττετε καλώς τας ψυχάς σας . . . μήπως διαφθαρήτε και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, εικόνα τινός μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή θηλυκού,” “και μήπως υψώσης τους οφθαλμούς σου εις τον ουρανόν, και ιδών τον ήλιον, και την σελήνην, και τα άστρα, πάσαν την στρατιάν του ουρανού, πλανηθής και προσκυνήσης αυτά, και λατρεύσης αυτά, τα οποία Κύριος ο Θεός σου διεμοίρασεν εις πάντα τα έθνη τα υποκάτω παντός του ουρανού.” “Προσέχετε εις εαυτούς, μήποτε λησμονήσητε την διαθήκην Κυρίου του Θεού σας, την οποίαν έκαμε προς εσάς, και κάμητε εις εαυτούς είδωλον, εικόνα τινός το οποίον απηγόρευσε Κύριος ο Θεός σου.” (Δευτ. 4:15,16,19,23). PG 204.3

Ο Μωυσής ανέφερε τα κακά αποτελέσματα που θα είχε η απομάκρυνσή τους από τα προστάγματα του Κυρίου. Επικαλούμενος τη μαρτυρία του ουρανού και της Γης, δήλωσε ότι αν μετά από μακρά παραμονή στη Γη της Επαγγελίας ο λαός ασπαζόταν διαφθαρμένες λατρευτικές αρχές, προσκυνώντας τα γλυπτά εικονί-σματα, αρνούμενοςνα επιστρέφει στη λατρεία του αληθινού Θεού, θα προκαλούσε την οργή του Κυρίου. Αυτοί θα αιχμαλωτίζονταν μακριά και θα διασκορπίζονταν μεταξύ των εθνών. Τους προειδοποίησε: PG 204.4

“Εξάπαντος θέλετε απολεσθή από της γης, προς την οποίαν διαβαίνετε τον Ιορδάνην διά να κυριεύσητε αυτήν. Δεν θέλετε πολυχρονίσει εν αυτή, αλλ’εξ ολοκλήρου θέλετε αφανισθή. Και θέλει σας διασκορπίσει ο Κύριος μεταξύ των λαών, και θέλετε εναπολειφθή ολίγοι τον αριθμόν μεταξύ των εθνών, εις τα οποία σας φέρει ο Κύριος. Και θέλετε λατρεύσει εκεί θεούς, έργα χειρών ανθρώπων, ξύλον και λίθον, τα οποία ούτε βλέπουσιν, ούτε ακούουσιν, ούτε τρώγουσιν, ούτε οσφραίνονται.” (Δευτ. 4: 26-28). PG 204.5

Η προφητεία αυτή που εκπληρώθηκε κατά μέρος στην εποχή των κριτών, συνάντησε την ολοκληρωτική και επακριβή επαλήθευσή της με την αιχμαλωσία του ισραηλινούλαού στην Ασσυρία και του Ιούδα στη Βαβυλώνα. PG 205.1

Η αποστασία του Ισραήλ είχε προχωρήσει βαθμηδόν. Από γενεά σε γενεά ο Σατανάς είχε καταβάλει επανειλημμένες προσπάθειες για να κάνει το εκλεκτό έθνος να λησμονήσει αυτά που ήταν “αι εντολαί, τα διατάγματα και αι κρίσεις” και που αυτοί είχαν υποσχεθεί να φυλάξουν παντοτινά (Δευτ. 6:1). Ήξερε ότι μονάχα αν κατάφερνε να κάνει τον λαό του Ισραήλ να λησμονήσει το Θεό και να αναζητήσει άλλους θεούς για να λατρέψει και να προσκυνήσει, τότε εξάπαντος θα αφανιζόταν. (Δείτε Δευτ. 8:19). PG 205.2

