Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 23—Η ΑΣΣΥΡΙΑΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ

Τα τελευταία χρόνια του δύσμοιρου βασιλείου του Ισραήλ τα χαρακτήριζε μια τέτοια βία και αιματοχυσία που παρόμοια δεν είχε ιδεί ποτέ του, ούτε και στη χειρότερη περίοδο των συγκρούσεων και του αναβρασμού κάτω από τη δυναστεία του Αχαάβ. Πάνω από δύο αιώνες οι αρχηγοί των δέκα φυλών είχαν σπείρει και τώρα θέριζαν τα ανεμομαζώματα. Ο ένας βασιλιάς δολοφονούνταν μετά τον άλλον, ανοίγοντας δρόμο και σε άλλους φιλόδοξους να κυβερνήσουν. Ο Κύριος δήλωσε: “Αυτοί κατέστησαν βασιλείς, πλην ουχί παρΈμού, έκαμον άρχοντας, πλην χωρίς να έχω είδησιν.” Κάθε αρχή δικαιοσύνης είχε παραμερισθεί. Εκείνοι που θα έπρεπε να έχουν εμφανισθεί στα έθνη της γης ως θεματοφύλακες της θεϊκής χάρης, “εφέρθησαν απίστως προς τον Κύριον” και προς αλλήλους. (Ωσηέ 8:4, 5:7). PG 193.1

Χρησιμοποιώντας αυστηρότατες επιπλήξεις, ο Θεός επιδίωξε να αφυπνίσει το αμετανόητο έθνος να αναγνωρίσει τον επικείμενο κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής. Μετά τον Ωσηέ και τον Αμώς έστειλε στις δέκα φυλές το ένα μήνυμα μετά το άλλο, εκλιπαρώντας τους να έρθουν σε κατανυκτική μετάνοια και απειλώ-ντας τους με εξολόθρευση σαν αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης παρανομίας. Ο Ωσηέ είπε: PG 193.2

“Ηροτριάσατε ασέβειαν, εθερίσατε ανομίαν. Εφάγετε καρπόν ψεύδους διότι ήλπισας εις την οδόν σου, εις το πλήθος των ισχυρών σου. Διά τούτο απώλεια θέλει εγερθή μεταξύ των λαών σου και πάντα τα φρούριά σου θέλουσιν εκπορθηθή . . . Πρωί θέλει αφανισθή ολοτελώς ο βασιλεύς του Ισραήλ.” (Ωσηέ 10:13-15). PG 193.3

Για τον Εφραΐμ ο προφήτης έδωσε την ακόλουθη μαρτυρία: “Ξένοι κατέφαγον την δύναμιν αυτού και αυτός δεν γνωρίζει τούτο, και λευκαί τρίχες ανεφύησαν σποράδην εν αυτώ και αυτός δεν γνωρίζει τούτο.” PG 193.4

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: (Ο προφήτης Ωσηέ συχνά αναφέρει τον Εφραΐμ ως τον αρχηγό της αποστασίας μεταξύ των δέκα φυλών του Ισραήλ, σαν σύμβολο του αποστατήσαντος έθνους). PG 194.1

Επειδή “ο Εφραΐμ συνετρίβη εν τη κρίσει”, ανίκανος ο λαός των δέκα φυλών να διακρίνει το ολέθριο αποτέλεσμα της αμαρτωλής πορείας του, σε λίγο θα γινόταν “πλανώμενος μεταξύ των εθνών”. (Ωσηέ 7:9, 8:3, 5:11, 9:17). PG 194.2

Μερικοί από τους άρχοντες του Ισραήλ υπέφεραν πολύ για την απώλεια του γοήτρου τους, και επιθυμούσαν να το επανακτήσουν. Αντί όμως να αποστραφούν τις πράξεις οι οποίες είχαν προξενήσει την εξασθένηση του έθνους, εξακολουθούσαν να παρανομούν, κολακευμένοι με την ιδέα πως όταν θα παρουσιαζόταν η ευκαιρία, θα επανακτούσαν την ποθούμενη πολιτική δύναμη συνάπτοντας συμμαχία με τους ειδωλολάτρες. PG 194.3

