Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 20—Ο ΝΕΕΜΑΝ

(Βασίζεται στο βιβλίο Β.',Βασιλέων, κεφ. 5) PG 169.1

“Ο δε Νεεμάν, ο στρατηγός του βασιλέως της Συρίας, ήτο ανήρ μέγας ενώπιον του κυρίου αυτού, και τιμώμενος, επειδή ο Κύριος δι’αυτού έδωκε σωτηρίαν εις την Συρίαν. Και ο άνθρωπος ήτο δυνατός εν ισχύι, λεπρός όμως.” PG 169.2

Ο Βεναδάδ, ο βασιλιάς της Συρίας, είχε νικήσει τα ισραηλινά στρατεύματα στη μάχη που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του Αχαάβ. Από τότε οι Σύριοι είχαν επιδοθεί σε ένα διαρκή συνοριακό πόλεμο κατά του Ισραήλ και σε μια επιδρομή τους είχαν αρπάξει ένα κοριτσάκι που, στη χώρα της αιχμαλωσίας του “υπηρέτει την γυναίκα του Νεεμάν”. PG 169.3

Μια σκλάβα μακριά από το σπίτι της ήταν ένας μάρτυρας του Θεού που χωρίς να το ξέρει εκπλήρωνε το σκοπό για τον οποίον ο Θεός είχε εκλέξει τον λαό του Ισραήλ για λαό Του. Καθώς υπηρετούσε στο ειδωλολατρικό εκείνο σπίτι, είχε συγκινηθεί από την κατάσταση του κυρίου της και καθώς θυμόταν τα θαύματα θεραπείας που είχε κάνει ο Ελισσαιέ, είπε στην κυρία της: “Είθε να ήτο ο κύριός μου έμπροσθεν του προφήτου τού εν Σαμαρεία! διότι ήθελεν ιατρεύσει αυτόν από της λέπρας αυτού.” Ήξερε ότι ο Ελισσαιέ είχε τη δύναμη του Ουρανού, και πίστευε ότι με τη δύναμη αυτή μπορούσε ο Νεεμάν να γιατρευθεί. PG 169.4

Η διαγωγή της αιχμάλωτης μικρής κόρης, ο τρόπος με τον οποίον συμπεριφερόταν στο ειδωλολατρικό εκείνο σπιτικό, είναι μια δυναμική μαρτυρία της αξίας που αποδίδεται στην αρχική οικογενειακή διαπαιδαγώγηση. Τίποτε ανώτερο δεν έχει ανατεθεί στους πατέρες και στις μητέρες από τη φροντίδα και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Οι γονείς έχουν να στήσουν τα ίδια τα θεμέλια των έξεων και του χαρακτήρα. Με το παράδειγμά τους και με τη διδα- σκαλία τους αποφασίζεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον των παιδιών τους. PG 169.5

Ευτυχείς οι γονείς των οποίων η ζωή είναι μια πραγματική αντανάκλαση της θεϊκής ζωής, έτσι ώστε οι υποσχέσεις και οι εντολές του Θεού να ξυπνούν στο παιδί την ευγνωμοσύνη και το σεβασμό. Οι γονείς των οποίων η τρυφερότητα, η δικαιοσύνη και η μακροθυμία ερμηνεύουν στο παιδί την αγάπη, τη δικαιοσύνη και τη μακροθυμία του Θεού. Και καθώς διδάσκουν στο παιδί τους να τους αγαπάει, να τους εμπιστεύεται και να υπακούει σε αυτούς, το διδάσκουν να υπακούει στον ουράνιο Πατέρα, να Τον αγαπάει και να Τον εμπιστεύεται. Γονείς που μεταδίδουν τέτοιο δώρο στο παιδί, το έχουν προικίσει με ένα θησαυρό πολυτιμότερο από όλα τα πλούτη του κόσμου, ένανθησαυρό που διαρκεί όσο και η αιωνιότητα. PG 170.1