Ο εχθρός της εκκλησίας του Θεού στη Γη ωστόσο δεν υπολόγισε τη φιλεύσπλαχνη φύση Εκείνου ο οποίος, γνωστός ως “ουδόλως αθωόνων τον ένοχον”, δοξάζεται όμως ως “οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός, φυλάττων έλεος εις χιλιάδας, συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν”. (Έξ. 34:6,7). ‘ Παρά τις προσπάθειες του Σατανά να ματαιώσει το σκοπό του Θεού για τονλαό του Ισραήλ, ο Κύριος αποκαλύφθηκε με τη χάρη Του σε μερικές από τις σκοτεινότερες στιγμές της ιστορίας τους όταν φαινόταν ότι οι δυνάμεις του κακού θα αποσπούσαν τη νίκη. Παρουσίασε μπροστά στον ισραηλινόλαό τα πράγματα εκείνα που είχαν χορηγηθεί για το καλό του έθνους. Δήλωσε μέσω του Ωσηέ: “Έγραψα προς αυτόν τα μεγαλεία του νόμου Μου, πλην ελογίσθησαν ως αλλότριον πράγμα. ” “Εγώ εδίδαξα έτι τον Εφραΐμ να περιπατή, πιάνων αυτόν από των βραχιόνων αυτού, αλλά δεν εγνώρισαν ότι ιάτρευον αυτούς.” (Ωσηέ 8:12, 11:3). Ο Κύριος είχε φερθεί με τρυφερότητα απέναντι τους, διδάσκοντάς τους με τους προφήτες Του “στίχον επί στίχον, διδασκαλίαν επί διδασκαλίαν”. PG 205.3

Αν το Ισραήλ έδινε προσοχή στις αγγελίες των προφητών, θα είχαν αποφύγει την ταπείνωση που υπέστησαν. Επειδή επέμεναν να αποστρέφονται το νόμο Του, για αυτό ο Θεός αναγκάσθηκε να τους αφήσει να αιχμαλωτισθούν. Τους είχε διαμηνύσει με τον Ωσηέ: “Ο λαός Μου ηφανίσθη δι’έλλειψιν γνώσεως. Επειδή συ α- πέρριψας την γνώσιν, και Εγώ απέρριψά σε . . . επειδή ελησμόνησας τον νόμον του Θεού σου.” (Ωσηέ 4:6). PG 205.4

Σε κάθε εποχή η παράβαση του νόμου του Θεού είχε τα ίδια πάντοτε αποτελέσματα. Τον καιρό του Νώε, όταν κάθε αρχή δικαιοσύνης είχε παραβιασθεί, και η ανομία είχε τόσο πολύ χειροτερεύσει και είχε διαδοθεί ώστε ο Θεός δεν μπορούσε να την ανεχθεί περισσότερο, βγήκε η απόφαση: “Θέλω εξαλείψει τον άνθρωπον, τον οποίον εποίησα, από προσώπου της Γης.” (Γέν. 6:7). Στις ημέρες του Αβραάμ οι κάτοικοι των Σοδόμων απροκάλυπτα περιφρονούσαν το Θεό και το νόμο Του. Η ίδια εξακολουθούσε και τότε παρανομία, η ίδια διαφθορά, η ίδια αχαλίνωτη τρυφηλότητα που είχε χαρακτηρίσει και τον προκατακλυσμιαίο κόσμο. Οι κάτοικοι των Σοδόμων είχαν υπερβεί τα όρια της θεϊκής ανεκτικότητας, και τότε άναψε εναντίον τους η φωτιά της εκδίκησης του Θεού. PG 206.1