“Είδεν ο Εφραΐμ την νόσον αυτού και ο Ιούδας το έλκος αυτού, και υπήγεν ο Εφραΐμ προς τον Ασσύριον.” “Ο Εφραΐμ είναι ως περιστερά δελεαζόμενη, μη έχουσα σύνεσιν. Επικαλούνται την Αίγυπτον και υπάγουσιν εις την Ασσυρίαν.” “Κάμνουσι συνθήκην μετά των Ασσυριών. ” (Ωσηέ 5:13, 7:11, 12:1). PG 194.4

Με τον άνθρωπο του Θεού που είχε εμφανισθεί μπροστά στο θυσιαστήριο της Βαιθήλ, με τον Ηλία, τον Ελισσαιέ, τον Αμώς και τον Ωσηέ ο Κύριος είχε επανειλημμένα παρουσιάσει στις δέκα φυλές τα κακά επακόλουθα της παρακοής. Με το να αντιστέκεται όμως και στις επιπλήξεις και στις παρακλήσεις, ο λαός του Ισραήλ βυθιζόταν όλο και περισσότερο στην αποστασία. PG 194.5

“Ο Ισραήλ απεσκίρτησεν ως δάμαλις αποσκιρτώσα”, δήλωσε ο Κύριος. “Ο λαός Μου είναι προσκεκολλημένος εις την αποστασίαν την κατ’Εμού.” (Ωσηέ 4:16, 11:7). PG 194.6

Κατά καιρούς οι τιμωρίες του Ουρανού έπεφταν βαρύτατες επάνω στον επαναστατημένο λαό. Ο Θεός ανήγγειλε: PG 194.7

“Εφόνευσα αυτούς διά των λόγων του στόματός Μου, και αι κρίσεις σου θέλουσιν εξέλθει ως φως. Διότι έλεος θέλω και ουχί θυσίαν, και επίγνωσιν Θεού μάλλον παρά ολοκαυτώματα. Αυτοί όμως ως ο Αδάμ παρέβησαν την διαθήκην, εν τούτω εφέρθησαν απίστως προς Εμέ.” (Ωσηέ 6:5-7). PG 194.8

“Ακούσατε τον λόγον του Κυρίου, υιοί Ισραήλ,” ήταν το τελευταίο μήνυμα που τους έστειλε. “Επειδή ελησμόνησας τον νόμον του Θεού σου, και Εγώ θέλω λησμονήσει τα τέκνα σου. Καθώς επλήθυναν, ούτως ημάρτησαν εις Εμέ. Την δόξαν των εις ατιμίαν θέλω μεταβάλει . . . Θέλω επισκεφθή επ’αυτούς τας οδούς αυτών και ανταποδώσει εις αυτούς τας πράξεις αυτών.” (Ωσηέ 4:1,6-9). PG 194.9

Η ανομία του Ισραήλ μισόν αιώνα πριν από την ασσυριακή αιχμαλωσία ήταν ίδια με εκείνη του καιρού του Νώε και κάθε άλλης εποχής, όταν οι άνθρωποι είχαν απορρίψει το Θεό και είχαν ολοκληρωτικά παραδοθεί στην αμαρτία. Η εξύψωση της φύσης επάνω από το Θεό της φύσης, η λατρεία των δημιουργημάτων και όχι του Δημιουργού πάντοτε κατέληγαν στο χειρότερο κακό. Έτσι, όταν ο λαός Ισραήλ με τη λατρεία του Βάαλ και της Αστάρτης απέδωσαν τη μέγιστη τιμή στις δυνάμεις της φύσης, αποχωρίσθηκαν από τη σχέση τους με κάθε τι το ανυψωτικό και εξευγενισμένο, έπεσαν εύκολη λεία στον πειρασμό. Όταν οι αμυντικές δυνάμεις της ψυχής σαρώθηκαν, οι παραπλανημένοι λατρευτές έμειναν έναντι της αμαρτίας χωρίς φραγμό και παραδόθηκαν στα αμαρτωλά πάθη της ανθρώπινης καρδιάς. PG 195.1

Εναντίον της μεγάλης καταδυνάστευσης, της κατάφωρης αδικίας, της ασυνήθιστης πολυτέλειας και σπατάλης, της αδιάντροπης μέθης και κραιπάλης, της αχαλίνωτης ακολασίας και παραλυσίας της εποχής τους, ύψωναν οι προφήτες τη φωνή τους. Άδικα όμως διαμαρτύρονταν, άδικα καυτηρίαζαν την αμαρτία. Ο προφήτης είπε: PG 195.2