Δεν ξέρουμε σε ποιο είδος εργασίας θα υπηρετήσουν τα παιδιά μας. Μπορεί να περάσουν τη ζωή τους μέσα στον οικογενειακό κύκλο. Μπορεί να καταπιαστούν με τις συνηθισμένες ασχολίες της ζωής ή να πάνε να διδάξουν το ευαγγέλιο σε ειδωλολατρικές χώρες. Όλοι όμως καλούνται απ’ τον ίδιο να γίνουν ιεραπόστολοι για το Θεό, διάκονοι ελέους για τον κόσμο. Πρέπει να αποκτήσουν την παιδεία που θα τα βοηθήσει να σταθούν δίπλα στο Χριστό με ανιδιοτελή υπηρεσία. PG 170.2

Οι γονείς της Εβραιοπούλας εκείνης, όταν τη δίδασκαν για το Θεό, δεν ήξεραν ποια θα ήταν η μοίρα της. Ήταν όμως πιστοί στο καθήκον τους, και στο σπίτι του Σύριου αρχιστρατήγου το παιδί τους έκανε μαρτυρία για το Θεό που είχε μάθει να τιμάει. PG 170.3

Ο Νεεμάν άκουσε αυτό που το κορίτσι είχε πει στην κυρία του, και αφού πήρε την άδεια του βασιλιά, ξεκίνησε για να βρει τη γιατρειά του παίρνοντας μαζί του “δέκα τάλαντα αργυρίου και έξ χιλιάδας χρυσούς, και δέκα αλλαγάς ενδυμάτων”. Έφερνε ακόμη και μια επιστολή από το βασιλιά της Συρίας προς το βασιλιά του Ισραήλ στην οποία υπήρχε το ακόλουθο μήνυμα: “Ιδού, έστειλα προς σε Νεεμάν τον δούλον μου, διά να ιατρεύσης αυτόν από της λέπρας αυτού.” Όταν ο βασιλιάς του Ισραήλ διάβασε το γράμμα, “διέσχισε τα ιμάτια αυτού, και είπε, Θεός είμαι εγώ διά να θανατώνω ή να ζωοποιώ, ώστε ούτος στέλλει προς εμέ να ιατρεύσω άνθρωπον από της λέπρας αυτού; γνωρίσατε λοιπόν, παρακαλώ, και ιδέτε ότι ούτος ζητεί πρόφασιν εναντίον μου.” PG 170.4

Η είδηση του γεγονότος αυτού έφθασε στον Ελισσαιέ και αυτός έστειλε μήνυμα στο βασιλιά λέγοντας: “Διά τί διέσχισας τα ιμάτιά σου; ας έλθη τώρα προς εμέ, και θέλει γνωρίσει ότι είναι προφήτης εν τω Ισραήλ.” PG 170.5

“Τότε ήλθεν ο Νεεμάν μετά των ίππων αυτού και μετά της αμάξης αυτού, και εοτάθη εις την θύραν της οικίας του Ελισσαιέ.” Ο προφήτης τον πρόσταξε με ένα αγγελιοφόρο του: “Ύπαγε, λούσθητι επτάκις εν τω Ιορδάνη, και θέλει επανέλθει η σαρξ σου εις σε, και θέλεις καθαρισθή. ” PG 171.1

Ο Νεεμάν περίμενε να δει κάποια θαυμάσια εκδήλωση της δύναμης που να προέρχεται από τον ουρανό και είπε: “Εγώ έλεγον, Θέλει βεβαίως εξέλθει προς εμέ, και θέλει σταθή, και επικαλεσθή το όνομα Κυρίου, του Θεού αυτού, και διακινήσει την χείρα αυτού επί τον τόπον, και ιατρεύσει τον λεπρόν.” Όταν του είπαν να πλυ-θεί στον Ιορδάνη, η περηφάνια του πληγώθηκε και με τη θιγείσα αξιοπρέπειά του και με απογοήτευση φώναξε: “Ο Αβανά και ο Φαρφάρ, ποταμοί της Δαμασκού, δεν είναι καλύτεροι υπέρ πάντα τα ύδατα του Ισραήλ; δεν ηδυνάμην να λουσθώ εν αυτοίς και να καθαρισθώ;” “ Και στραφείς ανεχώρησε μετά θυμού.” PG 171.2