Η εποχή που προηγήθηκε από την αιχμαλωσία του δεκάφυλου Ισραήλ ήταν εποχή της ίδιας ανυπακοής και της ίδιας ασέβειας. Ο νόμος του Θεού δεν υπολογιζόταν για τίποτε, και αυτό άνοιξε διάπλατα τις πύλες της παρανομίας για τον Ισραήλ. Ο Ωσηέ ανήγγειλε: “Ο Κύριος έχει κρίσιν μετά των κατοίκων της γης, επειδή δεν υπάρχει αλήθεια, ουδέ έλεος, ουδέ γνώσις Θεού επί της Γης. Επιορκία, και ψεύδος, και φόνος, και κλοπή, και μοιχεία επλημμύρισαν, και αίματα εγγίζουσιν αίματα. ” (Ωσηέ 4:1,2). PG 206.2

Οι προφητείες για τιμωρία είχαν εξαγγελθεί από τον Αμώς και από τον Ωσηέ, και συνοδεύονταν από προρρήσεις μελλοντικής δόξας. Στις δέκα από καιρό επαναστατικές και αμεταμέλητες φυλές δεν είχε δοθεί υπόσχεση ολοκληρωτικής αποκατάστασης του προηγούμενου κύρους τους στην Παλαιστίνη. Μέχρι τη συντέλεια του κόσμου θα ήταν “πλανώμενοι εν μέσω των εθνών”. Μέσω του Ωσηέ όμως δόθηκε μια προφητεία η οποία έθετε μπροστά τους το προνόμιο του να συμμετάσχουν στην τελική αποκατάσταση που θα γίνει στο λαό του Θεού στο τέλος της ιστορίας της Γης, όταν ο Χριστός παρουσιασθεί ως “Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων”. PG 206.3

Ο προφήτης είχε εξαγγείλει ότι οι δέκα φυλές επρόκειτο να παραμείνουν “πολλάς ημέρας χωρίς βασιλέως και χωρίς άρχοντος, και χωρίς θυσίας, και χωρίς αγάλματος, και χωρίς εφόδ και θεραφείμ”. Ο προφήτης συνέχισε: “Μετά ταύτα θέλουσιν επιστρέφει οι υιοί Ισραήλ, και θέλουσι ζητήσει Κύριον τον Θεόν αυτών, και Δαβίδ τον βασιλέα αυτών, και θέλουσι φοβείσθαι τον Κύριον και την αγα-θότητα Αυτού εν ταις εσχάταις ημέραις.” (Ωσηέ 3:4,5). PG 206.4

Με συμβολική γλώσσα ο Ωσηέ παρουσίασε στις δέκα φυλές το σχέδιο του Θεού να αποκαταστήσει κάθε μετανοούσα ψυχή που θα ενωνόταν με την εκκλησία Του, καθώς και τις ευλογίες που είχαν δοθεί στον λαό του Ισραήλ όνταςαφοσιωμένοι σε Αυτόν στη Γη της Επαγγελίας. Αναφερόμενος στονλαό του Ισραήλ όπως σε κάποιον στον οποίο λαχταράει να δείξει την ευσπλαχνία, ο Κύριος δήλωσε: PG 207.1

“Ιδού, Εγώ θέλω εφελκύσει αυτήν, και θέλω φέρει αυτήν εις την έρημον, και θέλω λαλήσει προς την καρδίαν αυτής. Και εκείθεν θέλω δώσει εις αυτήν τους αμπελώνας αυτής, και την κοιλάδα του Αχώρ διά θύραν ελπίδος. Και θέλει ψάλλει εκεί, ως εν ταις ημέραις της νεότητος αυτής και ως εν τη ημέρα της αναβάσεως αυτής από γης Αιγύπτου. Και εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος, θέλεις Με καλέσει, Ο ανήρ μου, και δεν θέλεις Με καλέσει πλέον, Ο Βάαλ μου. Διότι θέλω αφαιρέσει τα ονόματα των Βααλείμ από του στόματος αυτής, και δεν θέλουσιν αναφέρεσθαι πλέον τα ονόματα αυτών.” (Ωσηέ 2:14-17). PG 207.2

Στις τελευταίες ημέρες της ιστορίας της Γης η διαθήκη του Θεού με το νομοταγή λαό Του θα ανανεωθεί. PG 207.3