“Μισούσι τον ελέγχοντα εν τη πύλη και βδελύττονται τον λαλούντα εν ευθύτητι.” “Καταθλίβετε τον δίκαιον, δωροδοκείσθε και καταδυναστεύετε τους πτωχούς εν τη πύλη.” (Αμώς 5:10, 12). PG 195.3

Τέτοια ήταν μερικά από τα αποτελέσματα που επακολούθησαν το στήσιμο των δύο χρυσών μοσχαριών που έκανε ο Ιεροβοάμ. Η πρώτη απομάκρυνση από το καθιερωμένο σύστημα λατρείας είχε οδηγήσει στη σύσταση χυδαιότερων μορφών ειδωλολατρίας, μέχρις ότου ολόκληρος σχεδόν ο πληθυσμός της χώρας επιδόθηκε στις δελεαστικές συνήθειες της λατρείας της φύσης. Λησμονώντας το Δημιουργό τους, οι Ισραηλίτες “διεφθάρησαν βαθέως”. (Ωσηέ 9:9). PG 195.4

Οι προφήτες εξακολουθούσαν να διαμαρτύρονται για τις κακές αυτές πράξεις και να εκλιπαρούν για καλοπραγία. Ο Ωσηέ παρότρυνε: PG 195.5

“Σπείρατε δι’εαυτούς εν δικαιοσύνη, θερίσατε εν ελέει. Ανοίξατε την αφειμένην σας γην, διότι είναι καιρός να εκζητήσητε τον Κύριον, εωσού έλθη και επισταλάξη δικαιοσύνην εφ’υμάς.” “Συ επίστρεψον προς τον Θεόν σου, φύλαττε έλεος και κρίσιν, και έλπιζε επί τον Θεόν σου διά παντός.” “Ισραήλ, επίστρεψον προς Κύριον τον Θεόν σου, διότι έπεσας διά της ανομίας σου . . . Είπατε προς Αυτόν, Αφαίρεσον πάσαν την ανομίαν ημών και δέχθητι ημάς ευμενώς.” (Ωσηέ 10:12, 12:6, 14:1,2). PG 195.6

Πολλές ευκαιρίες είχαν προσφερθεί στους παραβάτες για να μετανοήσουν. Την ώρα της χειρότερης αποστασίας τους και της μεγαλύτερης ανάγκης τους, το μήνυμα του Θεού για αυτούς ήταν μήνυμα συγχώρησης και ελπίδας. Ο Θεός δήλωσε: “Απωλέσθης, Ισραήλ, πλην εν Εμοί είναι η βοήθειά σου. Πού είναι ο βασιλεύς σου; πού; ας σε σώση τώρα.” (Ωσηέ 13:9,10). PG 196.1

Ο προφήτης ικέτευε: PG 196.2

“Έλθετε και ας επιστρέψωμεν προς τον Κύριον,
Διότι Αυτός διεσπάραξε, και θέλει μας ιατρεύσει.
Επάταξε, και θέλει περιδέσει την πληγήν ημών.
Θέλεις αναζωοποιήσει ημάς μετά δύο ημέρας.
Εν τη τρίτη ημέρα θέλεις μας αναστήσει
Και θέλομεν ζη ενώπιον Αυτού.
Τότε θέλομεν γνωρίσει
Και θέλομεν εξακολουθεί να γνωρίζωμεν τον Κύριον.
Η έξοδος Αυτού είναι προδιατεταγμένη ως η αυγή,
Και θέλει ελθεί προς ημάς ως υετός,
Ως βροχή όψιμος και πρώιμος επί την γην.” Ωσηέ 6:1-3 PG 196.3

Σε εκείνους που είχαν λησμονήσει το αιωνόβιο σχέδιο για την λύτρωση των παγιδευμένων αμαρτωλών από τη δύναμη του Σατανά, ο Κύριος πρόσφερε αποκατάσταση και ειρήνη. Δήλωσε: PG 196.4