Το περήφανο πνεύμα του Νεεμάν επαναστάτησε εναντίον της πορείας που του χάραξε ο Ελισσαιέ να ακολουθήσει. Οι ποταμοί που ανέφερε ο Σύριος στρατηγός είχαν εξωραϊσθεί, περιβάλλονταν από δασύλλια, και πολλοί συνέρρεαν στις όχθες τους για να αποδώσουντιμές στα ειδωλολατρικό τους ξόανα. Δε θα ήταν μεγαλύτερη ταπείνωση για τον Νεεμάν να κατεβεί σε ένα από αυτά τα ποτάμια. Ό-μως τη γιατρειά θα την αποκτούσε μόνο όταν θα ακολουθούσε τις ιδιαίτερες οδηγίες του προφήτη. Μόνο η εθελούσια υπακοή μπορούσε να φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα. PG 171.3

Οι δούλοι του Νεεμάν τον παρακαλούσαν να εκτελέσει τις οδηγίες του Ελισσαιέ: “Εάν ο προφήτης ήθελε σοι ειπεί μέγα πράγμα, δεν ήθελες κάμει αυτό; Πόσω μάλλον τώρα, όταν σοι λέγη, Λούσθητι και καθαρίσθητι;” Η πίστη του Νεεμάν δοκιμαζόταν, ενώ η περηφάνια του αγωνιζόταν για υπεροχή. Η πίστη όμως νίκησε και ο υπερόπτης Σύριος υπέταξε την περηφάνια της καρδιάς και έσκυψε παραδιδόμενος στο φανερωμένο θέλημα του Κυρίου. Επτά φορές βυθίσθηκε στον Ιορδάνη, “κατά τον λόγον του ανθρώπου του Θεού”. Και αμείφθηκε για την πίστη του. “Η σαρξ αυτού απεκατέστη ως σαρξ παιδίου μικρού, και εκαθαρίσθη.” PG 171.4

Με ευγνωμοσύνη “επέστρεψε προς τον άνθρωπον του Θεού, αυτός και πάσα η συνοδεία αυτού”, αναγνωρίζοντας: “Ιδού, τώρα εγνώρισα ότι δεν είναι Θεός εν πάση τη γη, ειμή εν τω Ισραήλ.” PG 171.5

Σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής, ο Νεεμάν παρακάλεσε τότε τον Ελισσαιέ να δεχθεί ένα ακριβό δώρο. Αλλά ο προφήτης αρνήθηκε. Δεν έπρεπε να πληρωθεί για μια ευλογία που ο Θεός είχε σπλαχνικά επιδαψιλεύσει. Για αυτό και είπε: “Ζη Κύριος, δεν θέλω δεχθή.” Ο Σύριος τον πιεσε, αλλά αυτός αρνήθηκε. PG 171.6

“Και είπεν ο Νεεμάν, Και αν μη, ας δοθή, παρακαλώ, εις τον δούλον σου δύο ημιόνων φορτίον εκ του χώματος τούτου, διότι ο δούλος σου δεν θέλει προσφέρει εις το εξής ολοκαύτωμα, ουδέ θυσίαν εις άλλους θεούς, παρά μόνον εις τον Κύριον. Περί τούτου του πράγματος ας συγχωρήση ο Κύριος τον δούλον σου, όταν εισέρχηται ο κύριός μου εις τον οίκον του Ριμμών διά να προσκυνήση εκεί, και στηρίζηται εις την χείρα μου, και εγώ κλίνω εμαυτόν εν τω οίκω του Ριμμών, ο Κύριος ας συγχωρήση τον δούλον σου περί του πράγματος τούτου. PG 172.1

Και είπε προς αυτόν, Ύπαγε εν ειρήνη. Και ανεχώρησεν απ’αυτού μικρόν τι διάστημα.” PG 172.2

Ο Γιεζεί, ο υπηρέτης του Ελισσαιέ, είχε επί χρόνια την ευκαιρία να αναπτύξει το αφιλαυτο πνεύμα που χαρακτήριζε το ισόβιο έργο του κυρίου του. Είχε το προνόμιο να γίνει ένας επίσημος σημαιοφόρος στο στράτευμα του Κυρίου. Τα καλύτερα δώρα του Ουρανού ήταν από καιρό στη διάθεσή του. Και όμως, αποποιούμενος αυτά, είχε μάλλον την επιθυμία του στα χαμερπή νοθεύματα του εγκόσμιου πλούτου. Και τώρα οι κρυφοί πόθοι του φιλάργυρου πνεύματός του τον έκαναν να ενδώσει σε έναν ακατανίκητο πειρασμό λέγοντας από μέσα του: “Ιδού, εφείσθη ο κύριός μου τον Νεεμάν τούτον τον Σύριον, ώστε να μη λάβη εκ της χειρός αυτού εκείνο το οποίον έφερε. Πλην . . . εγώ θέλω τρέξει κατόπιν αυτού, και θέλω λάβει τι παρ’αυτού.” Έτσι είχαν τα πράγματα όταν κρυφά “έτρεξεν ο Γιεζεί κατόπιν του Νεεμάν.” PG 172.3