“Εν τη ημέρα εκείνη θέλω κάνει διαθήκην υπέρ αυτών προς τα θηρία του αγρού και προς τα πετεινό του ουρανού, και τα ερπετά της γης. Τόξον δε, και ρομφαίαν, και πόλεμον θέλω συντρίψει εκ της γης, και θέλω κατοικήσει αυτούς εν ασφαλεία. Και θέλω σε μνηστευθή εις Εμαυτόν εις τον αιώνα, και θέλω σε μνηστευθή εις Εμαυτόν εν δικαιοσύνη, και εν κρίσει, και εν ελέει, και εν οικτιρμοίς. Και θέλω σε μνηστευθή εις Εμαυτόν εν πίστει, και θέλεις γνωρίσει τον Κύριον. PG 207.4

Και εν εκείνη τη ημέρα θέλω αποκριθή, λέγει Κύριος, θέλω αποκριθή προς τους ουρανούς, και αυτοί θέλουσιν αποκριθή προς την γην. Και η γη θέλει αποκριθή προς τον σίτον και τον οίνον και το έλαιον, και ταύτα θέλουσιν αποκριθή προς τον Ιεζραέλ. Και θέλω σπείρει αυτήν δι’Εμαυτόν επί της γης, και θέλω ελεήσει την ουκ ηλεημένην. Και θέλω ειπεί προς τον λαόν Μου, Λαός Μου είσαι, και αυτοί θέλουσιν ειπεί, Θεός μου είσαι.” (Ωσηέ 2:18-23). PG 207.5

“Εν εκείνη τη ημέρα” “το υπόλοιπον του Ισραήλ και οι διασεσωσμένοι του οίκου του Ιακώβ . . . θέλουσιν επιστηρίζεσθαι επί Κύριον, τον Άγιον του Ισραήλ κατά αλήθειαν.” (Ησ. 10:20). Από κάθε “έθνος, και φυλήν και γλώσσαν και λαόν” θα υπάρχουν μερικοί που ευχαρίστως θα ανταποκριθούν στην αγγελία, “Φοβήθητε τον Θεόν και δότε δόξαν εις Αυτόν, διότι ήλθεν η ώρα της κρίσεως Αυτού.” Αυτοί θα στραφούν από κάθε είδωλο που τους κρατάει δεμένους στη Γη, και θα προσκυνήσουν “τον ποιήσαντα τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και τας πηγάς των υδάτων.” Θα απελευθερωθούν από κάθε περιπλοκή και θα παρουσιασθούν στον κόσμο σαν μνημεία ελέους του Θεού. Υπάκουοι στις θεϊκές απαιτήσεις, θα αναγνωρισθούν τόσο από τους αγγέλους όσο και από τους ανθρώπους ως “οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.” (Αποκ. 14:6,7,12). PG 207.6

“Ιδού έρχονται αι ημέραι, λέγει Κύριος, και ο αροτρεύς θέλει ψθάσει τον θεριστήν, και ο ληνοβάτης τον σπείροντα τον σπόρον, και τα όρη θέλουσι σταλάξει γλεύκος, και πάντες οι βουνοί θέλουσι ρέει αγαθά. Και θέλω επιστρέψει τους αιχμαλώτους του λαού μου Ισραήλ, και θέλουσιν ανοικοδομήσει τας πόλεις τας ηρημωμένας, και κατοικήσει. Και θέλουσι φυτεύσει αμπελώνας και πίει τον οίνον αυτών, και θέλουσι κάμει κήπους, και φάγει τον καρπόν αυτών. Και θέλω φυτεύσει αυτούς επί την γην αυτών, και δεν θέλουσιν εκσπασθή πλέον από της γης αυτών, την οποίαν έδωκα εις αυτούς, λέγει Κύριος ο Θεός.” (Αμώς 9:13-15). PG 208.1