“Θέλω ιατρεύσει την αποστασίαν αυτών, θέλω αγαπήσει αυτούς εγκαρδίως διότι ο θυμός Μου απεστράφη από αυτού. Θέλω είσθαι ως δρόσος εις τον Ισραήλ, ως κρίνον θέλει ανθήσει, και θέλει εκτείνει τας ρίζας αυτού ως δένδρον του Λιβάνου. Οι κλάδοι αυτού θέλουσιν εξαπλωθή, και η δόξα αυτού θέλει είσθαι ως ελαίας, και η οσμή αυτού ως του Λιβάνου. Θέλουσιν επιστρέφει και καθίσει υπό την σκιάν αυτού, θέλουσιν αναζήσει ως σίτος και ανθίσει ως άμπελος. Η μνήμη αυτού θέλει είσθαι ως οίνος Λιβάνου. Ο Εφραΐμ θέλει ειπεί, Τί έχω να κάμω πλέον μετά των ειδώλων; Εγώ ήκουσα και θέλω παραφυλάξει αυτόν. Εγώ είμαι εις αυτόν ως ελάτη ευθαλής, απ’Εμού ο καρπός σου θέλει προέλθει. PG 196.5

Τίς είναι σοφός και θέλει εννοήσει ταύτα; συνετός, και θέλει γνωρίσει αυτά; διότι ευθείαι είναι αι οδοί του Κυρίου και οι δί- PG 196.6

καιοι θέλουσι περιπατεί εν αυταίς, οι δε παραβάται θέλουσι πέσει εν αυταίς.” (Ωσηέ 14:4-9). PG 197.1

Τα προερχόμενα από την αναζήτηση του Θεού οφέλη τονίζονταν με ιδιαίτερη έμφαση. Ο Κύριος προσκαλούσε: PG 197.2

“Εκζητήσατέ Με, και θέλετε ζήσει. Και μη εκζητείτε την Βαιθήλ, και μη εισέρχεσθε εις Γάλγαλα, και μη διαβαίνετε εις Βηρσαβεέ, διότι τα Γάλγαλα θέλουσιν υπάγει εξάπαντος εις αιχμαλωσίαν, και η Βαιθήλ θέλει καταντήσει εις το μηδέν.” “Εκζητήσατε το καλόν και ουχί το κακόν, διά να ζήσητε, και ούτω Κύριος ο Θεός των δυνάμεων θέλει είσθαι μεθ’υμών, καθώς είπετε. Μισείτε το κακόν, και αγαπάτε το καλόν, και αποκαταστήσατε την κρίσιν εν τη πύλη. Ίσως Κύριος ο Θεός των δυνάμεων ελεήση το υπόλοιπον του Ιωσήφ.” (Αμώς 5:4,5,14,15). PG 197.3

Οι κατά πολύ υπερτερούντες μεταξύ εκείνων που άκουγαν τις προσκλήσεις αυτές αρνήθηκαν να επωφεληθούν από αυτές. Τόσο αντίθετα προς τις κακές επιθυμίες των αμετανοήτων ήταν τα λόγια των απεσταλμένων του Θεού, ώστε ο ειδωλολάτρης ιερέας της Βαιθήλ έστειλε στο βασιλιά του Ισραήλ για να του πει ότι “ο Αμώς συνώμοσεν εναντίον σου εν μέσω του οίκου Ισραήλ, ο τόπος δεν δύναται να υποφέρη πάντας τους λόγους αυτού.” (Αμώς 7:10). PG 197.4

Ο Θεός διακήρυξε με τον Ωσηέ: PG 197.5

“Ενώ ιάτρευον τον Ισραήλ, απεκαλύφθη τότε η ανομία του Εφραΐμ και η κακία της Σαμαρείας.” “Και η περηφάνια του Ισραήλ μαρτυρεί κατά πρόσωπον αυτού, και δεν επιστρέφουσι προς Κύριον τον Θεόν αυτών, ουδέ εκζητούσιν Αυτόν διά πάντα ταύτα.” (Ωσηέ 7:1,10). PG 197.6

Από γενεά σε γενεά ο Κύριος είχε ανεχθεί τα παραστρατημένα παιδιά Του. Και τότε ακόμη, παρά την προκλητική ανταρσία, εξακολουθούσε να λαχταράει να τους φανερωθεί δείχνοντας την επιθυμία να τους σώσει και λέγοντας: “Τί να κάμω εις σε, Εφραΐμ; τί να κάμω εις σε, Ιούδα; διότι η καλοσύνη σας είναι ως νεφέλη πρωινή και ως δρόσος εωθινή ήτις παρέρχεται.” (Ωσηέ 6:4). PG 197.7