“Ότε είδεν αυτόν ο Νεεμάν τρέχοντα κατόπιν αυτού, επήδησεν εκ της αμάξης εις συνάντησιν αυτού, και είπε, Καλώς έχετε; Ο δε είπε, Καλώς.” Τότε ο Γιεζεί είπε ένα κατάφωρο ψέμα: “Ο κύριός μου με απέστειλε, λέγων, Ιδού, ταύτην την ώραν ήλθον προς εμέ, εκ του όρους Εφραΐμ, δύο νέοι εκ των υιών των προφητών. Δος εις αυτούς, παρακαλώ, έν τάλαντον αργυρίου, και δύο αλλαγάς ενδυμάτων.” Στην αίτηση αυτή ο Νεεμάν συγκατατέθηκε ευχαρίστως, δίνοντας αμέσως στο Γιεζεί δύο αργυρά τάλαντα αντί για ένα, “και δύο αλλαγάς ενδυμάτων” και αναθέτοντας στους δούλους να κουβαλήσουν τα τιμαλφή. PG 172.4

Καθώς ο Γιεζεί πλησίαζε στο σπίτι του Ελισσαιέ, είπε στους δούλους να φύγουν και έκρυψε το ασήμι και τις στολές. Αφού έκανε αυτό, “αυτός εισήλθε, και εστάθη έμπροσθεν του κυρίου αυτού”, και για να αποφύγει την επίπληξη, είπε ένα δεύτερο ψέμα. Στην ερώτηση του προφήτη “πόθεν, Γιεζεί;” αποκρίθηκε: “Ο δούλος σου δεν υπήγε πούποτε.” PG 172.5

Τότε ήρθε η αυστηρή επίκριση, φανερώνοντας ότι ο Ελισσαιέ τα ήξερε όλα. PG 173.1

“Δεν υπήγεν η καρδία μου μετά σου, ότε ο άνθρωπος επέστρεψεν από της αμάξης αυτού εις συνάντησιν σου; είναι καιρός να λάβης αργύριον, και να λάβης ιμάτια, και ελαιώνας, και αμπελώνας, και πρόβατα, και βόας, και δούλους και δούλας; διά τούτο η λέπρα του Νεεμάν θέλει κολληθή επί σε, και εις το σπέρμα σου εις τον αιώνα.” PG 173.2

Γοργά η τιμωρία έπεσε επάνω στον ένοχο άνδρα. “Εξήλθεν απ’έμπροσθεν αυτού λελεπρωμένος ως χιών.” PG 173.3

Σοβαρά είναι τα μαθήματα που διδάσκονται από αυτή την πείρα ενός στον οποίο είχαν χορηγηθεί υψηλά και ιερά προνόμια. Ο τρόπος του Γιεζεί ήταν τέτοιος που μπορούσε να γίνει πέτρα σκανδάλου στο δρόμο του Νεεμάν, στο νου του οποίου είχε λάμψει ένα θαυμάσιο φως και ο οποίος διέκειτο φιλικά προς τη λατρεία του ζώντος Θεού. α την εξαπάτηση που διέπραξε ο Γιεζεί, καμιά δικαιολογία δεν μπορούσε να προβληθεί. Μέχρι την ημέρα του θανάτου του έμεινε λεπρός , καταραμένος από το Θεό και απορριμμένος από τους συνανθρώπους του. PG 173.4