Το μεγάλο κακό που είχε εξαπλωθεί στη χώρα, είχε καταντήσει αθεράπευτο. Τότε εκδόθηκε η κατά του Ισραήλ τρομερή απόφαση: “Ο Εφραΐμ προσεκολλήθη εις τα είδωλα, αφήσατε αυτόν.” “Ήλθον αι ημέραι της επισκέψεως, αι ημέραι της ανταποδόσεως ήλθον, ο Ισραήλ θέλει γνωρίσει τούτο.” (Ωσηέ 4:17, 9:7). PG 197.8

Οι δέκα φυλές του Ισραήλ θα θέριζαν τώρα τους καρπούς της αποστασίας τους που είχε πρωταρχίσει με το στήσιμο των ξένων θυσιαστηρίων της Βαιθήλ και του Δαν. Η αγγελία του Θεού σε αυτούς ήταν: PG 197.9

“Απέρριψεν αυτούς ο μόσχος σου, Σαμάρεια. Ο θυμός Μου εξήφθη εναντίον αυτών. Έως πότε δεν θέλουσι δυνηθή να καθαρισθώσι; Και τούτο βεβαίως έγεινεν υπό του Ισραήλ, ο τεχνίτης έκαμεν αυτό, όθεν αυτό δεν είναι Θεός. Ο μόσχος της Σαμαρείας θέλει γείνει συντρίμματα.” “Οι κάτοικοι της Σαμαρείας θέλουσι κατατρομάξει διά τον μόσχον της Βαιθαυέν, διότι ο λαός αυτού θέλει πενθήσει δι’αυτόν, και οι ειδωλοθύται αυτού χαίροντες εις αυτόν . . . Αυτός θέλει φερθή εις την Ασσυρίαν, δώρον προς τον βασιλέα Ιαρείβ (Σεναχερείμ).” (Ωσηέ 8:5,6, 10:5,6). PG 198.1

“Ιδού οι οφθαλμοί Κυρίου του Θεού είναι επί το βασίλειον το αμαρτωλόν, και θέλω αφανίσει αυτό από προσώπου της γης, πλην ότι δεν θέλω αφανίσει ολοτελώς τον οίκον του Ιακώβ, λέγει Κύριος. Διότι ιδού, Εγώ θέλω προστάξει, και θέλω λικμήσει τον οίκον Ισραήλ μεταξύ πάντων των εθνών, καθώς λικμάται ο σίτος εν τω κοσκίνω, και δεν θέλει πέσει κόκκος επί την γην. Υπό ρομφαίας θέλουσιν αποθάνει πάντες οι αμαρτωλοί του λαού μου, οι λέγοντες, Δεν θέλει μας εγγίσει ουδέ μας καταφθάσει κακόν.” PG 198.2

“Οι οίκοι οι ελεφάντινοι θέλουσιν απολεσθή, και οι οίκοι οι μεγάλοι θέλουσιν αφανισθή, λέγει Κύριος.” “Κύριος ο Θεός των δυνάμεων είναι όστις εγγίζει την γην, και τήκεται, και πάντες οι κατοικούντες εν αυτή θέλουσι πενθήσει.” “Οι υιοί σου και αι θυγατέρες σου θέλουσι πέσει διά ρομφαίας, και η γη σου θέλει μερισθή διά σχοινιού, και συ θέλεις τελευτήσει εν γη ακαθάρτω, ο δε Ισραήλ βεβαίως θέλει φερθή αιχμάλωτος εκ της γης αυτού.” “Επειδή θέλω κάνει τούτο εις σε, ετοιμάσθητι να απαντήσης τον Θεόν σου, Ισραήλ.” (Αμώς 9:8-10, 3:15, 9:5, 7:17, 4:12). PG 198.3

Για ένα διάστημα οι κυρώσεις είχαν ανασταλεί και κατά τη βασιλεία του Ιεροβοάμ του Β’ τα στρατεύματα του Ισραήλ είχαν κερδίσει σημαντικές νίκες. Η εποχή όμως αυτή της φαινομενικής ευημερίας δεν έφερε καμιά μεταβολή στις καρδιές των αμετανοήτων, και τελικά εκδόθηκε το διάταγμα: “Ο Ιεροβοάμ θέλει τελευτήσει διά ρομφαίας, ο δε Ισραήλ βεβαίως θέλει φερθή αιχμάλωτος εκ της γης αυτού.” (Αμώς 7:11). PG 198.4

Βασιλιάς και λαός δεν έδωσαν διόλου σημασία στη σοβαρότητα των λόγων αυτών. Τόσο αμετανόητοι είχαν γίνει. Ο Αμασίας, ένας από τους αρχηγούς των ειδωλολατρών ιερέων της Βαιθήλ, πειραγμένος από τα σαφή λόγια του προφήτη εναντίον του έθνους και του βασιλιά του, είπε στον Αμώς: PG 198.5

“Ω, συ ο βλέπων, ύπαγε, φύγε εις την γην Ιούδα, και εκεί τρώγε άρτον, και εκεί προφήτευε. Εν δε τη Βαιθήλ μη προφητεύσης πλέον, διότι είναι αγιαστήριον του βασιλέως, και είναι οίκος του βασιλείου.” (Αμώς 7:12,13). PG 199.1

Επάνω σ’αυτό ο προφήτης απάντησε με σταθερότητα: “Ούτω λέγει Κύριος ... ο Ισραήλ βεβαίως θέλει φερθή αιχμάλωτος εκ της γης αυτού.” (Αμώς 7:17). PG 199.2

Τα λόγια που ειπώθηκαν εναντίον των αποστατημένων φυλών, εκπληρώθηκαν κατά γράμμα. Η καταστροφή όμως του βασιλείου επήλθε βαθμηδόν. Τιμωρώντας ο Θεός δε λησμόνησε την ευσπλαχνία, και στην αρχή όταν “επήλθεν ο Φουλ βασιλεύς της Ασσυρίας εναντίον της γης”, Μεναήμ, ο τότε βασιλιάς του Ισραήλ, δε φέρθηκε αιχμάλωτος αλλά του επιτράπηκε να παραμείνει στο θρόνο ως υποτελής της ασσυριακής επικράτειας. PG 199.3

“Έδωκεν ο Μεναήμ εις τον Φουλ χίλια τάλαντα αργυρίου διά να ήναι μετ’αυτού η χειρ αυτού εις το να ενισχύση την βασιλείαν εν τη χειρί αυτού. Και απέσπασεν ο Μεναήμ το αργύριον από του Ισραήλ, από πάντων των δυνατών εις πλούτη, πεντήκοντα σίκλους αργυρίου αφ’εκάστου, διά να δώση εις τον βασιλέα της Ασσυρίας.” (Β.',Βασ. 15:19,20). PG 199.4

Αφού ταπείνωσαν τις δέκα φυλές, οι Ασσύριοι επέστρεψαν για ένα διάστημα στη χώρα τους. PG 199.5

Μακριά από του να μετανοήσει για το κακό που είχε επιφέρει στη χώρα του, “ο Μεναήμ δεν απεμακρύνθη κατά πάσας τας ημέρας αυτού από των αμαρτιών του Ιεροβοάμ υιού του Ναβάτ, όστις έκαμε τον Ισραήλ να αμαρτήση.” Οι διάδοχοί του, Φακείας και Φεκά, έπραξαν επίσης “πονηρά ενώπιον του Κυρίου” “Εν ταις ημέραις του Φεκά” ο οποίος βασίλεψε είκοσι χρόνια, ο Θεγλάθ-φελασάρ, ο βασιλιάς της Ασσυρίας, εισέβαλε στον Ισραήλ και έσυρε πίσω του πλήθη αιχμαλώτων από τις φυλές που κατοικούσαν στη Γαλιλαία και στην ανατολική πλευρά του Ιορδάνη. “Τους Ρουβηνίτας και τους Γαδίτας, και το ήμισυ της φυλής Μανασσή”, μαζί με άλλους που κατοικούσαν στη “Γαλαάδ και την Γαλιλαίαν, πάσαν την γην Νεφθαλί”. (Β.',Βασ. 15:18,24,28, Α.',Χρον. 5:26, Β.',Βασ. 15: 29), τους σκόρπισε μεταξύ των ειδωλολατρών, μετοικίζοντάς τους μακριά από την Παλαιστίνη. PG 199.6