“Ο ψευδής μάρτυς δεν θέλει μείνει ατιμώρητος, και ο λαλών ψεύδη δεν θέλει εκφύγει.” Μπορεί οι άνθρωποι να σκέπτονται να κρύψουν τις κακές πράξεις τους από τα ανθρώπινα μάτια, αλλά δεν μπορούν να εξαπατήσουν το Θεό. “Τα πάντα είναι γυμνά και τετραχειλισμένα εις τους οφθαλμούς Αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.” (Παρ. 19:5, Εβρ. 4:13). Ο Γιεζεί σκέφθηκε να εξαπατήσει τον Ελισσαιέ, αλλά ο Θεός αποκάλυψε στον προφήτη Του τα λόγια που ο Γιεζεί είπε στο Νεεμάν καθώς και κάθε λεπτομέρεια της σκηνής που μεσολάβησε μεταξύ των δύο ανδρών. PG 173.5

Η αλήθεια είναι από το Θεό. Η απάτη με όλες τις μυριόμορφες φάσεις της είναι από το Σατανά. Οποιοσδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο λοξοδρομεί από την ευθυγραμμισμένη αλήθεια, παραδίδεται στη δύναμη του πονηρού. Αυτοί που έχουν μαθητεύσει από το Χριστό, “δεν συγκοινωνούν εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους”. (Εφεσ. 5:11). Τόσο με τα λόγια τους όσο και με τη ζωή τους θα είναι έντιμοι και ειλικρινείς, επειδή προετοιμάζονται για την επικοινωνία με τους αγίους εκείνους στο στόμα των οποίων δεν υπάρχει δόλος. (Βλέπε Αποκ. 14:5). PG 173.6

Αιώνες μετά που ο Νεεμάν επέστρεψε στο σπίτι του στη Συρία, σωματικά θεραπευμένος και πνευματικά μεταλλαγμένος, η θαυμάσια PG 173.7

πίστη επαινέθηκε από το Σωτήρα σαν παράδειγμα για όλους εκείνους οι οποίοι ισχυρίζονται ότι υπηρετούν το Θεό. Ο Σωτήρας δήλωσε: “Πολλοί λεπροί ήσαν επί Ελισσαίου του προφήτου εν τω Ισραήλ, και ουδείς αυτών εκαθαρίσθη, ειμή Νεεμάν ο Σύριος.” (Λουκά 4:27). Ο Θεός προσπέρασε τους πολλούς λεπρούς στον Ισραήλ, επειδή η απιστία τους είχε κλείσει τη θύρα της αγαθοεργίας για αυτούς. Στα μάτια του Θεού, ένας ειδωλολάτρης ευγενής ο οποίος υπήρξε πιστός στις πεποιθήσεις του για τη δικαιοσύνη και ο οποίος ένιωθε την αγάπη που είχε για βοήθεια, ήταν περισσότερο άξιος της ευλογίας Του από τον κατατρυχόμενο λαότου Ισραήλ που είχε αγνοήσει και περιφρονήσει τα θεόδοτα προνόμιά τους. Ο Θεός εργάζεται για αυτούς που εκτιμούν την εύνοιά Του και ανταποκρίνονται στο φως που τους στέλνει ο Ουρανός. PG 174.1

Σε κάθε χώρα σήμερα υπάρχουν εκείνοι που έχουν ειλικρινή καρδιά και επάνω στους οποίους λάμπει το φως του ουρανού. Αν συνεχίζουν να ακολουθούν πιστά αυτό που κατανοούν ότι είναι το καθήκον τους, θα λάβουν περισσότερο φως, μέχρι που σαν το Νεεμάν του παλιού καιρού θα αναγκασθούν να ομολογήσουν ότι “δεν είναι Θεός εν πάση τη γη”, εκτός από το ζώντα Θεό, το Δημιουργό. PG 174.2

Σε κάθε ειλικρινή ψυχή “αν περιπατή εν τω σκότει, και δεν έχει φως”, δίνεται η πρόσκληση: PG 174.3

“Ας θαρρή επί το όνομα του Κυρίου, και ας επιστηρίζεται εις τον Θεόν αυτού.” “Διότι εκ του αιώνος δεν έμαθον οι άνθρωποι, τα ώτα αυτών δεν ήκουσαν, οι οφθαλμοί αυτών δεν είδον Θεόν εκτός Σου, όστις να έκαμε τοιαύτα εις τους επικαλουμένους Αυτόν. Έρχεσαι εις συνάντησιν του ευφραινομένου και εργαζομένου δικαιοσύνην, των ενθυμουμένων Σε εν ταις οδοίς Σου.” ( Ησ. 50:10, 64:4,5). PG 174.4