Από το τρομερό αυτό πλήγμα το βασίλειο του βορρά δε συνήλθε ποτέ. Το εξασθενημένο υπόλοιπο συνέχισε να αυτοκυβερνάται, αν και στο εξής δεν του είχε επιτραπεί καμιά εξουσία. Ένας ακόμη αρχηγός, ο Ωσηέ, διαδέχθηκε το Φεκά. Σε λίγο το βασίλειο σαρώθηκε ολοκληρωτικά. Αλλά την ώρα εκείνη της θλίψης και της απελ πισίας ο Θεός θυμήθηκε πάλι την ευσπλαχνία και έδωσε στο λαό Του ακόμη μια ευκαιρία να στραφούν από την ειδωλολατρία. PG 199.7

Τον τρίτο χρόνο της βασιλείας του Ωσηέ ο καλός βασιλιάς Εζεκίας άρχισε να βασιλεύει στον Ιούδα και όσο το δυνατό συντομότερα ανέλαβε να κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο λατρευτικό σύστημα του ναού των Ιεροσολύμων. Όρισε μια τελετή του Πάσχα και στον πανηγυρισμό αυτόν προσκάλεσε όχι μόνο τις φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν, στις οποίες βασιλιάς είχε χρισθεί ο Εζεκίας, αλλά επίσης και όλες τις βόρειες φυλές. PG 200.1

Έγινε διακήρυξη ενός διαγγέλματος “διά παντός του Ισραήλ, από Βηρσαβεέ έως Δαν, να έλθωσι διά να κάμωσι πάσχα εις Κύριον τον Θεόν του Ισραήλ εν Ιερουσαλήμ, διότι από πολλού χρόνου δεν είχον κάμει κατά το γεγραμμένον”. PG 200.2

“Και υπήγαν οι ταχυδρόμοι μετά των επιστολών, παρά του βασιλέως και των αρχόντων αυτού, διά παντός του Ισραήλ και Ιούδα, και κατά την προσταγήν του βασιλέως, λέγοντες, Υιοί Ισραήλ, επιστρέψατε προς Κύριον τον Θεόν του Αβραάμ, Ισαάκ και Ισραήλ, και Αυτός θέλει επιστρέφει εις τους εναπολειφθέντας από σας, όσοι διεσώθητε εκ χειρός των βασιλέων της Ασ-συρίας ... Μη σκληρύνητε τον τράχηλόν σας, καθώς οι πατέρες σας. Υποτάχθητε εις τον Κύριον και εισέλθετε εις το αγιαστήριον Αυτού, το οποίον ηγίασεν εις τον αιώνα. Και δουλεύσατε Κύριον τον Θεόν σας, διά να αποτρέψει την έξαψιν του θυμού Αυτού αφ’υμών. Διότι εάν επιστρέψητε προς τον Κύριον, οι αδελφοί σας και τα τέκνα σας θέλουσιν ευρεί έλεος έμπροσθεν των αιχμαλωτισάντων αυτούς, και θέλουσιν επανέλθει εις την γην ταύτην. Διότι οικτίρμων και ελεήμων είναι Κύριος ο Θεός σας, και δεν θέλει αποστρέψει το πρόσωπον Αυτού από σας, εάν επιστρέψητε προς Αυτόν.” (Β.',Χρον. 30:5-9). PG 200.3

Απεσταλμένοι από τον Εζεκία με το διάγγελμα, “διήλθον οι ταχυδρόμοι από πόλεως εις πόλιν διά της γης του Εφραΐμ και Μανασσή, και έως Ζαβουλών.” Ο Ισραήλ όφειλε να αναγνωρίσει στην πρόσκληση αυτή μια έκκληση για να μετανοήσουν και να επιστρέφουν στο Θεό. Οι εναπομείναντες όμως από τις δέκα φυλές που κατοικούσαν ακόμη στα άλλοτε ακμάζοντα εδάφη του βασιλείου του βορρά, φέρθηκαν στους απεσταλμένους του Ιούδα με αδιαφορία και μάλιστα με περιφρόνηση. “Κατεγέλασαν αυτούς και εμυκτήρισαν αυτούς.” Μερικοί όμως ανταποκρίθηκαν ευχαρίστως. “Τινές όμως εκ του Ασήρ και Μανασσή και Ζαβουλών υπέκλιναν, και ήλθον εις Ιερουσαλήμ ... διά να κάμωσι την εορτήν των αζύμων.” (Β.',Χρον. 30:10-13). PG 200.4

Δύο περίπου χρόνια αργότερα η Σαμάρεια υπέστη την εισβολή των ασσυριακών στρατευμάτων κάτω από την ηγεσία του Σαλμανασάρ και κατά την πολιορκία που ακολούθησε, πλήθη ολόκληρα εξολοθρεύθηκαν από λιμό, από ασθένειες και φυσικάαπ’ τη σφαγή. Η πόλη και το έθνος έπεσαν, και το καταμερισμένο υπόλοιπο των δέκα φυλών φέρθηκε μακριά αιχμάλωτο και διασκορπίσθηκε στις επαρχίες του ασσυριακού βασιλείου. PG 201.1

Η καταστροφή που βρήκε το βασίλειο του βορρά ήταν μια κατευθείαν τιμωρία από τον Ουρανό. Οι Ασσύριοι δεν ήταν παρά τα όργανα του Θεού για τη διεκπεραίωση του σκοπού Του. Μέσο του Ησάια, ο οποίος άρχισε να προφητεύει λίγο πριν από την πτώση της Σαμάρειας, ο Κύριος αποκαλεί τα ασσυριακά στρατεύματα “την ράβδον του θυμού Μου.” “Η εν τη χειρί αυτού (του Ασσυρίου) μάστιξ”, είπε, “είναι η οργή Μου”. (Ησ. 10:5). PG 201.2

Σοβαρά “οι υιοί Ισραήλ ημάρτησαν εις Κύριον τον Θεόν αυτών ... και έπραττον πονηρά πράγματα.” “Δεν υπήκουσαν, αλλά .. . απέρριψαν τα διατάγματα Αυτού και την διαθήκην Αυτού, την οποίαν έκαμε μετά των πατέρων αυτών, και τας δια-μαρτυρήσεις Αυτού τας οποίας διεμαρτυρήθη εναντίον αυτών.” Επειδή “εγκατέλιπον πάσας τας εντολάς Κυρίου του Θεού αυτών και έκαμον εις εαυτούς δύο χωνευτά, δύο μόσχους, και έκαμον άλση και προσεκύνησαν πάσαν την στρατιάν του ουρανού, και ελάτρευσαν τον Βάαλ”, επειδή πεισματικά αρνήθηκαν να μετανοήσουν, για αυτό ο Κύριος “κατέθλιψεν αυτούς και παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα των διαρπαζόντων, εωσού απέρριψεν αυτούς από προσώπου Αυτού”, σύμφωνα με τις σαφείς προειδοποιήσεις που τους είχε στείλει “διά χειρός πάντων των δούλων Αυτού των προφητών”. Έτσι, “μετωκίσθη ο Ισραήλ από της γης αυτού εις την Ασσυρίαν έως της ημέρας ταύτης”, “διότι δεν υπήκουσαν της φωνής Κυρίου του Θεού αυτών, αλλά παρέβησαν την διαθήκην Αυτού, πάντα όσα προσέταξε Μωυσής ο δούλος του Κυρίου”. (Β.',Βασ. 17:7,11,14-16, 20,23, 18:12). PG 201.3

Στέλλοντας τις τρομερές τιμωρίες στις δέκα φυλές, ο Κύριος είχε ένα σοφό, φιλεύσπλαχνο σκοπό. Εκείνο που δεν μπορούσε πια να κάνει με αυτούς στη χώρα των πατέρων τους, θα προσπαθούσε να το επιτελέσει σκορπίζοντάς τους μεταξύ των εθνών. Το σχέδιό Του για τη σωτηρία όλων εκείνων που θα προτιμούσαν να επωφεληθούν από τη συγχώρηση μέσω του Σωτήρα της ανθρώπινης φυλής έπρεπε να εκπληρωθεί. PG 201.4

Και με τις συμφορές που βρήκαν τον Ισραήλ, ετοίμαζε το δρόμο της δόξας Του για να αποκαλυφθεί στα έθνη της Γης. Δεν ήταν όλοι αμετανόητοι όσοι φέρθηκαν στην αιχμαλωσία. Ανάμεσά τους ήταν μερικοί που είχαν μείνει πιστοί στο Θεό, και άλλοι που είχαν ταπεινωθεί μπροστά Του. Μεταχειριζόμενος αυτούς που ήταν υιοί του Θεού του ζώντος” (Ωσηέ 1:10), θα οδηγούσε πλήθη του ασσυριακού βασιλείου στην επίγνωση των ιδιοτήτων του χαρακτήρα Του και της ευεργετικής ιδιότητας του νόμου Του. PG 202.1